Maartje

Hallo allemaal, Hier van mij weer eens een update. Ik ben niet bepaald actief geweest hier, maar thuis gelukkig wel ;-) Ik plak hieronder even mijn update die ik naar Dee stuurde. Want er is dus wel degelijk wat gebeurd en het is een heel positief verhaal en daar zitten we op te wachten, toch?! Goede vraag, of we nog voor Colombia gaan. Het antwoord is namelijk: nee! We zijn geswitcht naar Thailand. Afgelopen vrijdag is als het goed is het totale dossier gelegaliseerd, dus ik denk dat het deze week wel op de post naar Thailand gaat. En dan start de echte wachttijd, naar schatting 3 jaar. Dat is dus flink minder dan Colombia. In april werden we benaderd door Wereldkinderen, ze hadden bij een ander stel een probleem gehad met het feit dat een van beiden ooit psychologische hulp heeft gehad. Bij ons is dat ook zo (vinden we ook heel normaal in een proces van onvervulde kinderwens ;-) en we moesten dus rekening houden met mogelijk extra onderzoeken en eventueel afkeuring (was bij het andere stel zo). Op dat moment ben je al wel weer een stuk onderweg, heb je een groot bedrag betaald, etc. Een flinke schok, want het voelde echt even als 'dit was het dan'. We hadden niet het idee dat we voor een ander land wilden gaan namelijk, we hebben alles zo zorgvuldig overwogen. Maar ze wezen ons wel op Thailand en dat land bleek de afgelopen jaren een gesloten wachtlijst te hebben. Dé reden waarom wij dat land ook nooit hebben overwogen. Maar nu we dat toch gingen doen, werden we heel enthousiast. En Wereldkinderen mocht dit jaar weer stellen inschrijven. Na kort maar krachtig afwegen hebben we die keuze gemaakt en nu in de loop van de tijd voelt het steeds meer als dat het zo moest zijn. Ook omdat het zo is natuurlijk, maar toch. De kortere wachttijd is echt een voordeel (betekent gelijk een kans op een eventueel tweede adoptie, gezien leeftijd) en ookal is drie jaar lang en zal het nog flink gaan tegenvallen, het voelt toch beter behapbaar dan 5 jaar. We zijn heel dankbaar voor deze wending en beginnen langzaam te wennen aan het feit dat we echt kunnen gaan wachten. We vinden het namelijk heel fijn dat het proces van keuzes maken en beslissen nu (even) achter de rug is. Het voelt soms zo groot, dat herken je misschien wel. Soms kunnen dingen je beter overkomen dan dat je overal zelf voor moet kiezen. Dus zodra de ontvangstbevestiging uit Thailand binnen is kunnen/mogen we (van onszelf) starten met toeleven. Dromen! Zijn er bij anderen nog ontwikkelingen, afwegingen, uitdagingen, teleurstellingen? Veel sterkte allemaal! groet, Maartje

sjeng.reismee.nl (ga gelijk zelf ook even kijken!)

Fantastisch Noortje! Wat een heerlijk vooruitzicht! Nu echt, echt, echt aftellen en ik kan me zo indenken dat het een soort van overzichtelijk voelt dat je nog dit jaar, thuis gezin mag zijn. Echt super! Ik zou heel graag meelezen op de reisblog! Heerlijk, zo'n bekroning op al jullie wachten en geduld. Dat geeft echt moed. Hopelijk gaan wij binnen enkele weken de knoop definitief doorhakken en op inschrijving. Ik ben er helemaal klaar voor, maar manlief denkt in beren, problemen en onmogelijkheden. Niet onterecht, maar uiteindelijk ook niet handig. Maar ja, ratio en gevoel... ik kan hem moeilijk het mes op de keel zetten ;-) Ik vind het niet makkelijk, maar blijf er op vertrouwen! liefs, Maartje

Resa, gefeliciteerd! Heerlijk zo door naar de volgende fase! Succes met keuzes maken, of zijn jullie er al uit? Wij hebben per mail reactie gekregen op onze online inschrijving. Teleurstellend: voor Zuid Afrika en Fillippijnen moeten we onze mogelijkheden bijstellen. Voor Colombia geldt wachttijd van ca. 5 jaar. Tsja, het is allemaal niet nieuw, die wachttijden en 'zware special need', maar toch valt het dan tegen. Voor ons gevoel hebben we al zo onze wensen en mogelijkheden bijgesteld. Overigens in een positieve mood, er in gegroeid zeg maar. Maar dan voelt het alsof het nog steeds niet genoeg is :( Ons gevoel blijft wel het meest voor Colombia, nu is het def. de knoop doorhakken. Na twee dagen teleurstelling ben ik wat informatie gaan inwinnen (hoe houd je nu nog 5 jaar wachten vol, wetende dat je elke dag (in theorie) gebeld kan worden?) en merk ik dat ik me al aanpas aan het idee en ervoor wil gaan. Mijn man heeft alleen twijfels of hij het kan en wil. Het voor de zoveelste keer je voorstelling over je ouderschap bijstellen (hij zal bijna 40 zijn als het echt 5 jaar duurt) begint hem op te breken. Heel begrijpelijk. We nemen maar rustig de tijd, die paar weken maakt ook niet meer uit. Maar wat een aanslag op je moed en doorzettingsvermogen. En waarschijnlijk niet voor het laatst. Maar daar hoef ik jullie niets over te vertellen... Als we besluiten voor Colombia te gaan kunnen we gelijk na de intake ook het dossier klaar maken, dat voelt dan wel heel echt! :) Iedereen heel veel succes in al die verschillende fases. De droom gaat uitkomen en alles wat we onderweg leren maakt de droom alleen maar mooier en completer! groet, Maartje

Hoi meiden, Hier weer eens een berichtje van mij. Ondertussen liggen onze contracten bij Wereldkinderen en hopen we (binnenkort?) uitgenodigd te worden voor de intake. Superspannend, ik hoop dat we meer duidelijkheid krijgen over het land en misschien wel over verwachtingen voor wachttijd. Ik houd ook wel rekening met een teleurstelling, dat het bijv. echt nog 3 jaar gaat duren, maar daar wil ik niet teveel aan denken. Ik hoop op die duidelijkheid om ook wat meer handen en voeten te kunnen gaan geven aan de wachttijd. Maakt toch uit als je weet welk land het wordt, dan kun je daar vast je in gaan verdiepen etc. Hoop ik tenminste! Raba, jouw twijfels en gedachten... heel herkenbaar. Ik heb pas ook een flinke dip gehad en ben bang dat dat nog wel vaker gaat gebeuren. Precies wat je schrijft: je bent er zo aan toe, nu. En soms ben je gewoon zo moe van wachten, jezelf oppeppen en ook nog 'goedbedoelde' reacties en meningen van anderen verwerken. Wees maar lief voor jezelf, er komt wel weer een lichte tijd. En ja, uiteindelijk komt het goed! Is het eventueel mogelijk wat je het liefste zou willen? Misschien kun je het in elk geval eens echt gaan uitwerken? Of weet je nu al dat het eigenlijk niet kan. Apart hoor, ook die behoefte aan je leven op z'n kop gooien (zo noem ik het maar even) klinkt bekend. Tijdens onze vakantie hadden we in gedachten ons huis al verkocht, een superkek appartement in een leuke stad en een buitenhuisje voor het weekend. Yeah right... ;-) Sterkte en hou vol hoor! En tsja, zelfs al je al mama bent geworden is het wachten nog niet voorbij... wannabemom wat spannend allemaal! Goed hoe je aftelt, langzaam maar zeker brengt elke dag je dichter bij Sjeng. En nog genoeg te regelen ook dus. Krijg je hier goede begeleiding bij? Afspraak met de huisarts vind ik een heel goed idee namelijk maar ik zou er misschien niet zomaar op komen dat je dat vast kunt doen. Geniet van deze tijd, nog zo vol van hoop en verwachting! Resa, fijne vakantie gehad? En als het goed is het tweede gesprek al? Fijn dat het eerste gesprek meeviel, dan kun je het volgende gesprek ook relaxter ingaan. Nu het levensverhaal bespreken? Hoe vond je het om dat te maken? Yvonne, hoe is het met jou? Nog nieuws? Weet je al meer over afreizen? Wauw, straks twee mama's onderweg... Super! groet, Maartje

Waaauw, gefeliciteerd Wannabemom! Je mag je nickname gaan veranderen! Wat een achtbaan zal het zijn, geniet ervan, hier heb je zo lang naar uitgekeken. Heel veel succes en sterkte bij alle dingen die nu gaan komen en droom heerlijk van het moment dat je je zoontje in je armen mag sluiten. Wauw!

Gaaf Raba, gefeliciteerd met jullie keuze! Wordt het weer een stukje concreter van. En alles waar het woord Ethiopië in voor komt wordt nu extra interessant en leuk. Fijn in de voorbereiding (en het lange wachten...). Succes!

Yvonne, wat moeten jullie een geduld opbrengen! Niet te bevatten, ik kan me gewoon geen voorstelling maken van wat dat met je doet. En als het dan ook eigenlijk gewoon stil blijft. Heel erg veel sterkte gewenst. Zoals je al schrijft: jullie zoontje staat centraal, ik hoop van harte dat jullie hem zo snel mogelijk in jullie armen kunnen sluiten. Want dat gaat gebeuren! Of wij definitief voor Colombia gaan hangt nog wel af van het intakegesprek. Inmiddels hebben we de inschrijfspullen binnen en als we dat hebben teruggestuurd en online ingevuld dan mogen we als het goed is op intake. Hoewel de waarschijnlijk lange tijd me nu soms al aanvliegt lijkt het me super als we over niet al te lange tijd weten welk land het wordt. Lijkt me een leuke bezigheid, het land alvast gaan leren kennen (in elk geval via internet en boeken en als we ineens geld over hebben... ;-) Ik reageer later nog weer op de andere meiden hoor! groetjes, Maartje

Nee, die yahoo-group vind ik ook heel onoverzichtelijk. Echt zo uit het jaar kruik. Maar goed, daar zijn wel de ervaringsdeskundigen te vinden. Verder inderdaad ook de blogs en die gaan veel over China. Alsnog wel heel leuk inderdaad, maar het is natuurlijk toch het leukste als het over hetzelfde land gaat. Ik had het blad van Meiling gekregen en door de aankomstkaartjes die daar in stonden heb ik wat actuele blogs gevonden, toch ook het leukst. Ik snap je heel goed wannabemom, dat je graag met 'gelijkgestemden' optrekt. Het is gewoon ook heel anders. Gelukkig heb ik wel ook vriendinnen die zich juist ook echt in opvoeding verdiepen en de info over adoptie ook heel interessant vinden. Maar er zal altijd een groep mensen zijn die het beter weet. Toevallig las ik pas nog een zinnetje met de strekking dat iedereen altijd precies weet hoe het probleem van de ander opgelost zou moeten worden (was een spreuk, maar ik vergeet ze altijd :( ). Wordt vast heel belangrijk om sterk in je schoenen te staan. Maar ik 'wapen' me nu voor mezelf ook maar vast met dat wat we nu al doorlopen hebben. Zowel het proces vooraf, dan de cursus en 'keuring' en dan het wachten... Ga er maar aanstaan! Ik sta soms ook dubbel in de tijd hoor. Vind het ook nog een soort van heerlijk om relaxt te kunnen voorbereiden en dromen. Heb daarnaast voor het eerst speelgoed gekocht afgelopen Koninginnedag. En had gister een verschrikkelijke dip nadat mijn vriendin vertelde zwanger te zijn van de tweede (cryo, dus extra bijzonder) en wetende dat een andere vriendin het hoogstwaarschijnlijk binnenkort ook weer is. Pff, wist even niet meer waar ik m'n optimisme had gelaten. En dat bestaat dan zo allemaal naast elkaar. Tsja... liefs, Maartje

Hoi meiden, Er worden geode stappen genomen! Maar Resa, wat verdrietig van de miskraam. Moeilijk dat je zo aan het eind van het lange traject toch weer aan het wankelen wordt gebracht. Wat heel erg begrijpelijk is. Veel sterkte en hopelijk kunnen jullie het een plekje geven en alsnog met volle overgave het adoptieproces verder doorlopen. Er wacht een kindje op jullie! Raba, gefeliciteerd met de bt. Wij lopen zo ongeveer gelijk op. Je vragen zijn dus erg herkenbaar. Gek wereldje is het toch. Zulke belangrijke vraagstukken en eigenlijk zo lastig om antwoorden te krijgen. Tenminste, zo ervaar ik het wel. Dit soort fora bijv. zijn fijn, maar ergens is het best apart dat je het niet makkelijker kunt verzamelen. Aan de andere kant, in een yahoo-group ging het over hoe lang het proces had geduurd bij iedereen die inmiddels een kindje had. Nou, geen enkel verhaal dat ook maar op elkaar leek... Hoe gaan jullie om met de (onduidelijkheid over de) wachttijd? Wij hebben toch gekozen voor Wereldkinderen, omdat drie landen die op ons voorkeurslijstje staan door hun worden bemiddeld: Colombia, Zuid Afrika en de Filippijnen. Hoe we uiteindelijk tot de def. keuze komen weet ik niet. Door de intake? De wachtlijst? We vertrouwen er op dat de tijd en het proces het steeds duidelijker maken. Ik schrik wel (weer/steeds) van de lange wachttijd nog. Maar ik hoop dat dat ook went... ;-) Maar het kan ook snel zoals bij Wannabemom blijkt... wauw! Je weet maar nooit, misschien toch al in 2012...!

Super, gefeliciteerd Raba!

Wat een goed nieuws Resa! Wanneer is de terugplaatsing? Wie weet wat jullie weg gaat worden!

Mooi Raba, achter de rug alweer en een positief gevoel. Lange zit! Maar als ik het goed begrijp hebben jullie in totaal 2 gesprekken gehad en wij hadden er drie en ook nog allemaal in Arnhem ipv thuis. Ben niet jaloers verder hoor ;-) Inlezen was bij ons twee weken na het laatste gesprek en inderdaad ook precies een week de beginseltoestemming in de bus. Gaat hard!

Veel succes morgen Raba! Wij hadden ons huis niet gepoetst, alleen in het kwartiertje voordat ze er was wat dingetjes rechtgelegd enzo, maar dat was meer tijdverdrijf ;-) Omdat ze maar 5 minuten binnen geweest is, heeft ze het huis verder niet gezien. Ik had ook niet verwacht dat ze dat anders wel verder zou bekijken overigens. Volgens mij gaat het meer om plek, buurt en of alles een beetje heel en verzorgd is. Ik wil niet eens geloven dat het om meer dan dat zou gaan!

Wannabemom, veel succes dan vandaag! En oeh... ik snap goed dat je de kriebels krijgt van dat soort berichten over snelheid. Wie weet hoe je leventje er in de tweede helft van dit jaar uitziet... :toppie: