hoi allemaal,

ik ben in 2003 er achter gekomen (17 jaar) dat ik geen kinderen kon krijgen, de wereld viel onder mijn voeten vandaan... ik geen kinderen? dat was mijn grootste wens.nooit bij stil gestaan dat dat mij zou overkomen. Maarja pas 17 ik wilde nu nog geen kinderen maar wilde ze wel als ik groter was zo graag.... Op mijn 21ste ben ik in het Erasmus geopereerd, en 2 maanden later bleek ik spontaan zwanger te zijn... Ik dacht nog... pfff... dokter zegt kan geen kinderen krijgen... dus wel... na een jaar(2010) wilde ik tog wel al proberen voor een 2de kindje... zou t lukken was het welkom lukte het niet dan waren we er op tijd bij voor I.V.F. ik wilde nooit te veel leeftijd tussen mijn kinderen.. Wij zijn het eerste jaar gewoon begeleidt door de gynaecoloog, rond de eisprong vertelde hij dat je je huiswerk moest doen... haha... Ondertussen nog steeds niks en mijn dochtertje was al bijna 3 jaar. in 2011 zijn we begonnen met I.U.I. en naar 3 behandelingen ben ik gestopt.. ff een pauze want kreeg een opleiding aangeboden. naar anderhalf jaar diploma in de pocket, en dacht verder te gaan met I.U.I het deed me nog steeds n iet veel want ik dacht dat lukt wel... ondertussen mijn dochtertje al 4 en we zijn met de voorlaatste I.U.I behandeling bezig. De informatie voor I.V.F gaat mee naar huis, wel spannend maar ja we hebben nog 1 behandeling over, dus dat zit wel goed dacht ik. de laatste behandeling ondertussen gehad en helaas zonder succes.

I.V.F

Op 7 maart 2013 had ik mijn eicelpunctie in het U.Z Gent (belgie)

Om 7 uur moesten we ons melden en het leek wel een film waar ik in zat, al die bedden met vrouwen en om de beurt de kamer inlopen en heel suf terug gebracht worden. er werden 21 eitjes geprikt. van de 21 zijn er 6 met ICSI en 6 met I.V.F bevrucht. Toen ik in de middag thuis kwam, voelde ik me niet echt goed, ze hadden verteld dat 2 op de 100 vrouwen een overstimulatie krijgen, daar zal ik wel niet bij zitten dacht ik. Alweer mis, ik ben de volgende dag gelijk opgenomen in het ziekehuis. Op 12 maart had ik de terug plaatsing en mocht ik het ziekenhuis ook uit. 5 dagen naar de eerste terug plaatsing kreeg ik helaas een bloeding.

In mei was de 2de terug plaatsing en die is ook helaas mislukt,

op 10 juli was de 3de terugplaatsing, op zaterdag kocht ik een test, ik kon niet wachten nog 2 dagen, ik was heel erg misselijk.

ik deed de test, ik ik kon het niet geloven, hij was positief. ik kocht er nog 4 en deed ze alle 4. ze waren alle 4 positief. Maandag ben ik gelijk na de dokter gefietst want ik kon het niet geloven, liet de testen doen en deed er bij hun nog een... en ja hoor ook positief.

Blij was ik niet... ergens wel, maar ik kon het niet geloven... omdat ik die dag ook op vakantie vertrok, had ik de week erna een afspraak bij de gynaecoloog. Op woensdag kreeg ik een bloeding. ik belde naar het ziekehuis en kreeg het slechtste nieuws wat je kunt krijgen.... "moeder natuur heeft zijn werk gedaan" helaas daar gingen we weer. omdat ik een miskraam had gehad moest ik een cyclus wachten.

eindelijk was het gister 24 september 2013 tijd voor de 4de terugplaatsing.

op 23 sep kreeg ik een bloeding in de avond, ik belde naar de verloskundige om te vragen hoe dat nu kan, ik heb pregnyl gespoten op de 19de. Ze hadden hier geen verklaring voor.

De volgende ochtend belde Gent en zeide : "we hebben goed nieuws! uw eitje is goed uit de ontdooiing gekomen"

Ik vertelde dat ik een bloeding had gekregen en ze wilde dat ik toch graag kwam, maar konden niet garanderen dat er een terugplaatsing kon plaats vinden.

Ik gestrest in de auto naar het U.Z Gent. En waar ik al bang voor was werd werkelijkheid...

Er kon GEEN terugplaatsing plaats vinden.

en nu beginnen we gewoon weer van voor af aan.... op naar poging 5!!!