in Mei 2004 heb ik mijn man ontmoet, het was direct helemaal goed en al snel kwam hij bij mij wonen, in mei 2007 zijn we getrouwd.

Omdat we beiden een kinderwens hadden besloot ik in januari 2007 te stoppen met de pil zodat mijn lichaam zich weer kon herstellen.

Vanaf augustus 2007 zijn we ons bewuster gaan bezighouden met onze kinderwens, ik ging ovulatietesten gebruiken. Toen ik na 3 maanden nog niet zwanger was (terwijl we al 9 maanden onveilig vreeën) besloot ik toch maar de boel nauwlettender in de gaten te houden.. In januari 2008 ben ik direct begonnen met temperaturen, dit deed ik 3 maanden achter elkaar. Na 3 maanden had ik contact men mijn huisarts en zij liet me weten dat ik een verwijzing kreeg voor het ziekenhuis maar adviseerde ons eerst om het zaad van mijn man te laten nakijken.

Eind mei 2008 kregen we de alles overdonderende uitslag: het zag er erg slecht uit, we kregen direct een afspraak bij een fertilliteitsarts en een uroloog.

In de eerstre week van juni konden we al terrecht bij de artsen. De fert. arts liet ook weer zaad onderzoeken en het bloed werd onderzocht en via de uroloog werd er een afspraak gemaakt om een echo van de zaadballen te maken. De echo was goed, hormonaal was ook alles goed het enige was dat er een spatader op zijn linker bal zat. Deze kon men operatief stil leggen. De kans op verbetering was klein maar we gingen er voor.

In juli was de ingreep, deze was behoorlijk pijnlijk maar Martijn doorstond het super!

Toen moesten we weer een aantal manden wachten (tenminste 3) om te zien of er verbetering opgetreden was.

Inmiddels waren al eens de termen van Tese en donorzaad en adoptie gevallen.

Ik werd er erg opstandig door, aan donorzaad en adoptie wilde ik echt nog niet denken.

In november waren wij weer bij de fert. arts en zij liet ons weten niets voor ons te kunnen betekenen: de enige mogelijkheid was een Tese ingreep met icsi, ze verwees ons door naar Nijmegen.

Omdat wij hier al rekening mee hielden had ik heel internet al afgestruind naar informatie over een Tese behandeling, wat het inhield en wat de werkwijze van de ziekenhuizen was.Zo was ik in Brussel uitgekomen: zijn voeren de Tese en de icsi-behandeling op dezelfde dag uit, waardoor er volledig met vers materiaal gewerkt wordt.

Hier hadden wij een beter gevoel bij mede dor het feit dat zij al vele jaren ervaring hebben met het uitvoeren van deze ingreep.

Gelukkig stond onze arts achter ons en zij bood haar medewerking aan!

Op 24-12-2008 hadden wij ons intake gesprek in Brussel met prof. Tournaye.

Nadat hij onze gegevens had ingezien (lab-uitslagen) betwijfelde hij of een Tese wel nodig was. Hij bood aan om direct een zaadstaal te laten onderzoeken. Wij waren overdonderd maar ook erg benieuwd. Martijn leverde zijn materiaal in en intussen werd ik al voorgelicht door Joyce Refuge over hoe een hele icsi-behandeling in elkaar zit en hoe ik de medicatie zou moeten gebruiken.

Een kleine 2 uur later stapten wij met veel informatie en vol goede moed in de auto om weer naar huis te gaan. Wat fijn, een eerste behandeling was in zicht: april 2009. Zodra we de parkeergarage verlieten schakelde ik mijn mobieltje weer in, 1 voicemail.....het was Joyce Refuge, ze had al informatie van het lab ontvangen, er waren goed bruikbare zaadcellen gevonden en deze had men direct ingevroren!!! We hebben het bericht nogmaals afgeluisterd en zaten te huilen in de auto, wat een goed bericht!!!

De behandeling ging er alsvolgt uitzien, ik aan de medicatie voor de icsi, op de dag van de punctie zou men eerst gaan werken met vers zaad, als dat dan toch niet bruikbaar zou zijn zou men het ingevoren zaad gaan gebruiken, en mocht dat na ontdooiien alsnog niet bruikbaar zijn dan zou Martijn alsnog de Tese operatie ondergaan.

Ons nieuwe jaar begon erg goed....er was veel goede hoop!