Jump to content

Onze kleine engeltjes


niki

Recommended Posts

De Tweeling

 

Januari 2006

Blijf je, of vlieg je weer weg?

En als je blijft, hoe lang blijf je dan?

Net zo lang als ik, of papa?

Liefst langer, veel langer.

Ik ken je nog niet.

En toch ben je al zo dichtbij

in mij.

Hou maar vast, doe maar rustig,

even wachten nog.

En dan zie jij ons,

en wij jou.

 

--- //--\\ ---

 

Wat een geluk, na een jaar proberen waren we zowaar zwanger!!! Bovenstaand gedichtje, was het eerste in het boekje dat ik schreef, over mijn zwangerschap... Een voorgevoel, of heeft iedere nieuwe moeder die angst... Vast wel. Wat een blijheid, wat een vreugde. En ja, kloppend hartje bij week 6, 1 cm... 27-2-2006 Week 9, Wat bruin bloed verloren... Naar gyn. Oo jee, het zijn er twee. Wat een weelde.... Twee! kindjes. Geweldig! Zeker samen een kleine botsing gehad... hihi. 28-2-2006 Bloedverlies zet door.... 1-3-2006 Hartjes zijn gestopt bij 9 weken en 5 dagen.... Papa en mama gingen daarna naar The Fiddlers & Firkin, waar we ons helemaal vol met Guinness hebben gegoten en onnoemelijk veel sigaretten hebben gerookt..... (Terwijl we gestopt waren met roken... En eigenlijk niet vaak wat drinken, zeker niets als we zwanger zijn natuurlijk...)

2 maart 2006, miskraam - in serene stilte, alleen thuis verloor ik mijn kleintjes....

 

Dag lieve lieve schatjes, wat waren we blij met jullie. Kleine engeltjes in de lucht of om ons heen, we denken nog altijd aan jullie en zijn dankbaar dat jullie bij ons wilden komen wonen. Zo jammer was het maar voor zo kort. En wat moesten we lang wachten totdat iemand wel bij ons kon komen wonen.... Maar daar weten jullie alles van....

Link to comment
Share on other sites

a Poem - 9 januari 2008

 

My baby my baby

 

My heart cries out, my o so lonely mother heart,

looking at my o so empty mother arms.

I am so powerless, my love, so unforgetably powerless.

Tears fill my eyes, why my lovely, why?

Month stretches to a month to a month to another month, without you.

A month is too long. Two months, too long, two too long, three years too long....

My heart is aching, my love, I miss you every day. Every single day.

I know it will get better, one day.

Maybe when you finally come, maybe when I give up this dream.

Till the dream gets another form. Do I have to give up this dream?

Still now,

it feels a bit like dying,

every month,

when at that given day again that month I lose the dream of you.

Two of you tried to reach me once, I was so happy.

Two hearts beating in my belly, three beating in my body.

It seems like ages now. Memories...

My baby my baby, I miss you so.

Your mommy misses you so. Please come home.

Link to comment
Share on other sites

20 maart 2008 – Op de helft van de wachtweken….

 

Is er een God die naar mij luistert, is er een engel aan mijn zij,

is er een fee die strakjes liefjes zegt: 'Hé luister eens naar mij.'

Heb ik een vader in de hemel die rustig kijkt en zegt: ' 'tis goed',

het zal allemaal ech reg kom, houdt nog maar even goede moed.'

Het zou toch mooi zijn dat het zin had, maar dat gevoel dat ben ik kwijt,

het is een leegte zonder sprookjes, alhoewel soms één op zijn tijd.

Er is geen lampje dat gaat branden, alleen gerommel in mijn buik,

zal ik met schrik de morgen ingaan, of zijn het rozen die ik ruik?

Kan ik met kracht weer in mijn ogen, de onverhoopte teleurstelling aan,

of mag ik juichen en gaan groeien, en strakjes naast wat wiegjes staan?

Ach meis, de maan schijnt door de wolken en kijkt heel helder op mij neer.

En ziet door tand de tijds ervaren, wat ben je toch weer in de weer.

O bron van leven, en van liefde, wat en waar je dan ook bent,

kan toch vervuld worden mijn verlangen, jou wel de strekking zeer bekend.

Link to comment
Share on other sites

En ja zowaar, een kindje mocht er komen en helemaal gezond. Het was onze 1e IVF poging, en we hadden maar 1 grote follikel. Konden we niet beter de poging afblazen, je hebt er maar 3... Maar nee, toch maar door laten gaan, want ja, wie weet hoe je de volgende cyclus weer reageert. En ja!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! En op 3 december 2008, werd na 5 uur, een prachtmeisje geboren. Een meisje waar we zo gelukkig mee zijn! Lieve schat, grote zus, slimme meid, knuffeldier, pracht kind van mammy!

Link to comment
Share on other sites

Wat een geluk ons lieve meisje, maar wat zou het toch leuk zijn, een zusje of een broertje voor haar. Gesproken met de arts en ja we mochten nog een keer IVF doen. Na een half jaar borstvoeding geven, gestopt daarmee, op naar het pad van het ziekenhuis.... Maar, zowaar, 29 augustus 2009, hadden we een positieve test, zomaar spontaan zwanger wat een geluk!! Echter bij 8 weken, zei de dokter: 'Je bent toch minder ver dan je zelf denkt....' Dat hadden we al een keer gehoord bij de tweeling.... Nee, nee, niet achterblijven, niet niet goed groeien. Bij ons blijven, bij ons blijven!!! Week 10, helaas ben je maar zo groot als bij 6 weken en 5 dagen, het gaat niet goed. Je hartje klopt heel lief... Zo lief. Het klopt, maar niet zo snel, zegt de dokter.... Dat is geen goed teken. Maandag, 12 oktober 2009, 10 weken en 4 dagen... bloedverlies wordt meer. Mama raakt je kwijt....

 

Vrijdag, 16 oktober 2009, papa en mama en Charlotte hebben je begraven in de tuin, bij de Japanse kers.... Zodat je ieder jaar een nieuw bedje krijgt van bloemblaadjes. We waren zo verdrietig, ook voor je grote zus Charlotte, die gelukkig niets door heeft. We hebben een jaar lang een kaarsje op jouw plekje gebrand. Iedere dag stond daar jouw kaarsje en langzaam maar zeker ebde het verdriet weer weg.... Natuurlijk ook door de komst van jouw kleine zusje... Florence....

Link to comment
Share on other sites

Na veel gedoe, want bloedwaardes niet goed, etc. etc. Mochten we toch nog weer aan IVF beginnen. De eerste poging ging niet goed. Geen zwangerschap. Bij de tweede poging wilde de eitjes niet zo goed groeien, bij checken van mijn bloed bleek ik al zwanger te zijn...!!!! Weer spontaan. Nog een tijd ongerust geweest of de hormonen die ik geprikt had slecht zouden kunnen zijn geweest voor Petit (Florence), maar nee werd ons verzekerd. En gelukkig alles ging goed, 11 november 2011 beviel ik in 3 uur van onze dochter Florence. Nog net op tijd in het ziekenhuis, 1 perswee, en daar was ons grote wonder. Ons lieve, gezonde, eigenwijze meisje, Florence! Kleine zus, baby Florence, het snoepje van de week.

Link to comment
Share on other sites

Wat een geluk en weelde, twee prachtige gezonde kindjes. Ik wist zeker dat ik nooit meer wilde bevallen. Zo was het goed.... Maar het bloed ging weer kriebelen.... Ze zijn zo leuk onze schatjes... Zouden we dan toch.... Maar mijn leeftijd is niet meer ideaal, en zonder hormonen, what are the odds....??? We gingen het maar gewoon proberen... Kijken of er wat zou gaan gebeuren.... Nou maanden niets. En omdat ik nog wat restklachten had van de twee vorige bevallingen, had ik een afspraak met mijn gynaecoloog gemaakt om te gaan praten over een eventuele operatie....

 

De avond daarvoor was ik echter al even over tijd..... Testje gedaan. En wat? Zwanger. Dit was de laatste maand dat we het eigenlijk zouden gaan proberen, want mijn leeftijd wordt wel.... Wow. De dag daarop zat ik bij de gyn... Nieuwtje. Hij kijken, nog niets te zien, maar ja, is ook nog zo pril. Blij!!! Bij 6 weken en 3 dagen, nu zou er toch wel wat te zien moeten zijn... Hartje klopt? Helaas, geen hartje, heel klein. Je bent vast minder ver dan je zelf denkt... Nee niet die woorden. Niet weer. Groei, groei, kleintje. Rekenen rekenen, zou ik dan toch, als ik later hier en vroeger daar, dan kan het net...... En ik voel me nog zwanger.... Bij 7 weken en 3 dagen, 16 mei 2012, nog steeds geen hartje en heel klein. Het gaat niet gebeuren, dit gaat niet lukken..... Dromen spatten uiteen van baby in armen, uitgerekend op 30 december 2012. Florence geen grote zus. Charlotte geen zussie of broertje erbij. Papa en mama zijn weer verslagen... Wat jammer toch weer. Je was zo welkom kleintje, zo'n grote verrassing was je. We waren zo blij ook weer met jou. Maar nee, ook jij bent weer een engeltje voor ons geworden.

 

Kleintje zit nog lekker in mammy's buikje. Het wil er nog niet uit... Ik ben vandaag 8 weken en 3 dagen.... Geen idee hoe het verder gaat lopen. Heb 29 mei 2012, bij 9 weken en 3 dagen, weer een afspraak.... en dan weer verder bespreken hoe we verder gaan. Het voelt zo raar en tegenstrijdig dat je nu hoopt dat het los mag komen... Zodat er geen medische fratsen nodig zijn. Mijn lichaam heeft het nog niet door? Of wel? Ben ik al minder zwanger? Ik merk wel dat ondanks dat we ontzettend gehecht waren meteen aan dit kleintje, het geluk van die mooie meisjes enorm helpt. Ook heeft dit kleintje nooit een hartslag gehad, die wij hebben gezien. Dat scheelt toch. Bij een hartje, voelt het meteen als een ècht leventje, net alsof het zieltje er dan al in zit.... Misschien zweeft dit kleintje nog lekker om ons heen. Wie weet mag het nog een keer wel bij ons landen. Ondanks dat we zouden stoppen, gaan we na al deze toestanden, toch nog een paar maanden kijken of er wat komt. Want het zou toch jammer zijn als iemand bij ons wil komen wonen, en wij hem/haar die kans niet geven. Mocht het niet gaan gebeuren, dan zijn we dankbaar voor alles wat ons wel is toebedeeld. Ook het verdriet, ook de pijn, maar ook het geluk en de liefde van prachtige kindjes en engeltjes. Wat een leven, wat een dood, wat een intens gebeuren allemaal.

 

Ik zag vandaag dat de vlindertuin was gevuld met een aantal verhalen. En ik wilde onze engeltjes ook een plekje geven. Ze hebben al een plekje in ons hart, in onze tuin, maar nu ook op dit forum waar we al zoveel mee meegemaakt hebben. Ik wilde het ook delen, omdat ik hoop dat het misschien iemand helpt eens lekker te huilen. Of moed te houden. Of blij te zijn met wat er wèl is. Ik hoop dat al jullie wensen uit mogen komen en dat kindjes in jullie armen mogen komen en daar mogen blijven.

 

Liefs, niki

Link to comment
Share on other sites

Lief kleintje, vandaag, zondag 3 juni 2012, heb je mama's buikie verlaten. Je ligt nu met Puk onder de Japanse Kers in de tuin. Lief klein kleintje, wat jammer is het toch. Blijf maar dicht in de buurt, dan gaan we het nog een keer proberen. Veel liefs van je mama.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...
  • 2 months later...

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.



  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use