Hoi Elvira,

Ik sluit me helemaal bij je aan. Elke dag opnieuw wordt je geconfronteerd met al die vruchtbare vrouwen die het zó vanzelfsprekend vinden om een kind te krijgen. Dat dat het dus niet is, ondervind je pas als het niet lukt. Ook ik kan me niet voorstellen om geen kinderen te krijgen, begin eind deze maand aan IVF en hoop dat het direct raak is! Een ding is zeker, je staat er niet alleen voor. Wellicht dat we binnenkort ervaringen kunnen uitwisselen. Ik vind het in ieder geval erg spannend!

Groeten, Nora.

Het is een achtbaan van hoop, teleurstelling en verdriet. De ene keer voel je je blij, want je staat voor een nieuwe poging, en wie weet gaat het deze keer wel lukken, en de volgende keer ben je teleurgesteld en verdrietig, omdat ook deze poging op niks is uitgelopen. En dan heb je weer een 'pauze' van een aantal maanden, en ben je weer een paar maanden verder, voordat je met je nieuwe poging kan starten. En ondertussen worden er vrouwen in je werk-, vrienden- en familiekring zwanger.

Ik vind het vooral moeilijk om je moed weer bij elkaar te schrapen om aan een nieuwe poging te beginnen. En ook het wachten voordat je weer mag, voordat je de uitslag hoort, voordat je het laatste spuitje zet en voor de punctie mag... Geestelijk en lichamelijk is het gewoon zwaar. Er gaat zoveel tijd en energie overheen. Dat maakt het zo moeilijk. De tijd die maar blijft doortikken.

Ik zou het liefst op vakantie willen de dag na terugplaatsing. Ik vind het wachten namelijk zooo V R E S E L I J K.

hai

ik denk dat ik, net als vele vrouwen, jouw helemaal begrijp.

vooral als om je heen vrouwen maar zwanger blijven worden, allebei mijn schoonzusters zijn nu zwanger en in plaats van superblij voor ze zijn ben ik eigenlijk nog meer teleurgesteld in mezelf.

bij ons ligt het probleem bij mijn man, en nu blijkt dat zijn zus en broer dus wel kinderen kunnen maken/krijgen heb ik het er erg moeilijk mee.

ik moet zeggen ik heb nog wel alle hoop dat het lukken gaat bij ons maar toch ben ik wel bang.

ik hoop dat we elkaar een beetje kunnen steunen, wij zijn inmiddels ookal 3 jaar bezig en dan begint het erg aan je vreten en iedere maand vliegt weer voorbij zonder dat er wat gebeurd.

groetjes lucky-t