Positieve vibes voor pechvogel gezocht...

[Tinkerbell1]

Ik heb in het verleden veel meegeschreven op verschillende topics...helaas zijn deze verdwenen dus ik start nu maar een eigen topic. Iedereen is welkom om mee te schrijven hoor ook als het niet direct hiermee te maken heeft. Maar ik ben opzoek naar een enorme bult positieve vibes....en hoop dat jullie me een beetje kunnen helpen...

 

Even kort ons verhaal. Mijn man is vermindert vruchtbaar. Dat weet ik al sinds ik m ken. Hij heeft een zoontje uit een eerdere relatie en die kwam ook niet zonder slag of stoot ;-)) dus wij zijn vrij snel het IVF pad opgegaan.

Eerst 6 x eigen cyclus met 3 TP en 2 gestimuleerde behandelingen met 3 TP. Van allemaal niet zwanger.

Daarna de stap naar Dusseldorf ondernomen voor de laatste en vierde behandeling. Wat een opluchting: een kort protocol zonder deca en een dubbele terugplaatsing! En (wonder boven wonder) zwanger!!!! Na 4 maanden dolgelukkig te zijn geweest kwam ik in een nachtmerrie terecht: ons kindje bleek een zeer ernstige neurale buisafwijking te hebben en niet levensvatbaar te zijn. Met 16,5 weken is ons zoontje overleden en geboren. Zo verschrikkelijk verdrietig allemaal. Na autopsie bleek het geen trisomie of ander syndroom en was de conclusie dat de kans op herhaling minimaal is.

 

 

Na 6 maanden pauze toch samen besloten dat ons verhaal zo niet mocht eindigen dus toch de stap weer genomen. De verzekering vergoed 4 nieuwe pogingen. Meteen naar DD gegaan. Afgelopen maand de eerste ICSI gehad. Slechts 1 goede bevruchting maar wel een blastocyste van topkwaliteit. Vorige week zondag was mijn testdag. En tot onze grote vreugde: zwanger! Dagelijks een testje gedaan Helaas duurte het geluk maar erg kort want woensdag deed ik een testje en bleek de tweede streep verdwenen. Huisarts, ziekenhuis, bloedonderzoek. HCG bleek maar 3. Twee dagen later werd ik ongesteld.

 

 

Tsja, daar zit ik nu...ik zou echt niet weten hoe ik ooit nog weer positief in een nieuw traject moet stappen. Ik ben een enorme vechter maar twee keer eindelijk zwanger en dan met zo'n afloop?!

We denken nu aan extra genetisch onderzoek of stoppen...of....pfff weet het echt niet. Ben heel bang dat er echt iets mis is waardoor het nooit gaat lukken. Hebben jullie ervaring met genetisch onderzoek? Mijn man heeft een gezond zoontje dus tsja is het nodig? ik heb nu wel elke keer het gevoel dat er schijnbaar iets is waardoor er zich geen gezonde embryo ontwikkelt. En dat maakt me zo bang...

 

Zijn er dames die na zoveel (of in ieder geval heel veel) pech toch een gezond kindje in hun armen konden sluiten?

Bij wie het toch nog goed af is gelopen? Ik kan wel wat positieve verhalen gebruiken!!!!

 

Thanx!

[minoes]

Jeetje tinkerbel dat ik je helaas zo moet tegen komen :-(

Meid wat verschrikkelijk dat jullie zoontje is overleden

Er zijn gewoon geen woorden voor

Hopelijk ben je straks zwanger en blijft het goed gaan ik hoop het voor je

 

Ik heb ook een onderzoek gehad kwam niks uit

 

Heb jij ook wel onderzoek gehad

 

Meid ik wens je heel veel sterkte en positieve fibe

 

Liefs Jessica

 

 

 

Verzonden vanaf mijn iPhone met behulp van Tapatalk

[fleur1978]

Hai Tinkerbell,

 

Jeetje wat een tegenslagen en ellende hebben jullie gehad zeg! Ik schrijf hier niet echt heel veel... Maar na het lezen van jouw verhaal/oproep vond ik toch dat ik even wat moest laten horen.

Zie mijn onderschrift. Misschien geeft het hoop...... Het onderschrift vertelt niet eens het hele verhaal. Maar zoals je ziet, bij ons wel een happy end.

Bij ons lag het ook aan de zaadkwaliteit, ik hoefde niet eens onderzocht te worden. Op eigen initiatief en met hulp van de HA heb ik onderzoek laten doen in een ander zh. We zijn zelfs naar Gent geweest voor DNA-onderzoek. Dat bleek allemaal oké (die uitslag kwam overigens pas binnen toen ik 3 maanden zwanger was)

We hebben stad en land afgelopen, zijn ook bij dr. Pf. in DD geweest. De uitslag van zijn onderzoek bleek weinig afwijkend. Voor mijn gevoel was mijn bloed 'dus' goed. Stomtoevallig kwam mijn hematoloog er bij een routine-onderzoek achter dat er iets mis was met mijn stolling (dus toch met mijn bloed!) Na het starten met prednison en ascal raakte ik zwanger!

Mijn zwangerschap verliep goed, het afbouwen met de prednison was wel zwaar. Bij 30 weken zwangerschap bleek dat mijn hartfunctie erg terugliep (ik was al bekend met een hartziekte hoor) Op 34 weken was mijn hartfunctie nog maar 14% en werd er besloten dat ons dochtertje gehaald moest worden. Dat is nu ruim 7 weken geleden. Mijn hart is nog niet verder hersteld, maar ons dochtertje doet het super!

 

Ik weet dat dit verhaal héél anders is dan het jouwe. Maar ik wilde het je alleen maar vertellen om je een hart onder de riem te steken. Hoe zwaar en uitzichtloos het soms allemaal kan lijken: hou hoop!! Dat is echt nodig om dit traject te kunnen doorlopen.

En.. heel misschien je bloed laten testen? Is simpel en de uitslag is snel bekend.. (bij mij bleek het Antifosfolipiden syndroom te zijn)

Ik wens je iig heel veel succes! En ik hoop van harte dat jullie lange weg snel een gelukkig einde kent!

[Tinkerbell1]

Thanx Fleur en Minous.

 

Ja Minous, wat ellendig allemaal hè? Ik was zo blij indertijd. Kon het niet opbrengen om het hier te melden. Maar heb nu toch maar de stap genomen. Zie in je handtekening dat je 5 weken zwanger bent! Super. Ik weet dat het eerder misgegaan is bij je, ik hoop heel hard dat je nu de 39 weken gezond en wel gaat halen.

 

Fleur, bedankt voor je verhaal. En wat knap dat je zo lang doorgezet hebt na zoveel teleurstellingen!!!!

En natuurlijk heel erg fijn dat ze ontdekt hebben wat er precies aan de hand is. Voor zover ik weet ligt bij ons het probleem echt bij mijn man. Ik heb bij dr Pfeiffer allerlei bloedonderzoeken laten doen daar kwam niks uit en ik ben 2x zwanger geweest dus het kan.

Het geeft me wel hoop dat er meer pechvogels zijn waarbij het goed afgelopen is.

Waardoor kon je het elke keer weer opnieuw opbrengen om er toch weer in te stappen?

En heb jij enig idee of al die IVF hormonen op lange termijn ook schadelijk zijn! Ik maak me daar soms wel zorgen over...

Dank voor het delen van je verhaal!

[minoes]

Och meid ik wou dat ik toen er voor je kon wezen

 

Ik hoop duim en bid dat je straks zelf een zwangerschap van 40 weken mag hebben met een gezond kindje

 

Blijf gezellig met je kletsen en blijf je volgen je mag me ook altijd privé berichtje doen;-€

 

Liefs

 

 

Verzonden vanaf mijn iPhone met behulp van Tapatalk

[Beanie]

Hi Tinkerbel,

 

Wat een verdriet... Daar zijn en blijven geen woorden voor. Wat een oneerlijk proces is het soms toch ook.

En helaas moeten we zo veel zelf uitzoeken in deze wereld (ik bedoel de wondere wereld van de MMM). Wellicht kun je wel wat adviezen halen uit het Alan Beer topic? Is niet meer zo actief maar daarin is een heleboel uitgezocht. Ken je het boek van Alan Beer toevallig?

Ik sluit me overigens volledig aan bij Fleur. Het zou kunnen helpen eens volledig bloedonderzoek te laten doen, mn op stollingsafwijkingen. Hoe is je schildklierwaarde?

 

Ik ben van mijn derde IVF-poging (blijvend) zwanger geraakt, na een MA in een spontane zwangerschap en een MA van de eerste poging. Wat bij mij de succesfactor is geweest? Niemand kan het zeggen. Wel wist ik al (lang) voor ik begon dat ik factor V Leiden heb, daarvoor gebruik ik normaal gesproken geen bloedverdunners maar nu heb ik tijdens de zwangerschap en Ascal en Clexane gebruikt (spuiten en slikken dus). Verder heb ik een pipelle laten doen en ik heb (in kort protocol) een combi van Gonal en Menopur gespoten. Ik ben low-responder, elke keer maar 4 of 5 eicellen. Zaadkwaliteit is top, daar heeft het nooit aan gelegen. We hebben nooit cryo's gehad. De eerste 2 pogingen hebben we 1 embryo laten terugplaatsten, de laatste keer 2. Ik ben aanvankelijk zwanger geweest van een tweeling maar eentje heeft het in pril stadium niet gered. Nu hebben we een zoon van inmiddels 9 maanden....

 

Ik hoop dat je dmv dit forum misschien op ideeën wordt gebracht die kunnen leiden tot een blijvende zwangerschap en een gezond kindje!

[Meiske74]

Beste Tinkerbell,

 

Wat afschuwelijk dat jullie jullie o zo gewenste zoontje hebben verloren, dat is een klap die onbeschrijfelijk is...

inmiddels weer moed en kracht verzameld om verder te gaan, knap, herkenbaar!

 

 

ik snap dat jouw de moed in de schoenen is gezakt maar ondanks de vroege miskraam na de zwangerschap van jullie zoontje, probeer hierdoor niet de moed te verliezen.

Onze derde poging, die notabene met vers tese zaad werd gedaan was de " slechtste" ooit: uiteindelijk 2 eicellen waarbij er maar één bevrucht was...de moed zakte me echt in de schoenen: geen zwangerschap.

toch zsm de vierde poging gedaan en van de 4 mooie bevruchtingen was er op dag 4 nog maar één over gebleven maar die spartelt wel lekker rond in mijn buik.

Het kan echt zijn dat een poging de opbrengst echt tegenvalt maar dat wil niet zeggen dat dat de volgende keer weer is....

jullie zoontje heeft bewezen dat het wel degelijk kan, hoe verdrietig dat ook verlopen is...

 

X

[Tinkerbell1]

Meiske & Beanie, thanx voor jullie verhalen. En beide een goede afloop, wat fijn zeg!

Hebben jullie ook genetisch onderzoek gedaan?

Aan de ene kant wil ik het wel, aan de andere kant ook wel weer doodeng. Wat kan er allemaal uit zo'n onderzoek komen?

 

Blijf het toch knap vinden hoeveel meiden gewoon doorzetten en uiteindelijk aan de goede kant uitkomen.

Ik vind het zo lastig. Ik heb altijd het geval gehad: als ik eenmaal maar zwanger ben dan komt het allemaal goed. En eindelijk na 4 IVF behandelingen is dat gelukt en dan krijg je dit....daar had ik helemaal geen rekening mee gehouden.

 

Meiske, ik zag dat jij een tweeling hebt verloren. Wat een drama zeg. Ik vond het zo naar zo'n niet voldragen zwangerschap. Ik was echt dolgelukkig toen ik zwanger was en wil het zo graag nog eens goed over doen maar dan wel 9 maanden...het zou echt heel jammer zijn als het nu zo zou eindigen. Maar goed, de echte motivatie om verder te gaan is even heel ver te zoeken.

[Meiske74]

Lieve Tinkerbel,

 

het voelt inderdaad heel verkeerd als zo'n zwangerschap verkeerd gaat, ik ben destijds ook echt mijn weken door blijven tellen....

pas toen ik de uitgerekende datum voorbij was kwam er wat ruimte in mijn hoofd zeg maar.

Mijn man zei laatst nog dat ik in mijn geheugen echt een half jaar kwijt ben.

 

wij gebben nooit genetisch onderzoek gedaan: de jongens waren kerngezond, zij kwamen te vroeg ter wereld indat bun baarmoederhals te zwak was waardoor mijn lichaam te vroeg de bevalling liet beginnen, en niet te stoppen was.

 

maar nav de miskramen ook niet, de arts gaf aan dat juist door de gezonde jongens de oorzaak lag bij de kwaliteit van het zaad, en wellicht ook nog mijn ouder wordende eicellen.

Maar na onze mooie jongens is ook nog onze dochter geboren.

 

ik hoop dat je je wat kan optrekken aan deze verhalen maar dat neemt niet weg dat een behandeling loodzwaar kan zijn.

volg je hart en je gevoel

27 Mei, 2014 aangepast door Meiske74
aanpasing

[Tinkerbell1]

Meiske, ik had dat precies zo. Tot de uitgerekende datum wist ik elke week 'hoe ver ik zou zijn geweest' op de dag nauwkeurig. Ook mensen die tegelijkertijd zwanger waren en dus wel gingen bevallen in die week bleven maar in m'n hoofd rondzweven. Gek hoe ongelofelijk je hele lichaam en geest zich instelt op die 9 maanden zodra je zwanger bent. Ik vond de dagen rondom mijn uitgerekende datum heel naar. Het geeft mij nu ook wel ruimte om het achter me te laten. Ik testte alleen nu net in die week positief en vond dat zo'n mooie troost. En nou moest dat nou net ook nog weer misgaan. Het is soms zo oneerlijk! Ik heb nu het gevoel alsof ik weer helemaal van 0 af aan moet beginnen. Ik was in al die behandelingen altijd positief en had een soort standvastig geloof in het feit dat het gewoon ging lukken. En het lukte ook...maar helaas liep het niet zoals gepland. Dat maakt het lastig nu.

 

Maar goed, ik merk ook dat elke dag die weer om is ook weer helpt om wat meer afstand te nemen en toch ook weer de positieve (licht) puntjes te zien. Het helpt me ook erg om te horen dat hier heel veel mensen met heel veel tegenslagen te doen gehad hebben en het gelukkig best vaak toch nog goed afloopt. Ik ben tenslotte bij beide behandelingen in DD wel zwanger geraakt. Dus het kan!

[Meiske74]

Ohhhh zo herkenbaar, een knuffel voor jou, en geef toe aan een off-day, dat geeft ruimte voor positieve gedachten en nieuwe energie, helaas worstel je je ook door een rouwproces heen en dat is loodzwaar x

[Vianne]

Och Tinkerbell, na lange tijd kijk ik hier weer eens en stuit op jouw verhaal, wat ongelofelijk verdrietig! Echt, waarom moet dat nou toch zo gaan! Ik hoop echt van harte dat het jullie gegund is om toch een gezonde zwangerschap te voldragen. Het blijft toch allemaal zo onverklaarbaar! Wij zitten inmiddels vol in het adoptietraject en hopen volgend jaar ons kindje en brusje op te halen uit China, heel veel liefs! Vianne

[Tinkerbell1]

Hé Vianne,

Da's een tijd geleden!

Wat goed om te lezen dat je middenin de adoptie procedure zit. Ik ga je zeker volgen.

Tsja, wat kan er dan veel gebeuren in zo'n relatief korte tijd hè? Lijkt alweer zo lang geleden dat we beide in die eigen Cyclus behandelingen zaten....knap hoor dat je de knop om hebt gezet en voor adoptie gaat. Ik ben nog lang niet zover...ben nu 2x zwanger geweest dus weet dat het kan...maar het zou toch wel heeel heeel heel fijn zijn als het nog eens goed af gaat lopen. Ik ga je blog volgen!

[ansje20]

Lieve Tinkerbell, ik ken je nog van het icsi eigen cyclus forum die inmiddels niet meer actief is. Wat vreselijk wat je hebt meegemaakt. Na een lange weg ben je zo dicht bij het geluk en wordt het je toch weer wreed afgepakt. Dat is bijna niet te doen. Ik schrok echt toen ik het allemaal las. Hoe nu verder kun jij alleen zelf beslissen. Ik begrijp heel goed dat de angst dat het weer verkeerd gaat er is. Dat is alleen maar logisch. Ik wens je heel veel kracht toe en ik hoop echt dat jullie langgekoesterde wens in vervulling mag gaan. Ik blijf je volgen.

 

Veel liefs Ansje

[Tinkerbell1]

Dankjewel Ansje! Wat lief dat jullie allemaal even reageren. Ik was een tijd niet geweest en kon jullie niet meer terug vinden doordat 'ons topic' verdwenen was.

En fijn dat je me blijft volgen!

Het afgelopen jaar was echt eentje met hoogte en diepte punten. Ik was zo blij om zwanger te zijn en vond het ook zo ongelofelijk leuk. Het gevoel met zn tweetjes te zijn, die dikker wordende buik, zelfs alle klachtjes doorstond ik met veel plezier. Het sterkt me wel om te weten dat het kan, zwanger worden en ik weet inmiddels ook hoe graag ik het wil hierdoor. Hopelijk geeft me dat straks weer voldoende kracht om er opnieuw in te stappen. 10 juni hebben we een gesprek in DD over eventueel aanvullend onderzoek en over een nieuwe poging eind augustus. Ik wil het echt nog een keer 9 hele maanden mee gaan maken!

[Meiske74]

Fijn om te horen Tinkerbell, en inderdaad, je weet dat het kan, jullie hebben, en jullie zoontje heel veel pech gehad....en dan dekt zo'n simpel woordje als pech de lading totaal niet !

 

Heel veel succes en kracht!

[Anhoba]

Beste Tinkerbell.

Helaas geen positieve vibes maar heel veel begrip van mijn kant. Ook ik na ICSI zwanger, maar na 23 weken zelf moeten besluiten de zwangerschap te beeindigen ivm chromosoomafwijking. Daarna weer de MMM in gegaan en nu heel even rust na 2 mislukte pogingen. De derde en laatste gaan we na de zomer starten. Wat hebben we er toch veel voor over,he.

 

Luister vooral naar je gevoel en je hart. Verlies je relatie niet uit het oog en alleen jij kan beslissen wat goed voelt.

 

 

Verstuurd vanaf mijn LG-E430 met Tapatalk

[lindamvjulian]

Lieve Tinkerbell,

 

Minoes liet ons weten wat er is gebeurd. Verschrikkelijk dat je eindelijk zwanger raakte en je kindje dan alsnog moet afgeven. Dat is onmenselijk! En dan vervolgens nog een miskraam krijgen. Dat mag gewoon niet gebeuren. Ik had gewild dat we toen iets voor je konden betekenen. Ik vind het echt heel erg voor jullie. En ik kan me voorstellen dat je nu helemaal niet meer weet 'hoe nu verder' .

 

@Beanie: Ik heb een tijdje met je geschreven in het uitgerekend 'november 2012 topic'. Wat fijn om te lezen dat je een zoon hebt gekregen!!

[Beanie]

Lees net het hele topic terug (nadat ik eerder al had gereageerd) en zie zo veel herkenning... Na de eerste miskraam (uit een spontane zwangerschap) de hoop dat ik weer zwanger zou zijn voor de uitgerekende datum, wat maar niet gebeurde. De MMM in.. Weer een miskraam vanuit de eerste IVF poging. De dag dat ik begon te stimuleren in de poging waaruit mijn zoontje is voortgekomen, was de uitgerekende datum van de miskraam uit IVF 1. Op de een of andere manier was het een hele moeilijke dag, maar het voelde zo goed... Afgelopen jaar kon ik het achter me laten. Om heel eerlijk te zijn was het een lief forum-genootje waar ik veel mee mail, die me er op attendeerde. Natuurlijk is het heel anders als je een kindje verliest na een langere zwangerschap... Ik zou er niet aan moeten denken, als ik nu naar mijn zoontje kijk (hij zit naast me zijn baby koekje aan de vogeltjes te voeren) dan ben ik zo dankbaar dat ik een zwangerschap heb mogen uitdragen. Ik kan me het zo goed voorstellen: je weet nu hoe het is om zwanger te zijn, je wilt het ook tot het einde aan toe mee maken!

 

@ Linda: natuurlijk weet ik dat nog! Wat een heftige tijd was dat... Hoe is het nu met jou? Doordat jullie topic niet meer actief is wist ik niet hoe het met je gaat... Ik hoop goed? Zijn jullie nu definitief gestopt?

Ik ben idd zwanger geraakt uit poging 3 en heb nu een zoontje... We zijn intens gelukkig met hem.

[Tinkerbell1]

Wat lief dat jullie even reageren Linda en Beanie.

 

Hoe is het met je Linda? Ons groepje is 'verdwenen' en ik hoorde via Minoes al dat ze jou ook had gesproken.

Je stond indertijd nog in dubio over een eventuele volgende poging via PNO maar er was toen thuis ook van alles aan de hand dacht ik...ik hoop dat het goed met je gaat!

Ik weet dat jullie me er graag doorheen hadden willen slepen, maar ik kon echt helemaal niks meer. Ik kon het gewoonweg niet opbrengen om me hier te melden. Ik ben ook nog zeker 3 maanden ziek geweest ivm een ziekenhuis bacterie die in mijn buikholte terecht gekomen was. Maar wel super fijn dat jullie er nu alsnog zijn!

 

Wij hadden vandaag een goed bericht. Omdat ons kindje niet levensvatbaar was door een afwijking wilden we graag een DNA test. In het ziekenhuis zeiden ze dat deze aandoening los van erfelijkheid etc stond maar het zat me niet lekker. Nu ik ook nog een miskraam kreeg wilde ik het helemaal. Je krijgt dan toch het gevoel dat er iets is waardoor het gewoonweg niet kan lukken. In DD kunnen ze zo'n test heel snel doen (in NL 6 maanden voordat je de uitslag hebt). We kregen vandaag de uitslag en alles was goed. We hebben geen verhoogde kans op erfelijke afwijkingen etc. Je hebt net als iedereen natuurlijk altijd een kans maar ik was echt bang dat er meer aan de hand was. Die miskraam en de vroeggeboorte waren dus vooralsnog gewoon hele erge pech.

 

Beanie, wat fantastisch dat het bij jou toch goed afgelopen is. Ik hoop echt heel erg hard dat het ons ook nog eens gegund is. En wat heerlijk dat er gewoon een hartstikke gezond ventje naast je zit!!! Ik ga straks lekker 3 weken op vakantie en dan zien we ergens in augustus wel weer. Ik hoop dat ik het tegen die tijd weer aan durf en ook de motivatie weer wat terug kan vinden. De uitslag van dit onderzoek helpt daarbij wel een beetje.

 

Fijn weekend allemaal!

 

 

Sent from my iPad using Tapatalk

[Caro- lin]

HOi Tinkerbell,

 

Wat verdrietig om te lezen wat je hebt moeten meemaken.

Ik kan mijzelf niet vergelijken met jou, want ik vind een kindje verliezen met 16 weken veel erger dan wat ik heb mee gemakat.

 

Maar ik heb ook een man die verminderd vruchtbaar is.

Wij zijn al 6 jaar bezig met zwanger worden (via ICSI) en nu eindelijk met de 6e zwangerschap heb ik inmiddels de 30 weken gehaald!

Ik kwam erachter dat ik een b12 tekort had en ben bij mijn 6e zwangerschap begonnen met het slikken met B12 tabletten en wonder boven wonder bleven deze beeb wel zitten en gezond (nipttest gedaan). In Gent bij werd niets gevonden wat een reden van mijn miskramen kon zijn. Gewoon domme pech zeiden ze.

Nu is het zaad van mijn man wel verbeterd sinds 6 jaar terug, dat schijnt ook te wijzigen.

 

Het enige wat ik kan zeggen en dat je uit mijn verhaal als positief kan halen is; geef nooit op! De wonderen zijn echt de werled niet uit:)

 

Heel veel succes en sterkte de komende tijd!

[minoes]

Lieve tinkerbel met tranen in mijn ogen lees ik je laatste verhaal

Meid ik ben zo blij voor je dat ze geen oorzaak hebben gevonden

En dat het helaas domme pech is

Dus als ik het goed begrijp is de kans klein dat het weer gebeurd?

 

Op naar de positieve vibe voor positieve test en zwangerschap

Ik ga voor je duimen dat het geluk nu aan jullie kant staat

 

Liefs en een hele dikke digi knuffel

 

 

Verzonden vanaf mijn iPhone met behulp van Tapatalk

[Meiske74]

Tinkerbell, wat een goed bericht!

ook al zei men in Nl dat je je niet druk hoefde te maken, de officiële bevestiging na onderzoek is fijn en betekent voor voor jullie erg veel, wat heel begrijpelijk is.

 

 

Heel veel succes!!

[Tinkerbell1]

Minoes & Meiske, ben zelf ook erg blij. Was zo bang voor nog een extra complicatie. En dit speelde al heel lang in m'n achterhoofd een rol. Hopelijk geeft het wat rust bij een volgende behandeling.

We gaan in augustus weer starten. Vind het nog steeds heel lastig om positief te zijn. Ik was 2x achter elkaar zwanger in DD, denk nu de hele tijd: statisch gezien zal het nu wel een paar keer niet zo zijn.

 

Mijn man zegt: 2x DD, 2xzwanger dat is geen toeval ze pakken het gewoon voor jou precies goed aan dus dat gaat gewoon nog een keer gebeuren ;-) tsja...ga in juli lekker 3 weken weg en hopen dat ik er dan toch weer een beetje optimistisch in kan stappen!

 

 

Sent from my iPhone using Tapatalk