IVF/ICSI:Wat doet dat met je relatie?

[ansje20]

Ik heb na lang nadenken besloten om toch maar een nieuw topic te starten. Ik ben heel benieuwd naar ervaringen van jullie wat ivf/icsi/iui met je relatie doet. Wat voor problemen kom je tegen, kom je door dit alles dichter bij elkaar of groei je juist uit elkaar?

Hoe gaat een ieder hier mee om en vooral hoe ga je met elkaar om? Iedereen gaat anders met verdriet om en ik denk dat er een groot verschil is hoe mannen en vrouwen dit beleven.

Momenteel loopt mijn relatie niet echt lekker...nu we in een rustperiode zitten merk je pas wat al die behandelingen allemaal met je doen en vooral wat het allemaal met je relatie doet.

Mijn vriend en ik hebben de afgelopen periode erg langs elkaar heen geleefd. Er is een paar weken geleden iets gebeurd waar ik hem van beschuldigd heb...achteraf bleek ik hem vals beschuldigd te hebben. Dit alles komt voort uit de onzekerheid die ik bij mezelf voel en het feit dat ik al een hele tijd niet lekker in mijn vel zit. Al die teleurstellingen, leven tussen hoop en vrees hebben me geen goed gedaan. Ik heb mijn vriend enorm veel pijn gedaan, we hebben veel gepraat over het voorval maar het duurt gewoon zo lang voor het echt weer goed voelt tussen ons. Het is net of er een afstand is die moeilijk te doorbreken is.

We hebben besloten om hulp bij maatschappelijk werk te zoeken in de hoop er samen uit te komen. Het laatste wat ik wilde is dat het icsi gebeuren onze relatie zou beïnvloeden en nu gebeurt het toch....

 

Sorry voor mijn ego verhaal maar ik moest het gewoon even kwijt...

 

Liefs Ansje

[mari-83]

Hoi Ansje

 

Wat vervelend dat het niet zo lekker gaat tussen jullie op het moment.

Ik moet zeggen dat ik dat niet ken wij zijn juist dichter naar elkaar heen gegroeid door dit alles.

 

Ik heb wel gemerkt dat mijn vriend hier iets makkelijker mee omgaat dan ik (ik loop al een jaar bij een psycholoog) maar we kunnen overal gewoon open en eerlijk over praten. En natuurlik hebben wij ook wel onze dingetjes maar dat zal in elke relatie zijn dat je wel eens een meningsverschil hebt.

 

Wij hebben nu ook al een pauze sinds mei en we weten ook nog niet wanneer we verder gaan maar dat hebben we samen besloten en niet 1 alleen.

Vooral omdat we het zelf moeten gaan betalen vinden wij dat we en voornamelijk ik er helemaal klaar voor moeten zijn om verder te gaan en dat ben ik nog niet.

 

Ik hoop dat jullie met behulp van een maatschappelijk werkster eruit komen, want er gaat niks boven een goede relatie waar je je allebei gelukkig in voelt.

Heel veel succes en sterkte.

[mijnbaby]

Mijn man ging er veel makkelijk mee om dan ik.... Ik vond het moeilijk en was best down tijdens mijn ivf poging's. Ik waren tijdens de eerste ivf poging

goed opdreef en tijdens mijn eerste Fm moest ik meteen stoppen ivb met te te veel eicellen die groeide ze waren bang voor overstimulatie.

Ik was er KAPOT van 3 weken spuiten ectra hij ging er veel beter mee om.

 

de volgende poging was het weer kiele kiele maar we mochten door en werden gelukkig van de eerste TP zwanger.....

 

Pff brengt veel stress mee zowel lichamelijk als geestelijk voor mij althans..

[Guest Sannie66]

Hoi Ansje,

Wat naar dat er nu spanningen zijn bij jullie. Het is ook niet niks en ik merkte ook dat het veel spanning bij mij teweeg bracht. Mijn lief deed al het mogelijke qua ondersteuning, bij elke FM aanwezig enz. enz., maar WIJ als vrouw moeten alles lichamelijk en ook geestelijk ondergaan. WIJ zien het als falen als de emmies niet willen nestelen. Dit geeft een grotere druk, dan we soms aankunnen en tsja, niets menselijker dan het afreageren op de persoon met wie je ontzettend graag een kindje wilt. WIJ als vrouw voelen ons zo vaak onbegrepen door ´de mannen´. Hun denkpatroon is gewoon anders. Moet zeggen dat mijn mannetje heel wat heeft moeten doorstaan met mij: ik was een heks (onzekerheid, hormonen en noem het maar op) tijdens de behandelingen en ook toen ik zwanger was.. en we zijn -gelukkig- nog steeds bij elkaar en houden onnoemelijk veel van elkaar en van ons meisje. Communicatie is HET middel en goed van je dat je maatschappelijk werk hebt ingeschakeld. Een derde -onafhankelijke- partij kan heel 'fris' naar de problematiek kijken en wat dat met een ieder doet.

Heel veel sterkte en succes met de gesprekken en de geplande poging deze maand.

 

Groetjes,

Sandra

[elliebellie]

Hoi Ansje, wat vervelend dat het niet lekker gaat tussen jullie. Het is een loodzwaar traject dus dat je er op de een of andere manier last van krijgt, is logisch. Tussen mijn vriend en mij heeft ons ivf traject niet tot een noemenswaardige verwijdering gezorgd, maar ik moet dan ook zeggen dat ik hem (bewust of onbewust) wel buiten de wind hou. Zo gaat hij nooit mee naar fm's (ik bel 'm altijd wel meteen daarna) maar volgens mij snapt hij het hele proces niet zo goed, haha. hij probeert me te steunen waar hij kan maar voor hem voelt iedere teleurstelling 1000 keer anders dan voor mij.

 

Sannie slaat de spijker op z'n kop: Mannen voelen anders en denken anders. Redelijkerwijs kun je dus niet verwachten dat je ze aanvoelen zoals bijv. de meiden op dit forum hier, allemaal ervaringsdeskundigen. En toch 'verwacht' je dat van je partner en raak je gefrustreerd omdat hij je niet begrijpt, maar dat is eigenlijk hartstikke onterecht. Praten, praten, praten en niet verwachten dat je man snapt wat je bedoelt zonder dat je het uitspreekt en uitlegt. Maar met liefde en geduld kom je een heel end, dus het komt vast goed. Veel sterkte en succes!

[ansje20]

Meiden bedankt voor jullie reacties. Ik was erg benieuwd hoe anderen dat nou ervaren. Ik herken wel veel dingen in wat jullie schrijven. Dat mannen anders omgaan met het hele ivf traject is een ding dat zeker is.

Sannie en Elliebellie, wat jullie schreven heb ik ook aan mijn vriend voorgelegd en hij herkent het. Hij zei al dat als er iets is hij niet altijd weet wat er is en ik dat gewoon moet zeggen.

Dat ga ik nu ook zeker proberen als we weer verder gaan met de behandelingen.

Komend weekend gaan we er lekker even tussenuit samen. Even wat anders aan ons hoofd.

Leuke dingen blijven doen samen is ook heel belangrijk heb ik gemerkt.

 

Liefs Ansje

[elliebellie]

Goed zo Ansje, je klinkt al veel positiever. Inderdaad, samen leuke dingen (blijven) doen is heel belangrijk. Goed dat je met je vriend gepraat hebt, want natuurlijk hopen we allemaal op gezinsuitbreiding, maar mocht dat niet lukken, dan moet je toch samen verder. Dat je het samen goed hebt, is echt het belangrijkst. Veel succes xx

[jrn]

Hoi Ansje,

 

Fijn dat jullie er even samen tussenuit gaan. Het hele traject rondom een kinderwens is erg zwaar. Alle hormonen rondom een IVF traject maken het er zeker niet gemakkelijker op. Uit onze omgeving krijgen wij gelukkig veel steun, maar jij en je partner moeten je er toch samen doorheen slaan. Ik merk dat het hele traject zeker invloed heeft op je relatie. Wij zijn er zeker sterker door geworden, maar je moet wel wat meer van elkaar accepteren. Wat ons goed doet is het volgende:

 

1) Mijn man gaat altijd mee naar de afspraken in het ziekenhuis. Hij begrijpt daardoor ook beter wat er allemaal speelt (mede door de gesprekken met de verpleegkundigen die wij altijd na afloop van bijv. een echo hebben).

2) Mijn man zet bij mij altijd de spuiten. We krijgen dan toch meer het gevoel dat we het samen doen.

3) Blijven praten.

 

Daarnaast proberen we in alle ellende zoveel mogelijk afleiding te zoeken. Wat vaker een weekendje weg of gezellig een filmavondje op de bank. Onze sociale contacten leiden hier wel wat onder, maar je relatie staat op de eerste plaats. Gelukkig heeft onze omgeving daar veel begrip voor.

 

Ik wens je veel sterkte toe.

[minoes]

Hey ansje

 

Mijn man denkt heel makkelijk maar hij is er we niet vragen hoe haha kan ik hem niet kwalijk nemen hij zweet als ik de puchtie krijg hij is er dat is fijn.

De behandelingen hebben geen invloed maar buitenstaanders ruzie's in de fam enz maar goed we groeien nu eindelijk naar elkaar toe.

De mk heeft hij het heel moeilijk gehad hij is geen prater wat heel moeilijk is maar we hebben er over gepraat en het gaat nu beter.\

En we komen er wel en jij ook.

 

Een hele dikke digi knuffel

[Doortje]

Hoi Ansje,

 

Wat naar voor je dat het IVF traject zo'n druk legt op je relatie. Ik hoop dat jullie weekendje weg in elk geval al wat geholpen heeft.

Bij ons gaat het gelukkig nog heel goed. Mijn man gaat mee naar iedere afspraak in het ziekenhuis en we praten veel over het hele traject. In het begin vond ik het vooral oneerlijk dat wij als vrouw dit hele traject moeten ondergaan, maar door veel te praten met mijn man begrijp ik inmiddels ook heel goed dat het voor mannen helemaal niet zo makkelijk is als dat het soms lijkt. Zij zien al die elende met ons gebeuren (hormonen, punctie, etc) en kunnen alleen maar machteloos toekijken hoe wij lijden onder het fysieke gebeuren. Dat maakt het voor hem mentaal heel zwaar omdat hij ook zijn aandeel wil leveren in het traject. Ik vind dat hij dat al doet door mee te gaan en er voor mij te zijn, maar voor hem voelt dat toch niet hetzelfde.

Het spuiten heb ik nooit door hem laten doen. Dit komt omdat ik bij hem niet de associatie met spuiten wil. Ik heb liever dat hij me na de spuit een knuffel geeft en tegen me zegt hoe dapper ik weer geweest ben. De mental coaching heb ik veel harder nodig.

 

Maar wat iedereen hier inderdaad zegt: communicatie is het sleutel woord. Wij praten er vaak 's avonds in bed nog even over en delen onze angsten en gevoelens met elkaar rondom het hele trejact. En soms.. als het nodig is huilen we met z'n tweeen en slepen we elkaar er daarna weer door heen. We nemen regelmatig lekker tijd voor ons zelf door samen lekker op de bank te hangen of wat leuks te gaan doen. dat helpt heel goed.

Ik denk dat wij het laatste jaar daardoor nog verder naar elkaar toegegroeid zijn en echt het gevoel hebben dat we het samen doen. Natuurlijk wordt er wel eens flink op elkaar gemopperd en geruzied, maar we kunnen dan daarna ook zeggen dat het door de frustraties komt, maar dat dat geen reden mag zijn om maar alles te zeggen/doen.

 

Hopelijk heb je hier wat aan.

 

liefs Doortje

[CaatjeS]

Hoi Ansje, 

 

misschien een wat late reactie, maar bij ons knettert het rond de datum van ziekenhuis afspraken ook flink. Mijn man heeft slechte zaadkwaliteit en bij mij is alles perfect in orde. Toch moet ik alle spuiten etc. ondergaan die bij ICSI horen. Hierover voelt hij zich schuldig, wat zich opbouwt als een soort spanning bij hem, waardoor hij plots kan ontploffen om het minste of geringste (denk: vaatwasser).

Hoewel ik goed begrijp dat hij zich schuldig voelt en gespannen is, gaat hij mee naar alle afspraken en neem ik hem niks kwalijk. Ik zit dan ook wat relaxter (voor zover dat kan) in het hele ICSI traject dan hij. Dat vind ik op mijn beurt weer lastig: ik snap zijn spanning en neem hem ook niks kwalijk, maar wil niet ook nog eens met zijn ontploffingen moeten dealen - het traject zelf is al pittig genoeg. 
 

Het vergt zeker zijn tol, infertiliteit. Hopelijk helpt het om te horen dat je niet de enige bent. 

Edited February 24, 2022 by CaatjeS