We hebben vandaag het evaluatie gesprek gehad met onze arts in Nijmegen. Het belangrijkste was eigenlijk dat ze ons adviseerde door te gaan voor de 3de poging. Er is geen indicatie dat er iets erg fout zit met ons ( wat we al wisten.. ) en ze gaf eigenlijk aan dat ze onze kansen goed inschat. Vergeleken met anderen hebben we een heel goede score, onze embryo's zijn prima en de bevruchtingen en aantallen eigenlijk ook. Aan de ene kant fijn om te horen dat we bovengemiddeld zijn, aan de andere kant kopen we daar helemaal niks voor. We hebben immers nog steeds geen succesvolle zwangerschap gehad.

Er was overigens iets vreemds: in de verwijsbrief van onze vorige arts stond vermeld dat ik 4 x IUI met stimulatie zou hebben gehad?? Dit is dus absoluut niet waar en is ook in het dossier nergens terug te zien, staat alleen in de verwijsbrief vermeld? Onze arts vond dit erg vreemd en ik uiteraard ook. Ik heb aangegeven erg graag IUI te willen doen, bij hen in het ziekenhuis met stimulatie, echter zag zij hier geen brood in. Met name het feit dat ik zwanger ben geweest van de eerste IVF poging en dat bijna alle eitjes ook elke bevrucht worden geeft haar goede hoop dat we gewoon IVF moeten doen. Ze gaf aan dat we, mocht deze IVF mislukken, we alsnog IUI mochten doen wat haar betreft, met medicatie.

Ik weet nog niet zo goed hoe ik hier tegenover staan. Enerzijds blijven ze ons op ons hart drukken dat we het 'zo goed' doen, anderzijds zie ik op dit forum dat mensen veel cryo's hebben en dergelijke en daar is bij ons maar 1 x sprake van geweest, ook maar 1 stuks. Ik vraag me af in hoeverre het 'goed' is wat we tot nu toe hebben gehad...

We kunnen elk moment starten als we willen, ik denk dat we voor een second opinion naar elsendorp zullen gaan in de tussentijd maar als er geen andere ideeën op ons pad komen ziet het ernaar uit dat we toch de 3de ( en laatste ) IVF gaan doen.

De positiviteit blijft, ik voel me goed, ondanks de huilbui bij de arts. Het uitspreken van 'onze laatste poging' was even confronterend. Maar toen we eenmaal buiten stonden kwam er iets over me van: we gaan ervoor. Ik blijf dit ook voor ogen houden.