Hallo Allemaal

Ik ben Monique en gebruik de naam ivf?

Nooit gedacht me hier nog een keer voor te stellen maar toch doe ik dat en ik hoop hier veel kennis en wijsheid op te doen

Even "kort" mijn verhaal

Ik ben bijna 42 jaar en heb toen ik 24 was een zoon gekregen zonder hulp gelijk zwanger.

10 jaar geleden een nieuwe relatie en na 7 jaar nog niet zwanger toch maar een keer naar de dokter en bleek ik verstopte eileiders te hebben dit was gefixt en gelijk zwanger.

Helaas na 13 weken bleek ons kindje trisomi 18 te hebben en dit was helaas niet met het leven verenigbaar en ons kindje kwam een week later spontaan ter wereld. Daarna zwanger en dat is nu onze mooie dochter van ruim 2,5 jaar oud en we wilde na haar graag nog een kleine.

4 maanden later maar weer proberen en twee keer was het helaas mis gegaan toen ik op 8 weken zat en daarna gelukkig toch weer zwanger geworden.

Ik werd goed in de gaten gehouden en met 17 weken nog een extra echo gehad alles was goed en we kregen de felicitaties van degene die de echo had gemaakt.

Eindelijk durfden we het te vertellen aan onze families.

Drie dagen later had ik een vreemd gevoel dat ik het hartje van de kleine wilde horen(anders heb ik dat nooit) en de verloskundige belde op of de afspreek wegens drukte 2 weken verschoven kon worden en ik vertelde van mijn gekke gevoel dat ik het hartje wilde horen.

U begrijpt het vast ik mocht gelijk komen vrijdag middag man niet thuis en toch snel even hartje luisteren.(half september 2011)

Daar gekomen had ze even de tijd voor me maar wat ze ook probeerde geen hartslag te bekennen.

Ze heeft gelijk voor een echo gebelt die ik nog dezelfde avond kon laten maken gelukkig samen met mijn man erheen maar eigenlijk weet je het antwoord al.

Zo raar maar de hoop dat ze het mis had blijft echter een schitterend kindje maar geen hartslag.

Maandag melden in het ziekenhuis en toch besloten een punctie te laten doen met een naald door de buikwand heen.

Klinkt raar maar het viel reuze mee. we besloten nog even te wachten en niet gelijk te laten cureteren zodat we nog even konden wennen aan het idee dat de kleine niet levend zou komen.

Na een kleine week kwam de kleine spontaan het begon om half zeven savond en half 5 snachts de laatste wee en uiteindelijk uitgeput en leeg in slaap gevallen

Bij de vorige miskraam had het ook zo lang geduurt en ik was blij dat ik al een normale geboorte had meegemaakt aangezien ik dit als veel erger had ervaren en het feit dat je voor de twintig weken er geen hulp van de verloskundige bij krijgt.

Slap een week weer aansterken

Van de gyneacoloog te horen gekregen als je nog een kind wil niet te lang wachten hoor je leeftijd gaat meespelen.

Dit in ons achterhoofd houden hadden we zoiets van eerst maar zien wat de eerste ongesteldheid gaat brengen.

Na de miskraam bleef het een beedje sukkelen en een klein beedje vloeien en na een maand net de kleine naar de KDV gebracht en ja hoor krampen eerst dacht ik dat ik weer een kind zou krijgen hat kon niet maar zo'n pijn alsof het weeen waren.

Gelukkig man thuis aan het werk het was half oktober 2011

Ik ga naar het toilet en toch maar even op de emmer stel je voor als er toch nog wat los komt. Mijn man loopt langs het toilet en vraagt of ik de kraan kan dicht doen, ik vertel hem schat dat kan niet dat is bloed wat uit mij loopt! ik zie hem schrikken wat nu vraagt hij me.

Zit je daar op een emmer...

Ik zeg hem geef me maar even de telefoon

Hij vraagt me wie wil je bellen en ik geef als antwoord de verloskundige de dokter heeft geen zin die moet eerst zijn patienten in de wachtkamer af helpen en de verloskundige heeft 24 uurs dienst. ondanks dat ik al uitgescherven was kwam ze gelijk Ik had in die 15 minuten al ruim 1,5 liter bloed verloren en ze schrok enorm. Ambulance bellen was niet in me opgekomen.

Ze gaf aan dat de meeste mensen al gestrekt zouden liggen en dat ik er nog wel redelijk bij zat (voelde me wel niet zo lekker)Ze controleerde me bloedruk en belde gelijk het ziekenhuis en ik kon gelijk komen ze zou daar ook nog zijn en nog even langskomen.

Ik ze naief als wat dacht dat het alleen voor een controlle was echter daargekomen mijn man met de auto naar het ziekenhuis was sneller als een ambulance laten komen en de verloskundige dacht dat dat wel kon.

Daargekomen gelijk naar de gyneacoloog toe wat voel je je vies en dan moet hij nog inwendig kijken Mhhh en ik kreeg te horen dat ik de eerst volgende op de ok was en daar schrok ik erg van en hij keek verbaast op.

Ik werd op een kamer gelegt in een gang van ziekenhuis Zutphen die op de nominatie stond voor verbouw dus er was het eerst half uur niemand die langs kwam en alleen het licht op onze kamer was aan .

Ik nog een keer op de po stoel en veel stollingen kwamen naar buiten pot half vol en ik dacht dat ik erwas en hoopte dat ik naar huis kon

Ik wilde nog een keer de gyneacoloog spreken of ik echt niet naar huis mocht.

Gelukkig mocht ik de gyneacoloog nog even spreken en van hem echt niet naar huis en inmiddels moest ik gelijk door Ik zat inmiddels in een rolstoel en werd braaf door mijn man weer terug gereden naar mijn kamer maar halverwege hoorde ik beneden bij de ingang mijn verloskundige lachen en praten terwijl ik bovenlangs naar de lift werd geduwd. Wacht even zei ik tegen mij man en ik loop naar de reling en ik roep naar beneden Hoi Sabien Ik ga naar de OK en zwaai en wil weer gaan zitten in de rolstoel ze komt naar boven gerend en staat verbaast naar me te kijken.

Ja Ik moet toch helaas zei ik Ze gaf aan dat dat volgens haar ook een prima idee was en ik ben gelijk via de kamer maar de OK gegaan

Klaargemaakt en gelukking nog even met mijn eigen gyneacoloog gesproken die het cureteren ook ging doen en Ik kreeg de narcose vloeistof en het volgende wat ik weet is dat ik op de uitslaapkamer heerlijk uitgeslapen wakker werd en dat de gyneacoloog samen met de narcotiseur aan mijn voeteneind staat alles was goed gegaan. Ik was klaar wakker en ik voelde me prima en ik werd met 10 minuten naar mijn kamer gereden

Mijn man was naar huis gegaan de kleine bij de opvang ophalen en zou gebeld worden wanneer het klaar was.

Helaas door overname van de wacht toen ik op de OK lag was dat vergeten.

Ik ben op de kamer gelegd en had daarna ongeveer 1,5 uur niemand gezien. En toen kwam er een mevrouw aan die vroeg hoe het met me ging en gaf ik aan dat ik er al ongeveer 1,5 uur lag en niemand had gezien inclusief mijn man niet.

Ik vroeg haar waar hij bleef aangezien hun hem hadden moeten bellen.

Sorry sorry Ik ben erg druk geweest en heb niet doorgekregen dat ik iemand moet bellen dus dat moet nog gebeuren wilt u het zelf even doen en ik kreeg haar telefoon.

Mijn man had erg in de rats gezeten en moest nog bijna 30 rijden voordat hij er was al die tijd alleen een hele lieve dame gezien die eten rond deelde of ik ook iets wilde hebben en ze hadden zuurkool of nog iets anders.

Lekker zuurkool dacht ik en ik kreeg een heerlijk uitziend bord vol maar na een hap oohh wat was die zuur...

Gelukkig inmiddels had ik een plas gedaan op de postoel en mocht ik naar huis maar mijn man was er nog niet.

Toen hij er was had ik me snel aangekleed met hulp van mijn man en wilde ik naar huis, eerst maar iemand zoeken waar ik kan doorgeven dat ik weg ga. Gelukkig in een andere gang een dame zien lopen gezegd dat ik wegging en naar huis.

Helaas na oktober vorig jaar een regelmatige cycles en niet een keer te laat ongesteld geworden.

drie maanden geleden me gemeld bij een gyneacoloog die heeft gekeken waarom ik niet zwanger word.

Helaas niets te vinden en drieweken geleden doorgestuurd naar Apeldoorn voor IVF ze gaf aan dat het voor ons misschien een kans was om nog een kleine te krijgen.Afgelopen Maandag naar Apeldoorn geweest voor bij de IVF arts een intake en we stonden met ongeveer 15 minuten weer buiten de grootste boodschap ze had ons dossier gelezen en ik was te oud

Ik word de 23ste 42 jaar en dan behandelen ze niet meer en volgens haar is mijn kans op natuurlijk zwanger worden groter als met IVF en als we het toch willen moeten we zelf op zoek gaan naar een ziekenhuis waar we wel geholpen worden

Rotterdam Zwolle of dusseldorf? maar ze kon me niet verder helpen en mijn gyneacoloog had het moeten weten.

 

We zaten afwisselend boos en gedesillusioneerd in de auto.

Wat moeten we nu is IVF nog een optie voor ons (vandaar mijn naam IVF?)

Zouden we via deze weg toch nog zwanger kunnen worden we wachten via de natuurlijke weg al een jaar en niet eens een dag te laat ongesteld.

Dus ik ga nu kijken of ik via jullie hulp meer over IVF te weten kan komen en wie weet toch nog een kleine kunnen krijgen.

Ik hoop van jullie te horen en te lezen

Ik zag al dat jullie een 40+ afdeling hebben daar ga ik me eerst maar inlezen