Jump to content

Recommended Posts

Lieve wensmama's,

Ik ben Sofie. Mijn verhaal hier op het forum gaat terug naar 2008-2009 toen ik na 3 inseminaties van start ging met IVF. Na 2 mislukte IVF pogingen was het op en besloot ik in de lente van 2009 om een hele lange pauze te nemen. Eentje waar ik nooit uit terugkeerde. Mijn man en ik besloten om te kiezen voor adoptie en werden mama en papa van 2 prachtige kinderen. Een jongen en een meisje uit Ethiopië.

Twee jaar geleden liep ik tegen de muur. Kei hard, frontaal. Ik was op en leeg. Ik had alles om gelukkig te zijn maar er was een verdriet diep vanbinnen wat altijd was verborgen gebleven maar nu zwaar begon te wegen. Mijn buik heeft nooit mogen dragen, mijn lichaam werd verpakking en ik ben al die tijd alleen maar doorgegaan. Vallen, overeind krabbelen, doorgaan. Op naar de volgende poging, op naar adoptie, doorgaan altijd opnieuw.

In 2008 kreeg mijn verdriet een naam, schaduwverdriet. Ver verborgen. Dat ik mama was van 2 prachtige parels maakte het een beetje meer taboe. Voor mij is het dat niet. Dat ik mijn kinderen graag zie met elke vezel van mijn lichaam staat los van het verdriet dat ik al die jaren heb verstopt. Het verliezen van mezelf, de liefde voor mijn lichaam, dat intimiteit anders werd ...

Sinds die periode ben ik beginnen praten en schrijven. Eerst op een blog http://afscheidvaneenwens.blogspot.com/ en later op de nu nog actieve blog https://simpelwegsofie.blogspot.com/

En dan deed ik nog gekker, ik trok mijn stoute schoenen aan en stapte naar een uitgeverij. Ze zeiden JA ...

In april zal uitgeverij Borgerhoff&Lamberigts mijn boek uitgeven. Het boek met de titel "Later wil ik mama worden" - "Wanneer verlangen naar een kind een litteken wordt"

Er zijn een paar redenen die me gesterkt hebben om het boek te schrijven. Het taboe doorbreken want dat is en blijft het nog steeds een beetje en kinderwensouders een hart onder de riem steken. Praat erover, verstop je verdriet niet, blijf leven en geloof in jezelf. Aan hun omgeving wil ik zeggen "stuur een bloemetje, een knuffel, wees niet stil ook al weet je niet wat zeggen".

Ik schrijf het hier omdat dit forum en de meidengroep van toen mij overeind hield. Dag in dag uit waren hier luisterende oren, virtuele knuffels en zoveel warmte.

Mocht je meer willen weten of het boek volgen kan dat via de blogs of op facebook en Instagram onder @laterwilikmamaworden

Heel veel sterkte, liefde en warmte wens ik jullie allen

Sofie 

 

Later-wil-ik-mama-worden_HR_cover.jpg

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.



  • Posts

    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use