Wat is het toch een Kl**te traject waarin we zitten...

Je wordt emotioneel naar alle kanten geslingerd...echt niet meer leuk...was ik de afgelopen weken zo positief en vol vertrouwen en sterk en kon ik voor mijn gevoel de hele wereld aan...van dat gevoel is nu niets meer over...voel me klein, zielig, onbegrepen, ronduit kl**te gewoon...ik straal het tenminste niet meer uit voor mijn gevoel dan...het zit er wel nog, van binnen...maar even diep verborgen onder alle andere negatieve energie die ik van anderen heb overgenomen...

Waarom voel ik me dan zo??? Komt het door die stomme hormonen? Komt het omdat het spuiten niet goed gaat? Iedere spuit die ik zet doet met gewoon f**ing veel pijn...net alsof mijn huid elastisch is geworden en ik echt veel kracht moet zetten om die naald erin te douwen...NIET LEUK!!! Ik probeer het al met koelen, maar dat werkt ook al niet meer...zucht...die deca-naald is gewoon hel...de vloeistof voel ik gelukkig dus niet...ik voel zelfs de naald van de puregon prikpen...en die is zo mogelijk nog dunner dan die van de deca...

Hebben andere mensen om me heen al mijn positieve energie uit mij getrokken??? Dan geef het maar weer snel terug...want ik heb het nodig, jullie niet...Kan jullie verhalen en sores even niet meer aanhoren, moet weer even aan mezelf denken en weer boven op de top van de berg zien te komen...want volgende week is waarschijnlijk al de punctie em dan moet ik gewoon weer positief zijn en dat supergevoel weer terug hebben...

Ik snap het gewoon niet...misschien moet ik me er maar aan overgeven en het over me heen laten gaan...maar ik moet al zoveel laten voor dit traject...terwijl anderen plannen maken voor een vakantie en deze ook daadwerkelijk boeken, kunnen wij niets anders doen dan stil staan en afwachten op de volgende stap...een vakantie kunnen wij nog niet boeken...nog niet eens een weekendje weg...we hebben er het geld niet voor en we weten niet wat de afloop van deze IVF zal zijn...voor een planner is dit echt een crime...

En iedereen leeft wel met je mee, maar ik ben uiteindelijk degene die alles moet ondergaan...want bij mij ligt de fout, ik ben degene met nog maar een eierstok en een eileider, ik ben degene met de eicellen die niet meer van goeie kwaliteit zijn, waardoor de kwaliteit van de embryo's ook weer minder is en waardoor de innesteling blijkbaar niet lukt...en ja...ik ben dan ook degene die er wel alles aan probeert te doen om de condities voor de IVF en de innesteling beter te maken...owkee...liefje doet ook wel iets (is gestopt met roken, slikt foliumzuur), maar goed...hij heeft niet met zijn benen wijd te gaan voor de fm's, hij hoeft geen naalden in zich zetten, hij hoeft geen verdoving te krijgen, hij hoeft niet af te vallen...

Waarom kan het niet gewoon simpel en eenvoudig gaan en kunnen wij niet gewoon ook een spontaan wondertje krijgen??? Het is gewoon f***ing oneerlijk en f**ing zwaar...