marike

hee desiree,, Ik ben niet zo actief de laatste tijd hier op de site. vandaar mijn laate reactie.. spannend zeg om te beginnen in april/mei. mijn vriend heeft ook een operatie aan beide testikels gehad. dus we zitten een beetje in het zelfde schuitje ( en helaas velen van ons) Inmiddels is er bij ons al veel veranderd. Ben met mijn 2de poging begonnen 1e week van januarie.. omdat het vorige keer zo fout was gegaan hebben ze het nu heeeeel langzaam op laten komen..' en dat ging stukken beter!!!!! voelde me ook heel goed. heb ongeveer een maand lang gespoten.. maar is het waard geweest. vorige week me puncties gehad. was erg bang mede door de verhalen. en omdat er bij mij minimaal 25 aangeprikt moesten worden. maar zal je zeggen het viel superrr mee!!! De dag zelf was ik er amper bij. goed verdoofd en weet er eigelijk niets meer van! Ze hebben 6goede eitjes gevonden waarvan er 4 bevrucht zijn. vorige week zondag had ik me terug plaatsin van een 8-delige?? zegt mij vrij weinig. Dus heb er 1week opzitten nu!!! Zooooooooooo spannend en slopend niet normaal!! Vrijdag testen in het ziekenhuis. dus nog een paar dagen afwachten!!. Dacht maar even een positief verhaal naar je te sturen dat is wel fijn als je nog beginnen moet!! Het geheel is behoorlijk zwaar.. ,maar als je er goed voorbereid in gaat!!!!!! is het goed te doen.!!! heeel veel suc-6 strakkies!!! en hopelijk hoef ik dan niet meer!!! liefsss ilse

hey,, Ik ben nog niet zo bekend op deze site dus ik hoop dat ik zo op de juiste manier reageer op je achtergelaten berichtje! Zoals ik al vertelde ben ik er bij toeval achtergekomen. mijn zusje heeft ong. 2jaar geleden een enorme tumor / gezwel ik haar buik gehad!!! toen was ze 15 jaar en is het gelukkig uiteidelijk allemaal weer goed gekomen'. Ik kreeg een periode daarna hele heftig buikpijn waardoor een ieder in mijn omgeving natuurlijk exstra bezorgd was. Zo kon ik bij de gynaceloog van me zusje terecht. Die kon niet afwijkends bij mij vinden en maakte een opmerking van ohh ik kan niets vinden het kan zijn dat als je een kinderwens hebt later en het lukt niet dat ik veder ga kijken????????????????????????????????????/ Mijn klachten bleven dus ik en me vriend besloten later terug te gaan en te zeggen dat we een kinderwens hadden zodat ik veder onderzocht werd. Toen werd er gezegt dan wilen we eerst het zaad van je vriend gaan bekijken voordat ik jou binnenste buiten ga keren.!!! En zo zijn we er dus bij stom toeval achter gekomen dat het bij me vriend helemaal niet goed zit! Ik kreeg een antibiotica kuur en was uiteindelijk van mijn pijnen af!!! wat het geweest was??? Is bij mij veder niets afwijkends gevonden. liefs marike

hallo allemaal. Ik zal mezelf even voorstellen ik ben marike en 22jaar oud. Ik ga in Januari beginnen met mijn 2e ivf/ixci poging. Veel mensen zullen wel denken wat ben je nog jong. En eigelijk zijn we er een aantal maanden gelden ondertussen dan ook bij toeval achter gekomen dat mijn vriend heeeel slecht zaad kwaliteit heeft en er werd in 1e instantie gezegt dat er voor ons weinig hoop zal zijn. Een aantal onderzoeken veder kwam er gelukkig naar voren dat er misschien doormiddel van ixci toch nog hoop was. Zoals ik hierboven al beschreef kwamen wij er bij toeval achter en waren wij met kinderen krijgen nog niet zo bezig. Maar doordat we zo geschrokken waren wouden we natuurlijk alle mogelijkheden weten en zijn we automatisch in dit wereldje doorgerold en werden we op de wachtlijst geplaatst. Toen wij een telefoontje kregen dat wij boven aan de lijst stonden werd ik zoooo vreselijk bang.!!! ik kreeg paniek aanvallen en me gevoel schoot werkelijk alle kanten op!!. Allerlei gevoelens kwamen er naar boven. Ik kan het niet. Ik wil het niet! Niet op deze manier!! Ik ben te jong!! De raarste dingen heb ik gedacht!! Ik vraag mezelf af of dit bij anderen ook wel is?? Dat dit naar voren komt door alle spaningen en emoties!!????? Toch aan onze 1e poging begonnen. Kan niet langer tegen deze onzekerheid. Zal ik ooit van mijn leven kinderen kunnen krijgen? Als we beslissen het nu nog niet te doen blijft dit liggenen we weten dat dit er voor ons aan zit te komen! Nu waren er mogelijkheden maar wie zegt dat het zaadkwaliteit niet verslechterd over een paar jaar??? en misschien zijn er dan geen mogelijkheden meer??? IK ZAL MEZELF HET DAN NOOIT VERGEVEN DAT IK HET NU NIET HEB GEPROBEERD!!! Mijn 1e poging was een hele nare ervaring. Ik kreeg medicatie voorgeschreven. Al een lagere dosis dan een ander. Omdat er gezien was bij mij op de uitgangs echo dat ik veel eitjes aan maak en door mijn leeftijd wouden ze het rustig aan doen. Ik begon met injecteren en op dag 10 werd ik verwacht. Eigelijk voelde ik me vanaf dag 1 al niet zo goed. Heeel moe!! zwaar hoofd!!! Het werd steeds erger en op 3 opnieuw contact gezocht met het ziekenhuis. Ik sliep bijna dag en nacht door!! me ogen deden pijn met open doen en ik was in 3dagen 5kilo aangekomen. Op dag 4 opnieuw gebeld en erop aangedrongen dat ik op controle wou komen. Ik had zo een dikke buik gekregen en met lopen deed het zeer! Toen ik op contole kwam schrokken ze zich kapot na 5dagen AL 35 EITJES 1.6 mm doorsnede al!!! ik moest gelijk stoppen. En me 1e poging was daarbij ook gelijk afgelopen. Ze stuurde me naar huis en werd volgende week terug verwacht voor een evaluatie /afrondings gesprek. Maar s'nachts ging het goed fout.!! kreeg zo een pijn kon me niet meer bewegen!!! en viel steeds flauw van de pijn. Naar het ziekenhuis gegaan waar ik gelijk werd opgenomen. En aan de morfine gelegt.!!! Uiteindelijk is het allemaal weer goed gekomen en ben nu ong een maand veder!! Vandaag begonnen met de pil ze willen nu de 2e poging veder gaan met het lange protocol. Dus mijn puncties staan eind januari gepland!!! hopelijk mag het nu wel zover komen!!! Liefs en suc-6 iedereen marike

hallo allemaal. Ik zal mezelf even voorstellen ik ben marike en 22jaar oud. Ik ga in Januari beginnen met mijn 2e ivf/ixci poging. Veel mensen zullen wel denken wat ben je nog jong. En eigelijk zijn we er een aantal maanden gelden ondertussen dan ook bij toeval achter gekomen dat mijn vriend heeeel slecht zaad kwaliteit heeft en er werd in 1e instantie gezegt dat er voor ons weinig hoop zal zijn. Een aantal onderzoeken veder kwam er gelukkig naar voren dat er misschien doormiddel van ixci toch nog hoop was. Zoals ik hierboven al beschreef kwamen wij er bij toeval achter en waren wij met kinderen krijgen nog niet zo bezig. Maar doordat we zo geschrokken waren wouden we natuurlijk alle mogelijkheden weten en zijn we automatisch in dit wereldje doorgerold en werden we op de wachtlijst geplaatst. Toen wij een telefoontje kregen dat wij boven aan de lijst stonden werd ik zoooo vreselijk bang.!!! ik kreeg paniek aanvallen en me gevoel schoot werkelijk alle kanten op!!. Allerlei gevoelens kwamen er naar boven. Ik kan het niet. Ik wil het niet! Niet op deze manier!! Ik ben te jong!! De raarste dingen heb ik gedacht!! Ik vraag mezelf af of dit bij anderen ook wel is?? Dat dit naar voren komt door alle spaningen en emoties!!????? Toch aan onze 1e poging begonnen. Kan niet langer tegen deze onzekerheid. Zal ik ooit van mijn leven kinderen kunnen krijgen? Als we beslissen het nu nog niet te doen blijft dit liggenen we weten dat dit er voor ons aan zit te komen! Nu waren er mogelijkheden maar wie zegt dat het zaadkwaliteit niet verslechterd over een paar jaar??? en misschien zijn er dan geen mogelijkheden meer??? IK ZAL MEZELF HET DAN NOOIT VERGEVEN DAT IK HET NU NIET HEB GEPROBEERD!!! Mijn 1e poging was een hele nare ervaring. Ik kreeg medicatie voorgeschreven. Al een lagere dosis dan een ander. Omdat er gezien was bij mij op de uitgangs echo dat ik veel eitjes aan maak en door mijn leeftijd wouden ze het rustig aan doen. Ik begon met injecteren en op dag 10 werd ik verwacht. Eigelijk voelde ik me vanaf dag 1 al niet zo goed. Heeel moe!! zwaar hoofd!!! Het werd steeds erger en op 3 opnieuw contact gezocht met het ziekenhuis. Ik sliep bijna dag en nacht door!! me ogen deden pijn met open doen en ik was in 3dagen 5kilo aangekomen. Op dag 4 opnieuw gebeld en erop aangedrongen dat ik op controle wou komen. Ik had zo een dikke buik gekregen en met lopen deed het zeer! Toen ik op contole kwam schrokken ze zich kapot na 5dagen AL 35 EITJES 1.6 mm doorsnede al!!! ik moest gelijk stoppen. En me 1e poging was daarbij ook gelijk afgelopen. Ze stuurde me naar huis en werd volgende week terug verwacht voor een evaluatie /afrondings gesprek. Maar s'nachts ging het goed fout.!! kreeg zo een pijn kon me niet meer bewegen!!! en viel steeds flauw van de pijn. Naar het ziekenhuis gegaan waar ik gelijk werd opgenomen. En aan de morfine gelegt.!!! Uiteindelijk is het allemaal weer goed gekomen en ben nu ong een maand veder!! Vandaag begonnen met de pil ze willen nu de 2e poging veder gaan met het lange protocol. Dus mijn puncties staan eind januari gepland!!! hopelijk mag het nu wel zover komen!!! Liefs en suc-6 iedereen marike