Ik ben 21 weken zwanger. Vannacht had ik slecht geslapen. Ik lag te piekeren en te (doom-) denken, want zo zit ik in elkaar. Vannochtend hadden we een 20 weken echo. En, omdat de uitslag van de combinatietest laag was uitgevallen, maakte ik me zorgen over de weken echo. Eindelijk was het zover.

Met buikpijn in mijn buik vertrokken we naar het echocentrum. We waren vroeg, en hadden nog een tijd voor koffie en thee. Een echtpaar kwam de echokamer uit. Ze keken niet blij. Hun blik leek zelfs een beetje afwezig. Ze hadden ook niet echt aandacht voor elkaar. Slecht nieuws, vroeg ik me af.

Na een paar minuutjes mochten wij de echokamer in. Een echoscopiste in een strak leren broekje stond ons te woord. Ze was heel vriendelijk, en ik kon me een beetje ontspannen.

De echoscopiste stelde ons een aantal vragen. Toen we alle vragen hadden gehad, mocht ik gaan liggen, en ging het licht uit. Op het scherm zag ik onze kleine, en ik dacht: Wat is die gegroeid. Het zag er nu ook echt als een kindje uit; alles was meer in verhouding. De echoscopiste gaf uitleg bij alles wat ze deed en zag. Ik vond dat wel prettig. Af en toe zaten we in spanning als ze iets goed zat te bekijken en niets zei. En dan kwam het verlossende woord, en konden we ons weer ontspannen.

Er waren geen bijzonderheden. Alles zag er goed uit. De kleine weegt nu 446 gram, en we weten het geslacht! Als ons zoontje van vier straks van school komt, vertel ik hem wat hij krijgt (een broertje of zusje), en mag hij het aan iedereen vertellen (omdat hij toch niet zijn mondje kan houden).

[update 21 wkn + 1 dag]

Ik had vanochtend een afspraak met de VK. Bloeddruk was goed, en ook kon ik het geluid van het hartje en de navelstreng horen. Ik wist niet dat het laatste geluid maakte. Ik moet over vier weekjes weer terugkomen, met 24-28 wkn voor suiker laten prikken, en voor 30 weken een groeiecho laten maken.

Ik was zo blij, totdat ik het echocentrum belde, en ik een onaardige vrouw van het callcentrum aan de lijn kreeg. Ze zei dat ik alleen op een dag en tijdstip kon dat ik mijn zoontje van school moest halen.

- Zij: "Hij heeft toch vakantie?" Ik: "Nee,hij gaat dan weer naar school."

- Zij: "Tegen die tijd heb je toch een oppas geregeld?" Ik: "Nee, wij wonen hier (R'dam) net, de rest van de familie woont in Amsterdam." Het blijft stil aan de andere kant van de lijn.

- Ik: "Moet het met 30 weken?" (Ik bedoelde: Kan het ook een weekje eerder of later, net als met de 20 wkn echo?) Zij (onaardig): "Dat is wat uw VK wilt."

Een andere dag was een zaterdag! Verder geen begrip van haar kant. Echt een !@#$-gesprek.

...

Hormonen...?

...

:sad11:

Mijn man zei: Bel over een paar weekjes weer. Misschien hebben ze dan een gaatje. Ik hoop niet dat ik dan weer die vrouw aan de lijn krijg!!!

[update 21 wkn + 2 dagen]

Gisteren las ik het verhaal van een mede-forumgebruikster (Zomer71). Je schrikt er toch van, en staat weer met beide benen op de grond. Nu stond ik vanochtend op, en bij het naar het toilet gaan zag ik weer een streep oud bloed op mijn maandverband zitten. Waar komt dat nu weer vandaan? Met de 20 wkn echo was ik vergeten te vragen of er nog iets van een bloedstolsel was te zien. Iets wat ik vanaf het begin van de zwangerschap al heb, maar de laatste tijd geen last meer van heb tot nu dan.

Eergisteren had ik de echo en gisteren mijn bezoekje aan de VK, en voelde ik me niet meer onzeker. Het lijkt langer geleden! Mijn zusje zei laatst: Elke vrouw is wel onzeker tijdens haar zwangerschap. De vrouw die niet onzeker is tijdens haar zwangerschap moet nog geboren worden. Zou dat waar zijn?