donderdag 18 september de dag van de punctie

De spanning steeg naar maten de tijd verstreek en de punctie in zicht kwam.

Eerst werd er een infusenaald ingebracht waardoor de morfine gegeven kon worden, nog een keer naar de wc, want je blaas moest echt helemaal leeg zijn. Toen mocht ik op de gynaecologe stoel plaats nemen en kwam het enge onbekende inzicht.

Eerst werd met de eendebek mijn schede geopend zodat de schedewand nast de baarmoedermond aan beide zijde met een injectie verdooft kon worden, eendenbek er weer uit en via het infuse kreeg ik de morfine toegedient. Toen dit eenmaal begon te werken ging de punctie van start, de echo met hierop de naaldgeleider ging naar binnen. De naald werd met kracht door de schedewand gestoten en daar verscheen hij al op het scherm om al de follikels van rechtereierstok aan te prikken en leeg te zuigen. Dat aanprikken gaat steeds met een kort maar krachtig stootje, maar dootr dat ik kon me kijken was het niet hinderlijk. Oké, nu links nog dus weer door de schede want maar nu link. Ook daar waren follikels genoeg om aangeprikt en leeggezogen te worden. Tot dan toe ging alles nog redelijk pijnloos. Maar opeens was daar een onwillig follikel dat wijgerde angeprikt te worden en het stoten ging wat krachtiger en heen en weer schoot het follikel op het beeldscherm en dus ook in mijn buik. Maar nee hoor het wilde niet, de hele naald er maar weer uit doorspoelen en opnieuw door mijn schede wand richting de onwillige follikel, maar deze bleef protesteren en won het uit eindelijk na ongeveer 10 keer proberen en een paar keer vragen of het nog ging besloten ze deze maar te laten zitten. De echo en de naaldgeleider met naald er weer uit. Nu alleen nog schoon maken, met een gaasje de wonden dicht drukken, daar schok ik van toen hij met een gaasje naar binnen ging, hij had niet gezeg dat dat er aan kwam en ik kon natuurlijk ook niet meer mee kijken. Gelukkig zag hij de schrikreactie en zei van af dat moment wat er ging gebeuren.

Ik mocht nog even op de stoel blijven liggen, kreeg een maandverbandje en een schitterend gaze broekje aan, mijn buisjes werden naar het laboratorium gebracht en ik werd voorzichtig vanaf de stoel naar de uitrustkamer gebracht war ik nog een half uur mocht liggen, twee paracetamolletjes kreeg en koffie, mijn zus werd van uit de wachtkamer geroepen om me gezelschap te houden, ze moest wel mee want ik mag 24 uur niet meer autorijden. Af en toe kwam de verpleegkundige nog kijken en na ongeveer een half uur mocht ik wel proberen of ik mijn broek weer aan kreeg. Nou dat was geen probleen daar zat ik zo in, oke mijn buik voelde wat leeg en was gevoelig maar echt last had ik niet. De gynaecoloog kwam vertellen dat ze in het laboratorium 8 eitjes hadden gevonden en dat ze zaterdag ochtend zouden bellen of deze ook bevrucht zijn en dan is zondag de terug plaatsing. Ook kreeg ik nog instructies voor de bolletjes utrogestan, daar moet ik er vandaag nog 2 keer 2 in brengen, diep in de vagina en de volgende dagen 3 maal dag 3 dit alles om de baarmoeder gereedte maken voor ontvangst van een embryo.

Een maal thuis eerst maar eens rustig gezeten, onder de douche en toen maar vroeg naar bed, want het was toch wel gevoelig bij beweging, oke mocht nog wel extra paracetamol in nemen als de pijn erg was, maar dat was niet nodig, ik ging wel naar bed en vond daar mijn rust en nam de pijn af.

Het is nu al weer vrijdag en ik ben al weer een aantal bolletjes verder, de pijn is weg, oke als ik een onverwachte beweging maak voelt het nog wel wat beurs, maar last dat heb ik eigelijk niet. Net inlegkruisjes gekocht want ja die bolletjes die lossen natuurlijk op en dat is een slijmerig geheel.En verder kijk ik uit naar het telefoontje morgen al is er ook wel angst wat als er niet een bevruchting heeft plaats gevonden. De terugplaatsing ben ik niet bang voor, dat gaat hetzelfde als de inseminatie alleen weet ik dan dat er iets bevruchts teruggeplaatst is.