Hoi hoi,
ik ben kiki bijna 31 jaar oud en wil graag mijn ervaring delen en natuurlijk ook om andere hun ervaringen te lezen. Ik ben niet de enige vrouw die niet makkelijk zwanger word. Zal het kort uitleggen hoe het bij mij zit.
Ik heb pcos en daardoor verminderd vruchtbaar ik heb genoeg eitjes gelukkig dat is het probleem gelukkig niet. Nog wat erfelijke afwijkingen maar geen ernstige aandoeningen.
We zijn gestart in 2013 en hebben jaren lang iui behandelingen gehad.
In 2017 werd besloten dat iui niet meer zinvol was en de fertilitiets arts besloot in overleg met ons dat we het beste een icsi behandeling konden gaan doen. Ik was daar nog niet klaar voor en had toen nog niet de teleurstelling verwerkt en na een hoop gedoe eromheen wilde ik een pauze inlassen. Zo gezegd zo gedaan en we waren +\-1,5 zelfs gestopt. Sinds juni 2019 hebben we ons weer aangemeld en mochten we na een menstruatie gaan starten en die bleef weer eens uit dus werd die weer opgewekt dmv medicatie. Dit leek in eerste instantie niet eens te werken dus werd er een inwendige echo ingepland. De arts dacht ook niet meer dat er een menstruatie zou komen dus ik mocht gaan starten met de icsi behandeling. Ik mocht dezelfde avond al starten met gonal-f en certrotide. Er werd gekozen voor een lage dosering (112,5) ivm overstimulatie want dat willen we natuurlijk niet.
Na een paar dagen weer terug voor een echo maar telkens groeide mijn eitjes nauwelijks. dus een a twee keer per week op en neer rijden voor een echo en medicijnen, dit hebben we ruim 4,5 week gedaan.
Op een gegeven moment zei de arts ik ga je de hoogste dosering geven en dan wil ik je na het weekend terug zien. Weer spuiten en wachten. Maar eindelijk groeide de eitjes goed. Enorm last gehad van mijn buik maar dat was ook niet zo gek met bijna 30 eitjes. Maar omdat ze nog net niet groot genoeg waren moest ik nog even doorgaan met spuiten. Twee dagen later mochten we terug komen voor een echo en ja hoor de eitjes waren groot genoeg! Kreeg erna gelijk medicijnen mee wat nodig was voor de punctie. En vrijdag 27/09/2019 mochten we terug komen voor de punctie. Ik wilde in eerste instantie een roesje want wilde niks mee krijgen ivm de zenuwen. Maar de arts raadde toch een pijnstilling aan ivm zoveel eitjes die aangeprikt moeten worden.
Omdat ik een aangeboren bindweefsel afwijking heb werken verdovingen/pijnstillers heel slecht en soms helemaal niet. Ik kreeg voor de punctie gestart werd dormicum en werd gezegd dat het pijnstillend zou werken. Ik werd even een paar seconden licht in mijn hoofd en dat trok daarna weg en werd helder. Dus de arts zei ik ga toch beginnen. Ik heb nog nooit zo’n helse pijn gevoeld. Ik gaf aan dat ik het echt niet aan kon dus werd de tweede dosering gegeven. Ik heb alles gevoeld. De naald die steeds doorgeprikt werd en de stekende pijn die erna volgde. Hierop was ik absoluut niet op voorbereid. Het leek wel uren te duren en als ik aangaf dat ze moest stoppen ging ze door want ze was bijna klaar. Ik heb gehuild en kon bijna geen adem meer halen van de pijn. Ik had al mijn eisprong gehad en had daarom al enorme buikpijn. Maar had nog genoeg eitjes om eruit te halen wat ik wel erg vond was dat de arts die de punctie zou gaan doen advies vroeg aan een andere arts om mee te kijken omdat ze dit nooit eerder had gezien en niet wist wat ze nu moest doen de andere arts had geen tijd die zat midden in z’n eigen spreekuur. Dat stelde me al niet gerust maar goed konden niet langer wachten voordat alle eitjes gingen springen. Ik vond de behandeling traumatisch en verschrikkelijk pijnlijk. Na dat ik klaar was had ik opgezocht wat het middel wat zij gebruikt heeft als pijnstilling doet blijkbaar is het een spierontspanner en geen pijnstiller dus eigenlijk logisch dat ik alles gevoeld heb. Ook omdat ik nog wat vocht had heeft ze dit ook aangeprikt en verwijderd. Uiteindelijk 22 eicellen in totaal dus het was gelukkig niet voor niks!
Mijn man z’n vingers heb ik helemaal fijn geknepen dat ie zei laat even los aub want voel mijn vingers niet meer. Haha gerum!
Ik was zo blij dat het voorbij was de pijn naderhand was wel minder maar kon niet rechtop lopen door de buikpijn. Helaas weer antibiotica mee waar ii niet goed op reageer maar wat moet dat moet hè.
Nu een dag later gaat het al stukken beter. De pijn is onder controle dmv pijnstillers. Werden we gebeld om de uitslag te bespreken....
22 rijpe eitjes dat wisten we al. 6 eicellen die bevrucht zijn en 2 die enigszins twijfelachtig zijn maar misschien groeien ze nog door dus die hielden ze nog even in de gaten. Op dag 4,5 en 6 worden de embryo’s ingevroren en de TP vind pas over twee maanden aangezien ze willen dat je twee menstruaties hebt voordat ze überhaupt terug plaatsen. Daar ben ik wel blij mee eerlijk gezegd. Even herstellen en verwerken wat er allemaal gebeurd is de afgelopen tijd.
Hebben jullie de punctie ook zo ervaren of juist niet maar erna bijvoorbeeld veel last gehad?
wil je jouw ervaring delen? Graag! Lees dit met liefde en plezier en probeer zsm terug te reageren
