ellen28

Ik deel mijn verhaal in de hoop op deze manier een eiceldonor te vinden. Iedereen rondom mij lijkt zwanger te zijn… Misschien lijkt dat zo omdat we al zo lang bezig zijn… Voor sommige koppels is het zo vanzelfsprekend, soms zelfs niet gepland. Ik gun het iedereen, écht, maar verlang zo naar een eigen kindje. Het is een heel traject als het niet vanzelf gaat. Vermoeiend en lang… . Eerst zijn er de onderzoeken, dan de diagnose. Het probleem ligt bij mij: mijn eicellen rijpen niet goed. Dan een oplossing zoeken… Hormoonpilletjes: te weinig effect. IVF: toestemmingsformulier naar de adviserend geneesheer…wachten…foto van de baarmoeder…wachten…genetisch onderzoek…wachten… . En dan mag je starten. Eindelijk! Maar het lukt niet. Poging 1: weinig rijpe eicellen, volgende keer beter, poging 2 en 3: zelfde resultaat. Poging 4: ander ziekenhuis, betere stimulatie, veel rijpe eicellen maar veel abnormale. Poging 5 idem. Toen hebben ze ons gezegd dat we eiceldonatie moesten overwegen. Moeilijk nieuws… : ik ben 28, rook niet, drink niet, normaal BMI… .Als je leest over eiceldonatie gaat het vaak om of oudere mensen of mensen met een erfelijke aandoening die daarom beroep moeten doen op de eicellen van een andere vrouw. Het voelde zo oneerlijk… . We hebben nog een zesde keer geprobeerd, de laatste die terugbetaald wordt. Ik had het nodig voor mezelf te weten dat eiceldonatie de enige mogelijkheid was om er echt, bewust voor te kunnen kiezen. Uitspraken over spermakwaliteit zijn eenvoudig: je kunt gemakkelijk een staaltje afleveren en onderzoeken. Over de eicelkwaliteit een uitspraak doen is moeilijker: je kunt maar de eicellen beoordelen die je rijp uit het lichaam haalt… . Maar ook de zesde poging waren er veel rijpe eicellen en veel ervan vertoonden afwijkingen. De weinige embryo’s die ze opleverden, degenereerden vanzelf… . Een slecht, maar duidelijk resultaat die ik nodig had om mijn droom van een eigen kind te kunnen inwisselen . Inwisselen voor een nieuwe droom, niet tweede keus: de nieuwe, eerste keus: een kindje via een eiceldonor, die groeit in mijn buik en die ik mag groot brengen. Ik ben er nu klaar voor en daar gaan ik en mijn man nu samen voor. Jammer genoeg is ook dat een traject die ons niet alleen financieel uitput (5000 euro voor de behandeling – 1500 euro voor deelname aan de eicelbank). Het duurt ook zo lang… . Twee jaar is de wachttijd en dan weet je nog niet zeker of het lukt hé. Daarom zoeken we dus een eiceldonor. We gaan voor anonieme eiceldonatie, waarbij we eicellen krijgen uit een eicelbank en dus niet weten van wie die zijn. Maar zoveel eicellen zijn er niet. Eicellen kun je niet na je dood doneren, je moet er een tweetal weken een hormoonbehandeling voor ondergaan en dan worden de rijpe eicellen onder plaatselijke verdoving opgepikt in het ziekenhuis. Ze zijn ook streng: je moet jonger zijn dan 38, genetisch onderzoek mag niks afwijkends naar voren brengen, je wordt psychologisch begeleid,… . Dat vind ik allemaal positief. Om voor deze nieuwe droom te kunnen gaan, moet ik weten dat het geen Deense situaties zal opleveren en wil ik later aan mijn kindje kunnen vertellen dat er gewoon een vrouw was die zoveel meevoelde met ons verhaal, onze kinderwens dat ze ons wou helpen. Uit pure goedheid… . Keerzijde van de medaille is dat het zolang duurt…. Als je een eiceldonor aanbrengt, mag je direct beginnen. En ja we hebben zo al twee mensen gevonden. De eerste uit onze vriendenkring, de tweede kende ons niet via het forum van de verdwaalde ooievaar. Beiden hadden het zo goed voor met ons. Je doet zoiets niet voor het geld. Je wordt natuurlijk je kosten vergoed, dat is normaal, maar voor het financiële moet je het niet doen. Beide vrouwen hadden zelf kinderen en wilden een ander koppel gelukkig maken. Jammer genoeg zijn ze beiden niet door de tests geraakt. Meer dan de helft geraakt nochtans door: pech alweer …. En daarom zijn we nu dus opnieuw op zoek. Ben jij een lieve vrouw, die ons wilt helpen onze kinderwens te vervullen? Denk er eens goed over na. Je vindt onder andere info op: http://www.demaakbaremens.org/index.php/donorschap/eiceldonatie. Wij zijn in behandeling bij UZ Gent. Mail me! doneereicellen@gmail.com

Hallo Mignon Ik heb zelf geen ervaring in het doneren van eicellen, maar ben zelf op zoek naar een eiceldonor. Ik ben 28, Vlaamse en in behandeling bij het UZ Gent. Ik ben zelf al 6 ICSI-behandelingen ondergaan. Maar ook al ben ik jong, heb ik geen erfelijke aandoeningen, rook of drink ik niet en heb ik een normaal BMI mijn eicellen lijken te slecht van kwaliteit. Moeilijk hoor... Nu zijn we dus op de wachtlijst van UZ Gent: twee jaar... (en dan weet je nog niet of het lukt hé) Als we iemand kunnen aanbrengen om te doneren via wisseldonatie (jouw eicellen in de eicelbank, wij krijgen andere) dan mogen we direct na de donatie starten. Ik zou je dus maar al te graag overtuigen... Voor je mag doneren zijn er (toch in UZ Gent) enkele onderzoeken: *bij je huisarts een bloedtest naar AMH (om te zien of je bij een stimulatie voldoende eicellen zult rijpen) *als dat positief is een bloedtest in het UZ Gent om uit te sluiten of je genetische afwijkingen in je chromosomen hebt. *als die resultaten binnen zijn (na een maand of 3) en goed een afspraak met het ziekenhuis 1) met de vroedvrouwen: om de behandeling uit te leggen (zo'n 14 dagen inspuitingen met tussentijdse echo's dan een pick-up waarbij de eicellen opgepikt worden) 2) met iemand die iets van genetica kent: met een vragenlijst om genetische afwijkingen die niet opspoorbaar zijn in het bloed uit te sluiten (wij hadden iemand die hierna is afgewezen, ze was geboren met wat vergroeide huid tussen haar ringvinger en pink en dit duidde op een dominant gen) 3) met een psychologe die polst of je het hele eiceldonatiegebeuren wel niet te licht opvat (hier schijnen nogal wat jonge mensen af te vallen) Als je het nog ziet zitten of vragen hebt, mail me dan doneereicellen@gmail.com Ellen