Zondagmiddagarm?!

[Guest Vonnie]

Hoi meiden,

 

 

 

Nou, wij hadden gisteren ook weer wat! We wilden, tussen alle bedrijven van de verbouwing door, gisterenmiddag gaan fietsen met de kids. Onze oudste stond nog lekker te springen op de trampoline, totdat tie viel. Nou gebeurt dat wel vaker, dat tie valt op de trampoline, maar ja, normaal gesproken voel je daar niets van, dat ding veert lekker terug.

 

 

 

Nu, deze keer dus niet... Hij schreeuwde het uit. Wij zeiden direct: "Dat is gebroken!" Ik heb direct de huisartspost gebeld en 1,5 uur later (!) konden we terecht. Die arts vertrouwde de elleboog van onze oudste niet en stuurde ons door voor een foto in het ziekenhuis. Daar werden we gelukkig bijna direct geholpen. Het maken van de foto's deed enorm pijn. Mijn god, wat hadden wij het met hem te doen. Ik zou duizend miljoen keer (zo zegt hij dat zelf) die pijn willen voelen dat dat hij het moest voelen, maar ja....

 

 

 

Terug op de eerste hulp kwam er een chirurg naar ons toe. Wij dachten: "oh jee, hij zal toch niet onder het mes moeten!". De chirurg zei dat hij geen breuk op de foto had gezien (pfff) maar dat hij onze zoon nog wel de arm vast wilde houden. Vrijwel direct pakte hij die vast, draaide een keer eraan en toen schoot er iets "goed" in de elleboog.

 

 

 

Er was een botje in de elleboog uit de kom geschoten, het zogenaamde zondagmiddagarmpje. Nooit van gehoord, maar nu zal ik het nooit meer vergeten. Bij kindjes tot 6 jaar is het spierweefsel rond de elleboog nog niet zo stevig en als je je kind dan aan de arm trekt, optilt of iets dergelijks, kan er vrij makkelijk iets uit de kom schieten.

 

 

 

Gelukkig was na deze zeer pijnlijke ingreep (hij schreeuwde van de pijn...snik) verdere behandeling net nodig en konden we weer naar huis. Hij gebruikt zijn arm zelfs weer bijna normaal...!

 

 

 

We waren enorm trots op onze zoon. Hij zelf zegt nu wel dat ziekenhuizen niet leuk zijn en dokters niet lief. Tsja, wat wil je ook, na zo'n eerste ervaring met een ziekenhuis.

 

 

 

Nou, dat was tie dan weer hier. Ga lekker van het mooie weer genieten!

[hildever]

Dat was schrikken!!!

 

Ja, ik kende de term zondagmiddag arm wel. Maar het lijkt me inderdaad een ramp als het je eigen kind gebeurd. En het lijkt me ook een hele rare gewaarwording als je ziet dat met een enorme draai (en veel pijn voor de kleine) alles in 1 keer weer over is!

 

 

 

Groetjessssssssssss

[Guest Amanda]

Een zondagmiddagarm?? Noooit van gehoord haha.

 

 

 

Wat vreselijk als je kindje zo'n pijn heeft.. ow dan huil je toch mee of niet?

 

 

 

Gelukkig is het allemaal voorbij nu!!

[Seetje]

oh vonnie wat zielig.

 

'Ja ik had er al van gehoord....ebbe van lis heeft het ook gehad.

 

 

 

Erg hoor als je kindje zoveel pijn heeft.

 

 

 

dikke kus

[brendy]

ja schijnt heel vaak voor te komen,

 

maar je wil het niet meemaken.

 

moet er niet aan denken,loop hier ook altijd te roepen niet aan de aan de armen zwaaien!!!!!!!!!!.

 

doet echt heel zeer volgens mij,gelukkig is het ook bijna gelijk over als het weer goed geschoten is.maar voor het zover is getver zo zielig

[lis]

oei, ik kan me t huilen nog goed herinneren, wat vreselijk he von. t is echt heel pijnlijk! zielig he. ik zou er niet aan denken dat t ook met vallen kan gebeuren!

 

jammer dat je ha t niet doorhad, die van mij had t in een minuut gefikst net als die chirurg. maar ja, logisch dat je t niet gaat proberen als t misschien gebroken is. (dat kon bij ebbe niet aangezien t met optrekken is gebeurd, schaam schaam)

 

lis

[Guest Vonnie]

He Lis, ja, in eerste instantie had ik ook zoiets van: "dat had die huisarts toch ook kunnen doen?". Maar hubbie merkte terecht op dat je natuurlijk niet aan zo'n arm gaat sjorren als het misschien gebroken is! Maar ook dat foto's maken was zo pijnlijk voor hem, als ik eraan terug denk dan krijg ik weer de rillingen over mijn rug.

 

 

 

Gelukkig is zoonlief het hele voorval alweer bijna vergeten. Hij klimt, klautert en springt er weer lustig op los. Alleen weet tie nu wel dat het niet leuk is in een ziekenhuis en dat (sommige) dokters niet lief zijn, ook al maakt tie je wel beter!

[eiger]

Vonnie, wat een verhaal met een gelukkig goede afloop!!!!

 

 

 

cyn