Hoi allemaal,

Ik lees al een tijdje mee op diverse fora. Ben alleen nooit zo van het schrijven. Heb denk ik wat moeite om mijn gevoelens op papier/net te plaatsen.

Al weer ruim 10 jaar zitten wij in een achtbaan die ook wel MM genoemd wordt.

Als ik zo terug kijk dan hebben wij al aan liters bloed moeten prikken (ja overdrijven is ook een vak).

De nodige dames en heren heb ik tussen mijn benen gehad. Weet nog dat ik de eerste echo eng vond en dat ik het maar een vreemde gedachte vond dat deze onbekende met zijn hoofd tussen mijn benen zat.

Een echo kan ik nu ook heel goed zelf. Ja mijn ervaring reikt al zover dat ik precies weet hoe dik mijn bms moet zijn en hoeveel follikels ik zie en hoe groot ze zijn. En wanneer we een punctie moeten afspreken.

We zijn jaren geleden begonnen met clomid ivm met mijn PCO. Vervolgens over gegaan op IUI. Een kijkoperatie en LEO hebben we ook al achter de rug. De 3 vergoede pogingen voor IVF/ICSI hebben we ook al gebruikt.

Wat ik wel heb gemerkt is dat ik mijn grenzen steeds verleg. Eerst was het we doen alleen maar IUI. Vervolgens alleen maar 1x IVF. Tja .........En nu gaan we zelfs voor een betaalde poging naar Duitsland.

Om mijn heen zijn al mijn kennissen en vriendinnen voorzien van 1 of 2 kids en iedereen heb ik braafjes gefeliciteerd en ook een kraam cadeau gegeven. Maar soms,.....soms heb ik hele vervelende gemene gedachtes gehad die ik nu niet eens durf op te schrijven. En eigenlijk zit ik helemaal niet zo in elkaar.

Vriendinnen die roepen wees blij dat je geen kids hebt.....je mag die van mij hebben!

En dan de dames die per ongeluk zwanger worden.... en daar eigenlijk helemaal niet op zitten te wachten.

Mijn man heeft aangegeven we zijn toch gelukkig samen. Ons geluk zit toch niet in het krijgen van een baby?!

Hmmm voor mij op dit moment wel! Zo een lief klein hummeltje wat heerlijk ruikt en wat je kan vertroetelen en knuffelen wat lijkt mij dat een geschenk.

Ben ook benieuwd wat de arts in DD ons gaat vertellen. En of de behandelingen zoveel anders zijn dan hier in Nederland.

En in het ergste geval is het voor ons niet weg gelegd en moet ik mij misschien voorbereiden op het afsluiten van het "project baby krijgen". Hoe pijnlijk dat ook is.

Hoe lang duurt het nog voordat ik kan melden dat ik zwanger ben?!

Liefs,