De laatste dagen heb ik de website wat vaker bezocht. Meer als speler dan als toeschouwer weliswaar. Er is een kans dat dit gaat veranderen. Nog twee nachtjes slapen, en dan krijgen we de uitslag van het bloed- en semenonderzoek te horen. Dan komt er een einde aan de ene onzekerheid (wel of niet met de behandeling doorgaan?), en als de uitslag positief is, is dat het begin van een andere onzekerheid (eitjes of niet, zwanger of niet?).

Na onze laatste IVF-poging dacht ik: Ik stop ermee. Ik ben bijna 40. Na mijn 40ste houd het op. Toen ik dat hardop tegen mezelf en anderen had gezegd, voelde ik weer rust. Als de eerste dag van een nieuwe cyclus aanbrak, had ik er geen moeite mee. Ik zag dat niet meer als een mislukte poging om zwanger te worden. Ik was er helemaal niet mee bezig.

Nu (na een jaar 'pauze') is er een soort onrust over me heen gekomen. Ik herken het van 'vroeger'; ik ben echter banger dan voorheen. Als het nu niet lukt, dan is het definitief. Toch?

We hebben een zoontje uit een eerder traject (6 x IUI en 1 IVF). Na 3-IVF pogingen (d.w.z. 5 tp's) zijn we niet zwanger geraakt. Waarom zou ik nu zwanger raken, als het na 5 tp's niet is gelukt? Die vraag brengt me aan het twijfelen. En, hoelang ga je door? Waar trek je de grens? Laat ik dat afhangen van mijn leeftijd, mijn lichaam, mijn portemonnee, mijn incasseringsvermogen?

Eerst maar de uitslag afwachten.