Littlestar

Het gevoel van weer zwanger worden dat heb ik ook, al weet ik dat we dit eerst moeten verwerken, maar de wens voor een kindje is zo sterk. Al voelt het ook niet helemaal goed om daaraan te denken, soort schuldgevoel tegenover ons meisje. Ja het is heel moeilijk. Je praat erover met naasten en vrienden, maar toch heb ik het gevoel me in te moeten houden omdat ik niet wil huilen, al is dat wel beter, maar toch. bedankt voor je tips. Het is inderdaad belangrijk dat mensen weten hoe je denkt en wat je voelt. Toch is het soms moeilijk om te vertellen. Het is makkelijker om te laten zien dat het wel gaat als men ernaar vraagt...maar ik weet ook dat ik me niet groot hoef te houden. het is net of het gemis nu pas aankomt, kan om elke scheet huilen en er komen nog zoveel mogelijke momenten. Maar we leven maar van dag tot dag en hopen dat het steeds een beetje beter gaat. Al zie ik nu tegen alles op... Morgen zie ik voor het eerst een groot deel van mijn collega's,zal wel erg moeilijk worden,maar misschien maakt het de stap naar werken straks wat kleiner.en zo gaan we stapje voor stapje weer naar het 'echte leven', al zal het nooit meer worden wat het was.

Wat fijn wat van jullie te horen. Toch prettig dit met mensen te delen die het ook hebben meegemaakt...dat voelt heel anders dan met anderen. Heb het op het moment erg zwaar, het lijkt wel of de klap nu komt...de wereld draait idd door maar ik heb het gevoel dat alles stil staat. Ons dochtertje heete Livia...vonden we een erg mooie en vooral lieve naam voor ons engeltje. over dat verwerken en een plekje geven. Iedereen zegt dat telkens zo mooi, maar hoe doe je dat? Ik denk dat het altijd moeilijk blijft, idd de uitgerekende datum, mensen om je heen die vertellen dat ze zwanger zijn en noem maar op. Moeilijke momenten genoeg. Ik denk dat ik pas rust krijg als ik hopelijk nog een keer zwanger mag worden en dan na 9maanden ons kindje gezond en wel in mijn armen heb...maar dan zijn er nog bergen genoeg om te overwinnen. zomer jij vertelt idd dat je zwanger bent, van harte! Maar het lijkt me idd moeilijk om hiervan te genieten. Deongen zullen altijd in je gedachten blijven. Zeker spannend rond de tijd dat je van hen bevallen bent (aantal weken) lijkt me dat alles weer boven komt. Maar ik hoop dat je toch een fijne zwangerschap kunt hebben ondanks alles. ik zal eens kijken op de site van lieve engeltjes, wie weet heb ik er wat aan, bedankt voor de tips. succes allemaal en bedankt voor de steun. Liefs

@meiske, ik begrijp dat jullie het ook hebben meegemaakt met jullie 2 zoontjes. Wat verschrikkelijk. hebben jullie het wel een btje verwerkt inmiddels? Ik vraag me zo af hoe lang het duurt voor het verdriet een btje minder wordt. elke dag en overal word je weer geconfronteerd met wat er gebeurd is...afgelopen week een rot week erg verdrietig...weet ook niet. Het valt ons erg zwaar... Meiske ik lees dat je zwanger bent, veel geluk met de eerste echt, zo spannend!

Bedankt voor jullie reacties. er is geen oorzaak gevonden, we hebben 'gewoon dikke pech'... aan de ene kant gelukkig,want dan kan een evt volgende zwangerschap weer 'normaal' verlopen, al zal dat geen fijne tijd worden net zoals mijn eerste zwangerschap.

Hoi ik ben een beetje nieuw op de site. Een aantal jaren terug heb ik ook steun gehad aan deze site. Toen kwamen mijn partner en ik erachter dat we alleen zwanger konden worden dmv icsi. ik ben nu 33 jaar en ben inmiddels trotse moeder van een meisje van 1,5jaar na de 2e icsi/IVF poging.Deze zomer besloten we het weer te proberen. En tot onze grote verbazing en blijdschap werd ik meteen na de eerste poging zwanger! Zo blij. Helaas braken na 16 weken mijn vliezen en inmiddels is ons meisje levenloos geboren met 18 weken. Dat was op 6 okt. Het verdriet is erg groot en zwaar. Het leek me fijn om met mensen te praten die hetzelfde hebben meegemaakt. Ik heb een verhaaltje geschreven in het forum voor sterretjes tot 20 weken, maar ben daar nog de enige zag ik... Misschien zijn er mensen die dit ook herkennen?

Hallo allemaal... ik zal me even voorstellen, ik ben 33 jaar,een moeder van een meisje van anderhalf jaar. Helaas ben ik niet nieuw op deze site,want een aantal jaartjes geleden kwamen mijn partner en ik erachter dat we alleen zwanger konden worden dmv icsi. Gelukkig is in 2011 onze gezonde dochter geboren uit de 2e poging.ik heb toentertijd veel steun gehad aan deze site. Deze zomer besloten we opnieuw te proberen om weer zwanger te worden. Tot onze grote verbazing en geluk werd ik meteen na de eerste nieuwe poging weer zwanger. Alles leek goed te gaan, tot ik af en toe wat slijmerig bloed verloor. Uitgebreid onderzocht maar volgens de arts hoorde het zeer waarschijnlijk bij de zwangerschap. Maar toen, tot onze grote schrik ging het een paar dagen daarna flink mis. Ik was aan het werk en mijn vliezen braken. Ik was toen 16,5weken zwanger. We kregen meteen slecht nieuws van de gynaecoloog. Daarna hebben we anderhalve week in spanning en af en toe een sprankje hoop gezeten, maar uiteindelijk besloten, na een second opinion in Utrecht, om de zwangerschap met 18 weken in te leiden. Erg zware beslissing, maar we hadden geen keus. We hebben een dochtertje gekregen en we hebben haar 4dagen later begraven. Dit was op 10 oktober. Ik zit nu nog thuis in de ziektewet om dit alles te verwerken. Ik zou graag met mensen praten die hetzelfde hebben meegemaakt...