Hoi allemaal,

Ik ben nieuw op deze site. Vandaag wil ik het eens anders proberen... ...ik ben erg slecht in de wachtweken en de daarbij horende spanning en het ongeduld. Deze keer heb ik besloten om van me af te schrijven. Ik hoop hierdoor meer ontspannen met deze dagen om te kunnen gaan...

Vandaag is het officieel wachtdag 5. Afgelopen dinsdag heb ik twee cryo's teruggeplaatst gekregen. Deze cryo's zijn ontstaan uit onze eerste punctie in november 2011. Deze punctie is gedaan omdat ik een overstimulatie had (al voor de derde keer) na een Ovulatie Inductie schema. Er zijn toen 29 follikels aangeprikt, daaruit had ik 19 goede eicellen, er waren er 15 bevrucht, één direct teruggeplaatst en 10 ingevroren. In maart zijn er weer twee cryo's ontdooid, waarvan één de dooi niet heeft overleefd. De ander was prachtig doorgedeeld tot een blastocyste. Wonder boven wonder kwamen we er al zes dagen later achter (ja, ik ben een stuk ongeduld) dat we in verwachting waren! Dolgelukkig, superziek, maar blijer dan blij! Helaas is deze zwangerschap niet goed verlopen, na 8 weken heb ik een miskraam gekregen. Twee weken later ben ik gecurreteerd omdat ik hevig bleef vloeien. En sinds 23 mei weer aan de slag gegaan voor een nieuwe poging. En die poging ging snel hoor! Want op 1 juni mocht ik beginnen met de Utrogestan en kreeg ik te horen dat we op 5 juni de terugplaatsing zouden hebben. Weer een rietje ontdooid... 2 embryo's, beide morula's zijn er teruggeplaatst, nog zes in de vriezer en nu wachten wachten wachten...

Hoe ziet wachtdag 5 eruit? Vanmorgen vroeg wakker. Ik slaap slecht de laatste tijd, droom veel (over baby's uiteraard). Ook moet ik veel plassen en lig ik gewoon niet lekker. Meteen naar de w.c., netjes de progynova geslikt en de Utrogestan ingebracht. En daarna achter de computer aan het werk gegaan. Maar ik dwaal af... ...tijdens het werken, klik ik steeds op het Explorer icoontje. Dan google ik weer hoe snel je na een tp kan testen. Dan check ik symptomen van een zwangerschap. Dan weer verhalen van succesvolle terugplaatsingen, dan weer de statistieken van het Erasmus, alles om er maar mee bezig te zijn. Ik loop naar de badkamer en doe een zwangerschapstest. Witter dan wit natuurlijk, maar dat zegt helemaal niks. Ik ook met mijn ongeduld. Toch wel een beetje depressief van de negatieve test...

Daarna is mijn man wakker. Hij is lief, troost me en we lopen samen naar beneden. Beneden eten we een boterham, kijken we even televisie en ik ga weer boven verder werken. Hetzelfde verhaal als eerst... ...werken? Eigenlijk zit ik op van alles en nog wat te googelen...

Rond etenstijd besluit ik mij op dit forum aan te melden. Ik lees nu allerlei verhalen en denk dat het goed is om van me af te schrijven. En zo gezegd, zo gedaan... ...Ineens heb ik me aangemeld en mijn eerste berichtje geschreven. Dan ga ik een boterham eten en mijn spullen pakken want ik heb afgesproken.

Rond vijf uur kom ik thuis van mijn afspraak, ik kan niet wachten om te kijken of ik reacties heb op mijn berichtje. En ja hoor! Twee reacties, wat fijn! Wat een heerlijk gevoel om met mensen te kunnen praten die weten wat ik doormaak, hoe het voelt, het constante balanceren tussen hoop en vrees. Ik neem mezelf voor om een blogje bij te houden. Gewoon voor mezelf en misschien wel voor de reacties.

Onze grootste wens en droom is een gezinnetje, wat ons betreft mogen onze Morulaatjes meteen uitgroeien tot een tweeling, ze zijn meer dan welkom! Hoe het ook zij... ...alleen de tijd zal ons leren hoe het verder gaat. Stiekem voel ik me verschrikkelijk zwanger. Stiekem weet ik ook dat dit door de Utrogestan komt... Stiekem wil ik het gewoon veel te graag!