Terugblik op mijn eerste twee ICSI-behandelingen
Na twee mislukte pogingen, met als laatste de mislukte ontdooiing van mijn cryo, ben ik er aan toe om toch een en ander van mij af te schrijven. Bij poging 1 was ik nog vrij optimistisch, misschien wel een tikkeltje naief. Dat ging snel over en ik merk dat elke poging steeds meer beladen wordt. Ik blijf hopen en een stem in mijn hoofd zegt dat ik gewoon zwanger moet kunnen worden. Maar aan de andere kant slaat de twijfel geregeld toe. Tussen hoop en vrees. In totaal heb ik nu 4 terugplaatsingen gehad. Na mijn tweede verse poging in oktober 2010 besluit ik om acupunctuur te gaan doen en mijn acupuncturiste raadde mij aan om een bloedtest te doen op mijn schildklier. Ze zag wat aan mijn ogen. En inderdaad, het bleek niet goed met mijn schidklier, hij werkte te traag. Ik blijf mij afvragen of dit uit heeft gemaakt voor de innesteling. De antwoorden van de internist en de fertiliteitsarts zijn niet heel duidelijk. In ieder geval is het geen pluspunt om zwanger te raken. Sinds ik wordt behandeld voor mijn schildklier en ik word behandeld door de acupuncturiste gaat het fysiek een stuk beter met mij. Ik heb mij eigenlijk nog nooit zo goed gevoeld. Daarom was ik er nu helemaal klaar voor. Maar helaas de cryo heeft het niet gered en ik heb er niets voor kunnen doen of laten. Vol goede moed gaan mijn man en ik verder voor poging 3 in juni. Drie maal is hopelijk scheepsrecht.
Door van mij af te schrijven hoop ik psychisch in balans te blijven, want ik merk dat ik soms lastig met mijn omgeving kan omgaan. Om mij heen wordt iedereen zomaar zwanger, althans zo lijkt het. Ik word iedere keer met mijn neus op het feit gedrukt dat het bij mij niet vanzelf gaat. Dat doet toch iedere keer weer pijn. Zwanger worden is iets heel speciaals. Ik zou willen dat meer mensen dat zouden beseffen.
6 Comments
Recommended Comments