De eerst week vloog voorbij. Ik had een goed gevoel.

In de tweede week op zaterdag had ik ineens het gevoel dat het mis ging.

Zo voelde ik dat. Ik zei dat tegen mijn man en mijn man werd boos en zei we hadden afgesproken om positief te blijven. Ik heb het gevoel geprobeerd weg te schuiven de ene dag ging dat beter dan de andere dag.

Mensen om mijn heen zeiden je straalt en wat zie je er goed uit. Zo kreeg je weer hoop. Ik bleef visualiseren hoe de kleine aan het groeien was en dat we straks de rommelkamer in orde moesten maken. We zeiden papa en mama tegen elkaar. We wreven elke dag over mijn buik. Ik sliep met sokken en pyama aan. Alles om maar te zorgen dat ik niet goed werd.

Omdat de acupunctuur zei dat ik koudbloedig was en dat het belangrijk is om je baarmoeder warm te houden. En de ongi bleef weg net als de vorige keer.

Je gaat je dingen inbeelden zoals je buik is dikker en je borsten lijken groter.

De 21 ste had ik wel goede hoop had echt het gevoel dat het ging lukken. Heb ook op mijn hyves en smily gezet. De 21 ste gebeld of ik kon komen gelukkig kreeg ik Anneke zo'n super vrouw aan de telefoon en die moest even denken maar uiteindelijk wist ze wie ik was. En ik mocht de 22 ste langs komen.

Ik was blij. Die nacht werd ik al om 4 uur wakker pas na een uur kon ik weer slapen. De 22ste ging ik naar het flevo voor een bloedtest en dan wisten we waar we aan toe waren. Ik dacht dat ik er tussen 8 en half 9 moest zijn maar dat was niet zo. Dat schijnt ze door de telefoon gezegd te hebben dat het tussen half 9 en 9 uur was. Niet gehoord we maakte nog een geintje zeker de hormonen. Anneke prikte en vroeg of ik me anders voelde ik vertelde dat ik meer last had van mijn maag en buik. Maar ja dat konden ook zenuwen zijn. Om 12 uur zou ik de uitslag krijgen. Om de tijd te doden zei me vriendin kom bij mij een bakkie doen dat heb ik gedaan en geontbijt. Daarna zijn we de stad ingegaan. En om iets voor twaalf belde ze ik zat nog in de auto was net nog niet thuis. Mijn auto bij het info bord geparkeerd. En toen zei ze het is negatief je hebt een hcg waarde van minder dan 1. Ik weet niet wat ik gezegd heb. Verdoofd was ik. Naar huis gereden boodschappen uitgeladen. En naar binnen gegaan. Boodschappen voor een deel ingeruimd en pas op de wc besefte ik het. Mijn man kon ik niet bellen omdat hij het pas wilde weten als hij thuis was.

Eerst mijn zus gebeld toen mijn moeder en schoonmoeder en schoonzus. Vrienden gesmst. En toen ik mijn moeder aan de telefoon had kwam de klap. Mama wist niet wat ze moest zeggen en durfde ook niet te bellen. Me zus vroeg of ik naar haar toe wilde komen maar daar had ik geen zin in. Mijn vriendin wil je dat ik naar je toe kom. Ja zei ik. Alleen ik moet wel nog even werken. Mijn schoonzus weet percies hoe het voelt die heeft ook het traject door lopen met positief resultaat. Dus ik zei tegen mijn vriendin kom maar naar 3 uur. Ze ging regelen dat haar kinderen werden opgevangen bij andere vrienden. Zo lief. Wat was ik blij dat zij er was. Ze is gebleven dat mijn man thuis kwam. Die was verdoofd. En verdrietig en snapte het niet. toen is ze weg gegaan en hebben we even lekker in elkaars armen gelegen. Tranen die waren er niet veel meer onmacht. Dit hadden we toch niet gehoopt. Later belde mijn schoonzus weer op mijn man wilde de telefoon niet opnemen maar ik zei kom op neem nou op. Ze wilde deze kant op komen en zei is het goed als ik over een uurtje bij jullie ben. Mijn man keek me aan en ik zei natuurlijk. Toen ze hier was pakte ze me beet en begon te snikken. En toen kwamen mijn tranen er ook wel een beetje uit. En die van mijn man ook toen zijn zus hem knuffelde. Wat een rare gewaarwording zo bijzonder in een familie hetzelfde meemaken. En wat heb je dan steun aan elkaar. De rest van de avond hebben we het erover gehad en naar de tv gekeken. We lagen er vroeg in.

Toen ik in de ochtend naar de wc moest zei mijn man doe toch nog een zwangersschaptest. Ik vond het onzin maar om hem gerust te stellen toch gedaan. En ze zag toch weer een klein stukje heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel licht van het streepje had je toch hoop gehad. Als we de zwangersschaptest alleen hadden gedaan. Ben zo blij dat we een bloedtest hebben gedaan en dat we weten dat de hcg waarde minder dan 1 was. Anders had je toch valse hoop weer gehad. Inmiddels met de prognova en de bollen gestopt. Ik ga de volgende keer weer voor een bloedtest. Als het goed is kunnen we nou wel meteen verder hopelijk word ik snel ongi. En dan melden we ons weer aan en als het goed is komen we dan net voor de winterstop uit. Maandag maar bellen naar het ziekenhuis.