sunlight

Beste dames, Geen ritjes meer te vergeven, sterkte allemaal! Sunlight

Beste dames, Ik heb net een berichtje geplaatst maar omdat ik niet weet of het genoeg opvalt hier nog even het volgende: Van mijn behandelingen heb ik nog 12 pakjes van MENOPUR over. Ik wil het graag weggeven aan iemand die zelf (deels of geheel) haar behandeling moet betalen. Ben je geïnteresseerd, dan kun je het bij mij afhalen (voor eigen gebruik). Vriendelijke groet, Sunlight

Beste dames, Ik heb net een berichtje geplaatst maar omdat ik niet weet of het genoeg opvalt hier nog even het volgende: Van mijn behandelingen heb ik nog 12 pakjes van MENOPUR over. Ik wil het graag weggeven aan iemand die zelf (deels of geheel) haar behandeling moet betalen. Ben je geïnteresseerd, dan kun je het bij mij afhalen (voor eigen gebruik). Vriendelijke groet, Sunlight

Hoi Tiktak, geen idee of je dit nog eens leest, ik heb zelf de site al lang niet meer bezocht. Ik heb weleens met je gesproken via deze site. Ik zie tot mijn verrassing dat je spontaan zwanger bent geworden. Ik vind het zo fijn voor je en zo toevallig: ik ben om dezelfde tijd ook tegen alle verwachtingen in zwanger geworden , spontaan, en ik was mij ook aan het orienteren op eiceldonatie. Gefeliciteerd en ik wens een een goede bevalling!

Graag zou ik iemand helpen die de behandeling voort kan zetten met behulp van de medicijnen MENOPUR die ik over heb van mijn behandelingen. Ik heb 12 doosjes van 5 injectieflacons + 5 ampullen oplosmiddel over. 6 van deze dozen zijn tot januari 2014 houdbaar. 6 dozen zijn tot maart 2014 houdbaar. Daarnaast heb ik nog 1 flesje poeder dat ook houdbaar is tot maart 2014 en drie flesjes poeder houdbaar tot september 2013. Ook heb ik een aantal flesjes oplosmiddel over. Ik hoop dat ik iemand hier blij mee kan maken. Bij veel animo kan ik het verdelen. Vriendelijke groet, Sunlight

Dank je voor je uitgebreide antwoord, Aukus! Ik ga kijken wat de FEMpoli inhoudt. Misschien iets voor later, net als hormoontherapie. Ik zit wel al een tijdje op dit forum maar ik heb nog niet veel mensen gevonden die dit probleem bespraken. Ik zal nog verder kijken bij FSH en Eiceldonatie. En misschien willen meer mensen hier iets kwijt? Wat bijzonder en mooi dat je toch nog zwanger bent geworden. Ik hoop je nog eens te spreken via dit forum.

Hoi, Ik wil graag met vrouwen praten die net als ik met de vervroegde overgang te maken hebben. Wat zijn je klachten en hoe ga je ermee om? Ik heb het boek 'Te jong voor de overgang' gelezen maar verder kom ik op internet eigenlijk geen of weinig informatie tegen die op mij van toepassing is. Het gaat toch bijna altijd (logisch) over oudere vrouwen. Ik ben 37 en ik heb al jaren klachten die ik zelf altijd als PMS-klachten heb bestempeld (net als de huisartsen). Enkele klachten van mij zijn migraine (steeds vaker en heviger), stemmingswisselingen, somberheid, zeer laag libido (en daardoor waarschijnlijk sinds kort pijn bij of na het vrijen), pijnlijke opgezette borsten, vermoeidheid. Ik maak me best zorgen over mijn lichamelijke klachten en over de toekomst. In mijn omgeving vind ik geen herkenning. Mijn libido is eigenlijk al heel lang zeer laag (of niet aanwezig). Ik heb dit lang niet erkend of ik dacht dat het vanzelf wel beter zou worden juist door er niet teveel aandacht aan te besteden. Wie herkent dit of heeft misschien wat tips om hiermee om te gaan? Ik vind het moeilijk hierover te praten, zelfs met mijn partner. Ik ben de laatste weken voornamelijk heel blij even af te zijn van behandelingen (wellicht in de toekomst verder met eiceldonatie) en daardoor voel ik me lichamelijk en psychisch over het algemeen beter dan de afgelopen maanden. Ik maak plannen en voer ze weer uit, leg weer allerlei contacten, pik mijn leven enigszins op. Het lage libido en de andere klachten heb ik heel lang weggestopt omdat ik niet nog meer problemen wilde voelen. Nu merk ik dat ik hier toch iets mee moet. Wie herkent dit en wil hier iets over kwijt?

Hoi Chantal, Sas en Miranda, Bedankt voor jullie reacties. Ik zie deze reacties helaas pas erg laat. Ik heb nog steeds niet helemaal door hoe je ziet dat er nieuwe reacties zijn. Goed om te horen dat jullie (Chantal en Sas67) op een positieve manier met eiceldonatie bezig zijn. Ik zit nog in dezelfde fase als jij, Miranda. Ik weet niet of we voor eiceldonatie moeten of kunnen kiezen, maarja, het is de enige mogelijkheid om zwanger te worden. En ik kom er ook maar niet uit of het dan bekend of anoniem zou moeten zijn (als we die keuze zouden hebben.) Ik heb een boek over eiceldonatie gekocht, nu bijna uit (Eiceldonatie, een overtreffende trap van Dineke van der Burg) en daar haal ik belangrijke informatie uit. Het onderwerp zit eigenlijk continue in mijn hoofd en ik denk dat dit uiteindelijk tot een goede beslissing kan leiden. Maar ik ben er nog lang niet uit (dan heb ik het nog niet eens over de praktische zaken). Hoe hebben jullie stappen ondernomen Chantal en Sas67? Wat gaf bij jullie de doorslag om voor eiceldonatie te kiezen en wat gaf de doorslag voor anonieme eiceldonatie (of juist voor een bekende misschien voor Chantal?). Hebben jullie hier veel over gepraat en hoe reageerde de omgeving? Miranda, hoe gaat het met jou? Ik zie nu in je handtekening dat jullie voor eiceldonatie hebben gekozen. Hoe bespreek je dit met je partner en hebben jullie al stappen ondernomen? Ik merk zelf dat ik echt nog de tijd nodig heb om alles te overdenken. Soms doe ik dagen juist niets om het zoveel mogelijk los te laten en daardoor een ander beeld te hebben, soms lees ik er bewust wel over. Ik heb ook gelezen: 'Een onzichtbaar verlies' van Odile van Eck (de bekendste op dit gebied denk ik) omdat ik nog echt met rouwverwerking bezig ben. Ook heb ik 'Te jong voor de overgang' gelezen (Uitgeverij Barabinsk). Misschien heb jij hier nog iets aan, Miranda. Succes allemaal en ik hoop van jullie te horen.

Freya, het wordt door het FIOM in Alkmaar georganiseerd en het zal plaatsvinden in Haarlem. Je kunt het FIOM in Alkmaar bellen: 088-1264960. Begeleiding door Helen Mulder. Als je interesse hebt, kun je een gesprek aanvragen voordat de groep van start gaat. De groep gaat (als het doorgaat) in maart van start, 1 keer per 14 dagen op maandagavond. 6 keer met mogelijk 2 extra avonden. Twee keer zal het op dinsdag plaatsvinden ivm vakantiedagen. Wie weet tot ziens!

Wie wil met me meedenken over eiceldonatie? Ik weet dat er al een goedlopend topic over ECD is, maar ik denk dat de meeste vrouwen in dat topic de keuze al hebben gemaakt met eiceldonatie te starten. Ik ben zelf al enige tijd aan het nadenken over eiceldonatie. Ik heb het boek 'Eiceldonatie, een overtreffende trap' net gelezen, daaruit heb ik al veel informatie gehaald. Als je in dezelfde fase zit als ik en je wilt meepraten: heel graag! Ik ben een vrouw van 37, we hebben het IVF-traject moeten afsluiten. Mijn vriend is positief over eiceldonatie. Ik ook, maar ik zou heel graag meer gedachten uitwisselen over de voor- en nadelen. Ben je ook nog aan het nadenken, wikken en wegen? Schrijf mee!

Mocht iemand nog interesse hebben in een praatgroep in de omgeving van Amsterdam: ik heb ondertussen via FIOM iets gevonden dat in maart zal starten. Volgende week heb ik een intakegesprek.

Hi Tiktak, Het is zo herkenbaar wat je schrijft, ik voel echt precies hetzelfde. Ik probeer de normale dingen weer op te pakken maar die reddeloosheid en het verdriet is soms heel hevig. Omdat het me meestal goed lukt om mijn gevoelens weg te drukken (anders functioneer ik niet) lijkt het misschien voor mijn omgeving alsof het best goed gaat. Helaas is dat niet waar. Goed dat je het nog bij Geertgen gaat proberen. Of Duitsland. Hou je me op de hoogte? Ik praat zelf wel met iemand in het ziekenhuis, dat is wel goed omdat ik me vaak afvraag of mijn denkpatroon en reacties ok zijn. Nou het blijkt allemaal volgens het boekje te gaan dat rouwproces;-)... Maar nu ben ik dus op zoek naar lotgenotencontact omdat ik hoop dan makkelijker met mijn omgeving om te kunnen gaan. Ik ben heel blij met je berichtje en ik hoop dat ik voor jou ook iets kan betekenen. Het is gewoon heel moeilijk en wie weet hebben we steun aan elkaar! Tot gauw, Liefs!

Hoi Ellie, hoe is het gisteren gegaan met de tweede echo? Ik kom niet vaak op het forum maar lees nu net dat je weer spontaan zwanger bent! Ik duim voor je!

hoi tiktak, ik zit ongeveer in hetzelfde schuitje, ik heb je een berichtje gestuurd na jouw reactie op mij. Hoe gaat het nu met je? Ik zou graag meer met je willen praten via dit forum.

Wie kan mij (en anderen?) helpen aan een adres voor lotgenotencontact in Amsterdam of omgeving? Ik ben onvruchtbaar, we denken na over eiceldonatie. Ik wil graag (onder begeleiding) met mensen praten die in een soortgelijke situatie zitten. Ik heb het er erg moeilijk mee dat het probleem bij mij ligt (vervroegde overgang, weinig eicellen van slechte kwaliteit). Dit forum heeft mij veel geholpen maar ik wil nu graag ook echt mensen spreken. Het Fiom en Freya kunnen mij niet verder helpen. Ik ben wel verbaasd dat in mijn omgeving niets op dit gebied te vinden is. Ik vind alleen themadagen, maar dat zoek ik niet. Ik hoop dat iemand hierover meer weet. Groet en alvast dank, Sunlight

Hoi Tiktak, Ik zie je berichtje helaas nu pas! Dank je voor je reactie. Helaas zitten we, net als veel anderen hier, in hetzelfde schuitje. De eerste weken nadat we hoorden dat het definitief over was, ben ik me als een gek gaan gedragen alsof alles best goed ging. Ik was het zat om steeds een soort slachtoffer te zijn en ik besloot dat het goede leven weer mocht beginnen, met hier en daar een terugval dan. Maar nu ben ik dan toch in het onvermijdelijke gat gevallen. Gister kwam ik op de verjaardag van mijn zusje, er zou alleen familie zijn maar er zaten veel zwangere vriendinnen en vrouwen met pasgeboren baby's. Hier was ik niet op voorbereid en ik voelde me al heel slecht, ik kon me geen houding geven en was zo verdrietig! Wij zijn nu ook over eiceldonatie aan het nadenken. Ik vind het lastig hoor, ik ben er nog niet helemaal over uit. Vooral nu ik zie dat het toch veel gaat over 'lijken op' als ik kijk naar andere vrouwen met baby's. Vrijwel uitgesloten betekent bij ons dat we nog niet eens 1 % kans hebben. Mijn eicellen blijken te slecht te zijn. Ik ben nu op zoek naar een praatgroep hierover... had nooit gedacht dat ik dat nog eens zou doen, maar ik heb er behoefte aan omdat ik merk dat ik in mijn omgeving toch niet echt begrip ervaar. Ik praat wel al met iemand uit het ziekenhuis maar nu wil ik dus proberen zo'n lotgenotengroep te proberen. Nu blijkt dat nog helemaal niet zo makkelijk te zijn: in Amsterdam is er via Freya of Fiom niets te vinden! In Alkmaar is er op dit moment geen groep en misschien wordt er later een groep samengesteld met mensen uit Alkmaar en Leiden. Maar dat klonk behoorlijk vaag en ik wil niet een paar maanden hoeven te wachten. Heb jij of iemand anders een tip? Hoever ben jij met denken over eiceldonatie? Hoe gaat het met je Tiktak?

Hoi Freya en andere meiden hier, Ik herken alle gevoelens die jullie beschrijven. Mijn vriend en ik hebben 1,5 week geleden in UZ Gent te horen gekregen dat het vrijwel uitgesloten is dat ik nog zwanger kan raken. Mijn eicellen zijn te slecht (tot voor kort wisten we alleen van verminderde eicelreserve). Ik herken het gevoel van verdriet, mislukkingen, maar ook aan het vast willen houden aan wat er wel is. Ik overtuig mezelf er steeds van dat er zoveel is om dankbaar voor te zijn, wat ook echt zo is, met een vriend met wie ik oud wil worden en nog meer goede dingen. Maar met alle zwangerschappen (HEEL VEEL! Het worden er steeds meer!) om ons heen is het soms lastig aan die overtuiging vast te houden, ik word steeds heen en weer geslingerd. Fysiek ben ik uitgeput, er was nog wel een heel slecht embryo teruggeplaatst en ik voel dat ik elk moment ongesteld kan worden. Emotioneel ben ik zo verdrietig dat het eerder als lamgeslagen voelt, ik kan meestal niet huilen. Herkennen jullie dit? Het voelt eigenlijk nog erger dan huilen, dit verdriet dat er niet uitgaat. Mijn zusje kan elk moment bevallen en ik ben veel bij haar geweest de afgelopen dagen. Een heel raar contrast, die blijheid en het verdriet door elkaar. Ik denk er ook aan om op het forum 'zeer herkenbaar' te gaan meeschrijven, heb me al ingeschreven maar moet nog een stukje naar de beheerder sturen. Tot nu toe was het me nog niet gelukt om iets over mn situatie op het forum (hier of daar) te schrijven. Maar misschien helpt het, vinden we steun aan elkaar. Ik ben het net als jullie zo ontzettend zat om altijd maar hiermee bezig te zijn. Ik wil het leven weer door laten gaan. Ik zou het verwerken over willen slaan, kan dat?;) Hebben jullie altijd door kunnen werken tijdens de behandelingen? Deze laatste behandeling was fysiek zwaar, veel migraine, veel napijn van de punctie (spoeling). Herkennen jullie dit? Ik vind het erg moeilijk te accepteren maar wij moeten stoppen met IVF. Ik vind het moeilijk dat ik nooit echt op het wachtbankje ben beland, want het ene embryo was zo slecht dat het eigenlijk niet kon lukken. Ik voel dat ik elk moment ongesteld kan worden. En ik ben moedeloos op dit moment terwijl ik steeds sterk probeerde te blijven. We denken nu heel voorzichtig na over eiceldonatie. Hoe denken jullie daarover of moet ik dat op een ander topic vragen... Sterkte allemaal...

Lieve Ellie, Ontzettend bedankt voor je uitgebreide antwoord. Wat goed dat jullie naar Gent zijn gegaan. Inderdaad een heel andere wending voor jullie. Wat vaak gezegd wordt is waarschijnlijk echt waar, in Belgie (en Duitsland) wordt vaak verder gezocht dan in Nederland. Goed dat ze die onderzoeken doen. Ik heb zelf ook het idee dat er echt wordt meegedacht in Gent, de aanpak en benadering is anders. Wonderen kunnen inderdaad niet worden verricht maar het probleem van allerlei kanten benaderen scheelt een hoop, ook in de beleving. Dank voor je reactie. Ik heb er veel aan en voel me in ieder geval gesteund. Hoe lang duurt het voordat jullie een uitslag van het bloed ontvangen? Fijne avond.

Heel erg bedankt, Witje, voor je antwoord! Ben ik erg blij mee. Wat geweldig dat het bij jullie is gelukt! Ik ga met je tips aan de slag:-)

Hoi meiden, Ellie, ik zie dat je vandaag een afspraak hebt in Gent. Ik hoop dat het een positief begin is. Ik ga ook in Gent starten met IVF. De komende menstruatie, waarschijnlijk eind oktober, start de behandeling eerst met twee weken pilgebruik. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik het voor het eerst echt erg somber inzie. Ik wil zeker doorgaan maar de kans is zo klein dat het lukt... Ik weet dat we hier allemaal mee te maken hebben en ik wil graag positief blijven. Maar het valt me ontzettend zwaar. In mijn omgeving denkt men dat het in de rustperioden gewoon goed gaat met me maar helaas is dat juist niet zo. Ik merk dat mijn zussen en vriendinnen niet begrijpen hoe zwaar dit is en dat maakt het proces nog zwaarder. Mijn jongere zusje (zelf hoog zwanger) met wie ik een goede band dacht te hebben, zegt dingen als: 'Kinderen zijn ook geen garantie op geluk' en veel meer dooddoeners die ontzettend kwetsen. Dat een vervroegde overgang mij onzeker en bang maakt, daar wordt eigenlijk amper naar geluisterd, hoe goed mensen het ook bedoelen. Hoe gaan jullie hiermee om? Ik merk dat ik me steeds meer afzonder van de omgeving, deels omdat ik vaak te moe ben of te ziek. Maar ook omdat ik het niet meer aan kan om steeds teleurgesteld te worden. Ik voel me er erg alleen in. Ik was altijd iemand die graag veel mensen om zich heen had. Dat wordt steeds minder het geval. Ik luister nog steeds graag naar verhalen van anderen maar omgekeerd lukt het niet echt uit te leggen hoe ik me voel. Ik ben bang dat mensen het afdoen als 'erg gevoelig', 'kan de situatie niet aan'. Terwijl ik het tot nu toe eigenlijk goed doe vind ik zelf. Als ik van anderen weleens hoor hoe druk ze zich maken over het bloedprikken (omdat ze zwanger zijn bijvoorbeeld), dan luister ik daar ook naar maar het wordt wel steeds moeilijker dan niet te denken: ze moesten eens weten wat je doormaakt in dit proces!! Ik maak me op het moment veel zorgen en weet niet hoe dit goed kan komen. Ik ben blij met de poging in Gent maar ik geloof er steeds minder in. En dat wil ik niet: ik wil er vol voor gaan!! Ik hoop dat jullie tips hebben voor omgang met omgeving en om weer wat moed te krijgen. Succes allemaal!

Trouwens, misschien weten jullie dit allang, maar ik hoorde van een assistent in Gent dat in Belgie de medicijnen 30 % goedkoper zijn. Ik neem aan dat dit vooral voor de mensen interessant is die de behandeling zelf betalen (tenminste, ik neem aan dat de medicijnen bij de vergoede behandeling horen?) Raba, veel succes in DD!

Ja wat een papierwerk allemaal he. Ik hoop dat je kunt overstappen, Fee. Spaatje, wat goed dat je zelfs op advies van het Zilveren Kruis gaat. Ik heb nu een paar keer contact gehad met het ZK maar de telefonistes kunnen mij niet verder helpen, hoewel ze aardig zijn. Ik heb nu per email om toestemming gevraagd (met een getekend formulier door een arts in Gent) bij ccb@achmea.nl. Hier worden als het goed is de aanvragen voor het buitenland verwerkt. Weet jij of er ook een verwijzing moet worden gestuurd, Spaatje? Of heb je nog geen papieren hoeven sturen naar ZK? Succes allemaal, samen komen we er wel uit toch!

Hoi Fee, Lukt het met alles uitzoeken? Best veel gedoe he. Ik ben nu bezig toestemming te krijgen van het Zilveren kruis voor behandeling in Gent. Ik weet ook niet of ze alles vergoeden, ben benieuwd. Ik zou ook wel willen overstappen naar CZ als zij alles vergoeden maar dat kan dan pas in januari toch? (ALS het al kan). Ik heb zelf gekozen voor behandeling in Gent. Wij hadden daar al een second opinion/intake gehad tijdens onze behandeling in Nederland. Ik wist niet van tevoren dat DD zoveel goedkoper was. Maargoed, voorlopig wordt het nog vergoed hoop ik. Succes met uitzoeken!

Ik ben benieuwd of er vrouwen zijn die het karyotype hebben laten bepalen. Dit is een genetisch onderzoek. In het UZ Gent is dit onderzoek bij mij gedaan, om te zien of eventueel 'Turner-mozaisisme' zou worden gevonden. Dit onderzoek mislukt vaak, bij mij bleek het kweekje niet voor onderzoek te kunnen worden gebruikt. Mij werd gevraagd of ik nog een keer dit onderzoek wilde laten doen. Ik heb er vooralsnog voor gekozen het niet te doen omdat de kans klein is dat dit syndroom (?) aanwezig is. Wie weet hier meer vanaf of heeft hier onderzoek naar laten doen? En dan gooi ik er nog maar iets in: wie heeft er informatie over eicelactivatie? In het UZ Gent is dit in een experimentele fase. Het wordt wel al toegepast. Heeft iemand ervaring?