ZO GEWENST……

Voor de buitenwereld was je niet meer dan een klompje cellen

Maar voor ons begon je voorzichtig al echt mee te tellen

Na ruim 8 lange jaren kregen we het nieuws waar we al zo lang naar smachten

We waren zwanger, en wisten niet wat we nu moesten verwachten

Je was zo gewenst en werd al zo bemind

Waar we al zo lang op wachten….. ons eigen kind

Heel even liepen we in de wolken en voelden ons fijn

En fantaseerden hoe het is om papa en mama te zijn

Nog geen week later zakte de grond weg onder onze voeten

Het mocht niet zo zijn je was er niet klaar voor, we zullen weer samen verder moeten

Er kwam abrupt een eind aan onze dromen

Een diep dal waar we uit moeten zien te komen

Met alle lieve mensen om ons heen

Krabbelen we langzaam wel weer omhoog, stap voor stap en één voor één

Verdriet moet slijten met de tijd

Maar één ding weet ik zeker….. we raken elkaar nooit kwijt