Gister zijn ze dan teruggeplaatst onze twee toppertjes die in januari voor een tweede keer de vriezer in moesten.

"s morgen stik nerveus bij de telefoon zitten wachten en even over half tien ging dan gelukkig de telefoon. Met de mededeling dat we konden komen voor een terugplaatsing om kwart voor 4. Ik was zo blij dat we in ieder geval mochten komen, dan was er in ieder geval 1 goed ontdooid.

De dag kroop voorbij en om half drie stapte we dan eindelijk in de auto.

Natuurlijk kwamen we weer veel te vroeg aan bij het Erasmus, bij een parkeergarage, die er nu ineens niet meer was. Ja, er kan een hoop veranderen in 4 maanden tijd.

Daar toch maar de auto geparkeerd in een van de vakken en lopend naar het ziekenhuis.

Daar zaten al een hoop mensen in de wachtruimte. Al gauw bleek dat ze ruim een half uur vertraging hadden opgelopen en niet iedereen was daar even blij mee.

Onze ervaring is al dat ze altijd uitlopen, dus wij keken er niet van op.

Langzaamaan zagen we de koppels met de arts mee verdwijnen en later weer langslopen in de hal.

We bleven als laatste open en waren zo benieuwd naar de ontdooiing.

Eindelijk werden we dan geroepen en hadden we voor het eerst een mannelijke arts.

Ik mocht me half uitkleden en op de stoel gaan zitten en daar kregen we dan het mooie nieuws te horen.

Onze twee kanjers waren allebei goed ontdooid en er zat nog een toppertje in de vriezer, Lachend zei ik dat deze twee toppertjes ons gewoon heel graag als papa en mama wilde hebben.

Arjen vroeg nog of hij mocht kijken maar daar had ze in de kamer niet de goede microscoop voor, jammer!!!

Ik mocht gaan liggen en onze toppers werden bij mij ingebracht, daarna was het plassen en aankleden.

Ik wilde helemaal niet plassen, maar ja ik moest ook wel nodig. Ik vertrouw dan toch maar op de verhalen dat je ze niet zomaar kan uitplassen.

Daarna zijn we genietend naar de auto gelopen, allebei hard hopend op een succes.

Onze toppertjes waren bijna blastocyst en zitten nu heerlijk warm in mijn buik.

Ik probeer mijn gewone gang van zaken door te zetten, maar luister wel beter naar mijn lijf. Hopelijk helpt dat. De aankomende tien dagen ga ik genieten en vol gezonde spanning afwachten...