Kitje

Oh nee, wat ontzettend rot @Paulma ik werd er zelf gewoon verdrietig van om jouw bericht te lezen en ik weet niet zo goed wat te zeggen. Hoopte zo dat het nu eindelijk zou lukken bij je en dat je wat of iig een cryo zou hebben nog. Ik weet zo goed hoe zo'n laatste poging voelt en hoe zwaar het is, het is zo een mentaal zwaar traject, dat is gewoon niet te beschrijven. Hopelijk dat jullie steun kunnen vinden bij elkaar de komende tijd, om dit proces wat eigenlijk gewoon een rouwproces is te kunnen doorstaan. Goh, Paulma, ik heb echt geen woorden.... Wat ongelooflijk k! Ik wens jullie heel veel sterkte en geluk toe. En wat lief dat je wat jij overhebt aan medicatie wil doneren aan iemand die het zelf moet betalen. Ik heb zelf ook moeten betalen, het kost veel geld, dus dan is het fijn als je ergens wat op kunt snorren. Als je het terug geeft aan de apotheek dan wordt het vernietigd, dus dat is heel erg zonde, zou ik zeker niet doen. Alles aan medicatie wat de apotheek verlaat mogen ze niet meer terug nemen, ook niet als het in dichte dozen zit, dus dat gaat zo de vuilbak in. Hier op dit forum kun je ze aanbieden, maar je mag dan niet de gehele benaming noemen geloof ik, want het openlijk verhandelen van medicatie is niet toegestaan, maar dat moet je zelf maar ff kijken, ik zal een linkje erbij doen van welk Topic het is, maar mocht die het niet doen, dan moet je hier op dit forum kijken bij 'hormonen' En anders kun je ook altijd een nieuw topic openen binnen het 40+ forum want daar zullen de meeste mensen zitten die zelf moeten betalen denk ik. https://ivfmoeders.nl/forum/42-hormonen/ Lieve Paulma, wat hoopte ik op een ander bericht en een andere uitkomst voor jou, ik wens je het allerbeste met heel mijn hart. Je bent zo een lieverd, ik had het je zo gegund..... Knuffel, xxx

Lieve @Paulma sorry, ik zie je berichtje nu pas, ik kom hier niet zo veel meer, het is een beetje rustig geworden op dit forum jammer genoeg. Wat een mooi bericht dat jullie toch besloten hebben voor die vierde poging te gaan, vind het ook een slim plan dat je dat ergens anders doet, wellicht hebben ze in Belgie ook nog andere methoden die wel werken voor jou. Wat knap dat je overal even afstand van genomen hebt ook, even rust en tot jezelf komen is helemaal niet verkeerd soms. Ik weet dat nog ja, dat je laatste traject zo stom eindigde, kan me ook heel goed voorstellen dat het voor jou ook voelde alsof iets niet afgemaakt was toen en dat je dan later geen spijt wil hebben, dat kan ik me zo goed voorstellen. Daarom besloot ik toen ook die laatste ultieme poging te doen, net als jij heb ik toen alles compleet anders gedaan, of het daardoor kwam weet ik niet, maar het leverde me mijn meisje op en ik ben nog elke dag dankbaar dat ik toen toch besloten heb een allerlaatste poging te doen. Wel fijn op zich dat alles er goed uit ziet bij jou, maar wat stom dat het dan toch telkens niet lukt, of mis gaat, waar zou dat dan aan liggen toch? Kreeg jij in NL minder dan 300 dan? Ik heb zelf altijd 300 gehad, van Menupur dan, maar dat is wel vergelijkbaar met Gonal dacht ik, ik kreeg de hoogste dosis, meteen al, vanaf de eerste poging. Je had wel een mooi aantal eitjes en embryo's, hopelijk dat ze alle 3 die over gebleven zijn goed genoeg waren om in te vriezen, weet je daar al meer over intussen? En een A kwaliteit 8 cellig klinkt helemaal top, op dag 3 'moeten' ze ook zo rond de 8 cellig zijn dus dan loopt die mooi op schema. Het zou je toch een keer gegund moeten zijn lijkt mij, maar het is nog mega spannend zo voor jou nu je nog verlengde wachtweken hebt door een wat lagere HCG waarde in je bloed. Van wat ik begreep gaat het op zich niet zozeer om de waarde, maar dat het mooi oploopt, het zou iedere 48 uur (dacht ik) verdubbeld moeten worden, die waarde, dat is mij toen verteld iig en sommigen maken heel veel HCG aan, anderen minder, dat zou ook verklaren waarom sommigen heel ziek worden en anderen veel minder, die hebben dan minder HCG in het bloed (ergens gelezen). Ik hoop zo Paulma dat je nu eindelijk eens een keertje geluk mag hebben en dat dit kindje here is to stay! Dat je morgen gewoon te horen krijgt dat het HCG mooi gestegen is, ik zal zo hard voor jou duimen! Mijn meisje is inmiddels ongeveer 7,5 maand oud, dus je zat bijna goed met 8 maanden en ik geniet nog elke dag van haar. Ik ben zo blij en dankbaar dat ik haar mama mag zijn, dat zij in mijn leven is gekomen, het is zo'n heerlijk grietje. De combi met werken gaat op zich wel, gelukkig kan ik nu gebruik maken van deels betaald ouderschapsverlof, dus ik hoef nog niet al mijn uren te werken, maar ik was echt zo niet klaar destijds om aan het werk te gaan, ze was nog zo jong en het voelde voor mij zo niet goed haar weg te moeten brengen, ook al is de opvang super lief voor haar, het voelde vreselijk. Jammer genoeg is de stomme collega er ook nog steeds, het lag niet aan mijn hormonen hoor of vermoeidheid dat ik die man niet trok, ook andere collega's hebben er heel veel last van, dus ja, dat was dan nog een reden dat ik niet uit keek om weer aan het werk te gaan. Ik wens je heel veel succes morgen Paulma, ik hoop en bid voor jou dat de uitslag goed is EN dat je nog 3 cryo's hebt die je uiteindelijk niet nodig gaat hebben omdat deze gewoon lekker gaat plakken! Groetjes en veel liefs!

Proficiat @Chrissy wat een fantastisch nieuws! 8 Weken alweer, wat gaat het snel he? Fijn dat ze niet zo groot was als vantevoren ingeschat, bij mij viel het ook reuze mee, ze zat op de +1 lijn dus dat is helemaal prima, die heeft ze een poosje gevolgd, daarna ging ze aan het dalen, nu zit ze tussen 0 en -1 vinden ze ook prima. Ze ontwikkeld zich goed, plast en poept, met borstvoeding zien ze dat wel vaker dat ze in het begin heel hard groeien en dat het later stabiliseert. Ze krijgt inmiddels ook hapjes natuurlijk, ze is nu bijna 7 maanden en heeft maatje 68 weegt ruim 7 kg. Ik heb even nagekeken wat zij woog met 8 weken, ze was toen ook 5 kg, toen zat ze nog op de +1 lijn ongeveer. Ze hebben je wel lang door laten lopen zeg, jeetje, waarom doet een ziekenhuis niet wat een fertiliteitsarts adviseert? Dat zeggen ze toch niet voor niks? Gelukkig dat het uiteindelijk wel goedgekomen is, maar dat je hebt moeten praten als brugman zal niet fijn geweest zijn. Ik had gelukkig een gynaecoloog in het ziekenhuis die dat zelf al bedacht had, ze zei hetzelfde als jouw arts, niet voorbij de 40 weken laten gaan, eerder inleiden. Gelukkig dat je nog een fijne bevalling hebt gehad uiteindelijk, ja, wat is fijn, een bevalling is nooit fijn denk ik, maar als je er met een goed gevoel op terugkijkt dan is het goed toch? En dat je de zwangerschap aan het eind beu was moet je je niet schuldig over voelen hoor, dat heeft iedereen! Ik ook! We wilden dat heel graag idd, maar die laatste loodjes zijn heel zwaar, voor iedereen, de zwangerschap is ook enkel een doel om dat te verkrijgen wat je graag wil, een kindje en dat is ons mooi gelukt! Wat een stomme opmerking van die kraamverzorgster, alsof je daar op zit te wachten en alsof wij, iets minder piepjonge moeders al een soort van oma's zijn. Tegen mij zeiden ook veel mensen... Maar je bent een stuk ouder nu! Ja? En? Dus? Ik ben gezond, dus? Heb er niks mee geleden met de bevalling en kuierde zelf naar het bureau voor de 2 weken afspraak daar (half uurtje lopen enkele reis). Ik voelde me prima, zij deed het goed en de gebroken nachten vond ik ook reuze meevallen. Het leek wel alsof iedereen er een punt van maakte behalve ik. Die arts had helemaal gelijk. Mijn huisarts zei destijds, de kansen zijn misschien niet hoog, maar als je niks doet is het sowieso 0. Elke kans, hoe klein ook, is een kans. En zie, je grootste wens is in vervulling gegaan, met IUI notabene! Niet eens IVF. Ik sluit me helemaal aan bij jouw woorden Chrissy, neem alle kansen die je krijgt met beide handen aan, laat die artsen maar lullen! Geniet van je wondertje, maar dat komt vast goed.

Helaas is het hier heel stilletjes de laatste tijd @Mini123 maar fijn te horen dat je wat aan de informatie hebt gehad die wij allen gepost hebben hier. Het zijn voornamelijk eigen ervaringen en onderzoeken dat we gedeeld hebben, hopelijk heb je er wat aan. Ik ben momenteel niet in traject, ik ben een half jaar geleden bevallen van een gezonde dochter, heb nog wel een cryo, maar ik heb momenteel nog geen plannen deze te laten terugplaatsen, maar misschien dat er nog meiden aansluiten hier die wel in traject zitten, ik heb het als heel prettig ervaren om mijn ervaringen en gevoelens te kunnen delen met mensen die weten en snappen wat er in je omgaat, het is geen gemakkelijk traject, met veel ups en downs, hoop en verdriet. Ik wens je heel veel succes toe met je eerste ICSI traject, je zal binnenkort wel een echo hebben denk ik om te kijken hoeveel eitjes er groeien bij je, hopelijk heb je flink veel eitjes om te oogsten! Als je zin hebt kun je altijd een berichtje achterlaten hier om te laten weten hoe het met je gaat, ik kom af en toe nog weleens kijken, maar ben niet zo heel vaak meer online hier. Groetjes!

Heel herkenbaar wat jij schrijft @Bailey2021 ik heb dat ook zo ervaren met mijn zwangerschap. De onbevangenheid die ik had destijds met mijn zoon was compleet weg nadat het mis ging in 2020 waardoor ik een heel groot deel van deze zwangerschap in angst heb geleefd en ik eerlijk gezegd pas echt opgelucht was toen zij huilend op mijn buik gelegd werd. Huilend.... dus ademend... levend! Dat was ook het eerste wat ik zei, nog voordat ik vroeg of zij een jongen of een meisje was, ik was zo opgelucht en blij, ondanks dat ik haar al heel vroeg voelde bewegen en ik op den duur haar ritme herkende en contact met haar kon maken, toch was er ergens die angst...Het gaat toch niet mis.... Het verwerken van een miskraam, of een verloren zwangerschap, het verlies van een kindje, een droom die geen werkelijkheid kan worden, een toekomstbeeld dat uiteenspat is iets waar je eigenlijk jaren lang de tijd voor nodig hebt om enigszins te kunnen verwerken. Ik wil het niet eens 'een plekje geven noemen' want zoiets geef je geen 'plekje' je leert ermee leven, je leert je leven anders indelen, dat kost jaren de tijd om zoiets te leren, voor elkaar te krijgen, tijd die wij (helaas) niet hebben, want je wilt toch verder met je toekomst, je droom om mama te mogen worden, dus ga je door en dan lukt het wel opeens en bij jou nog wel met 2 kindjes! De verwachting die de omgeving dan heeft is dat jij op een roze wolk zit, jij wil dat zelf ook heel graag, alleen dat kan dus niet want je hebt helaas aan den lijve ondervonden dat het leven en een zwangerschap nu eenmaal geen roze wolk is. Goed dat jij erover gepraat hebt, want opkroppen is ook de manier niet denk ik. Mensen die nooit een miskraam of verlies van een kindje hebben meegemaakt weten niet hoe het voelt, die kunnen niet bevroeden wat voor angsten er door ons hoofd en lichaam gieren soms, een miskraam is heel heftig, ook een prille zwangerschap die mis gaat is heftig, het is een groot verdriet/verlies dat ik zelf enorm onderschat heb. Het is het grootste verdriet (en geloof mij ik heb al veel verdriet gekend in mijn leven) wat ik ooit gehad heb, ik ging er kapot aan zowat. Ik ben heel dankbaar en blij voor het prachtige gezonde meisje dat ik heb mogen krijgen en toch voelt het verdriet om hem nog levensgroot, dat voelt dan ook weer dubbel want dat voelt dan ondankbaar naar haar toe, want als hij was blijven leven was zij er niet geweest en zij is zo leuk, zo lief, zo mooi, zij geeft mij zo een enorm groot gevoel van geluk en intense dankbaarheid, ik had haar nooit willen inwisselen, liefst had ik ze gewoon allebei gehad/gehouden, maar dat ging niet. Het is wat jij zegt een rollercoaster, boordevol met onzekerheden en angsten en dat mag ook gewoon joh. Je moet van helemaal niemand op een roze wolk zitten, als er zo af en toe een grijs wolkje voorbijdrijft dat is ook helemaal prima. Hier was het ook echt niet allemaal roze wolken, echt niet, accepteer en probeer tussendoor te genieten van 2 prachtige wondermeisjes die inmiddels zo volgens mijn berekening alweer een weekje of 32 oud zijn. Goed dat je gestopt bent met werken, denk aan jezelf en je meisjes, zorg goed voor jezelf, jij weet wat het beste voor jou is. Doe wat goed voelt voor jou en de omgeving, schijt aan hebben, jouw leven, jouw lichaam, jouw meisjes, jouw gevoelens. Hopelijk hou je ze nog een weekje of 5/6 binnen en kom je dan eens vertellen hoe het verder verlopen is. Of eerder, als je behoefte hebt een een luisterend oortje oid. Ik wens je iig alle geluk toe en probeer zo nu en dan te genieten van jouw wondertjes! Nou @Chrissy jij hebt inmiddels je inleiddatum gekregen, die jij natuurlijk niet gaat vertellen (geef je groot gelijk), of misschien is ze er zelfs al wel, zo niet, dan wens ik je veel succes met de laatste loodjes en de bevalling! Niet vergeten nog eens te komen vertellen hoe het je vergaan is hoor, want ik ben heel benieuwd! Spannend zo he? Die laatste weekjes/daagjes. Wat fijn dat je zon lieve echoscopiste had, zo iemand heb je gewoon nodig in een traject als dit. Mijn dochter liep ook van begin af aan voor op groei, aan de ene kant baarde dat dan zorgen want een te grote baby kan ook weer allerlei complicaties veroorzaken, maar aan de andere kant was dat ook weer prettig want over de babietjes die goed groeien maken ze zich over het algemeen geen zorgen, of veel minder zorgen of het allemaal wel goed gaat daarbinnen. Jij hebt gewoon een goed gevulde placenta waar zij dagelijks lekker van snoept, ik kan haar geen ongelijk geven. Maak je niet te druk erover hoor, bij mij was er ook een hele toestand en ik kreeg allerlei adviezen over hoe een grote baby te moeten baren, nou zij flodderde er zo uit hoor en daarbij was ze nog ruim onder de 4 kg, dus tja, zo enorm was ze nu ook weer niet.... En nu nog niet, ze is nu bijna 5 maandjes oud en begint nu net naar maatje 68 te gaan, met haar gewicht van 6,5 kg is ze mooi gemiddeld, net een klein beetje boven het 0 lijntje met zowel haar lengte als gewicht, dus ze is perfect in verhouding. Nog even over die gynaecoloog..... Op de een of andere manier ging ik er vanuit dat het een hork van een kerel was geweest, nu lees ik dat het gewoon een vrouw was?! Een VROUW! Die zou toch beter moeten weten zeg, wat een ongelooflijke trut, jeetje. Ik kan nog plaatsvervangend boos worden zeg. Onbegrijpelijk dat iemand met zo weinig compassie voor een ander op die positie zit, dat werk doet, het is zo'n precair onderwerp, mensen die dit traject in stappen hebben vaak al zoveel geprobeerd, of zijn niet voor niks niet piepjong meer voordat ze eraan beginnen, om nou zout in de wonde blijven strooien lijkt me dan ook niet het juiste. We weten allemaal wel dat we beter 10 jaar eerder hadden kunnen beginnen en als onze levens dan zo waren zoals ze nu zijn hadden we dat ongetwijfeld ook gedaan, maar onze levens liepen anders waardoor wij NU pas op dit punt zijn aangeland. En dan maar 1 IVF poging, je krijgt toch niet voor niks 3 vergoed? DRIE dus, niet alleen maar eentje, maar DRIE! Dit is omdat het gros van de vrouwen binnen die 3 pogingen dan wel zwanger wordt. Ook jonge vrouwen hebben soms meer nodig dan alleen maar 1 poging, wat een zwamwijf is het toch. En moet je nu eens kijken, gewoon op het eind (of misschien al wel bevallen) van een prachtig meisje na een IUI gewoon. IUI die niet eens telt als IVF poging, waarvan je er weet ik hoeveel vergoed krijgt door de verzekering, wat slechts een heel erg klein beetje hulp is van buitenaf, zoveel minder dan IVF en dat is jou gewoon gelukt. Geloof niet dat ik iemand hier in ons 40+ forum gehoord heb die via IUI op onze leeftijd zwanger is geraakt, volgens mij iedereen hier met IVF of ICSI en jij flikt dat gewoon. Ik merk aan jou dat het jou nog altijd veel doet, begrijpelijk ook. Als ik jou was zou ik toch het gesprek aan gaan, of stuur haar een email, het kan je opluchten. Daarbij hoef je niet lelijk of onbeschoft te doen, vertel haar gewoon wat het met jou gedaan heeft, hoe jij je gevoeld hebt, dat mag best hoor, want het heeft jou een ongelooflijk kutgevoel bezorgd, dat mag ze best weten. Schrijf een brief en vraag in het ziekenhuis of je het aan haar mag overhandigen, of dat zij dat voor je doen. Nou ja, dat moet natuurlijk niet allemaal, maar het kan jou helpen om het hoofdstuk gyn-bitch af te sluiten. Nou Chrissy, als het nog niet zo ver is, dan wens ik je heel veel succes met de bevalling en de tijd erna, geniet van je meisje en je verlof, lekker in het voorjaar/zomer, heerlijk genieten!

Ohh nee @Heleen79 wat een ontzettend verdrietig berichtje.... Wat rot moet dat gevoeld hebben toen je zag dat het mis was en dat zal zeker een achtbaan geweest zijn. Van groot geluk naar diep verdriet. Een miskraam, hoe kort ook is altijd super verdrietig Heleen, precies om die reden die jij noemt. Of je nu 6 weken zwanger was of al een stukje verder, het is een droom die uiteenspat en dat doet pijn. En die tijd ja, dat is voor ons hier allemaal een dingetje, het gevoel hebben dat je niet zoveel tijd meer hebt om je wens in vervulling te laten gaan is gewoon een rotgevoel. Hopelijk kun je toch nog een poging doen in Duitsland voor je 43e. Bij NG hebben ze geen anesthesisten, daarom mogen zij geen volledige narcose uitvoeren, alleen pijnmedicatie mogen zij doen. Voor mij was dat afdoende, maar als dat voor jou niet het geval is dan is NG idd geen optie. Voor algehele narcose ben je dan op een ziekenhuis aangewezen en die hanteren meestal ook max leeftijd 42, ook vanwege dat het dan niet meer vergoed wordt als je 43 geworden bent. Het is idd een kutzooi en ik weet niet zo goed wat te zeggen behalve dat ik je veel sterkte wens en in gedachten een dikke knuffel geef!

Ik kan me dat zo goed voorstellen @Heleen79 ik heb ook zo vol ongeloof gezeten na de positieve test en ook na de eerste echo nog. Het is niet voor niks dat je de 'verlengde wachtweken' in gaat na je positieve test, want de rest van de zwangerschap, iig de eerste helft zo'n beetje bestaat uit wachten en wachten en onzeker zijn, althans zo heb ik dat ervaren. Ik leefde van echo naar echo, van afspraak naar afspraak en als ik dan erheen 'moest' lag ik te bibberen van spanning, bang dat het mis zou zijn, maar telkens was het gewoon goed, dit bleef eigenlijk zo totdat ik haar begon te voelen en zij sterker en groter werd en ik haar steeds duidelijker ging voelen en ook contact met haar kon maken, als ik dan even onzeker was, dan kon ik haar even aansporen tot een schopje en dan was ik weer gerustgesteld. Het is gewoon een superspannende tijd, zeker als je al een poosje meedraait en het je eerste keer is dat je een positieve test hebt. Je kan het gewoon bijna niet geloven, je wil ook niet weten hoe vaak ik die test bekeken heb, naar die 2 streepjes heb zitten kijken, naar de echofoto's later en toen mijn dochter geboren is, naar mijn dochter, ik kon toen nog steeds niet geloven dat dit mooie meisje echt leefde en echt van mij was en echt in mijn huis in haar bedje lag, meerdere malen heb ik huilend met haar in de armen gezeten, tranen van geluk en emoties en alles, alle spanningen die ik gevoeld heb kwamen eruit toen zij geboren is. Men zegt altijd probeer te genieten van je zwangerschap, doe dat echt, of probeer het want het is zo mooi, zo bijzonder en ze nemen je dat gevoel nooit meer af, zelfs niet als het mis zou gaan, maar daar gaan we gewoon niet vanuit. Bruin bloed zou oud bloed zijn en vaak is het onschuldig. Ik weet niet of je ook die poezenbollen gebruikt? Maar je kan heel makkelijk een wondje maken met het insteken van die bollen, of het kan nog van een innesteling zijn en dat het nu pas eruit komt, het kan van alles zijn en het kan heel onschuldig zijn, probeer je niet te druk te maken en laat je niet gek maken. Ik heb bij beide zwangerschappen ook bruin verlies gehad en zelfs bloedverlies ook, een beetje. Mijn menstruatie begint ook altijd met bruin verlies en daarna zet het door, ik dacht dan ook dat het over was, maar het bleek de innesteling te zijn geweest. Ik moest van die gel inbrengen met zo'n huls, soms zat er een beetje bloed aan de huls die heel erg spierwit was en dan zat ik in spanning te wachten tot het mis zou gaan, maar dat ging het niet. Het was gewoon van het inbrengen van die huls, dan stoot je van binnen ergens tegenaan ofzo en maakte ik een klein wondje, maar het was wel zenuwslopend telkens weer. Dat je 'buikpijn' hebt in de vorm van het idee dat je ongesteld moet worden is ook normaal, dat had ik ook, dat is het groeien van de baarmoeder en dat voelt hetzelfde een beetje als dat je ongesteld moet worden, zo ervaarde ik dat. En ik had ook weinig klachten, beetje pijnlijke boobs en later ook moe, maar dat was het dan wel, op zich is het fijn dat je weinig klachten hebt, maar liever had ik meer bevestiging van de zwangerschap gehad eigenlijk al wil dat ook niks zeggen natuurlijk. Als tip wil ik je nog meegeven om niet dr Google teveel te raadplegen, je vindt er over het algemeen ellende en dat wil je nu niet. Ook dat percentage van 50% dat het mis gaat, dat wil je niet, dat is overigens in het hele prille begin, als je eenmaal een echo hebt gehad met een kloppend hartje dan gaat dat percentage heel rap naar beneden. Ik werd heel ongelukkig vaak van alles wat mis kon gaan en heb bewust dr. Google zo min mogelijk geraadpleegd om die reden. Verder vind je op de site van Freya een heel handige rekentool om precies uit te rekenen hoe ver jij bent. Je 'moet' namelijk nu niet afgaan op je menstruatie en ook niet van die 30 dagen wat jij schrijft. Normaliter gaan ze daar van uit omdat de eerste dag laatste menstruatie een vaststaand gegeven is, je weet immers niet wanneer je eisprong is geweest en wanneer het eitje bevrucht is als je de normale weg zwanger wordt. Zodoende nemen ze die menstruatie dag, maar bij IVF of ICSI is die eigenlijk niet van toepassing en moet je de leeftijd van het embryo nemen, je weet namelijk precies hoe oud het embryo was (3, 4 of 5 dagen). Ik zal mijzelf als voorbeeld nemen hierin waaruit mijn dochter geboren is. Mijn eerste dag laatste menstruatie was 1 april 2021. Ik had altijd een cyclus van 27 dagen, soms een dagje minder, soms een dagje meer, maar meestal 27. De terugplaatsing is echter pas op 27 april geweest bij mij, dus op de dag dat ik eigenlijk al ongesteld had moeten worden. Als je dan uitgaat van die eerste dag laatste menstruatie dan kom je uit op een uitgerekende datum van 6 januari. Ga je uit van de terugplaatsing van een 5 daags embryo kom je op een uitgerekende datum van 13 januari en die datum klopte ook bij de metingen die ze gedaan hebben tijdens de echo's. Hier vind je die rekentool: https://www.freya.nl/kinderwens/zwangerschap-en-kind/zwangerschapsduur-en-uitgerekende-datum/ Je 'moet' dan de onderste pakken, terugplaatsing cryo, blastocyste, of je kunt de 2e pakken, dag van punctie. Ik ben zo vrij geweest om eens te kijken wat ze dan aangeven bij jou, heb ff terug gekeken, je schreef op 14 maart dat je afgelopen vrijdag een vijfdaagse had terug geplaatst gekregen, dat was dan 11 maart, als ik dat invul dan kom ik uit op 7 weken en 2 dagen (je achtste week dus wat jij ook al dacht) en dan heb je als uitgerekende datum 27 november. Verloskundigen die minder of weinig ervaring hebben met mensen in een IVF traject pakken vaak nog steeds eerste dag laatste menstruatie, maar dat moet je hierbij dus niet doen, bij Nij Geertgen berekenen ze het op basis van leeftijd embryo zoals op de Freya site. Goh, ik neem me iedere keer voor eens 'kort en bondig' te reageren en dan kledder ik toch weer een heel epistel neer.... Niet sorry zeggen voor 'geklaag' Heleen, daar is dit forum voor! Iedereen snapt hier je onzekerheid en alles, we delen lief en leed, blijdschap en verdriet, dus als jij behoefte voelt om te klagen, lekker doen, dat is het fijne van een forum als dit. Nou, nog iets meer dan een week voor je eerste echo, ik ga voor je duimen Heleen, dat je een mooi hartje ziet kloppen en dat jij hier volgende week een blij berichtje tikt over wat een mooie echo je gezien hebt, probeer je niet te druk te maken en te genieten, I know, is moeilijk.....

Dat ga jij straks ook doen hoor @Chrissy , liefdevol over je dochter praten Het is gewoon zo een mooi wondertje wat ik heb mogen krijgen, je kan gewoon echt verliefd zijn op je eigen kind, dat bestaat echt Haha, ja die wendagjes zijn er voor de ouders idd, niet voor de kindjes perse. Inmiddels heb ik mijn eerste werkweek erop zitten, ik vond het niet leuk haar achter te moeten laten bij de opvang, ook al weet ik dat er goed voor haar gezorgd wordt, ik had ook geen zin om te werken, trof helaas een puinhoop aan, vond ik niet tof, maar het is niet anders. Ze waren wel blij dat ik er weer was (om puin te ruimen en te zorgen dat het niet opnieuw een puinzooi wordt denk ik ) Ach ja, het houdt je bezig en dan is de dag ook zo om. Ik wist niet hoe snel ik na het werk weer naar buiten moest rennen om haar te gaan halen En frappant ook.... Ze is nu verkouden.... Is nog nooit verkouden geweest, 1 week naar opvang en verkouden, tis toch wat. Ach weet je Chrissy je hebt grote kinderen, kleine kinderen en kinderen die voor gemiddeld moeten doorgaan, maar eigenlijk bestaat 'het gemiddelde kind niet' elk gezond kind heeft wel dingen waarbij die boven gemiddeld of onder gemiddeld scoort, dus ik zou me er niet zo druk om maken hoor, zeker als ze zeggen dat het niet verontrustend is. Je hoeft iig niet bang te zijn of je wel genoeg voeding hebt, want ze groeit supergoed, dus je zorgt gewoon heel goed voor haar. Tegen mij zei de gynaecoloog toen 'je kindje heeft het goed bij jou' en dat voelde heel fijn dat zo te horen. En dat bleek ook wel toen ze geboren was, ze had een mooi gewicht. Ze zat in de groeicurve op de +1 lijn, die heeft ze lange tijd gevolgd, inmiddels is ze iets naar beneden gebogen en zit nu tussen 0 en +1 dus ze is net een beetje groter dan 'gemiddeld' het zeverbureau is er content mee iig. 0 is dan de gemiddelde lijn en kinderen mogen tussen 0 en -2 en 0 en +2 zitten, dat is dan kleiner dan gemiddeld en groter dan gemiddeld en alles daar binnen in is goed.. Dan heb je ook nog zo'n lijntje van 2,5 plus en min dat kan ook nog net maar moet je wel op gaan letten. Waar zij nu zit is helemaal prima. Ze zit intussen alweer aan maatje 62 en volgens mij is dat met 3 maanden ook de maat die ze volgens de statistieken zou moeten hebben. Al past ze grotere maatjes 56 ook nog wel, ligt ook beetje aan hoe het uitvalt qua maat. Ja, jouw verhaal kan ik me nog heel goed herinneren met die zo niet tactvolle gynaecoloog die alle beetje hoop uit je 'geslagen' had en moet je nu eens zien, dik buikje, bijna met verlof en dat met IUI zelfs niet eens IVF! IUI is nog de stap voor IVF zelfs, en ik meen me te herinneren dat het meteen raak was met die IUI, dus wat nou niet vruchtbaar, je bent nog prima vruchtbaar anders was dat echt niet gelukt. Weet je, ik zou gewoon die arts opzoeken, hij heeft jou je zo rot laten voelen, misschien leert hij er wat van zodat hij andere vrouwen dit niet aan doet en je hoeft niet lelijk tegen hem te doen, je stapt gewoon op hem af en verteld hem wat zijn opmerking met je gedaan heeft en dat je middels IUI zwanger bent geworden, hij trekt dan zelf de conclusie wel en jij kan wellicht iets afsluiten hiermee, want ik denk dat die man nog regelmatig voorbij komt in je gedachten, is misschien een mooie afsluiting van een rottig gevoel wat hij je heeft gegeven. Wanneer ga je met verlof en hoe ver ben je nu al? (Nieuwsgierig )

Ohh wow @Heleen79 wat een ontzettend mooi nieuws! Gefeliciteerd! Ik ben zo blij voor je! Ik kan me heel goed voorstellen dat je vol ongeloof naar die test hebt zitten staren en vervolgens in een emotionele rollercoaster bent beland. Zeker als het je allereerste positieve test ooit is, wat bijzonder moet dat zijn. Idd een streepje is een streepje, ook een licht streepje telt. Goed dat je doorgegaan bent met je medicatie, daar moet je echt nooit mee stoppen totdat je echt 100% zeker weet dat het niet gelukt is, het kan geen kwaad er mee door te gaan als je niet zwanger bent, maar het kan wel degelijk kwaad ermee te stoppen als je dat wel bent, dus in geval van twijfel gewoon de medicatie blijven nemen. Fijn dat de medewerker van de kliniek dat ook nog bevestigd heeft aan je. Het is idd geruststellend als je ziet dat het streepje steeds duidelijker wordt, dwz dat het hcg toeneemt en dat is wat je wil in een prille zwangerschap. Er kan idd wat mis gaan, het is goed dat je dat ergens in je achterhoofd houdt, maar onthoud ook dat het veel vaker gewoon goed gaat. Ik heb zelf helaas ervaren dat het mis kan gaan, maar daarna heb ik wel een gezonde dochter gekregen. Probeer jezelf niet teveel bezig te houden met alles wat er mis kan gaan, maar probeer te genieten van deze zwangerschap. I know, makkelijk gezegd, maar het is zoiets moois en bijzonders. Neem het week voor week en naarmate je verder komt zal ook je vertrouwen groeien. Wanneer heb je nu je eerste echo? Ik snap dat je cijfertjes wilde vinden van de kansen op een zwangerschap, maar die zijn best lastig te vinden en ook nog eens niet toepasbaar voor iedereen. Er zit bijvoorbeeld al een verschil in kansen of je 30 bent of 40 ik noem maar wat en verder heeft ook levensstijl, gezondheid van jou en zo nog veel meer factoren invloed op de slagingskansen. Daarbij worden er ook nog her en der verschillende cijfers genoemd, eigenlijk heb je er geen bal aan. Wat wel vaststaat is dat niet ieder embryo buiten de baarmoeder overleefd tot 5 dagen, dat er tussen dag 3 en dag 5 nog best veel afvallen, dus degenen die het wel redden zijn echt hele sterke embryo's dat is dan eigenlijk de enige houvast die je hebt. Verder zou je ook kunnen vragen naar de kwaliteit. Een blasto krijgt als aanduiding hiervoor meestal een cijfer varierend van 1-6 en 2 letters varierend van A tot D. Het cijfer geeft aan hoe ver het embryo in ontwikkeling is waarvan 1/2 dan staat voor een Morula (stadium voor blasto, meestal dag 4) en 6 een zeer vergevorderd embryo wat al uit de schil aan het komen is. 3 is dan een beginnende blasto en 4/5 is een iets verder ontwikkelde blasto. Meest wenselijk is geloof ik een 3 of 4 met een 6 ben je wellicht te laat en is die te ver ontwikkeld. De letters staan voor de kwaliteit van het embryo zelf en de kwaliteit op dat wat de placenta moet gaan worden, waarbij A het beste is en D het slechtste. Met A en B heb je een zeer goede en goede kans van slagen, met C heb je een iets mindere kans van slagen, D geeft weinig kans. Het meest wenselijk is dan een AA, maar een BB geeft ook een prima kans. Als je dan kijkt wat het meest optimale embryo zou zijn om dan terug te plaatsen dan zou dit de 3AA en 4AA zijn. De informatie heb ik zelf van internet gehaald hoor en middels zelfstudie de afgelopen jaren denk ik dat ik me voldoende ingelezen heb om te weten waar ik mee bezig geweest ben, maar ik heb geen medische achtergrond, dus pin me er niet aan vast. Ik ben zelf een beetje een controlfreak dus ik wil altijd alles weten en zo ook dus van dit soort behandelingen. Verder heb je ook gewoon geluk nodig, heel erg vreselijk veel geluk.

Wat fijn @Chrissy dat de glucosetest goed was, je hebt gewoon een goed groeiend kindje in de buik dan. Enige zorg die ze nu dan hebben is dat ze in de gaten houden dat je kindje niet te groot wordt, ivm eventuele complicaties, maar ze zeiden toen tegen mij dat ze in principe liever kindjes zien die heel goed groeien want daar maken ze zich dan stukken minder zorgen om dan kindjes die achter lopen qua groei. Je hebt gewoon voedzame placenta Wat ben je al ver ook zeg, intussen bijna 30 weken dan alweer, wow. Volgens mij hoor je ook gewoon een 30 weken echo te krijgen, een zogenaamde groei echo, die krijgt iedereen, maar een extra echo is idd nooit verkeerd. Ik heb er ook wat extra gehad, vond ik niet erg en op het laatst kreeg ik ook ctg's en die zagen er altijd prachtig uit. Hier gaan we intussen alweer richting de 3 maanden, het gaat zo snel. Van een weerloos babietje is ze de afgelopen weekjes veranderd naar een babietje dat reageert op mij, naar mij lacht en we kunnen samen al hele gesprekjes voeren. Ze huilt wel nog steeds heel veel, tenzij ze bij mij ligt, maar gelukkig wordt ook dat langzaamaan wat beter. Helaas komt ook het weer moeten gaan werken met rasse schreden dichterbij en daar kijk ik echt totaal NIET naar uit. Zo geen zin in en ik wil haar ook helemaal niet wegbrengen, hoe lief ze ook voor haar gaan zijn, ik wil haar toch het liefste bij mij houden, maar ja, ik weet ook dat dat nu eenmaal niet gaat. Ik snap jouw dubbele gevoel tov mensen waar het (nog) niet is gelukt om kindjes te krijgen, maar iedereen heeft het recht om zijn of haar geluk te delen, ook jij. Het leven bestaat nu eenmaal uit geluk en verdriet en als mensen daar niet tegen kunnen dan is dat iets van hun en niet van jou Chrissy. Juist jouw verhaal is zo mooi, compleet met de grond gelijk gemaakt door die arts in dat eerste ziekenhuis waar je in behandeling was en nu al zo ver zwanger, jij bent toch echt wel het bewijs dat ze er soms zo faliekant naast kunnen zitten met hun gezever over oude eitjes en blabla. Het is echt heel hoopgevend en ook al geeft het geen garanties voor anderen, hoop is iets dat we allemaal nodig hebben in een zwaar traject als dit. Welkom terug @Heleen79 en weer vol in traject ook lees ik. Wat een hoop follkels had jij zeg, jeetjemina, 28 maar liefst! Kan me voorstellen dat je daar wel last van gehad hebt. Balen dat er niks in de vriezer kon, maar wel fijn dat je een supermooie blasto terug geplaatst hebt gekregen. Inmiddels ben je alweer ruim een week verder en mag je al bijna testen denk ik? Met een blasto is het een dag of 10-12 dat ze aanhouden als testdag dus dat is dan ergens maandag-woensdag dat je mag testen. Wat superspannend! Fijn dat je een goed gevoel erbij hebt, een positieve vibe is sowieso lekker en nu nog een positieve test! Hoe voel je je nu? Voor wat betreft die alternatieve behandelingen, ik zelf heb daar niet zoveel mee gedaan, behalve dan baarmoedermassage. Dat heb ik de laatste behandeling gedaan omdat ik echt het gevoel wilde hebben er alles aan gedaan te hebben dit keer. Verder heb ik na de terugplaatsing iedere dag een half uurtje gewandeld omdat dit goed was voor de doorbloeding en heb ik ook braaf alle stappen (inclusief stomen boven soepbakje) wat de baarmoedermassagemevrouw had gezegd dat ik moest doen. Het resultaat ervan zit nu bij mij op schoot Of het daarvan komt, ik heb werkelijk geen idee, maar kwaad kan het zeker niet. Ik zeg zelf altijd.... Doe wat goed voelt, dan doe je het nooit verkeerd! Voor wat betreft je vraag over blasto's en kansen. Wat ik her en der meegekregen heb is dat niet ieder embryo het blasto stadium bereikt. Een embryo dat dit wel bereikt is van zichzelf al een sterk(er) embryo en heeft daardoor een iets grotere kans van slagen dan een 3 daagse. Er zijn meer embryo's die het 3 daagse stadium bereiken, waardoor je met 3 daagse wel meer kansen creeert. Maar ik ben van mening dat er ook een dosis geluk bij nodig is. Ik heb succesverhalen gezien van mensen die 3 daagse embryo's terug geplaatst hebben gekregen en een gezonde baby kregen, mensen die totaal geen kans hadden met matige embryo's die een gezonde baby hebben gekregen en mensen die toppers terug kregen die helaas niet zwanger werden of het kindje verloren, het kan echt alle kanten op. Verder zijn ook een aantal factoren nog van invloed op de kans van slagen, leeftijd moeder (helaas), kwaliteit bms, kwaliteit embryo, leefstijl moeder (nou dat zit bij jou wel snor) en geluk, heel erg vreselijk veel gelukt! Percentages willen denk ik niet zo heel veel zeggen, ik heb op internet percentages van 25-35% voorbij zien komen, waarbij 25% dan voornamelijk bij de 3-daagse genoemd worden en 30-35% dan bij de blasto's. Maar ik denk dat ze die percentages ook berekend hebben bij jonge(re) vrouwen en dat de slagingskansen voor ons iets minder jonge vrouwen iets lager liggen dan dat.

Hoe was de glucosetest geweest @Chrissy? Niet te druk om maken hoor, soms heb je 'gewoon' een groter kindje. Bij mij bleek de kleine dame gewoon goed gevoed te worden door een prima placenta (werd helemaal niet minder aan het eind) en een lekkere dikke navelstreng zodat al die voeding er probleemloos doorheen kon, ze had het dus gewoon heel erg goed bij mij en nu nog steeds groeit ze heel goed. Inmiddels is ze ruim 2 maanden oud alweer en een heel dametje aan het worden. Ze kost wel veel tijd want ze wil niks liever dan bij mij zijn, dus ik sjouw wat af met haar, vind dat soms wel lastig want ik wil ook nog andere dingen doen die ook nodig zijn, zoals huishouden enzo. Hopelijk vind ze snel een soort ritme waarbij ze ook kan slapen zonder mij. Verder is het een heerlijk knuffeltje, ze slaapt zo lief op mijn schouder en als ze wakker is dan lacht ze zo lief naar mij, ik smelt dan gewoon helemaal als ik dat guitige tandenloze bekkie naar mij zie lachen. Die placentameting idd ook niet te druk over maken, als die voor de opening blijft liggen krijg je een keizersnee, lijkt me minder prettig, maar zijn zoveel die dat krijgen om wat voor reden dan ook, maar eruit gaat die sowieso, niet natuurlijk, danwel operatief. Fijn dat je kleintje het lekker naar de zin heeft in je buik, voelt toch goed he? Als je ze veel voelt bewegen. Intussen ben je ook alweer een eindje op weg, hoe ver ben je nu? Ik moest laatst nog aan je denken en aan je eerste berichtje hier, zo somber door dat kloteziekenhuis dat je zo totaal geen perspectief gaf en moet je nu eens zien, gewoon via IUI zwanger geworden heel snel ook nog eens en al zo ver ook. Ik ben zo blij voor je, dat je ondanks dat negatieve ziekenhuis toch door gezet hebt en dat het je gewoon gelukt is. En hoe is het met de andere meiden hier? Veel liefs!

Wow wat een fijn nieuws @Bailey2021 al zo ver inmiddels jeetje. Balen dat je flink ziek geweest bent en qua vermoeidheid, een zwangerschap op zichzelf is al vermoeiend met 1 kindje, laat staan als er 2 groeien, kan me voorstellen dat je uitgeput bent idd. Intussen alweer bijna 2 weekjes verder, bijna op de helft en tijd voor je 20 weken echo. Dat moet heel bijzonder zijn met 2 kindjes, ik wens je alvast heel veel succes!

Welkom @EviKijl wat mooi dat jullie kindjes geadopteerd hebben en daarnaast nog voldoende liefde over hebben voor een eigen kindje. Ik hoop dat het jullie gegeven is en wens jullie veel succes! Ik moet me aansluiten bij de rest, Lucrin ken ik niet, ik kan je dus niet helpen daarmee. Heb het ook niet voorbij zien komen in dit topic. Ja, ze is idd alweer ruim 4 weken oud @Chrissy vind het ongelooflijk hoe snel het gaat en ik kan haar nu al niet meer wegdenken uit mijn leven. Het voelt alsof ze er altijd al is geweest. Wat fijn dat je 20 weken echo goed is geweest, een kindje dat voor ligt op groei is altijd fijn, daar maken ze zich minder zorgen om. Krijg je misschien straks wel dat ze je in de gaten willen gaan houden dat ze niet te hard groeit en daardoor erg groot wordt. Een grote baby kan complicaties opleveren bij de bevalling, maar goed, dat houden ze wel heel goed in de gaten, althans, dat is mijn ervaring. Mijn dochter lag ook voor op groei met de 20 weken echo (2 dagen) en ze bewoog ook heel veel. Ze zeggen dat een baby die veel beweegt een happy baby is en als ze dan ook nog eens voor ligt op groei dan kun je wel echt ervan uit gaan dat je kindje het enorm naar de zin heeft bij jou. Fijn ook dat je haar zo goed voelt bewegen, het geeft toch geruststelling, ook al haalt het niet alle onzekerheden weg, ik merkte zelf dat ik er toch wat relaxter in stond toen ik haar eenmaal dagelijks voelde. En naarmate zij ouder en sterker werd, werden de schopjes ook steeds duidelijker. Voor wat betreft de placenta, bij mijn 20 weken echo lag mijn placenta recht voor de uitgang. Ze zei toen tegen mij dat in 95% van de gevallen de placenta met het groeien van je baarmoeder mee naar boven trekt en dus voor de uitgang weg gaat. Als die voor de uitgang blijft liggen dan kan ze er niet uit en zit er helaas niks anders op dan een keizerssnee. In het ziekenhuis bevallen heb ik niet als vervelend ervaren, vond het eigenlijk wel prettig, van alle gemakken voorzien en geen rommel thuis. Bij de groei echo met 30 weken bleek bij mij inderdaad dat de placenta weg getrokken was en dus niet meer voor de opening lag. Het levert je mooi een extra echo op, dus dat is een fijne bijkomstigheid. Wat een fijn nieuws @Paulma dat jullie toch nog voor die vierde poging gaan. Ik kan me zo goed jouw gevoel van 'het is niet af' voorstellen en ook dat knagen van 'wat als' en het idee een kans te hebben laten liggen. Zelf heb ik altijd zoiets van, ik heb liever spijt van dingen die ik wel heb gedaan, dan van dingen die ik gelaten heb. Al is het met een traject als dit wel een lastige keuze natuurlijk omdat er heel veel verdriet bij kan komen kijken, of intens geluk. Er zit niks tussenin en dat is wat het ook zo een lastig traject maakt. Zeker ook nog als je bedenkt wat je er allemaal voor moet ondergaan. Vind het een goede keuze dat je deze laatste poging in het buitenland gaat doen. All in, alles voor deze laatste poging, ik snap je zo goed. Fijn ook dat de NL arts het geen slecht idee vind en met jullie meedenkt. Ik sluit me bij hem aan, zoek goed uit waar jullie je prettig bij voelen en ga niet blind af op de cijfertjes want die willen ook niet perse iets zeggen. Als ik jouw verhaal zo lees en ook van wat je in het verleden verteld hebt dan denk ik dat Belgie voor jullie de betere keus is tov Duitsland (als ik zo vrij mag zijn mee te denken ). Omdat je zelf al eens geschreven hebt twijfels te hebben over de kwaliteit van je baarmoeder en ze dat in Belgie zo te lezen meer onderzoeken, zou ik een kliniek kiezen die daar veel mee doet en ook goed bekend om staat. Ik kan je niet adviseren daarin verder, want ik heb me nooit gericht op Belgie en Duitsland. Maar omdat je arts zegt dat Duitsland meer gericht is op de kwaliteit van het sperma en vitamines, alleen denk ik niet dat daar 'het probleem' ligt, bij het sperma van je man, gezien jullie altijd wel meerdere embryo's hadden, dus er zijn wel bevruchtingen. En welke vitamines je kunt gebruiken kun je ook opzoeken via dr Google. En je weet wat ze zeggen over dronken mensen en kinderen he? Die spreken de waarheid... Ik wens jullie alvast heel veel succes toe, ik hoop zo dat het in dit nieuw verse jaar gaat lukken voor jullie!

Dankjewel lieve meiden voor alle gelukswensen. We zijn inmiddels 2 weekjes onderweg en het gaat heel goed met ons. Ik ben weer op de been en hersteld, alleen de onderkant is nog wat gevoelig. De kleine is haar geboortegewicht intussen alweer voorbij en we hebben onze eerste wandeling ook al gemaakt. Ze is nog steeds superlief en tevreden, behalve als mevrouw haar eten wenst, dat wil ze dan dus ook onmiddellijk, ze heeft een goed stel longen en weinig geduld... Jij omschrijft precies zoals het is @Nina79 het was idd een orkaan, had het liever wat rustiger gehad, maar zoals mijn vader altijd zei vroeger.... 'Lieverkoekjes bakken wij hier niet' Ik geniet enorm van haar en ik kan soms nog steeds niet bevatten dat mijn lange, moeilijke en verdrietige reis naar een kindje zo een mooi en lief kindje opgeleverd heeft, waar heb ik haar toch aan verdiend.... Pure dankbaarheid is wat ik voel als ik naar haar kijk. Ook jullie hebben mij vaak door een rotperiode heen geloodst, het is fijn om er voor elkaar te kunnen zijn in een moeilijk traject als dit. Heb hier toch heel wat epistels neergekladderd De vorige keer had jij toch een ´verse´ terugplaatsing Nina? Toch geen cryo? Meen me te herinneren dat het jouw allereerste IVF poging en terugplaatsing was en dat die meteen gelukt was. Risico dat je neemt met het terugplaatsen van 2 is dat ze beide blijven zitten en je dan dus twins krijgt, dat geeft wat groter risico, maar goed, dat hoef ik jou niet te vertellen. De kans dat ze beide blijven zitten is overigens niet zo groot. Ik heb beide zwangerschappen 2 laten terugplaatsen en beide keren is er eentje blijven zitten. Maar goed, je ziet wel aan Bailey dat ze ook beide kunnen blijven zitten. Je 'moet' gewoon goed jezelf afvragen of je dat risico wil nemen. De kans dat een terugplaatsing lukt is ietsje groter met het terugplaatsen van 2, ook komt het heel af en toe voor dat een cryo het ontdooien niet overleefd, als je er dan 2 hebt laten ontdooien kun je toch een terugplaatsing nog van eentje laten doen. Met het terugplaatsen van 2 zijn je cryo's wel eerder 'op' dat vinden sommigen ook niet prettig. In NL zijn ze niet zo happig op het terugplaatsen van 2 cryo's, meestal plaatsen ze gewoon eentje terug en vragen ze jou niks, maar als je 38 jaar of ouder bent dan mag je er altijd 2 laten terugplaatsen en dat mogen ze je dan ook niet weigeren, maar zullen ze je wel afraden, maar als jij er graag 2 wil laten terugplaatsen dan is dat wel jouw recht. Gewoon doen wat goed voelt voor jou. Ja, toch een meisje @Chrissy dus het was toch toeval in het ziekenhuis en mijn gevoel is de hele zwangerschap dus ook goed geweest. Ik voelde zo aan alles dat er een klein grietje in mij groeide, al had het mij geen bal uitgemaakt als het een jongen was geweest hoor, ik was gewoon al zo blij en dankbaar dat het gelukt was. Mijn zoon vind zijn zusje vooral heel erg klein, hij durft haar amper vast te houden, ze is in zijn ogen zo fragiel. Verder vraagt die zich af of zij niet een ontzettend saai leven heeft, zo de hele dag maar liggen te slapen. Intussen heeft hij met zijn vrienden wel beschuiten met muisjes gegeten en werpt hij regelmatig een blik in de box waar zij dan in ligt. Denk dat als zij ouder wordt en hij er wat meer mee kan dat het allemaal wel goed gaat met die 2, nu heeft hij er eigenlijk niet veel mee, wat moet zo'n grote jongen nu met een babietje? Zie dat vaak ook met mannen (vaders ook) die vinden het meestal ook pas leuk worden als ze baby- af zijn, dus ik snap ook wel dat hij er nu nog niet zoveel mee heeft/kan. Ben vandeweek de grote boodschappen wezen doen, toen heb ik haar bij hem gelaten (zij sliep), dat vind hij dan prima. Kleine boodschapjes kan ik gewoon halen met haar in de kinderwagen, maar als het veel is, dan vind ik het zo'n gedoe als ik haar moet meenemen, even vlug op en neer alleen is dan een stuk makkelijker. Hoe was je 20 weken echo geweest Chrissy? Hopelijk was alles goed en dan ben je nu inmiddels ook begonnen aan de tweede helft van je zwangerschap. Dankjewel lieve @Aslyn voor je berichtje, ik hoop dat het met jou goed gaat. Wat lief dat je nog even bent komen kijken hoe het met mij gaat en hoe het afgelopen is. Lieve @Paulma ook jij bedankt voor je lieve woorden en dat terwijl jij zelf in zo'n verdrietige tijd zit nu. Ik vind het superlief dat je dan toch de moeite neemt om mij te feliciteren met dit baby geluk wat ik jou (en iedereen hier) ook zo gun. Goed te lezen dat jullie met een specialist willen praten over de mogelijkheden. Wellicht kun je eens een balletje opgooien waar je nu onder behandeling bent geweest? En goed dat je de tijd neemt ook, qua leeftijd kun je die tijd ook echt nog wel nemen, je bent nog jong genoeg, een overhaaste beslissing nemen hierin zou ik ook niet doen. Weeg alle voor- en nadelen tegen elkaar af en lees je goed in de mogelijkheden in, maar die zijn er echt nog wel, mogelijkheden, het is alleen voor jullie om te bepalen of jullie dat aankunnen en willen. Ik heb zelf ook op hetzelfde punt gestaan als waar jij nu staat, in 2020 besloot ik ook ermee te stoppen, na het verlies van mijn zoontje en de mislukte terugplaatsing van de laatste 2 cryo´s waren mijn mogelijkheden (ook financieel) op, toch bleef het knagen, precies om dezelfde reden als jij Paulma, ik wilde het zo graag, ik besloot om een allerlaatste ultieme poging te doen, bij een van de (in mijn ogen) beste klinieken ter wereld, ik schraapte alles wat ik had bij elkaar en belande in april in een rollercoaster van emoties, angst om dit weer te verliezen, ik wist niet of ik zo'n verlies nog een keer aan zou kunnen, maar ik werd beloond met een prachtig mooi meisje, ik gun het jou (en de andere meiden) ook zo om dit geluk te mogen ervaren. Mentaal gezien was mijn zwangerschap echt niet makkelijk, ik heb zo vaak bibberend bij de verloskundige gelegen, bang te horen dat zij er niet meer was, maar het gebeurde nooit, sterker nog, deze baby had het enorm naar de zin in mijn buik, tot het laatst aan toe. Ook alles wat men mij voorspiegelde bleek totaal niet te kloppen, mijn placenta was top en de kleine had een hele dikke navelstreng wat betekende dat zij heerlijk heeft gesmikkeld in mijn buik en daarom was zij ook wat groter dan gemiddeld, zij heeft het gewoon supergoed gehad bij mij en dat heeft me ook heel goed gedaan. Zeker in het buitenland zijn er nog veel meer mogelijkheden, wat Nina ook zegt, soms is er maar iets heel kleins nodig, of andere medicatie om een behandeling wel doen slagen, in Nederland houden ze toch veel vast aan standaard protocollen, terwijl ze in het buitenland veel verder kijken en veel meer naar jou als persoon. Komende maanden goed de voors en tegens tegen elkaar afwegen en als je info nodig hebt over eea aan behandelingen of buitenlandse klinieken dan stuur me een prive berichtje, dan help ik je graag verder met de info die ik heb. Lieve meiden ik wens jullie allemaal een goed 2022 (mag officieel niet meer geloof ik, maar iemand iets goeds toewensen kan nooit kwaad toch?) en ik hoop zo dat jullie allemaal dit jaar beloond gaan worden met een prachtig kindje!