Maartje

Hallo allemaal, Hier van mij weer eens een update. Ik ben niet bepaald actief geweest hier, maar thuis gelukkig wel ;-) Ik plak hieronder even mijn update die ik naar Dee stuurde. Want er is dus wel degelijk wat gebeurd en het is een heel positief verhaal en daar zitten we op te wachten, toch?! Goede vraag, of we nog voor Colombia gaan. Het antwoord is namelijk: nee! We zijn geswitcht naar Thailand. Afgelopen vrijdag is als het goed is het totale dossier gelegaliseerd, dus ik denk dat het deze week wel op de post naar Thailand gaat. En dan start de echte wachttijd, naar schatting 3 jaar. Dat is dus flink minder dan Colombia. In april werden we benaderd door Wereldkinderen, ze hadden bij een ander stel een probleem gehad met het feit dat een van beiden ooit psychologische hulp heeft gehad. Bij ons is dat ook zo (vinden we ook heel normaal in een proces van onvervulde kinderwens ;-) en we moesten dus rekening houden met mogelijk extra onderzoeken en eventueel afkeuring (was bij het andere stel zo). Op dat moment ben je al wel weer een stuk onderweg, heb je een groot bedrag betaald, etc. Een flinke schok, want het voelde echt even als 'dit was het dan'. We hadden niet het idee dat we voor een ander land wilden gaan namelijk, we hebben alles zo zorgvuldig overwogen. Maar ze wezen ons wel op Thailand en dat land bleek de afgelopen jaren een gesloten wachtlijst te hebben. Dé reden waarom wij dat land ook nooit hebben overwogen. Maar nu we dat toch gingen doen, werden we heel enthousiast. En Wereldkinderen mocht dit jaar weer stellen inschrijven. Na kort maar krachtig afwegen hebben we die keuze gemaakt en nu in de loop van de tijd voelt het steeds meer als dat het zo moest zijn. Ook omdat het zo is natuurlijk, maar toch. De kortere wachttijd is echt een voordeel (betekent gelijk een kans op een eventueel tweede adoptie, gezien leeftijd) en ookal is drie jaar lang en zal het nog flink gaan tegenvallen, het voelt toch beter behapbaar dan 5 jaar. We zijn heel dankbaar voor deze wending en beginnen langzaam te wennen aan het feit dat we echt kunnen gaan wachten. We vinden het namelijk heel fijn dat het proces van keuzes maken en beslissen nu (even) achter de rug is. Het voelt soms zo groot, dat herken je misschien wel. Soms kunnen dingen je beter overkomen dan dat je overal zelf voor moet kiezen. Dus zodra de ontvangstbevestiging uit Thailand binnen is kunnen/mogen we (van onszelf) starten met toeleven. Dromen! Zijn er bij anderen nog ontwikkelingen, afwegingen, uitdagingen, teleurstellingen? Veel sterkte allemaal! groet, Maartje

sjeng.reismee.nl (ga gelijk zelf ook even kijken!)

Fantastisch Noortje! Wat een heerlijk vooruitzicht! Nu echt, echt, echt aftellen en ik kan me zo indenken dat het een soort van overzichtelijk voelt dat je nog dit jaar, thuis gezin mag zijn. Echt super! Ik zou heel graag meelezen op de reisblog! Heerlijk, zo'n bekroning op al jullie wachten en geduld. Dat geeft echt moed. Hopelijk gaan wij binnen enkele weken de knoop definitief doorhakken en op inschrijving. Ik ben er helemaal klaar voor, maar manlief denkt in beren, problemen en onmogelijkheden. Niet onterecht, maar uiteindelijk ook niet handig. Maar ja, ratio en gevoel... ik kan hem moeilijk het mes op de keel zetten ;-) Ik vind het niet makkelijk, maar blijf er op vertrouwen! liefs, Maartje

Resa, gefeliciteerd! Heerlijk zo door naar de volgende fase! Succes met keuzes maken, of zijn jullie er al uit? Wij hebben per mail reactie gekregen op onze online inschrijving. Teleurstellend: voor Zuid Afrika en Fillippijnen moeten we onze mogelijkheden bijstellen. Voor Colombia geldt wachttijd van ca. 5 jaar. Tsja, het is allemaal niet nieuw, die wachttijden en 'zware special need', maar toch valt het dan tegen. Voor ons gevoel hebben we al zo onze wensen en mogelijkheden bijgesteld. Overigens in een positieve mood, er in gegroeid zeg maar. Maar dan voelt het alsof het nog steeds niet genoeg is :( Ons gevoel blijft wel het meest voor Colombia, nu is het def. de knoop doorhakken. Na twee dagen teleurstelling ben ik wat informatie gaan inwinnen (hoe houd je nu nog 5 jaar wachten vol, wetende dat je elke dag (in theorie) gebeld kan worden?) en merk ik dat ik me al aanpas aan het idee en ervoor wil gaan. Mijn man heeft alleen twijfels of hij het kan en wil. Het voor de zoveelste keer je voorstelling over je ouderschap bijstellen (hij zal bijna 40 zijn als het echt 5 jaar duurt) begint hem op te breken. Heel begrijpelijk. We nemen maar rustig de tijd, die paar weken maakt ook niet meer uit. Maar wat een aanslag op je moed en doorzettingsvermogen. En waarschijnlijk niet voor het laatst. Maar daar hoef ik jullie niets over te vertellen... Als we besluiten voor Colombia te gaan kunnen we gelijk na de intake ook het dossier klaar maken, dat voelt dan wel heel echt! :) Iedereen heel veel succes in al die verschillende fases. De droom gaat uitkomen en alles wat we onderweg leren maakt de droom alleen maar mooier en completer! groet, Maartje

Hoi meiden, Hier weer eens een berichtje van mij. Ondertussen liggen onze contracten bij Wereldkinderen en hopen we (binnenkort?) uitgenodigd te worden voor de intake. Superspannend, ik hoop dat we meer duidelijkheid krijgen over het land en misschien wel over verwachtingen voor wachttijd. Ik houd ook wel rekening met een teleurstelling, dat het bijv. echt nog 3 jaar gaat duren, maar daar wil ik niet teveel aan denken. Ik hoop op die duidelijkheid om ook wat meer handen en voeten te kunnen gaan geven aan de wachttijd. Maakt toch uit als je weet welk land het wordt, dan kun je daar vast je in gaan verdiepen etc. Hoop ik tenminste! Raba, jouw twijfels en gedachten... heel herkenbaar. Ik heb pas ook een flinke dip gehad en ben bang dat dat nog wel vaker gaat gebeuren. Precies wat je schrijft: je bent er zo aan toe, nu. En soms ben je gewoon zo moe van wachten, jezelf oppeppen en ook nog 'goedbedoelde' reacties en meningen van anderen verwerken. Wees maar lief voor jezelf, er komt wel weer een lichte tijd. En ja, uiteindelijk komt het goed! Is het eventueel mogelijk wat je het liefste zou willen? Misschien kun je het in elk geval eens echt gaan uitwerken? Of weet je nu al dat het eigenlijk niet kan. Apart hoor, ook die behoefte aan je leven op z'n kop gooien (zo noem ik het maar even) klinkt bekend. Tijdens onze vakantie hadden we in gedachten ons huis al verkocht, een superkek appartement in een leuke stad en een buitenhuisje voor het weekend. Yeah right... ;-) Sterkte en hou vol hoor! En tsja, zelfs al je al mama bent geworden is het wachten nog niet voorbij... wannabemom wat spannend allemaal! Goed hoe je aftelt, langzaam maar zeker brengt elke dag je dichter bij Sjeng. En nog genoeg te regelen ook dus. Krijg je hier goede begeleiding bij? Afspraak met de huisarts vind ik een heel goed idee namelijk maar ik zou er misschien niet zomaar op komen dat je dat vast kunt doen. Geniet van deze tijd, nog zo vol van hoop en verwachting! Resa, fijne vakantie gehad? En als het goed is het tweede gesprek al? Fijn dat het eerste gesprek meeviel, dan kun je het volgende gesprek ook relaxter ingaan. Nu het levensverhaal bespreken? Hoe vond je het om dat te maken? Yvonne, hoe is het met jou? Nog nieuws? Weet je al meer over afreizen? Wauw, straks twee mama's onderweg... Super! groet, Maartje

Waaauw, gefeliciteerd Wannabemom! Je mag je nickname gaan veranderen! Wat een achtbaan zal het zijn, geniet ervan, hier heb je zo lang naar uitgekeken. Heel veel succes en sterkte bij alle dingen die nu gaan komen en droom heerlijk van het moment dat je je zoontje in je armen mag sluiten. Wauw!

Gaaf Raba, gefeliciteerd met jullie keuze! Wordt het weer een stukje concreter van. En alles waar het woord Ethiopië in voor komt wordt nu extra interessant en leuk. Fijn in de voorbereiding (en het lange wachten...). Succes!

Yvonne, wat moeten jullie een geduld opbrengen! Niet te bevatten, ik kan me gewoon geen voorstelling maken van wat dat met je doet. En als het dan ook eigenlijk gewoon stil blijft. Heel erg veel sterkte gewenst. Zoals je al schrijft: jullie zoontje staat centraal, ik hoop van harte dat jullie hem zo snel mogelijk in jullie armen kunnen sluiten. Want dat gaat gebeuren! Of wij definitief voor Colombia gaan hangt nog wel af van het intakegesprek. Inmiddels hebben we de inschrijfspullen binnen en als we dat hebben teruggestuurd en online ingevuld dan mogen we als het goed is op intake. Hoewel de waarschijnlijk lange tijd me nu soms al aanvliegt lijkt het me super als we over niet al te lange tijd weten welk land het wordt. Lijkt me een leuke bezigheid, het land alvast gaan leren kennen (in elk geval via internet en boeken en als we ineens geld over hebben... ;-) Ik reageer later nog weer op de andere meiden hoor! groetjes, Maartje

Nee, die yahoo-group vind ik ook heel onoverzichtelijk. Echt zo uit het jaar kruik. Maar goed, daar zijn wel de ervaringsdeskundigen te vinden. Verder inderdaad ook de blogs en die gaan veel over China. Alsnog wel heel leuk inderdaad, maar het is natuurlijk toch het leukste als het over hetzelfde land gaat. Ik had het blad van Meiling gekregen en door de aankomstkaartjes die daar in stonden heb ik wat actuele blogs gevonden, toch ook het leukst. Ik snap je heel goed wannabemom, dat je graag met 'gelijkgestemden' optrekt. Het is gewoon ook heel anders. Gelukkig heb ik wel ook vriendinnen die zich juist ook echt in opvoeding verdiepen en de info over adoptie ook heel interessant vinden. Maar er zal altijd een groep mensen zijn die het beter weet. Toevallig las ik pas nog een zinnetje met de strekking dat iedereen altijd precies weet hoe het probleem van de ander opgelost zou moeten worden (was een spreuk, maar ik vergeet ze altijd :( ). Wordt vast heel belangrijk om sterk in je schoenen te staan. Maar ik 'wapen' me nu voor mezelf ook maar vast met dat wat we nu al doorlopen hebben. Zowel het proces vooraf, dan de cursus en 'keuring' en dan het wachten... Ga er maar aanstaan! Ik sta soms ook dubbel in de tijd hoor. Vind het ook nog een soort van heerlijk om relaxt te kunnen voorbereiden en dromen. Heb daarnaast voor het eerst speelgoed gekocht afgelopen Koninginnedag. En had gister een verschrikkelijke dip nadat mijn vriendin vertelde zwanger te zijn van de tweede (cryo, dus extra bijzonder) en wetende dat een andere vriendin het hoogstwaarschijnlijk binnenkort ook weer is. Pff, wist even niet meer waar ik m'n optimisme had gelaten. En dat bestaat dan zo allemaal naast elkaar. Tsja... liefs, Maartje

Hoi meiden, Er worden geode stappen genomen! Maar Resa, wat verdrietig van de miskraam. Moeilijk dat je zo aan het eind van het lange traject toch weer aan het wankelen wordt gebracht. Wat heel erg begrijpelijk is. Veel sterkte en hopelijk kunnen jullie het een plekje geven en alsnog met volle overgave het adoptieproces verder doorlopen. Er wacht een kindje op jullie! Raba, gefeliciteerd met de bt. Wij lopen zo ongeveer gelijk op. Je vragen zijn dus erg herkenbaar. Gek wereldje is het toch. Zulke belangrijke vraagstukken en eigenlijk zo lastig om antwoorden te krijgen. Tenminste, zo ervaar ik het wel. Dit soort fora bijv. zijn fijn, maar ergens is het best apart dat je het niet makkelijker kunt verzamelen. Aan de andere kant, in een yahoo-group ging het over hoe lang het proces had geduurd bij iedereen die inmiddels een kindje had. Nou, geen enkel verhaal dat ook maar op elkaar leek... Hoe gaan jullie om met de (onduidelijkheid over de) wachttijd? Wij hebben toch gekozen voor Wereldkinderen, omdat drie landen die op ons voorkeurslijstje staan door hun worden bemiddeld: Colombia, Zuid Afrika en de Filippijnen. Hoe we uiteindelijk tot de def. keuze komen weet ik niet. Door de intake? De wachtlijst? We vertrouwen er op dat de tijd en het proces het steeds duidelijker maken. Ik schrik wel (weer/steeds) van de lange wachttijd nog. Maar ik hoop dat dat ook went... ;-) Maar het kan ook snel zoals bij Wannabemom blijkt... wauw! Je weet maar nooit, misschien toch al in 2012...!

Super, gefeliciteerd Raba!

Wat een goed nieuws Resa! Wanneer is de terugplaatsing? Wie weet wat jullie weg gaat worden!

Mooi Raba, achter de rug alweer en een positief gevoel. Lange zit! Maar als ik het goed begrijp hebben jullie in totaal 2 gesprekken gehad en wij hadden er drie en ook nog allemaal in Arnhem ipv thuis. Ben niet jaloers verder hoor ;-) Inlezen was bij ons twee weken na het laatste gesprek en inderdaad ook precies een week de beginseltoestemming in de bus. Gaat hard!

Veel succes morgen Raba! Wij hadden ons huis niet gepoetst, alleen in het kwartiertje voordat ze er was wat dingetjes rechtgelegd enzo, maar dat was meer tijdverdrijf ;-) Omdat ze maar 5 minuten binnen geweest is, heeft ze het huis verder niet gezien. Ik had ook niet verwacht dat ze dat anders wel verder zou bekijken overigens. Volgens mij gaat het meer om plek, buurt en of alles een beetje heel en verzorgd is. Ik wil niet eens geloven dat het om meer dan dat zou gaan!

Wannabemom, veel succes dan vandaag! En oeh... ik snap goed dat je de kriebels krijgt van dat soort berichten over snelheid. Wie weet hoe je leventje er in de tweede helft van dit jaar uitziet... :toppie:

Nou, een week na het rapport inlezen hebben we de echte BT binnen! Simpel momentje, maar het deed me wel wat. Ook door de geldigheidsdatum. Toch de gedachte dat op die datum het allemaal (als het goed is...) al achter de rug is. Wow! Qua keuze van land zijn we wel ietsje verder. De Filippijnen is inderdaad ook een optie en Zuid Afrika. Ik heb wel het gevoel dat het wel gauw duidelijk wordt, desnoods tijdens de intake, de kans is erg groot dat dat bij Wereldkinderen gaat plaatsvinden. Weet iemand toevallig of je bij het digitaal inschrijven (waarna je voor intake wordt uitgenodigd) ook het land al gekozen moet hebben? Ik vraag het WK zelf ook hoor, maar misschien is iemand op de hoogte. @Wannebemom, hoe was het SN-gesprek? Wijzer geworden? Bepalen jullie hierna jullie keuzes of is dat al helemaal rond? @Dee78, snel gaat het allemaal he. Zijn jullie er zeker van dat je nog medisch verder gaat, of is het nog in afweging? Veel sterkte in elk geval, het zijn grote vraagstukken! @Resa, jullie VIA al afgerond of nog niet helemaal? Die raadsgesprekken vond mijn man vooral ook wel een beetje spannend, maar mij hielp het erg om het te zien als een stap van onszelf en niet een verplichting. Zo van: wij willen adopteren, dus willen we ook gesprekken met de KB om te komen waar we willen. @Raba, levensverhaal al ingeleverd? Hoe vind je het eindresultaat? Wanneer wordt het besproken?

Raba, ja, ik had geen enkele moeite met 4 pagina's en mijn man, die toch echt wat korter van stof is, uiteindelijk ook niet. De leidende vragen zijn ook wel handig hè?! Dank voor die link, ga ik ook eens op verder speuren.

Hoi Kio, Wij hebben pas na de behandelingen het bka-nummer aangevraagd en hebben tot de start van de cursus gedacht: we doen het om uit te zoeken of het wat voor ons is. Tijdens de behandelingen was het voor ons niet echt een onderwerp, maar tijdens de cursus bleek al snel dat we het heel graag willen! Succes met afwegen!

Hi all, Er speelt best het een en ander zo bij iedereen, in al die verschillende fases! Spannend, dat rondom een 'strafblad'. Eigenlijk haast lachwekkend, maar ik snap dat als het over jezelf (of je partner dan) gaat, je het liever niet hebt. Komt vast wel goed! Wij hebben afgelopen week ons rapport ingelezen en die gaat nu met positief advies naar justitie. En guess what: ook voor 2 kindjes! Zonder professionele ervaring! Of we dat uiteindelijk willen weten we nog niet 100% zeker, maar het voelt toch goed dat we een mooi profiel hebben. We hebben ook diverse special need, ruim de helft van de keuzelijst wel denk ik. Dus nu gaan we definitief kiezen. We hebben niet veel voor of tegen een bepaald land en we komen voor heel veel in aanmerking, we zijn al lang getrouwd, relatief jong, gezond en actief belijdend christen. De raadsmedewerker adviseerde dat te gebruiken bij de keuze, maar we laten ons in eerste instantie het liefst leiden door een gevoel bij een land. Hoe vaag dat ook is, maar ik denk dat jullie het wel begrijpen. Waar ik nog benieuwd naar ben: hoe werkt inschrijven bij een bureau nou precies? Is het een kwestie van afspraak maken en bespreken wat je wil en wat wel en niet kan? Ik lees ook wel over voorselectie etc., dat je eerst allemaal vragenlijsten moet invullen enzo. En nog wat anders, zijn jullie bekend met yahoo groepen? Wij spraken adoptieouders die daar heel veel op de vinden zijn, nog steeds. @Resa: gaaf dat jullie definitief de keuze maken, gefeliciteerd! @all: veel succes, twee ook in de raadsgesprekken, misschien wel het meest aparte deel van het proces, maar nu wij klaar zijn voelt het voor mij toch wel als mooi. Een soort samenvattend verslag je van je leven tot nu toe en je motivatie: mooi startpunt voor de toekomst!

Wannabemom, toch een teleurstelling helaas, sterkte. Je wordt toch maar weer heen en weer geslingerd in je toekomstbeeld. Wel mogelijk goed nieuws voor de snelheid in jullie proces dus. Wat is zo'n SN-intake eigenlijk? Is goedkeuring in het rapport niet voldoende? Belladonna, nu bij jullie hoopvolle verwachting. Wat zou het een fantastisch cadeau zijn, ik duim mee! Raba, het is al bijna woensdag, succes alvast! Wij hebben drie gesprekken gehad en er komt nog een leesgesprek. Maar de toestemming is ons al toegezegd en ook voor special need. Gek trouwens, dat het dus ook in twee gesprekken kan? Wij hebben echt lange gesprekken gehad ook. Ik begreep trouwens dat er wel verschil kan zijn tussen de raden. We krijgen waarschijnlijk geen toestemming voor 2 kinderen, omdat ze daar in Arnhem eigenlijk helemaal niet achter staan. Omdat er geen verschil mag zijn moeten ze het wel in overweging nemen. Zijn er onder jullie die voor 2 kindjes (mogen) gaan? Wij moeten onze landenkeuze nogmaals doen en ik heb er even niet zoveel zin in. Vraag me sterk af of er uberhaupt nog wel een land is waar je maximaal 3 jaar voor hoeft te wachten, ookal is special need ook oke. Onze voorlichtingscursus startte met de vraag 'wie denkt er allemaal dat adopteren 5 jaar duurt en dat het alleen om special need gaat?' Bedoeld om e.e.a. te nuanceren, maar nu heb ik toch het idee dat het eigenlijk gewoon waar is. Maar we gaan ook gewoon weer alle bureaus bellen en er komt zeker weten een goede keuze uit! En we zijn ook nog jong, maar als het 5 jaar duurt komen we toch ook richting de 40. En Marli, ik vind 20 maanden ook lang hoor. Als je weet tot waar het loopt is het nog weer anders, maar die garantie is er natuurlijk niet. Ik hoop dat jullie het overgrote deel achter de rug hebben!

Wauw, wat een ongelooflijk nieuws Wannabemom! Ik kan me voorstellen dat jullie nog erg verward zijn, veel wisselende emoties? De wonderen zijn absoluut de wereld nog niet uit... Heel veel succes met afwachten en toch ook vast een (voorzichtige) felicitatie!

Hoi meiden, De tijd vliegt zeg, inmiddels alweer het tweede gesprek achter de rug. Over ons levensverhaal en ging weer prima. Weer een klein stapje vooruit! Maar de keuze voor het land gaat waarschijnlijk toch (moeten) veranderen. Ik heb gister pas contact gezocht met Wereldkinderen en de (overigens stomme, stugge) vrouw van het spreekuur bevestigde wat jij ook schreef Wannabemom: 5 jaar voor een gezond kindje onder de 3 (en niet onder de 2 zoals op de site staat). Echt wel een teleurstelling, want we gingen er al wennen dat dit land ons 'tweede land' zou gaan worden. En ook dom van mijzelf, dat ik niet eerder gecheckt heb. Op de een of andere manier dacht ik ook dat contact met Wereldkinderen moeilijk zou zijn, werd ook wel bevestigd door de mevrouw, grrr. Maar goed, head up en gewoon de lijst er weer bij pakken. Sam Eliza, bij jou het zelfde punt? En Resa? Of er überhaupt een land is vraag ik mij ook af. Ik vroeg het ook nog aan de mevrouw van wk, maar die werkte dus niet echt mee. Grrr, kan er nog geïrriteerd door raken. Amerika stond in onze top drie, daar gaan we nu ons in verdiepen. 'Toevallig' vroeg de raadsmedewerker nog of we A New Way ook kenden. Ja dus, maar ergens hadden we het idee dat adoptie uit Amerika minder noodzakelijk is, omdat de veelal zwangere vrouwen nog een 'keuze' hebben. De raadsmedewerker ontkrachtte dat al sterk. En we weten ook wel dat het echt nodig is en volgens de regels gaat. Stom, hoe je gedachten heen en weer kunnen gaan. Wannabemom, hoe was de intake bij Meiling? Super dat het ineens al kon! Het gaat er ongetwijfeld weer meer van leven! Resa, fijn die tweede bijeenkomst, ik vond het ook heerlijk, zo'n ervaringsverhaal. Raba, keuring goed gegaan? Stapje verder?!

*breek even in* Hoi Esther, wat een confrontatie met je lijf, maar wat iedereen al zegt: wees blij met de ontdekking nu en de mogelijkheid er wat aan te doen. Ik slik de medicijnen ook en dit blijft een valkuil, want helemaal stabiel wordt het waarschijnlijk niet. En wat je dan voelt zijn de vage klachtjes, zoals je ze nu ook waarschijnlijk had. Iedereen is wel eens moe. Spierpijn, tsja. Maar de medicijnen gaan je een goede boost geven! Er is ook een schildklierlijn die je zou kunnen bellen voor advies. Ik loop ook niet meer bij de endocrinoloog, het voelt ook zo 'zwaar' om steeds naar een universitair ziekenhuis te gaan (kwam ik immers ook voor ivf) terwijl ik inmiddels zelf ook wel weet wat goed is en wat niet. Ik vind het zelf prettig om altijd een labformulier te hebben liggen, zodat als ik het idee heb dat het schommelt ik gewoon weer even kan prikken en iom de huisarts de dosering iets kan aanpassen. Maar verder komt het vast weer helemaal goed en voel je je als herboren! Met welke hoeveelheid ga je starten? Ik zou niet met teveel starten, want dan krijgt je lijf een behoorlijke optater en dat kost bergen energie of kan weer de bijwerkingen van teveel hormoon (hyper) geven. Die zes weken zijn idd nodig om het effect pas te kunnen meten, dan weet je ook al dat je niet te snel kunt opbouwen. Als je me wat wil vragen ofzo stuur me dan gerust een pb-tje. Ga ik weer uitbreken ;-) *breekt dus uit*

Oei, ahum... wij hebben zonder te kijken twee keer 95 euro afgetikt voor de medische keuring... :( Werden doorverwezen omdat huisarts het niet doet en de dichtstbijzijnde gekozen. Geen idee gehad dat er prijsverschil zou kunnen zijn. Nog wel geprobeerd te declareren bij de verzekering, maar niet gelukt. Ach, is alweer verdampt, vergeten maar! Dubbele situatie voor jou Raba, grote teleurstelling en toch ook vooruitkijken. Sterkte en ook veel positiviteit en hoop gewenst! Voor iedereen eigenlijk ;-) Ergens terug vroeg Dee nog naar mijn verlof. Ja, zoals het er nu uitziet krijg ik net zo lang verlof als wanneer ik zwanger was geweest. Dat is dus 4 maanden. Gratizzz. (dus ach, die 2 keer 95 euro... ;-) Wij hadden afgelopen donderdag dan echt ons eerste gesprek bij de Raad in Arnhem (hekel aan die termen, ze schrijven in de brief: afspraak 10:00 uur op de Raad, euhm, wat bedoel je?) Ik vind het een vervelende omgeving eerlijk gezegd. Overduidelijk ambtelijk, overduidelijk voorzorgsmaatregelen tegen oververhitte ouders (ontoegankelijk, receptie achter glas) en het was heel makkelijk om over de mensen die uit gesprekken kwamen vooroordelen te hebben (die daar dan komen omdat er problemen rondom een kind zijn). Maar we zeggen steeds tegen elkaar dat we het hele proces zien als middel voor óns doel en niet omdat anderen vinden dat het moet. Het gesprek was heel erg fijn. Intensief, ruim 1,5 uur achter elkaar, maar het ging echt goed en geeft volop vertrouwen in een goede afwikkeling. Wel veel opdrachten meegekregen: hele lijst met special need beoordelen (kb hanteert 5 categorieën), def. keuze over leeftijd en 1 of 2, grofweg beschrijven hoe we zorg en werk denken te gaan organiseren en 8 maart moet ons levensverhaal op papier staan. Geen probleem, we duiken er lekker in! Daar over gesproken, herkennen jullie het gevoel van alles om je heen willen loslaten, omdat je het gevoel hebt dat je 100% van je tijd met de adoptie bezig wil zijn? Van al die keuzes maken tot mijmeren en blogs lezen, financiële plaatje (niet dat er meer geld komt als je er steeds naar kijkt, maar goed ;) enz. enz.? Noemde het van de week al mentale nesteldrang... hoewel ik ook wel weet dat er straks nog weer een lange periode komt van wachten en weinig doen. Als jullie trouwens leuke tips hebben voor blogs of sites houd ik me zeer aanbevolen. Zeker recente en/of over Colombia! Liefs, Maartje

Dat overleg over hoe gaan we het eigenlijk allemaal regelen straks is bij ons ook aan het beginnen. Oef, veel om over na te denken dan ook! Wat kun je van tevoren inschatten aan tijd, wat wil je minimaal, wat krijg je betaald, hoe daarna... Er zijn veel verschillende periodes die aan verlof vergoed worden volgens mij. Welke tijden hebben/krijgen/kennen jullie? Zoals het er nu naar uitziet krijg ik 4 maanden verlof, mijn baas ziet het gelijk als zwangerschapsverlof, fantastisch toch?! Maar verder moeten we nog even flink puzzelen. Aanstaande donderdag als het goed is dan toch het eerste gesprek. Vervolgens 8 maart en extra 15 maart. Drie keer naar de raad dus ipv 2 keer. Maar ja, als dat alles is...;-) Spannende week voor jullie Raba! Succes met wachten. En fijn Sam Eliza dat de brief voor de keuring er is. Kleine stap, maar het is een stap!