Mijn gedachten in maart 2012 op papier gezet
ZO GEWENST……
Voor de buitenwereld was je niet meer dan een klompje cellen
Maar voor ons begon je voorzichtig al echt mee te tellen
Na ruim 8 lange jaren kregen we het nieuws waar we al zo lang naar smachten
We waren zwanger, en wisten niet wat we nu moesten verwachten
Je was zo gewenst en werd al zo bemind
Waar we al zo lang op wachten….. ons eigen kind
Heel even liepen we in de wolken en voelden ons fijn
En fantaseerden hoe het is om papa en mama te zijn
Nog geen week later zakte de grond weg onder onze voeten
Het mocht niet zo zijn je was er niet klaar voor, we zullen weer samen verder moeten
Er kwam abrupt een eind aan onze dromen
Een diep dal waar we uit moeten zien te komen
Met alle lieve mensen om ons heen
Krabbelen we langzaam wel weer omhoog, stap voor stap en één voor één
Verdriet moet slijten met de tijd
Maar één ding weet ik zeker….. we raken elkaar nooit kwijt
5 Comments
Recommended Comments