We zitten alweer medio oktober. Wat is dit jaar toch omgevlogen...niet normaal!
Ben al een tijd niet meer op het forum geweest. Waarom? We zijn niet meer bezig met onze kinderwens (al steekt die nog wel eens de kop op af en toe) en het werd me soms ook te veel. Lezen hoe anderen in spanning zitten, op weg naar de 1e, 2e en volgende fm, op weg naar het zetten van de pregnyl, de punctie, de spanning om te horen of je een tp hebt of zelfs een bevruchting en dan die vreselijke wachtweken. En he
De pil
een klein rond iets,
zo zwaar beladen,
het weegt bijna niets,
En toch, zo zwaar geladen.
het moment van innemen is zwaar,
een traan van pijn en verdriet valt,
ik denk, ben ik wel echt klaar?
is dit echt onze laatste halt?
zo'n klein rond dingetje,
hoe kunnen hier zoveel gevoelens aan vast zitten?
Er schieten zoveel gedachten door mijn hoofd,
ik laat ze maar toe, en probeer 's nachts te pitten
gevoelens van onrust gaan er door mij heen
gevoelens van
En alweer een jaar voorbij dat we met lege handen staan.
Vorig jaar op 11 april ben ik begonnen met stimuleren van mijn eicellen bij onze 5e behandeling voor een wondertje.
Het ging eigenlijk allemaal heel goed. De voorbereidingen waren super. Had van het sporten tijd vrij genomen, was namelijk roofbouw aan het plegen op mijn lichaam. En dat zou dan niet helemaal klaar zijn voor ons wondertje. Acupunctuursessies en de haptonomiesessie verliepen super. Ik kreeg langzaam het gevoel dat i
Vanochtend heb ik een stukje geschreven op het ecd-topic. De emoties en gevoelens van sommige meiden zijn heel herkenbaar. En soms vinden de meiden het ego als ze hierover berichten, maar dat is gewoon niet zo. Dat is juist het fijne aan dit forum. Je kunt er je hart luchten en niemand die een oordeel velt, want we weten allemaal hoe het voelt. We zijn er allemaal geweest op enig tijdstip. Sommigen van ons hebben het geluk mogen ervaren om mama en papa te worden. Anderen wachten hier nog iets la
De maand december is weer begonnen.
Wat een mooie blije maand zou moeten zijn, is het wellicht ook wel voor velen, maar voor mij persoonlijk niet.
En ik weet ook wel dat ik niet zou moeten terugkijken, maar je bent je hele leven bezig met het maken van herinneringen. Die moeten toch ergens voor dienen.
In december kijken we met z'n allen terug op het afgelopen jaar? Laten we alle gebeurtenissen van het afgelopen jaar nog eens de revue gaan en dan vraag ik me af, waarom eigenlijk i
wat een lange dag gaat dit worden.
Mijn laatste wachtdag van deze poging.
Zal morgen een tweede streepje verschijnen of blijft dat plekje leeg? Zal de tekst 'Zwanger' verschijnen of komt er nog een woordje voor?
Als ik mijn temperatuur moet geloven, dan zit er een kans in dat het gelukt is. Mijn temp is namelijk nog steeds erg hoog.
Maar, ik heb ook al meegemaakt dat ik (in een gewone cyclus) toch ongesteld ben geworden ondanks een hoge temperatuur.
Morgen is het zover. Dan is het
Na behoorlijk wat maanden zijn de gevreesde wachtweken er weer.
Maar dit keer zitten er 3 kleine ukkies in een lekker knus en warm bedje bms van ca. 13mm dik. Heerlijk gevoel!!
De dag van de terugplaatsing is goed verlopen.
Op ons gemakje opgestaan, lekker ontbijt, nog effe douchen en dan richting DD voor de terugplaatsing. Heb ongeveer een liter water bij om ervoor te zorgen dat ik een volle blaas heb tegen de tijd dat we in DD aankomen.
Dat is niet zo moeilijk denk, maar wel als je
Gisteren om 21.30 uur de laatste spuit gezet.
Wat ging eraan vooraf?
Opgestaan, heerlijk, niet hoeven te spuiten. Maar voelt ook een beetje vreemd, alsof ik iets vergeet. Is toch echt niet zo, volgens het schema van dr. S. moet ik op donderdag alleen de pregnyl zetten om precies 21.30 uur.
Naar mijn werk gereden en daar lekker doorgewerkt. Kreeg nog een paar keer mijn collegaatje op bezoek die vandaag mocht testen. Ene moment vertelde ze over haar heel bizarre dromen, het andere moment
Wat is het toch snel gegaan deze keer.
Weet nog dat ik in januari van dit jaar de bodem onder mijn voeten vandaan voelde glijden en nu??? Dat ik het niet meer zag zitten en dat een vierde keer voor mij echt niet meer hoefde.
Nu sta ik echter aan de de vooravond van de 4e punctie alweer. In Düsseldorf gaat het deze keer gebeuren.
En dit is de weg ernaar toe, tot nu toe:
Zondag 2 oktober: ik sta op en zie dat ik ongesteld ben geworden. Mmmm, dubbele gevoelens. Het betekent dat onz
Dinsdag 4 oktober 2011:
4.40 uur: de wekker gaat. Vriend moet om half 6 beginnen met werken. Om 5 uur moet ik hem brengen.
5.20 uur. Weer thuis, maak alles al klaar om mee te nemen naar mijn werk, pakjes Alpro Soya melk voor de shakes, fles water, appeltje, klein doosje met walnoten mee en ik ben klaar. Tandenpoetsen, haren stylen, katten effe lastig vallen.
5.50 uur: ik loop zenuwachtig door de kamer. Dadelijk snuiven, yak, zo geen zin in dat vieze spul. Heb al een zuurtje en wat dri
Precies twee jaar geleden moest ik me op vrijdagochtend om 9 uur melden in het ziekenhuis voor de curretage. Na behoorlijke krampen op de voorgaande woensdagavond bleek bij de echo van donderdagochtend dat het vruchtje er nog zat. Curretage werd dus ingepland. Uiteindelijk ben ik rond 4 uur gecurreteerd en de dag erna mocht ik weer naar huis. Zondag stond ik weer les te geven in de sportschool.
Nu, twee jaar later, ben ik weer ongesteld geworden en zijn we begonnen aan onze 4e behandeling v
Zijn nu alweer enkele maanden in de pauzestand, welgeteld vanaf februari 2011 alweer. Toen onze 3e ivf helaas niet helemaal compleet kon worden afgerond omdat er simpelweg geen terugplaatsing had plaatsgevonden.
In eerste instantie hadden we een voornemen om in juni/juli 2011 weer verder te gaan, maar naarmate de weken verstreken en we oriënterende gesprekken bij GG en DD hadden gehad, wilde ik voor mijn gevoel pas na onze vakantie beginnen weer met het hele circus. Juist om te voorkomen da
Nee....ik bedoel niet het liedje van die Remiasauzenman, maar ik bedoel mijn lichaam...
Dat is goed bezig om me gek te maken. Het ene moment voel ik me toppie, het andere moment voel ik me brak en zooooooo onzeker en voel ik de ongi-krampen en die vervelende zeurderige pijn in mijn onderrug...om gek van te worden...
Zo sta ik dus afgelopen maandag in de videotheek en opeens krijg ik me toch een pijn aan mijn linker boob...niet normaal...een ware explosie...een half uur daarna was het a
Wat een verschil zeg met de gewone reguliere ovulatietesten en de digitale testen van CB...wow...
Nu eens geen gehannes en getuur en getwijfel over de dikte van het streepje en de kleur...nee...nu gewoon wel of geen smiley...en een smiley hebben we gehad...een paar keer zelfs, maar dat kwam gewoon omdat ik meerdere testen heb gedaan...had er toch genoeg, hahahaha...
Zaterdagochtend...het is rond half 9, 9 uur...ik word wakker door het gemiauw van Jimmy, onze kater...hij heeft honger en
Helaas is onze vorige poging om met ovulatietesten zwanger te raken faliekant mislukt...
Wat een gedoe zeg met al die ovulatietesten en hun streepjes....is ie nu wel of niet even dik en/of zelfs donkerder van kleur dan de controlestreep??? Geen idee...we hebben er maar op losgesext...om het maar even plat te zeggen...
En dan op dag 33 wordt je weer ongesteld....echt waar...zonder enige aankondiging ben ik het gewoon geworden...waar zijn die vooraankondigingen van vroeger??? Sinds wanne
Zomaar een gedachte die uitgaat naar anderen!
die in hetzelfde schuitje zitten als ik!
Zomaar een gedachte aan lotgenootjes!
die weten hoe het is om dit mee te moeten maken!
Zomaar een glimlach voor mijn lotgenootjes!
in de hoop dat ze zich hierdoor iets beter voelen en er weer even tegen aan kunnen!
Zomaar een opbeurend woordje of een knuffel!
als het even iets minder gaat!
Zomaar lief en leed delen met anderen!
terwijl je ze misschien niet eens persoonlijk k
Zoals bekend zitten we in een tussenfase....geen behandelingen meer (tenminste, niet die vergoed worden via de verzekering), geen hormonale injecties, geen follikelmetingen, geen punctie, geen terugplaatsing...kortom...niets wat met ivf te maken heeft...
Natuurlijk blijf je met je gedachten bezig met het verwezenlijken van je grote, zo niet grootste, wens: papa en mama worden! Het lijkt wel alsof dit steeds erger wordt, het waarmaken van de verwezenlijking...
En omdat dit voor mij toch
Nou....een paar maanden alweer verder en de twijfel begint steeds meer toe te slaan...
Wat is er allemaal gebeurd sinds de bewuste 2 en 3 februari, toen we te horen kregen dat onze 3e IVF over en uit was.
Op maandag 7 februari hebben we een gesprek met dr. M. gehad van het ziekenhuis. Geen sympathieke vrouw, dat kan ik je wel zeggen...blijkbaar waren wij al besproken in het team en moesten ze ons somber counselen want ik ben een slechte kanshebster, een poor responder, zoals dat in vak
Ze zeggen wel eens dat dromen onverwerkte zaken of indrukken zijn die je overdag hebt opgedaan of meegemaakt of ervaren...
En van tijd tot tijd komen die dromen wel eens uit..soms wel, soms niet...bij mij meestal niet...tenminste...als ik nu terugdenk...zijn ze bij mij nog niet eerder uitgekomen...
en ik heb al genoeg gedroomd...
Zo heb ik pasgeleden nog gedroomd dat we (liefje en ik) volgende week naar ons Lesbos op vakantie zouden gaan...een droom die niet zal uitkomen, want op
We zijn nu 2 weken verder toen we het slechte nieuws kregen dat er geen bevruchting was geweest.
In de eerste week werden we emotioneel van hot naar her gesleept en gegooid met onze gevoelens. Ongeloof, onmacht, teleurstelling, verdriet, pijn, schuldgevoelens en nog meer onmacht en teleurstelling waren bijna standaard aanwezig. Kom daar maar eens uit...
Langzaam maar zeker wil je echter toch verder met je leven? Ik heb al zoveel stilgestaan voor mijn gevoel juist vanwege de ivf-behande
Geen oog dichtgedaan natuurlijk vannacht van de spanning...
Ben maar om half 8 op gestaan...heb me een shake gemaakt en heb de pc aangezet...
Toen ik al die lieve reacties las, barstte ik weer in tranen uit...en weer de vraag...waarom???
Heb mijn liefje om iets voor half 9 uit bed gehaald, want ik wilde niet alleen het telefoontje ontvangen...iets na half 9 was het dan zover...tring tring...
"Mevrouw Knebel? Helaas, toch geen goed nieuws...er is helemaal geen bevruchting opge
tja...daar sta je dan...met de hoorn in je ene hand tegen je oor aan en met de andere hand het toestel vasthouden omdat de telefoon ergens staat waar we niet kunnen zitten omdat het snoer te kort is...
Onze droom is uiteen gespat...nog voordat ie überhaupt kon beginnen...had er gisteren bij de punctie al geen goed gevoel over...
De punctie gisteren viel op zich wel mee, al hadden ze nu meer moeite om mijn eierstok te vinden. Die lolligerd had zich namelijk achter mijn baarmoeder versto
Wat is het toch een Kl**te traject waarin we zitten...
Je wordt emotioneel naar alle kanten geslingerd...echt niet meer leuk...was ik de afgelopen weken zo positief en vol vertrouwen en sterk en kon ik voor mijn gevoel de hele wereld aan...van dat gevoel is nu niets meer over...voel me klein, zielig, onbegrepen, ronduit kl**te gewoon...ik straal het tenminste niet meer uit voor mijn gevoel dan...het zit er wel nog, van binnen...maar even diep verborgen onder alle andere negatieve energie di
tja...de fm...had een verpleegkundige die nu ook echo's ging doen en was nog in het leertraject zeg maar...de ivf-arts was er ook bij (gelukkig)...ze kon de follikels niet zo goed vinden...
Maar om kort te zijn er zijn nu 2 actieve (13-15 mm) en een paar kleintjes (die net niet groot genoeg waren om mee te doen met de meting, helaas). Maar ze verwachten wel dat deze kleintjes gaan meedoen met de punctie...een dubbel gevoel eigenlijk...vrijdag om half 2 de tweede fm in elk geval...weet niet
Vandaag is het dan zover: de eerste follikelmeting.
Om 13.50 uur moet ik in Maastricht zijn en dan wordt er gekeken hoeveel en hoe hard ze aan het groeien zijn. Ik voel vanalles...af en toe zo'n drukkend gevoel naar buiten toe...ook zal naar mijn bms (baarmoederslijmvlies) gekeken worden. Benieuwd hoe dit eruit ziet...ben immers ook tarwekiemolietabletten aan het innemen en dit zou ook goed hiervoor zijn...
Heb mijn lijstje erbij gehaald van de vorige fm's bij IVF1 en IVF2.
Bij IVF1 war
