Een jaar geleden
Ik dacht vanochtend: "Het is 10 februari. Er was iets op 10 februari". Ik zocht het op in mijn IVF dagboek, waarin ik vier jaar geleden begon te schrijven, en vond het antwoord. Een jaar geleden, op deze datum, vond de terugplaatsing plaats. En, terwijl ik daaraan denk, hoor ik gekir uit de box komen: ons wondertje. Wel gehoopt, niet meer verwacht.
Donderdag, 10 februari 2011 (CD 18)
Vanochtend belde het ziekenhuis op. Er waren eitjes bevrucht, en vanmiddag was de terugplaatsing. Ik was blij en opgelucht. In het ziekenhuis vertelde de laborant dat er zes eitjes bevrucht waren, en dat de twee beste teruggeplaatst zouden worden.
De terugplaatsing was zo gebeurd. Op het scherm kon ik alles volgen, en na de terugplaatsing zag ik ze allebei zitten. Het is nu afwachten. Natuur moet z’n werk doen. Ik weet dat er een kans is, maar zelf schat ik die kans heel klein in. Het is een kwestie van geluk en omstandigheden, en daar heb ik geen grip op. Dit is onze 4e IVF (we hebben 3 IVF-pogingen en 3 cryo-pogingen achter de rug). Zal het nu eindelijk raak zijn?
Vanochtend had ik de terugplaatsing van twee emmies. In de loop van de middag voelde ik een flinke steek in mijn buik. Ik besteedde er geen aandacht aan. Toen ik naar het toilet ging, zat mijn inlegkruisje vol bloed. Geen klein vlekje. Innestingsbloeding kan het niet zijn, want daar is het nog veel te vroeg voor! Komt dit door de terugplaatsing zelf. Heeft de arts iets van binnen geraakt. Is dit nog van de punctie? Ik hoop niet dat de emmies met het bloed mee naar buiten zijn gekomen. Ik maak me een beetje zorgen, maar wacht het af.
1 Comment
Recommended Comments