Hoera! De uislag van het bloed- en semenonderzoek was goed, en we hebben groen licht gekregen: de gyn heeft ons aangemeld voor IVF. Dit zal echter pas volgend jaar spelen: voorlichtingsavond, intake-gesprek, etc. Maar, (af-) wachten is ons niet vreemd.

Goh, het is alweer bijna drie jaar geleden dat we onze laatste IVF-traject in gingen. Echter zonder resultaat. 5 terugplaatsingen (zelfs van twee embryo's), die alle tot geen innesteling leidden. Waaraan het ligt? I have no idea. En, niemand die weet of aan ons kan vertellen hoeveel pogingen er nog nodig zijn om weer zwanger te raken. En, of dat uberhaupt wel zal lukken. Dat is zo'n vreemde gedachte. Je gaat het traject in met alleen hoop eigenlijk. Niet wetende wat je te wachten staat.

Ik ben blij dat we weer een stap dichter bij de behandeling zijn. Een stap dichter bij het begin, dat maakt me blij, maar de gedachte aan een stap dichter bij het einde? Dat maakt me bang. Bang, omdat er verder niks is. De eerste tekens van een nieuwe menstruatiecyclus, het telefoontje van de verpleegster met de slechte boodschap: "Helaas, je bent niet zwanger'. De gedachte aan dat moment, maakt me bang (en we zijn nog geeneens begonnen).

Het is zo moeilijk om positief te blijven...

CAT negatief

AMH 4,3

PROG > 20

"indrukwekkend" veel zwemmertjes