22 februari was als startdatum uitgerekend, intussen hadden wij bij Univé de schriftelijke machtiging aangevraagd die volgens de polisvoorwaarden nodig was. Ik had volgens een auralezend klasgenootje een baarmoedermondinfectie die volgens haar de innesteling van de vorige keren misschien nadelig beïnvloed had, dus daar moest ik nog even vanaf zien te komen. Het formulier van Univé kwam terug met een krabbel dat een machtiging aanvragen niet meer nodig was. Ik had het vermoeden dat zij niet wisten dat het om de 4e poging ging dus heb er achteraangebeld en zij vroegen of ik het formulier dan nogmaals wilde opsturen. Dit gedaan en inmiddels de recepten (4 blaadjes vol) voor alle hormonen en pillen tevoorschijn gehaald, die we in januari al gehad hadden. Dat was tijdens het nagesprek, waarin zij vertelden wat wij al wisten (nl. dat de vorige poging niet gelukt was)en vroegen wat wij wilden. Wij wilden doorgaan, voor nog 2 pogingen voorlopig. Zij konden daar wel mee instemmen omdat vorige keer de kwaliteit van de pre-embryos zo goed was dus wat de kwaliteit betrof niets aan het handje. De recepten heb ik een week vóor de 22e al weggebracht maar er waren wat problemen bij de apotheek, want zij konden niet zien of ik ze vergoed kreeg en dan zou ik misschien zelf moeten betalen. Een eurootje of 12oo! Ik wist zeker dat het goed zat en omdat het zo´n tas vol is elke keer en dat niet in mijn tafelmodel koelkast past, sprak ik af dat ik het ondertussen zou navragen bij Univé en zo laat mogelijk de medicijnen zou ophalen. Intussen bevestigde een homeopaat dat ik een infectie had en ik begon met een anticandidadieet, plus bleek een vitaminegebrek te hebben dus ineens moest ik dagelijks én foliumzuur voor de kinderwens, twee scheppen vitaminepoeder omdat ik die knotsen van pillen niet kan slikken, én chroom én zink én Canadese geelwortel tegen de infectie slikken. Ik moest bekant een uur eerder opstaan iedere dag!! En eigenlijk mocht ik geen zuivel dus ik had niks om het mee weg te krijgen. Uiteindelijk ben ik daar vanaf gestapt want waar moest ik het anders mee innemen, het is allemaal nog bitter ook! Het was een fantastische week verder, mijn hoodpijn weg, mijn energiepeil 3x zo hoog en de infectie werd geloof ik ook minder. Maar op de 19e werd ik al ongesteld dus tja toen wist ik niet of het verstandig was om al die dingen te blijven nemen omdat het misschien al effect heeft op de eicellen? Ik vroeg het na bij een arts op mijn werk en die raadde me aan ermee te stoppen en ze zei dat de infectie alle vrouwen overkomt en ze dacht niet dat het invloed zou hebben op de innesteling. Ik ben overal mee gestopt behalve met de multivitamines. De infectie en hoofdpijnen zijn weer terug helaas. Van Univé kwam een brief terug dat er toch geen machtiging nodig is, óok niet voor de 4e en 5e poging. Ok. Op de 19e werd ik ongesteld en haalde ik de tas hormonen op bij de apotheek, gratis op een tientje na.. een of andere gekke eigen bijdrage die ik steeds moet betalen. En dat voelt als een kadootje, je krijgt voor 1200 EUR aan medicijnen en je betaalt een tientje! Moet er wel bij vermelding dat ik nu ruim 200 EUR aan zorgpremie betaal iedere maand maarja het is een kwestie van debit en credit en met zo´n hoge zorgpremie is het dan ook weer een beetje aftrekbaar van de belasting en besparen we 9000 Euro voor 2 behandelingen.. We hadden anders echt moeten wikken en wegen over doorgaan of gelijk voor adoptie kiezen. Das 3x zo duur maar dan héb je ook (zeker) wat. Maar niet van jezelf. Nu hebben we weer even uitstel van die beslissing. Dag 1 van de ICSI, 19 februari dus, ben ik begonnen met het spuiten van Decapeptyl, dat is de vervelendste want de naald is net ietsje dikker dan die van de Gonal F. Gonal F moest ik vanaf dag 2 nemen. Ik zoek altijd naar een plek waar lekker veel vet zit want daar glijdt de naald makkelijker in, maar hoe vaker ik het doe hoe lastiger het wordt lijkt het wel (in plaats van andersom!) en het lijkt of overal waar ik wil prikken een ader in de weg zit. Soms prik ik inderdaad toch in een adertje en komt er een harde bobbel waar dan een mooie Winnie de Pooh pleister op moet. En ik moet even klagen bij Lenny hoe oneerlijk het allemaal is want hij hoeft niets te doen. Hij zegt dan braaf wat ik horen wil, dat het heel erg is voor mij en na genoeg aandacht is alles weer ok. De 20e was ik gekgenoeg niet ongesteld meer en ik wist niet wat te doen (dit is niet gebruikelijk) Ik wilde niet meteen het ziekenhuis bellen maar toen ik het wel wilde doen was het weekend. Ik ben gewoon maar doorgegaan maar had een beetje het idee dat ik voor niets bezig was, want mijn buik voelde ook niet opgezwollen zoals anders dus ik dacht dat er niets in zat.

Ik was dan ook heel verbaasd toen vanmorgen bij de eerste echo bleek dat ik wél eiblaasjes had die aan het groeien waren en ik in de middag gebeld werd om door te gaan met de Gonal F en om vrijdag weer terug te komen. Het lab beoordeelt dan steeds mijn bloed op hormonen om in de gaten te houden dat er genoeg of niet te veel inzit, want er is altijd kans op ovariele overstimulatie. Ik heb dit gelukkig nog nooit gehad en het hele ICSI gebeuren is mij steeds erg meegevallen (op de verdoving van de punctie na waar ik heel eng van werd) maar fijn dat het goed gecheckt wordt. Ik krijg dan een dag en tijd en hoeveelheid voor de injecties door en moet dan maar zien dat ik mijn diensten kan ruilen of bij mijn baas vragen om naar het ziekenhuis te mogen. Het is niet te plannen want zij zeggen wanneer ik moet komen. De volgende staat voor vrijdag gepland. Maar helaas.. na het echo vanmorgen werd ik (weer?) ongesteld waardoor ik me nu afvraag of alles wel op de rit zit, ondanks de eiblaasjes op het scherm vanmorgen. Menstrueren is namelijk het afvoeren van slijm en ongebruikte eicellen e.d. uit de baarmoeder dus wát is hier nu precies aan het gebeuren? Het zijn heel ingewikkelde en bijzonder uitgekiende processen in het lichaam allemaal en dit gaat zelfs mij boven de pet. Morgen naar het ziekenhuis bellen dus en vanavond toch maar doorgaan met de dagelijkse spuiten. Wordt vervolgd!