Dag 16

Eindelijk was het zover. Vandaag mochten we naar het ziekenhuis voor ons intakegesprek. Ik vermoedde dat ik een echo kreeg, en schoor nog even mijn benen onder de douche. Au, het goedkope wegwerpmesje schaafde zo een lapje vel ter grootte van 4 cm van mijn been, en de wond begon hevig te bloeden. Gelukkig kwam mijn man net thuis van het werk, zodat hij een pleister voor me kon halen. Normaal gebruik ik deze mesjes niet, maar er was geen tijd om mijn benen te epileren met het epileerapparaat.

We konden met het KDV niks regelen voor ons zoontje, dus ons zoontje ging ook mee. We wonen sinds vier maanden in R'dam, en we hebben hier geen familie die even op ons zoontje kon passen. Nou, toen we weg wilden gaan, verzette hij zich. Die kleintjes voelen op de een of andere manier dat er iets aan de hand is. Gelukkig duurde zijn verzet niet lang.

Toen we bij de parkeergarage van het ziekenhuis kwamen, stond er een flinke file. De parkeergarage was vol, en we moeste netjes op onze buurt wachten. Het duurde zo'n 15-20 min, voordat we onze auto konden parkeren.

We melden ons bij de receptie, en gingen zitten. Ik moest - van de zenuwen, denk ik - naar het toilet, en toen ik hiervan terug kwam was ik aan de beurt.

De arts vroeg naar de formulieren, die tijdens de informatiebijeenkomst waren uitgedeeld, en vertelde me welke hormonen ik ging gebruiken. Puregon en Orgalutran. Dit zijn voor mij onbekende hormonen. De hormonen kreeg ik zo mee, ik hoefde hiervoor niet naar de apotheek met een recept. Ik vroeg naar de kosten van de behandeling. 3500 - 4000 EUR, antwoordde ze. Ze zei dat ze ervoor zou zorgen dat ik niet teveel hormonen meekreeg, zodat we niet teveel zouden betalen. Ze wilde ook een echo afnemen. Mijn zoontje en mijn man gingen naar de wachtkamer. Ze zei dat ik een goede AMH-waarde had, en dat alles er goed uitzag. Wel vreemd. Bij het AMC krijg je een uitgangsecho in de cyclus dat je met de hormonen begint. In dit ziekenhuis krijg je een cyclus eerder een echo.

Hierna hadden we een gesprek met de verpleegkundige voor een prikinstructie. Ik zei tegen mijn man, dat hij en ons zoontje niet mee hoefden. De verpleegster nam mijn bloeddruk op. Die was laag. Dit had ik nooit eerder meegemaakt. Kwam dit door de stress en zenuwen? Ondanks mijn eerdere IVF-behandelingen waren een aantal dingen nieuw. Ik was niet bekend met Puregon, en ook niet met de pen. Ik gebruikte ook geen alcoholdoekjes om de (Gonal-F) pen te ontsmetten voor en na gebruik. Ook het behandelschema werd uitgelegd. Het was veel informatie.

Als laatste lieten we beiden wat bloed afnemen. Mijn zoontje ging mee, en keek belangstellend toe. Hij had dit al eens eerder gezien, en toen was hij ook al zo stil. Van de verpleegster kreeg hij een spuitje mee.

Verwacht wordt dat ik omstreeks de 24e zal starten met de hormonen, en dat de punctie in week 6 zal plaatsvinden. Spannend allemaal. Ik hoop dat de hormonen aanslaan. Ik heb deze hormonen nooit eerder gebruikt. En, dat er wat moois uit voortkomt.