Isala kliniek Zwolle

[hildever]

Hey Mare,

 

Wat een ellende!

 

Volgens mij zou ik bij dit bezoek gehoopt hebben dat ze het de vorige keer gewoon niet goed hadden gezien... Dat het hartje nu wel zou kloppen!!!

 

Heel veel sterkte met de medicijnen....!!!! En de rest natuurlijk....

Pfffft.....

[mare]

Hilde, de hoop was na de vorige helaas echt al vervlogen....

 

Kat, wat een naar verhaal. Bij mij hebben ze het alleen maar over paracetamol gehad....

[hildever]

Hoe is ie nu Mare?

Is het nog te doen?

[mare]

Volgens mij heeft de Cytotec z'n werk gedaan. Ben niet zwanger meer. Zwangerschapssignalen zijn ook als sneeuw voor de zon verdwenen. Komende donderdag een echo om te kijken of alles weg is, ik hoop het (zie erg op tegen een eventuele curettage)!

Gaat wisselend hier. Soms redelijk, soms erg verdrietig. Hoe nu verder? Vind het erg lastig...

Hilde, begint het bij jou te landen?

 

Wat zouden jullie in onze situatie doen? Stoppen of doorgaan in het buitenland (ik weet dat deze vraag niet makkelijk te beantwoorden is, iedere situatie is anders, maar ben wel benieuwd naar jullie mening).

[hildever]

Hey Mare...

 

Tja, lastig he? Jullie waren nu zo ver! Eerlijk gezegd vind ik het best lastig om er iets over te zeggen omdat wij niet in jullie schoenen staan....

 

Wij hebben heel bewust voor deze poging afgesproken dat dit de laatste poging zou zijn. En wij hebben het ook heel bewust in gebed gebracht. Helaas ben ik het maar heel even zwanger geweest. En soms denk ik ook wel eens: van de 4 ICSI pogingen die we hebben gehad in totaal, is er 3 x een innesteling geweest. De eerste keer is daar onze mooie dochter uit geboren, de 2e keer is het voor de officiële testdatum al fout gegaan en de laatste keer ben ik 6,5 week zwanger geweest.... We zouden er nog eens een poging tegen aan kunnen gooien... Maar wanneer stop je dan? Als we wisten dat de volgende poging een succesverhaal zou worden, zouden we het doen... Maar ja, die garantie krijg je niet. Daarbij komt... ik ben nu 40. Mijn eicellen worden er ook niet beter op.... En het grote verschil met jullie is natuurlijk dat wij al het geluk hebben van een prachtige dochter.... Financieel is het ook iets wat we niet zo even uit onze mouw schudden. Maar de grote vraag voor ons is vooral: wanneer gaan we dan stoppen???

 

Het is zo moeilijk om voor een ander een beslissing te nemen... Ik kan me voorstellen, zeker nu je zo dicht bij bent geweest, dat je verlangt naar nog een keer zwanger zijn en het het kindje voldragen ter wereld brengen...

Aan de andere kant... De zekerheid dat het weer lukt is niet te geven... En het is weer een heel spektakel, met alle spanningen etc...

Een onvervulde kinderwens is ook heel wat om mee te moeten leven.... Is dat iets wat jullie kunnen handelen?

 

Ben bang dat ik de vragen stel, en de opmerkingen maak die ook steeds door jullie gedachten gaan.... Maar kan er eigenlijk niet meer van maken...

 

Niet te veel last gehad van krampen? Het vreemde bij mij is dat ik eigenlijk daar helemaal geen last van had toen het mis ging. De 2 avonden er voor heb ik ontzettend rommelende darmen gehad... En de dag voordat het mis ging heb ik bijna 2 kannen van moeders voor moeders vol geplast...3 Dagen voor die tijd heb ik wel even harde buiken gevoel gehad en even enorme buikkramp... Maar toen kwam er nog niets... Heb toen een klein half uurtje op de bank gelegen en toen ging het wel weer... En de zwangerschapsklachten waren na de beruchte dinsdag ook rap verdwenen...

 

Het rare is dat ik met mijn hoofd weet dat ik niet meer zwanger kan worden... Maar mijn gevoel kan het nog niet los laten... Het voelt nog niet dat het echt over en uit is... Maar dat zal misschien bij het rouwproces horen?

 

Tja, er vloeien nog wel eens tranen... Maar ik merk dat het al weer makkelijker wordt om een masker op te zetten... Ze komen niet altijd meer...

[ChrisH]

Mare,

 

Voor mij is het moeilijk om te zeggen wat jullie zouden moeten of kunnen doen. Ik ken jullie niet persoonlijk, ik weet niet hoe oud jullie zijn en wat het ziekenhuis jullie heeft verteld. Tegen ons is altijd gezegd dat wij een goede kans hadden om zwanger te worden en met een kind naar huis te gaan. Dat was voor ons reden om door te gaan. Ik kan mij voorstellen dat jullie toch nog eens willen praten met een kliniek in het buitenland voor een second opinion. Afhankelijk van die second opinion zou ik een beslissing nemen om te stoppen of om door te gaan. En daarnaast spelen andere redenen mee. Kunnen jullie de spanning en onzekerheid van een traject nog aan, denk je dat je zou kunnen neerleggen bij een onvervulde kinderwens. Ook financiele perikelen komen misschien om de hoek kijken. Ik denk dat je voor jezelf het gevoel moet kunnen krijgen dat jij weet dat jullie er alles aan hebben gedaan wat in jullie macht lag. Zodat je later geen spijt krijgt. Daarom zou ik in ieder geval een second opinion doen bij een gerenommeerde kliniek in het buitenland. Op dit forum lees ik verhalen over Dusseldorf en Belgische ziekenhuizen. Misschien zou je zoiets nog kunnen overwegen. Veel wijsheid en sterkte toegewenst.

[Katalaya]

Wijze woorden hierboven. Ik kan niets meer toevoegen...

[Naomi28]

Mooie woorden meiden... Ik sluit me er volledig bij aan.

hopelijk kun je hier wat mee mare.

Het blijft een moeilijke beslissing.. Sterkte!

 

liefs naomi

[Maymar]

Heeyyy goede avond,

 

Katalaya bedankt voor je uitgebreide ervaring, het heeft me enorm gerust gesteld w.b. de punctie!!!

Gaat alles goed met je zwangerschap??? Weten jullie wat het word?? of blijft het een geheimpje??

 

Mare pffffff wat een moielijke beslissing wat jullie moeten nemen, ook ik sluit me aan bij ChrisH. Wij zijn natuurlijk een stuk jonger dan jullie maar ik zou je nu niet durven zeggen hoever we zouden gaan

 

Hier:

Gister dus de intake gehad voor de IVF. De arts was een aardige man die ook echt ff de tijd nam, hele uitleg gehad hoe IVF werkt en in zn werk gaat, voor mij allemaal loze informatie aangezien ik al een heleboel weet, maar voor vriendlief natuurlijk wel ff prettig. Gezien mijn geschiedenis met mn BBZ waarbij ik een eileiderbesparende operatie heb gehad, krijg ik al bij ongeveer 5 weken de eerste echo mocht het gelukt zijn. Dit is een hele opluchting want die afspraak had ik wel met et zkh in Heerenveen, maar nu met de IVF zitten we dus bij Drachten en Zwolle. Dus echt heeeeeeeel prettig dat het echt wel serieus word genomen. De kans op een BBZ ligt bij IVF wel hoger en aangezien ik al een verhoogde kans heb krijg ik dus een plaatsbepalende echo. Verder ga ik stimuleren met puregon en dat vind ik wel heeeeeel fijn omdat ik bij de IUI ook daarmee heb gestimuleerd en niet echt bijwerkingen ervan had. Nu maar hopen dat de decapeptyl ook wat meevalt :rolleyes2:

 

Helaas kunnen we niet zo snel beginnen als gehoopt.... Ze hebben bij vriendlief en mij weer bloedafname gedaan en vriendlief moet zn zaad nog een keer inleveren voor analyse in zwolle aangezien we daar de punctie en TP krijgen en dan willen ze nog eens goed bepalen of het IVF word of ICSI (maargoed met de IUI was et altijd goed dus ga van IVF uit) Hier gaat 3 weken over heen en dan krijgen we dus een 2de intake gesprek om de uitslagen te bespreken en het verloop van de pil slikken en met de deca en puregon te gaan beginnen.... Dit houd dus in dat we niet aanstaande cyclus gaan beginnen maar de cyclus dáárop En aangezien mijn cyclussen varieren van normaal tot behoorlijk lang heb ik dus geen flauw idee wanneer dat is..... Mocht ik deze keer nu wel weer een hele lange hebben dan is er nog een kleine kans dat we aankomende cyclus kunnen beginnen mits vriendlief deze week nog zn zaad inlevert, maar ben bang dat dat niks word aangezien ze hem op et werk op dit moment totaal niet kunnen missen.... Naja we zien wel.

 

Oh jah ik moet de deca en puregon tussen 7.00 en 12.00 uur spuiten.....dat houd in dat ik het zelf moet doen aangezien vriendlief vaak rond een uur of 6 of eerder de deur uitstapt..... Maar ik durf eeeeeeeeeeeecht niet!! Ik ben met de IUI ook wel een keer een dosis vergeten en schrok er snachts van wakker dus snel de spuit erbij gepakt en stond klaar om et zelf dan maar een keer te doen maar ik drufde eeeeeeecht niet dus heb toen vriendlief maar wakker gemaakt.... Oooohhhhh kan wel in paniek raken als ik eraan denk dat ik straks wel moet!!!! :sweat:

 

Liefs

[mare]

Meiden, wat weten jullie het toch allemaal treffend te verwoorden, ben er stil van…

We hadden inderdaad een duidelijke grens bepaald, na vier icsi pogingen zouden we stoppen. Maar na de vierde poging kregen we de kans om mee te doen aan de pilot met assisted hatching. Het voelde niet goed om deze vijfde kans niet met beide handen aan te grijpen, dus de grens werd verlegd. Wie weet was dit wat we nodig hadden? Tijdens deze vijfde poging belandde ik met overstimulatie in het ziekenhuis zoals jullie weten, geen terugplaatsing, maar wel de kans om de poging opnieuw te doen. En dat was dus poging 6…

Dit was duidelijk de grens van ons. Uitbehandeld in Zwolle. Het is klaar, over en uit, we gaan ons leven verder oppakken…. We hadden alleen nooit verwacht dat ik juist deze allerlaatste poging zwanger zou worden en het traject zo zouden moeten beëindigen….

En dan komen de dilemma’s… ik kan dus wel zwanger worden! We zijn nog onder de 35, voldoende eicellen, goede embryo’s, met de assisted hatching (zowel in februari als nu bij de zwangerschap) een innesteling gevoeld (voor het eerst!), dus het gevoel dat alleen de poging met assisted hatching een realistische poging voor ons geweest is. Misschien toch een second opinion in Gent aanvragen?

Tegelijkertijd de twijfels die jullie ook beschrijven…. Willen we nog door met behandelen? Kunnen we het nog aan? Kunnen we nog meer teleurstellingen hebben, we staan nu nog overeind, maar dan? Wanneer is de grens bereikt? Hoe lang ga je dan nog door? Wat doe je je lijf aan met nog een poging met alle bijbehorende risico’s? Willen/kunnen we ons leven nog langer stil leggen? Op deze teleurstellingen die we al gehad hebben. Maar heel diep van binnen hoop ik dat we ooit de kracht nog kunnen vinden voor een poging… we waren zo dichtbij? Een kind is zo meer dan welkom! Ik kan me een leven zonder kinderen gewoon niet voorstellen…

In augustus hebben we een eindgesprek met onze arts in het ziekenhuis. Ben benieuwd hoe hij tegen onze situatie aankijkt en of hij nog realistische kansen (in het buitenland) ziet. Ook dit zullen we meenemen in onze overwegingen..

Achteraf weet je pas of je er goed aan gedaan hebt. Je ‘koopt een kans’ en garanties op een goede afloop krijg je niet. Was dat maar zo!

Het voelt in ieder geval fijn om mijn gedachten en gevoelens met jullie te delen.

@hilde, wat jij beschrijft herken ik. Denk dat het inderdaad bij een soort rouwproces hoort. Ik heb trouwens ook nauwelijks krampen gehad tijdens de miskraam (gelukkig!).

Ik heb trouwens het boek ‘een onzichtbaar verlies’ van odille van eck besteld. Kent een van jullie dit boek?

@kat, kan je inmiddels echt genieten van de zwangerschap? Je zal inmiddels wel echt een buikje beginnen te krijgen.

@naomi, hoe gaat het met jou?

@chris, las ergens dat er zorgen waren om Jasper? Hoe gaat het nu?

@sas, succes met de laatste loodjes, het kan nu niet lang meer duren!

@maymar, heel veel succes met de komende poging. Fijn dat je een goed gesprek gehad hebt. En ja… medische trajecten kosten helaas veel meer tijd dan je zou willen, ik ken je gevoel… En over dat spuiten, is er iemand in jouw omgeving die het kan doen? Ik vond de eerste paar keer heel spannend, maar daarna was ik de drempel over. Succes!

@en voor iedereen die ik vergeten ben…sorry…

Meiden, zoals jullie zien, lukt het me nog niet echt om afstand te nemen van het forum… ik blijf dus meelezen en zal ook wel regelmatig blijven reageren.

[sas27]

Mare moeilijk hoor!! idd mooie woorden van de meiden hier boven!!

Lijkt mij een erg moeilijke keuze je weet dat je zwanger kan worden, is wel erg dubbel

 

ben benieuwd wat de arts verted bij het eind gesprek.

 

 

@maymar succes met jullie poging straks!

 

Hoe gaat het met de rest hier?

[Katalaya]

Hier gaat het wat zwangerschap betreft prima. Ik begin langzaam maar zeker de overstap te maken van 'te veel McDrive' naar 'zwanger'. Zooo bijzonder... Ik kan geen enkele spiegel of etalageruit voorbij lopen zonder mijn buik te bewonderen.

wat dat betreft geniet ik van elk moment.

 

Ondertussen zit ik twee weken in Parijs voor het vervolg van mijn studie. Ik merk dat ik echt aan vakantie toe ben, zowel lichamelijk als emotioneel. Ik kan wat dat betreft amper wachten tot 21 juli. Eindelijk rust, heb ik sinds de tp niet meer echt gehad...

 

Op 1 aug de 20 weken echo... Ik zal blij zijn als we die hobbel ook weer hebben gehad.

 

Ondertussen zijn wij koploper in een echte baby-boom onder familie en vrienden. Vlak na ons komen nog 3 baby's. Ik moet bekennen dat ik blij ben dat wij er dit keer ook in mee mogen doen. Hoe zeer ik het mijn dierbaren ook gun, op dit moment na een mk aan de zijlijn te moeten staan.. Ach, helaas weten sommigen het maar al te goed. En dan ben ik extra dankbaar, juist omdat ik weet hoe niet- vanzelfsprekend en random dit geluk is...

[miranda78]

Hallo Allemaal,

misschien kennen jullie mij nog wel van een paar jaar geleden schreef ik ook mee in dit Zwolle topic.Wij hebben ons weer aangemeld om voor een tweede wondertje het isci traject weer te volgen.En ook wij kunnen nu het traject in drachten volgen alleen de punctie en tp is dan wel in Zwolle.Wij hebben in Juni al een intake gehad en mijn man moest nog een zaadonderzoek doen.En nu hebben wij vrijdag weer een gesprek met de arts in Drachten en horen we de uitslag vd onderzoeken en wanneer we mogen starten,super spannend.

Ik wil nu ook weer met jullie mee schrijven,vond het toen erg fijn om met andere meiden van dit forum je verhaal te kunnen delen.

Groetjes Miranda

[mare]

@kat, lekker showen die buik! Groot gelijk dat je er trots op bent! Weer voor de studie op pad. Knap dat je het allemaal vol houdt, nog even en dan lekker vakantie! Fijn dat je nu zelf onderdeel van de babyboom mag zijn, je hebt vaak ook de andere kant gevoeld...

Hier ook een complete babyboom. Er zijn vier! anderen (directe collega's en vriendinnen) die bijna gelijk met mij op gingen.. ben erg blij voor ze, maar voel me wel een beetje eenzaam als enige 'afhaker'. Zal nog wel confronterend worden zo rond kerst/oud en nieuw/januari...

 

@miranda, welkom (terug)! Hopelijk mogelijk jullie nog een klein wondertje krijgen!

 

Hier vanmiddag controle gehad. Medicatie heeft gewerkt, baarmoeder is 'schoon'. Gelukkig geen currettage nodig.

[Katalaya]

Mare, dat zal nog wel een confronterend jaar voor je worden. Ik herinner me dat gevoel nog van afgelopen december. Alsof je op het station de laatste trein met al je vrienden over de horizon ziet verdwijnen...

[ChrisH]

@ Mare, het is goed dat jullie nog een gesprek hebben eind augustus. En het feit dat je nu weet dat je zwanger kunt worden.... Dat maakt het zo moeilijk om te stoppen, lijkt mij. Voor het gevoel zitten jullie er zo dichtbij.

 

Met Jasper gaat het weer wat beter. Hij werd afgelopen maandag een paar keer asgrauw. Bij de eerste keer heb ik de spoedlijn van de huisarts gebeld, omdat hij ook zijn ogen langzaam dicht deed. Het was erg eng om mee te maken. Na maandag is het niet meer gebeurd. Wel hebben we a.s. dinsdag een afspraak met de kinderarts. We hebben een druk weekend gehad met twee etentjes. Ik denk sowieso dat dit teveel is geweest voor Jasper. Hij heeft ook geweigerd om te slapen in de kinderwagen, hij wilde alles meemaken. Lisanne heeft wel geslapen. Dus ik denk dat hij een slaaptekort heeft gehad. Voorlopig doen het rustig aan met uitjes.

[Naomi28]

Hoi meiden,

 

Ik vind t eerlijk gezegd best moeilijk om hier te melden.. aangezien wij al gezegend zijn met

2 prachtige gezonde jongens.

Maar wij zijn in blijde verwachting van ons 3e wonder!

Misschien weten jullie t nog, maar onze tweede zoon was spontaan gekomen tijdens een afgebroken cryo-poging.

dit ivm een te vroege eisprong.

Die laatste cryo lag dus nog in de vriezer in Zwolle.

deze wilden we dan ook zeker nog een kans geven! Met als resultaat deze zwangerschap!s

inmiddels zijn we ruim 12 weken Zwanger.

Ik merk dat ik t erg moeilijk vind om t op t forum te melden..

Ik weet dat er nog zoveel meiden met lege handen staan...

 

Lik blijf voor jullie allen duimen!

l

iefs Naomi

[Katalaya]

Hoi Naomi,

 

Gefeliciteerd joh! Wat gaaf!

 

En ook toen ik nog in de molen zat, ben ik me er altijd van bewust gebleven dat andermans geluk geen afbreuk doet aan mijn kansen.

en juist elk bericht van een geslaagde tp gaf ook mij weer hoop.

 

Hoe voel je je?

[mare]

Chris, wat een nare ervaring moet dit geweest zijn zeg! Gelukkig gaat het nu weer beter!

 

Naomi, wauw, je bent gewoon zwanger, geweldig! Wat een geluk! Gefeliciteerd. Zelfs de 12 weken al voorbij.

En wat kat al schrijft, de positieve berichtjes gaven mij ook altijd hoop!

[ChrisH]

Naomi, gefeliciteerd!

[sas27]

Naomi gefeliciteerd! geniet er maar lekker van :-) fijn dat je de 12 weken ook al voorbij bent ...

 

@kat wanneer heb je de 20 weken echo?

 

@chris wat naar zeg met Jasper, hoe gaat het nu met hem?

[ChrisH]

@ Sas, met Jasper gaat het nu goed, in die zin dat hij niet meer asgrauw is geworden sinds vorige week maandag. Morgen ga ik met hem naar de kinderarts.

Trouwens, bij jou kan het ook niet meer lang duren. Alvast veel sterkte gewenst bij de bevalling.

[sas27]

Bedankt!!! :-)

 

Fijn dat hij het niet weer heeft gehad, ben benieuwd wat de arts er van zegt, succes morgen !

[Katalaya]

1 augustus heb ik de 20 weken echo.

[hildever]

Hey meiden!

 

Merk dat ik hier klaar ben. Ben me tot een jaloers kreng aan het ontwikkelen, en dat wil ik helemaal niet. Jullie hebben allemaal een lange weg moeten gaan... IVF is geen optie meer en dus heb ik niets meer te zoeken hier. Dames... alle geluk van de wereld en dank voor het meeleven!!!