Hallo dames, ik zie dat deze topic alweer 8 jaar oud is. Hoe gaat het nu met jullie? Gerda, ik herken jou verhaal direct! Alsof ik mijn eigen verhaal lees. Na 7 jaar hebben wij afgelopen april een gezonde dochter gekregen! Enorm blij uiteraard! Wij hebben haar dankzij icsi. 6e en tevens laatste poging. Ik merk dat ik uit balans ben. Moe, geen fut hebben voor hh-taken. Depressieve gevoelens. Wel ben ik mij bewust van her effect dat mijn gedachten hebben op mijn gevoel. Wordt gespannen en krijg dan hartkloppingen. Ik doe mijn best om aan leuke dingen te denken. Dat helpt. En accepteren dat het nu eenmaal even zo is en dat het zo mag zijn helpt mij ook. Tegelijkertijd zo tegenstrijdig! Nu hebben we eindelijk een kindje en dan voel je je niet zoals de meeste moeders doen blijken, niet die roze wolk. En voelt ook niet fair tegenover de mensen die nog met legen handen zijn. Het kost tijd. Maar ben zo blij dat ik dit lees en dat ik hierin niet alleen ben. Het ligt niet aan mij.. hoop op een reactie. :-) even voor de duidelijkheid: ben heel erg gelukkig met onze dochter. Geniet elke dag van haar. Maar dat gevoel...
Liefs Alieke6
