Kitje

Oh nee, wat ontzettend rot @Paulma ik werd er zelf gewoon verdrietig van om jouw bericht te lezen en ik weet niet zo goed wat te zeggen. Hoopte zo dat het nu eindelijk zou lukken bij je en dat je wat of iig een cryo zou hebben nog. Ik weet zo goed hoe zo'n laatste poging voelt en hoe zwaar het is, het is zo een mentaal zwaar traject, dat is gewoon niet te beschrijven. Hopelijk dat jullie steun kunnen vinden bij elkaar de komende tijd, om dit proces wat eigenlijk gewoon een rouwproces is te kunnen doorstaan. Goh, Paulma, ik heb echt geen woorden.... Wat ongelooflijk k! Ik wens jullie heel veel sterkte en geluk toe. En wat lief dat je wat jij overhebt aan medicatie wil doneren aan iemand die het zelf moet betalen. Ik heb zelf ook moeten betalen, het kost veel geld, dus dan is het fijn als je ergens wat op kunt snorren. Als je het terug geeft aan de apotheek dan wordt het vernietigd, dus dat is heel erg zonde, zou ik zeker niet doen. Alles aan medicatie wat de apotheek verlaat mogen ze niet meer terug nemen, ook niet als het in dichte dozen zit, dus dat gaat zo de vuilbak in. Hier op dit forum kun je ze aanbieden, maar je mag dan niet de gehele benaming noemen geloof ik, want het openlijk verhandelen van medicatie is niet toegestaan, maar dat moet je zelf maar ff kijken, ik zal een linkje erbij doen van welk Topic het is, maar mocht die het niet doen, dan moet je hier op dit forum kijken bij 'hormonen' En anders kun je ook altijd een nieuw topic openen binnen het 40+ forum want daar zullen de meeste mensen zitten die zelf moeten betalen denk ik. https://ivfmoeders.nl/forum/42-hormonen/ Lieve Paulma, wat hoopte ik op een ander bericht en een andere uitkomst voor jou, ik wens je het allerbeste met heel mijn hart. Je bent zo een lieverd, ik had het je zo gegund..... Knuffel, xxx

Lieve @Paulma sorry, ik zie je berichtje nu pas, ik kom hier niet zo veel meer, het is een beetje rustig geworden op dit forum jammer genoeg. Wat een mooi bericht dat jullie toch besloten hebben voor die vierde poging te gaan, vind het ook een slim plan dat je dat ergens anders doet, wellicht hebben ze in Belgie ook nog andere methoden die wel werken voor jou. Wat knap dat je overal even afstand van genomen hebt ook, even rust en tot jezelf komen is helemaal niet verkeerd soms. Ik weet dat nog ja, dat je laatste traject zo stom eindigde, kan me ook heel goed voorstellen dat het voor jou ook voelde alsof iets niet afgemaakt was toen en dat je dan later geen spijt wil hebben, dat kan ik me zo goed voorstellen. Daarom besloot ik toen ook die laatste ultieme poging te doen, net als jij heb ik toen alles compleet anders gedaan, of het daardoor kwam weet ik niet, maar het leverde me mijn meisje op en ik ben nog elke dag dankbaar dat ik toen toch besloten heb een allerlaatste poging te doen. Wel fijn op zich dat alles er goed uit ziet bij jou, maar wat stom dat het dan toch telkens niet lukt, of mis gaat, waar zou dat dan aan liggen toch? Kreeg jij in NL minder dan 300 dan? Ik heb zelf altijd 300 gehad, van Menupur dan, maar dat is wel vergelijkbaar met Gonal dacht ik, ik kreeg de hoogste dosis, meteen al, vanaf de eerste poging. Je had wel een mooi aantal eitjes en embryo's, hopelijk dat ze alle 3 die over gebleven zijn goed genoeg waren om in te vriezen, weet je daar al meer over intussen? En een A kwaliteit 8 cellig klinkt helemaal top, op dag 3 'moeten' ze ook zo rond de 8 cellig zijn dus dan loopt die mooi op schema. Het zou je toch een keer gegund moeten zijn lijkt mij, maar het is nog mega spannend zo voor jou nu je nog verlengde wachtweken hebt door een wat lagere HCG waarde in je bloed. Van wat ik begreep gaat het op zich niet zozeer om de waarde, maar dat het mooi oploopt, het zou iedere 48 uur (dacht ik) verdubbeld moeten worden, die waarde, dat is mij toen verteld iig en sommigen maken heel veel HCG aan, anderen minder, dat zou ook verklaren waarom sommigen heel ziek worden en anderen veel minder, die hebben dan minder HCG in het bloed (ergens gelezen). Ik hoop zo Paulma dat je nu eindelijk eens een keertje geluk mag hebben en dat dit kindje here is to stay! Dat je morgen gewoon te horen krijgt dat het HCG mooi gestegen is, ik zal zo hard voor jou duimen! Mijn meisje is inmiddels ongeveer 7,5 maand oud, dus je zat bijna goed met 8 maanden en ik geniet nog elke dag van haar. Ik ben zo blij en dankbaar dat ik haar mama mag zijn, dat zij in mijn leven is gekomen, het is zo'n heerlijk grietje. De combi met werken gaat op zich wel, gelukkig kan ik nu gebruik maken van deels betaald ouderschapsverlof, dus ik hoef nog niet al mijn uren te werken, maar ik was echt zo niet klaar destijds om aan het werk te gaan, ze was nog zo jong en het voelde voor mij zo niet goed haar weg te moeten brengen, ook al is de opvang super lief voor haar, het voelde vreselijk. Jammer genoeg is de stomme collega er ook nog steeds, het lag niet aan mijn hormonen hoor of vermoeidheid dat ik die man niet trok, ook andere collega's hebben er heel veel last van, dus ja, dat was dan nog een reden dat ik niet uit keek om weer aan het werk te gaan. Ik wens je heel veel succes morgen Paulma, ik hoop en bid voor jou dat de uitslag goed is EN dat je nog 3 cryo's hebt die je uiteindelijk niet nodig gaat hebben omdat deze gewoon lekker gaat plakken! Groetjes en veel liefs!

Proficiat @Chrissy wat een fantastisch nieuws! 8 Weken alweer, wat gaat het snel he? Fijn dat ze niet zo groot was als vantevoren ingeschat, bij mij viel het ook reuze mee, ze zat op de +1 lijn dus dat is helemaal prima, die heeft ze een poosje gevolgd, daarna ging ze aan het dalen, nu zit ze tussen 0 en -1 vinden ze ook prima. Ze ontwikkeld zich goed, plast en poept, met borstvoeding zien ze dat wel vaker dat ze in het begin heel hard groeien en dat het later stabiliseert. Ze krijgt inmiddels ook hapjes natuurlijk, ze is nu bijna 7 maanden en heeft maatje 68 weegt ruim 7 kg. Ik heb even nagekeken wat zij woog met 8 weken, ze was toen ook 5 kg, toen zat ze nog op de +1 lijn ongeveer. Ze hebben je wel lang door laten lopen zeg, jeetje, waarom doet een ziekenhuis niet wat een fertiliteitsarts adviseert? Dat zeggen ze toch niet voor niks? Gelukkig dat het uiteindelijk wel goedgekomen is, maar dat je hebt moeten praten als brugman zal niet fijn geweest zijn. Ik had gelukkig een gynaecoloog in het ziekenhuis die dat zelf al bedacht had, ze zei hetzelfde als jouw arts, niet voorbij de 40 weken laten gaan, eerder inleiden. Gelukkig dat je nog een fijne bevalling hebt gehad uiteindelijk, ja, wat is fijn, een bevalling is nooit fijn denk ik, maar als je er met een goed gevoel op terugkijkt dan is het goed toch? En dat je de zwangerschap aan het eind beu was moet je je niet schuldig over voelen hoor, dat heeft iedereen! Ik ook! We wilden dat heel graag idd, maar die laatste loodjes zijn heel zwaar, voor iedereen, de zwangerschap is ook enkel een doel om dat te verkrijgen wat je graag wil, een kindje en dat is ons mooi gelukt! Wat een stomme opmerking van die kraamverzorgster, alsof je daar op zit te wachten en alsof wij, iets minder piepjonge moeders al een soort van oma's zijn. Tegen mij zeiden ook veel mensen... Maar je bent een stuk ouder nu! Ja? En? Dus? Ik ben gezond, dus? Heb er niks mee geleden met de bevalling en kuierde zelf naar het bureau voor de 2 weken afspraak daar (half uurtje lopen enkele reis). Ik voelde me prima, zij deed het goed en de gebroken nachten vond ik ook reuze meevallen. Het leek wel alsof iedereen er een punt van maakte behalve ik. Die arts had helemaal gelijk. Mijn huisarts zei destijds, de kansen zijn misschien niet hoog, maar als je niks doet is het sowieso 0. Elke kans, hoe klein ook, is een kans. En zie, je grootste wens is in vervulling gegaan, met IUI notabene! Niet eens IVF. Ik sluit me helemaal aan bij jouw woorden Chrissy, neem alle kansen die je krijgt met beide handen aan, laat die artsen maar lullen! Geniet van je wondertje, maar dat komt vast goed.

Helaas is het hier heel stilletjes de laatste tijd @Mini123 maar fijn te horen dat je wat aan de informatie hebt gehad die wij allen gepost hebben hier. Het zijn voornamelijk eigen ervaringen en onderzoeken dat we gedeeld hebben, hopelijk heb je er wat aan. Ik ben momenteel niet in traject, ik ben een half jaar geleden bevallen van een gezonde dochter, heb nog wel een cryo, maar ik heb momenteel nog geen plannen deze te laten terugplaatsen, maar misschien dat er nog meiden aansluiten hier die wel in traject zitten, ik heb het als heel prettig ervaren om mijn ervaringen en gevoelens te kunnen delen met mensen die weten en snappen wat er in je omgaat, het is geen gemakkelijk traject, met veel ups en downs, hoop en verdriet. Ik wens je heel veel succes toe met je eerste ICSI traject, je zal binnenkort wel een echo hebben denk ik om te kijken hoeveel eitjes er groeien bij je, hopelijk heb je flink veel eitjes om te oogsten! Als je zin hebt kun je altijd een berichtje achterlaten hier om te laten weten hoe het met je gaat, ik kom af en toe nog weleens kijken, maar ben niet zo heel vaak meer online hier. Groetjes!

Heel herkenbaar wat jij schrijft @Bailey2021 ik heb dat ook zo ervaren met mijn zwangerschap. De onbevangenheid die ik had destijds met mijn zoon was compleet weg nadat het mis ging in 2020 waardoor ik een heel groot deel van deze zwangerschap in angst heb geleefd en ik eerlijk gezegd pas echt opgelucht was toen zij huilend op mijn buik gelegd werd. Huilend.... dus ademend... levend! Dat was ook het eerste wat ik zei, nog voordat ik vroeg of zij een jongen of een meisje was, ik was zo opgelucht en blij, ondanks dat ik haar al heel vroeg voelde bewegen en ik op den duur haar ritme herkende en contact met haar kon maken, toch was er ergens die angst...Het gaat toch niet mis.... Het verwerken van een miskraam, of een verloren zwangerschap, het verlies van een kindje, een droom die geen werkelijkheid kan worden, een toekomstbeeld dat uiteenspat is iets waar je eigenlijk jaren lang de tijd voor nodig hebt om enigszins te kunnen verwerken. Ik wil het niet eens 'een plekje geven noemen' want zoiets geef je geen 'plekje' je leert ermee leven, je leert je leven anders indelen, dat kost jaren de tijd om zoiets te leren, voor elkaar te krijgen, tijd die wij (helaas) niet hebben, want je wilt toch verder met je toekomst, je droom om mama te mogen worden, dus ga je door en dan lukt het wel opeens en bij jou nog wel met 2 kindjes! De verwachting die de omgeving dan heeft is dat jij op een roze wolk zit, jij wil dat zelf ook heel graag, alleen dat kan dus niet want je hebt helaas aan den lijve ondervonden dat het leven en een zwangerschap nu eenmaal geen roze wolk is. Goed dat jij erover gepraat hebt, want opkroppen is ook de manier niet denk ik. Mensen die nooit een miskraam of verlies van een kindje hebben meegemaakt weten niet hoe het voelt, die kunnen niet bevroeden wat voor angsten er door ons hoofd en lichaam gieren soms, een miskraam is heel heftig, ook een prille zwangerschap die mis gaat is heftig, het is een groot verdriet/verlies dat ik zelf enorm onderschat heb. Het is het grootste verdriet (en geloof mij ik heb al veel verdriet gekend in mijn leven) wat ik ooit gehad heb, ik ging er kapot aan zowat. Ik ben heel dankbaar en blij voor het prachtige gezonde meisje dat ik heb mogen krijgen en toch voelt het verdriet om hem nog levensgroot, dat voelt dan ook weer dubbel want dat voelt dan ondankbaar naar haar toe, want als hij was blijven leven was zij er niet geweest en zij is zo leuk, zo lief, zo mooi, zij geeft mij zo een enorm groot gevoel van geluk en intense dankbaarheid, ik had haar nooit willen inwisselen, liefst had ik ze gewoon allebei gehad/gehouden, maar dat ging niet. Het is wat jij zegt een rollercoaster, boordevol met onzekerheden en angsten en dat mag ook gewoon joh. Je moet van helemaal niemand op een roze wolk zitten, als er zo af en toe een grijs wolkje voorbijdrijft dat is ook helemaal prima. Hier was het ook echt niet allemaal roze wolken, echt niet, accepteer en probeer tussendoor te genieten van 2 prachtige wondermeisjes die inmiddels zo volgens mijn berekening alweer een weekje of 32 oud zijn. Goed dat je gestopt bent met werken, denk aan jezelf en je meisjes, zorg goed voor jezelf, jij weet wat het beste voor jou is. Doe wat goed voelt voor jou en de omgeving, schijt aan hebben, jouw leven, jouw lichaam, jouw meisjes, jouw gevoelens. Hopelijk hou je ze nog een weekje of 5/6 binnen en kom je dan eens vertellen hoe het verder verlopen is. Of eerder, als je behoefte hebt een een luisterend oortje oid. Ik wens je iig alle geluk toe en probeer zo nu en dan te genieten van jouw wondertjes! Nou @Chrissy jij hebt inmiddels je inleiddatum gekregen, die jij natuurlijk niet gaat vertellen (geef je groot gelijk), of misschien is ze er zelfs al wel, zo niet, dan wens ik je veel succes met de laatste loodjes en de bevalling! Niet vergeten nog eens te komen vertellen hoe het je vergaan is hoor, want ik ben heel benieuwd! Spannend zo he? Die laatste weekjes/daagjes. Wat fijn dat je zon lieve echoscopiste had, zo iemand heb je gewoon nodig in een traject als dit. Mijn dochter liep ook van begin af aan voor op groei, aan de ene kant baarde dat dan zorgen want een te grote baby kan ook weer allerlei complicaties veroorzaken, maar aan de andere kant was dat ook weer prettig want over de babietjes die goed groeien maken ze zich over het algemeen geen zorgen, of veel minder zorgen of het allemaal wel goed gaat daarbinnen. Jij hebt gewoon een goed gevulde placenta waar zij dagelijks lekker van snoept, ik kan haar geen ongelijk geven. Maak je niet te druk erover hoor, bij mij was er ook een hele toestand en ik kreeg allerlei adviezen over hoe een grote baby te moeten baren, nou zij flodderde er zo uit hoor en daarbij was ze nog ruim onder de 4 kg, dus tja, zo enorm was ze nu ook weer niet.... En nu nog niet, ze is nu bijna 5 maandjes oud en begint nu net naar maatje 68 te gaan, met haar gewicht van 6,5 kg is ze mooi gemiddeld, net een klein beetje boven het 0 lijntje met zowel haar lengte als gewicht, dus ze is perfect in verhouding. Nog even over die gynaecoloog..... Op de een of andere manier ging ik er vanuit dat het een hork van een kerel was geweest, nu lees ik dat het gewoon een vrouw was?! Een VROUW! Die zou toch beter moeten weten zeg, wat een ongelooflijke trut, jeetje. Ik kan nog plaatsvervangend boos worden zeg. Onbegrijpelijk dat iemand met zo weinig compassie voor een ander op die positie zit, dat werk doet, het is zo'n precair onderwerp, mensen die dit traject in stappen hebben vaak al zoveel geprobeerd, of zijn niet voor niks niet piepjong meer voordat ze eraan beginnen, om nou zout in de wonde blijven strooien lijkt me dan ook niet het juiste. We weten allemaal wel dat we beter 10 jaar eerder hadden kunnen beginnen en als onze levens dan zo waren zoals ze nu zijn hadden we dat ongetwijfeld ook gedaan, maar onze levens liepen anders waardoor wij NU pas op dit punt zijn aangeland. En dan maar 1 IVF poging, je krijgt toch niet voor niks 3 vergoed? DRIE dus, niet alleen maar eentje, maar DRIE! Dit is omdat het gros van de vrouwen binnen die 3 pogingen dan wel zwanger wordt. Ook jonge vrouwen hebben soms meer nodig dan alleen maar 1 poging, wat een zwamwijf is het toch. En moet je nu eens kijken, gewoon op het eind (of misschien al wel bevallen) van een prachtig meisje na een IUI gewoon. IUI die niet eens telt als IVF poging, waarvan je er weet ik hoeveel vergoed krijgt door de verzekering, wat slechts een heel erg klein beetje hulp is van buitenaf, zoveel minder dan IVF en dat is jou gewoon gelukt. Geloof niet dat ik iemand hier in ons 40+ forum gehoord heb die via IUI op onze leeftijd zwanger is geraakt, volgens mij iedereen hier met IVF of ICSI en jij flikt dat gewoon. Ik merk aan jou dat het jou nog altijd veel doet, begrijpelijk ook. Als ik jou was zou ik toch het gesprek aan gaan, of stuur haar een email, het kan je opluchten. Daarbij hoef je niet lelijk of onbeschoft te doen, vertel haar gewoon wat het met jou gedaan heeft, hoe jij je gevoeld hebt, dat mag best hoor, want het heeft jou een ongelooflijk kutgevoel bezorgd, dat mag ze best weten. Schrijf een brief en vraag in het ziekenhuis of je het aan haar mag overhandigen, of dat zij dat voor je doen. Nou ja, dat moet natuurlijk niet allemaal, maar het kan jou helpen om het hoofdstuk gyn-bitch af te sluiten. Nou Chrissy, als het nog niet zo ver is, dan wens ik je heel veel succes met de bevalling en de tijd erna, geniet van je meisje en je verlof, lekker in het voorjaar/zomer, heerlijk genieten!

Ohh nee @Heleen79 wat een ontzettend verdrietig berichtje.... Wat rot moet dat gevoeld hebben toen je zag dat het mis was en dat zal zeker een achtbaan geweest zijn. Van groot geluk naar diep verdriet. Een miskraam, hoe kort ook is altijd super verdrietig Heleen, precies om die reden die jij noemt. Of je nu 6 weken zwanger was of al een stukje verder, het is een droom die uiteenspat en dat doet pijn. En die tijd ja, dat is voor ons hier allemaal een dingetje, het gevoel hebben dat je niet zoveel tijd meer hebt om je wens in vervulling te laten gaan is gewoon een rotgevoel. Hopelijk kun je toch nog een poging doen in Duitsland voor je 43e. Bij NG hebben ze geen anesthesisten, daarom mogen zij geen volledige narcose uitvoeren, alleen pijnmedicatie mogen zij doen. Voor mij was dat afdoende, maar als dat voor jou niet het geval is dan is NG idd geen optie. Voor algehele narcose ben je dan op een ziekenhuis aangewezen en die hanteren meestal ook max leeftijd 42, ook vanwege dat het dan niet meer vergoed wordt als je 43 geworden bent. Het is idd een kutzooi en ik weet niet zo goed wat te zeggen behalve dat ik je veel sterkte wens en in gedachten een dikke knuffel geef!

Ik kan me dat zo goed voorstellen @Heleen79 ik heb ook zo vol ongeloof gezeten na de positieve test en ook na de eerste echo nog. Het is niet voor niks dat je de 'verlengde wachtweken' in gaat na je positieve test, want de rest van de zwangerschap, iig de eerste helft zo'n beetje bestaat uit wachten en wachten en onzeker zijn, althans zo heb ik dat ervaren. Ik leefde van echo naar echo, van afspraak naar afspraak en als ik dan erheen 'moest' lag ik te bibberen van spanning, bang dat het mis zou zijn, maar telkens was het gewoon goed, dit bleef eigenlijk zo totdat ik haar begon te voelen en zij sterker en groter werd en ik haar steeds duidelijker ging voelen en ook contact met haar kon maken, als ik dan even onzeker was, dan kon ik haar even aansporen tot een schopje en dan was ik weer gerustgesteld. Het is gewoon een superspannende tijd, zeker als je al een poosje meedraait en het je eerste keer is dat je een positieve test hebt. Je kan het gewoon bijna niet geloven, je wil ook niet weten hoe vaak ik die test bekeken heb, naar die 2 streepjes heb zitten kijken, naar de echofoto's later en toen mijn dochter geboren is, naar mijn dochter, ik kon toen nog steeds niet geloven dat dit mooie meisje echt leefde en echt van mij was en echt in mijn huis in haar bedje lag, meerdere malen heb ik huilend met haar in de armen gezeten, tranen van geluk en emoties en alles, alle spanningen die ik gevoeld heb kwamen eruit toen zij geboren is. Men zegt altijd probeer te genieten van je zwangerschap, doe dat echt, of probeer het want het is zo mooi, zo bijzonder en ze nemen je dat gevoel nooit meer af, zelfs niet als het mis zou gaan, maar daar gaan we gewoon niet vanuit. Bruin bloed zou oud bloed zijn en vaak is het onschuldig. Ik weet niet of je ook die poezenbollen gebruikt? Maar je kan heel makkelijk een wondje maken met het insteken van die bollen, of het kan nog van een innesteling zijn en dat het nu pas eruit komt, het kan van alles zijn en het kan heel onschuldig zijn, probeer je niet te druk te maken en laat je niet gek maken. Ik heb bij beide zwangerschappen ook bruin verlies gehad en zelfs bloedverlies ook, een beetje. Mijn menstruatie begint ook altijd met bruin verlies en daarna zet het door, ik dacht dan ook dat het over was, maar het bleek de innesteling te zijn geweest. Ik moest van die gel inbrengen met zo'n huls, soms zat er een beetje bloed aan de huls die heel erg spierwit was en dan zat ik in spanning te wachten tot het mis zou gaan, maar dat ging het niet. Het was gewoon van het inbrengen van die huls, dan stoot je van binnen ergens tegenaan ofzo en maakte ik een klein wondje, maar het was wel zenuwslopend telkens weer. Dat je 'buikpijn' hebt in de vorm van het idee dat je ongesteld moet worden is ook normaal, dat had ik ook, dat is het groeien van de baarmoeder en dat voelt hetzelfde een beetje als dat je ongesteld moet worden, zo ervaarde ik dat. En ik had ook weinig klachten, beetje pijnlijke boobs en later ook moe, maar dat was het dan wel, op zich is het fijn dat je weinig klachten hebt, maar liever had ik meer bevestiging van de zwangerschap gehad eigenlijk al wil dat ook niks zeggen natuurlijk. Als tip wil ik je nog meegeven om niet dr Google teveel te raadplegen, je vindt er over het algemeen ellende en dat wil je nu niet. Ook dat percentage van 50% dat het mis gaat, dat wil je niet, dat is overigens in het hele prille begin, als je eenmaal een echo hebt gehad met een kloppend hartje dan gaat dat percentage heel rap naar beneden. Ik werd heel ongelukkig vaak van alles wat mis kon gaan en heb bewust dr. Google zo min mogelijk geraadpleegd om die reden. Verder vind je op de site van Freya een heel handige rekentool om precies uit te rekenen hoe ver jij bent. Je 'moet' namelijk nu niet afgaan op je menstruatie en ook niet van die 30 dagen wat jij schrijft. Normaliter gaan ze daar van uit omdat de eerste dag laatste menstruatie een vaststaand gegeven is, je weet immers niet wanneer je eisprong is geweest en wanneer het eitje bevrucht is als je de normale weg zwanger wordt. Zodoende nemen ze die menstruatie dag, maar bij IVF of ICSI is die eigenlijk niet van toepassing en moet je de leeftijd van het embryo nemen, je weet namelijk precies hoe oud het embryo was (3, 4 of 5 dagen). Ik zal mijzelf als voorbeeld nemen hierin waaruit mijn dochter geboren is. Mijn eerste dag laatste menstruatie was 1 april 2021. Ik had altijd een cyclus van 27 dagen, soms een dagje minder, soms een dagje meer, maar meestal 27. De terugplaatsing is echter pas op 27 april geweest bij mij, dus op de dag dat ik eigenlijk al ongesteld had moeten worden. Als je dan uitgaat van die eerste dag laatste menstruatie dan kom je uit op een uitgerekende datum van 6 januari. Ga je uit van de terugplaatsing van een 5 daags embryo kom je op een uitgerekende datum van 13 januari en die datum klopte ook bij de metingen die ze gedaan hebben tijdens de echo's. Hier vind je die rekentool: https://www.freya.nl/kinderwens/zwangerschap-en-kind/zwangerschapsduur-en-uitgerekende-datum/ Je 'moet' dan de onderste pakken, terugplaatsing cryo, blastocyste, of je kunt de 2e pakken, dag van punctie. Ik ben zo vrij geweest om eens te kijken wat ze dan aangeven bij jou, heb ff terug gekeken, je schreef op 14 maart dat je afgelopen vrijdag een vijfdaagse had terug geplaatst gekregen, dat was dan 11 maart, als ik dat invul dan kom ik uit op 7 weken en 2 dagen (je achtste week dus wat jij ook al dacht) en dan heb je als uitgerekende datum 27 november. Verloskundigen die minder of weinig ervaring hebben met mensen in een IVF traject pakken vaak nog steeds eerste dag laatste menstruatie, maar dat moet je hierbij dus niet doen, bij Nij Geertgen berekenen ze het op basis van leeftijd embryo zoals op de Freya site. Goh, ik neem me iedere keer voor eens 'kort en bondig' te reageren en dan kledder ik toch weer een heel epistel neer.... Niet sorry zeggen voor 'geklaag' Heleen, daar is dit forum voor! Iedereen snapt hier je onzekerheid en alles, we delen lief en leed, blijdschap en verdriet, dus als jij behoefte voelt om te klagen, lekker doen, dat is het fijne van een forum als dit. Nou, nog iets meer dan een week voor je eerste echo, ik ga voor je duimen Heleen, dat je een mooi hartje ziet kloppen en dat jij hier volgende week een blij berichtje tikt over wat een mooie echo je gezien hebt, probeer je niet te druk te maken en te genieten, I know, is moeilijk.....

Dat ga jij straks ook doen hoor @Chrissy , liefdevol over je dochter praten Het is gewoon zo een mooi wondertje wat ik heb mogen krijgen, je kan gewoon echt verliefd zijn op je eigen kind, dat bestaat echt Haha, ja die wendagjes zijn er voor de ouders idd, niet voor de kindjes perse. Inmiddels heb ik mijn eerste werkweek erop zitten, ik vond het niet leuk haar achter te moeten laten bij de opvang, ook al weet ik dat er goed voor haar gezorgd wordt, ik had ook geen zin om te werken, trof helaas een puinhoop aan, vond ik niet tof, maar het is niet anders. Ze waren wel blij dat ik er weer was (om puin te ruimen en te zorgen dat het niet opnieuw een puinzooi wordt denk ik ) Ach ja, het houdt je bezig en dan is de dag ook zo om. Ik wist niet hoe snel ik na het werk weer naar buiten moest rennen om haar te gaan halen En frappant ook.... Ze is nu verkouden.... Is nog nooit verkouden geweest, 1 week naar opvang en verkouden, tis toch wat. Ach weet je Chrissy je hebt grote kinderen, kleine kinderen en kinderen die voor gemiddeld moeten doorgaan, maar eigenlijk bestaat 'het gemiddelde kind niet' elk gezond kind heeft wel dingen waarbij die boven gemiddeld of onder gemiddeld scoort, dus ik zou me er niet zo druk om maken hoor, zeker als ze zeggen dat het niet verontrustend is. Je hoeft iig niet bang te zijn of je wel genoeg voeding hebt, want ze groeit supergoed, dus je zorgt gewoon heel goed voor haar. Tegen mij zei de gynaecoloog toen 'je kindje heeft het goed bij jou' en dat voelde heel fijn dat zo te horen. En dat bleek ook wel toen ze geboren was, ze had een mooi gewicht. Ze zat in de groeicurve op de +1 lijn, die heeft ze lange tijd gevolgd, inmiddels is ze iets naar beneden gebogen en zit nu tussen 0 en +1 dus ze is net een beetje groter dan 'gemiddeld' het zeverbureau is er content mee iig. 0 is dan de gemiddelde lijn en kinderen mogen tussen 0 en -2 en 0 en +2 zitten, dat is dan kleiner dan gemiddeld en groter dan gemiddeld en alles daar binnen in is goed.. Dan heb je ook nog zo'n lijntje van 2,5 plus en min dat kan ook nog net maar moet je wel op gaan letten. Waar zij nu zit is helemaal prima. Ze zit intussen alweer aan maatje 62 en volgens mij is dat met 3 maanden ook de maat die ze volgens de statistieken zou moeten hebben. Al past ze grotere maatjes 56 ook nog wel, ligt ook beetje aan hoe het uitvalt qua maat. Ja, jouw verhaal kan ik me nog heel goed herinneren met die zo niet tactvolle gynaecoloog die alle beetje hoop uit je 'geslagen' had en moet je nu eens zien, dik buikje, bijna met verlof en dat met IUI zelfs niet eens IVF! IUI is nog de stap voor IVF zelfs, en ik meen me te herinneren dat het meteen raak was met die IUI, dus wat nou niet vruchtbaar, je bent nog prima vruchtbaar anders was dat echt niet gelukt. Weet je, ik zou gewoon die arts opzoeken, hij heeft jou je zo rot laten voelen, misschien leert hij er wat van zodat hij andere vrouwen dit niet aan doet en je hoeft niet lelijk tegen hem te doen, je stapt gewoon op hem af en verteld hem wat zijn opmerking met je gedaan heeft en dat je middels IUI zwanger bent geworden, hij trekt dan zelf de conclusie wel en jij kan wellicht iets afsluiten hiermee, want ik denk dat die man nog regelmatig voorbij komt in je gedachten, is misschien een mooie afsluiting van een rottig gevoel wat hij je heeft gegeven. Wanneer ga je met verlof en hoe ver ben je nu al? (Nieuwsgierig )

Ohh wow @Heleen79 wat een ontzettend mooi nieuws! Gefeliciteerd! Ik ben zo blij voor je! Ik kan me heel goed voorstellen dat je vol ongeloof naar die test hebt zitten staren en vervolgens in een emotionele rollercoaster bent beland. Zeker als het je allereerste positieve test ooit is, wat bijzonder moet dat zijn. Idd een streepje is een streepje, ook een licht streepje telt. Goed dat je doorgegaan bent met je medicatie, daar moet je echt nooit mee stoppen totdat je echt 100% zeker weet dat het niet gelukt is, het kan geen kwaad er mee door te gaan als je niet zwanger bent, maar het kan wel degelijk kwaad ermee te stoppen als je dat wel bent, dus in geval van twijfel gewoon de medicatie blijven nemen. Fijn dat de medewerker van de kliniek dat ook nog bevestigd heeft aan je. Het is idd geruststellend als je ziet dat het streepje steeds duidelijker wordt, dwz dat het hcg toeneemt en dat is wat je wil in een prille zwangerschap. Er kan idd wat mis gaan, het is goed dat je dat ergens in je achterhoofd houdt, maar onthoud ook dat het veel vaker gewoon goed gaat. Ik heb zelf helaas ervaren dat het mis kan gaan, maar daarna heb ik wel een gezonde dochter gekregen. Probeer jezelf niet teveel bezig te houden met alles wat er mis kan gaan, maar probeer te genieten van deze zwangerschap. I know, makkelijk gezegd, maar het is zoiets moois en bijzonders. Neem het week voor week en naarmate je verder komt zal ook je vertrouwen groeien. Wanneer heb je nu je eerste echo? Ik snap dat je cijfertjes wilde vinden van de kansen op een zwangerschap, maar die zijn best lastig te vinden en ook nog eens niet toepasbaar voor iedereen. Er zit bijvoorbeeld al een verschil in kansen of je 30 bent of 40 ik noem maar wat en verder heeft ook levensstijl, gezondheid van jou en zo nog veel meer factoren invloed op de slagingskansen. Daarbij worden er ook nog her en der verschillende cijfers genoemd, eigenlijk heb je er geen bal aan. Wat wel vaststaat is dat niet ieder embryo buiten de baarmoeder overleefd tot 5 dagen, dat er tussen dag 3 en dag 5 nog best veel afvallen, dus degenen die het wel redden zijn echt hele sterke embryo's dat is dan eigenlijk de enige houvast die je hebt. Verder zou je ook kunnen vragen naar de kwaliteit. Een blasto krijgt als aanduiding hiervoor meestal een cijfer varierend van 1-6 en 2 letters varierend van A tot D. Het cijfer geeft aan hoe ver het embryo in ontwikkeling is waarvan 1/2 dan staat voor een Morula (stadium voor blasto, meestal dag 4) en 6 een zeer vergevorderd embryo wat al uit de schil aan het komen is. 3 is dan een beginnende blasto en 4/5 is een iets verder ontwikkelde blasto. Meest wenselijk is geloof ik een 3 of 4 met een 6 ben je wellicht te laat en is die te ver ontwikkeld. De letters staan voor de kwaliteit van het embryo zelf en de kwaliteit op dat wat de placenta moet gaan worden, waarbij A het beste is en D het slechtste. Met A en B heb je een zeer goede en goede kans van slagen, met C heb je een iets mindere kans van slagen, D geeft weinig kans. Het meest wenselijk is dan een AA, maar een BB geeft ook een prima kans. Als je dan kijkt wat het meest optimale embryo zou zijn om dan terug te plaatsen dan zou dit de 3AA en 4AA zijn. De informatie heb ik zelf van internet gehaald hoor en middels zelfstudie de afgelopen jaren denk ik dat ik me voldoende ingelezen heb om te weten waar ik mee bezig geweest ben, maar ik heb geen medische achtergrond, dus pin me er niet aan vast. Ik ben zelf een beetje een controlfreak dus ik wil altijd alles weten en zo ook dus van dit soort behandelingen. Verder heb je ook gewoon geluk nodig, heel erg vreselijk veel geluk.

Wat fijn @Chrissy dat de glucosetest goed was, je hebt gewoon een goed groeiend kindje in de buik dan. Enige zorg die ze nu dan hebben is dat ze in de gaten houden dat je kindje niet te groot wordt, ivm eventuele complicaties, maar ze zeiden toen tegen mij dat ze in principe liever kindjes zien die heel goed groeien want daar maken ze zich dan stukken minder zorgen om dan kindjes die achter lopen qua groei. Je hebt gewoon voedzame placenta Wat ben je al ver ook zeg, intussen bijna 30 weken dan alweer, wow. Volgens mij hoor je ook gewoon een 30 weken echo te krijgen, een zogenaamde groei echo, die krijgt iedereen, maar een extra echo is idd nooit verkeerd. Ik heb er ook wat extra gehad, vond ik niet erg en op het laatst kreeg ik ook ctg's en die zagen er altijd prachtig uit. Hier gaan we intussen alweer richting de 3 maanden, het gaat zo snel. Van een weerloos babietje is ze de afgelopen weekjes veranderd naar een babietje dat reageert op mij, naar mij lacht en we kunnen samen al hele gesprekjes voeren. Ze huilt wel nog steeds heel veel, tenzij ze bij mij ligt, maar gelukkig wordt ook dat langzaamaan wat beter. Helaas komt ook het weer moeten gaan werken met rasse schreden dichterbij en daar kijk ik echt totaal NIET naar uit. Zo geen zin in en ik wil haar ook helemaal niet wegbrengen, hoe lief ze ook voor haar gaan zijn, ik wil haar toch het liefste bij mij houden, maar ja, ik weet ook dat dat nu eenmaal niet gaat. Ik snap jouw dubbele gevoel tov mensen waar het (nog) niet is gelukt om kindjes te krijgen, maar iedereen heeft het recht om zijn of haar geluk te delen, ook jij. Het leven bestaat nu eenmaal uit geluk en verdriet en als mensen daar niet tegen kunnen dan is dat iets van hun en niet van jou Chrissy. Juist jouw verhaal is zo mooi, compleet met de grond gelijk gemaakt door die arts in dat eerste ziekenhuis waar je in behandeling was en nu al zo ver zwanger, jij bent toch echt wel het bewijs dat ze er soms zo faliekant naast kunnen zitten met hun gezever over oude eitjes en blabla. Het is echt heel hoopgevend en ook al geeft het geen garanties voor anderen, hoop is iets dat we allemaal nodig hebben in een zwaar traject als dit. Welkom terug @Heleen79 en weer vol in traject ook lees ik. Wat een hoop follkels had jij zeg, jeetjemina, 28 maar liefst! Kan me voorstellen dat je daar wel last van gehad hebt. Balen dat er niks in de vriezer kon, maar wel fijn dat je een supermooie blasto terug geplaatst hebt gekregen. Inmiddels ben je alweer ruim een week verder en mag je al bijna testen denk ik? Met een blasto is het een dag of 10-12 dat ze aanhouden als testdag dus dat is dan ergens maandag-woensdag dat je mag testen. Wat superspannend! Fijn dat je een goed gevoel erbij hebt, een positieve vibe is sowieso lekker en nu nog een positieve test! Hoe voel je je nu? Voor wat betreft die alternatieve behandelingen, ik zelf heb daar niet zoveel mee gedaan, behalve dan baarmoedermassage. Dat heb ik de laatste behandeling gedaan omdat ik echt het gevoel wilde hebben er alles aan gedaan te hebben dit keer. Verder heb ik na de terugplaatsing iedere dag een half uurtje gewandeld omdat dit goed was voor de doorbloeding en heb ik ook braaf alle stappen (inclusief stomen boven soepbakje) wat de baarmoedermassagemevrouw had gezegd dat ik moest doen. Het resultaat ervan zit nu bij mij op schoot Of het daarvan komt, ik heb werkelijk geen idee, maar kwaad kan het zeker niet. Ik zeg zelf altijd.... Doe wat goed voelt, dan doe je het nooit verkeerd! Voor wat betreft je vraag over blasto's en kansen. Wat ik her en der meegekregen heb is dat niet ieder embryo het blasto stadium bereikt. Een embryo dat dit wel bereikt is van zichzelf al een sterk(er) embryo en heeft daardoor een iets grotere kans van slagen dan een 3 daagse. Er zijn meer embryo's die het 3 daagse stadium bereiken, waardoor je met 3 daagse wel meer kansen creeert. Maar ik ben van mening dat er ook een dosis geluk bij nodig is. Ik heb succesverhalen gezien van mensen die 3 daagse embryo's terug geplaatst hebben gekregen en een gezonde baby kregen, mensen die totaal geen kans hadden met matige embryo's die een gezonde baby hebben gekregen en mensen die toppers terug kregen die helaas niet zwanger werden of het kindje verloren, het kan echt alle kanten op. Verder zijn ook een aantal factoren nog van invloed op de kans van slagen, leeftijd moeder (helaas), kwaliteit bms, kwaliteit embryo, leefstijl moeder (nou dat zit bij jou wel snor) en geluk, heel erg vreselijk veel gelukt! Percentages willen denk ik niet zo heel veel zeggen, ik heb op internet percentages van 25-35% voorbij zien komen, waarbij 25% dan voornamelijk bij de 3-daagse genoemd worden en 30-35% dan bij de blasto's. Maar ik denk dat ze die percentages ook berekend hebben bij jonge(re) vrouwen en dat de slagingskansen voor ons iets minder jonge vrouwen iets lager liggen dan dat.

Hoe was de glucosetest geweest @Chrissy? Niet te druk om maken hoor, soms heb je 'gewoon' een groter kindje. Bij mij bleek de kleine dame gewoon goed gevoed te worden door een prima placenta (werd helemaal niet minder aan het eind) en een lekkere dikke navelstreng zodat al die voeding er probleemloos doorheen kon, ze had het dus gewoon heel erg goed bij mij en nu nog steeds groeit ze heel goed. Inmiddels is ze ruim 2 maanden oud alweer en een heel dametje aan het worden. Ze kost wel veel tijd want ze wil niks liever dan bij mij zijn, dus ik sjouw wat af met haar, vind dat soms wel lastig want ik wil ook nog andere dingen doen die ook nodig zijn, zoals huishouden enzo. Hopelijk vind ze snel een soort ritme waarbij ze ook kan slapen zonder mij. Verder is het een heerlijk knuffeltje, ze slaapt zo lief op mijn schouder en als ze wakker is dan lacht ze zo lief naar mij, ik smelt dan gewoon helemaal als ik dat guitige tandenloze bekkie naar mij zie lachen. Die placentameting idd ook niet te druk over maken, als die voor de opening blijft liggen krijg je een keizersnee, lijkt me minder prettig, maar zijn zoveel die dat krijgen om wat voor reden dan ook, maar eruit gaat die sowieso, niet natuurlijk, danwel operatief. Fijn dat je kleintje het lekker naar de zin heeft in je buik, voelt toch goed he? Als je ze veel voelt bewegen. Intussen ben je ook alweer een eindje op weg, hoe ver ben je nu? Ik moest laatst nog aan je denken en aan je eerste berichtje hier, zo somber door dat kloteziekenhuis dat je zo totaal geen perspectief gaf en moet je nu eens zien, gewoon via IUI zwanger geworden heel snel ook nog eens en al zo ver ook. Ik ben zo blij voor je, dat je ondanks dat negatieve ziekenhuis toch door gezet hebt en dat het je gewoon gelukt is. En hoe is het met de andere meiden hier? Veel liefs!

Wow wat een fijn nieuws @Bailey2021 al zo ver inmiddels jeetje. Balen dat je flink ziek geweest bent en qua vermoeidheid, een zwangerschap op zichzelf is al vermoeiend met 1 kindje, laat staan als er 2 groeien, kan me voorstellen dat je uitgeput bent idd. Intussen alweer bijna 2 weekjes verder, bijna op de helft en tijd voor je 20 weken echo. Dat moet heel bijzonder zijn met 2 kindjes, ik wens je alvast heel veel succes!

Welkom @EviKijl wat mooi dat jullie kindjes geadopteerd hebben en daarnaast nog voldoende liefde over hebben voor een eigen kindje. Ik hoop dat het jullie gegeven is en wens jullie veel succes! Ik moet me aansluiten bij de rest, Lucrin ken ik niet, ik kan je dus niet helpen daarmee. Heb het ook niet voorbij zien komen in dit topic. Ja, ze is idd alweer ruim 4 weken oud @Chrissy vind het ongelooflijk hoe snel het gaat en ik kan haar nu al niet meer wegdenken uit mijn leven. Het voelt alsof ze er altijd al is geweest. Wat fijn dat je 20 weken echo goed is geweest, een kindje dat voor ligt op groei is altijd fijn, daar maken ze zich minder zorgen om. Krijg je misschien straks wel dat ze je in de gaten willen gaan houden dat ze niet te hard groeit en daardoor erg groot wordt. Een grote baby kan complicaties opleveren bij de bevalling, maar goed, dat houden ze wel heel goed in de gaten, althans, dat is mijn ervaring. Mijn dochter lag ook voor op groei met de 20 weken echo (2 dagen) en ze bewoog ook heel veel. Ze zeggen dat een baby die veel beweegt een happy baby is en als ze dan ook nog eens voor ligt op groei dan kun je wel echt ervan uit gaan dat je kindje het enorm naar de zin heeft bij jou. Fijn ook dat je haar zo goed voelt bewegen, het geeft toch geruststelling, ook al haalt het niet alle onzekerheden weg, ik merkte zelf dat ik er toch wat relaxter in stond toen ik haar eenmaal dagelijks voelde. En naarmate zij ouder en sterker werd, werden de schopjes ook steeds duidelijker. Voor wat betreft de placenta, bij mijn 20 weken echo lag mijn placenta recht voor de uitgang. Ze zei toen tegen mij dat in 95% van de gevallen de placenta met het groeien van je baarmoeder mee naar boven trekt en dus voor de uitgang weg gaat. Als die voor de uitgang blijft liggen dan kan ze er niet uit en zit er helaas niks anders op dan een keizerssnee. In het ziekenhuis bevallen heb ik niet als vervelend ervaren, vond het eigenlijk wel prettig, van alle gemakken voorzien en geen rommel thuis. Bij de groei echo met 30 weken bleek bij mij inderdaad dat de placenta weg getrokken was en dus niet meer voor de opening lag. Het levert je mooi een extra echo op, dus dat is een fijne bijkomstigheid. Wat een fijn nieuws @Paulma dat jullie toch nog voor die vierde poging gaan. Ik kan me zo goed jouw gevoel van 'het is niet af' voorstellen en ook dat knagen van 'wat als' en het idee een kans te hebben laten liggen. Zelf heb ik altijd zoiets van, ik heb liever spijt van dingen die ik wel heb gedaan, dan van dingen die ik gelaten heb. Al is het met een traject als dit wel een lastige keuze natuurlijk omdat er heel veel verdriet bij kan komen kijken, of intens geluk. Er zit niks tussenin en dat is wat het ook zo een lastig traject maakt. Zeker ook nog als je bedenkt wat je er allemaal voor moet ondergaan. Vind het een goede keuze dat je deze laatste poging in het buitenland gaat doen. All in, alles voor deze laatste poging, ik snap je zo goed. Fijn ook dat de NL arts het geen slecht idee vind en met jullie meedenkt. Ik sluit me bij hem aan, zoek goed uit waar jullie je prettig bij voelen en ga niet blind af op de cijfertjes want die willen ook niet perse iets zeggen. Als ik jouw verhaal zo lees en ook van wat je in het verleden verteld hebt dan denk ik dat Belgie voor jullie de betere keus is tov Duitsland (als ik zo vrij mag zijn mee te denken ). Omdat je zelf al eens geschreven hebt twijfels te hebben over de kwaliteit van je baarmoeder en ze dat in Belgie zo te lezen meer onderzoeken, zou ik een kliniek kiezen die daar veel mee doet en ook goed bekend om staat. Ik kan je niet adviseren daarin verder, want ik heb me nooit gericht op Belgie en Duitsland. Maar omdat je arts zegt dat Duitsland meer gericht is op de kwaliteit van het sperma en vitamines, alleen denk ik niet dat daar 'het probleem' ligt, bij het sperma van je man, gezien jullie altijd wel meerdere embryo's hadden, dus er zijn wel bevruchtingen. En welke vitamines je kunt gebruiken kun je ook opzoeken via dr Google. En je weet wat ze zeggen over dronken mensen en kinderen he? Die spreken de waarheid... Ik wens jullie alvast heel veel succes toe, ik hoop zo dat het in dit nieuw verse jaar gaat lukken voor jullie!

Dankjewel lieve meiden voor alle gelukswensen. We zijn inmiddels 2 weekjes onderweg en het gaat heel goed met ons. Ik ben weer op de been en hersteld, alleen de onderkant is nog wat gevoelig. De kleine is haar geboortegewicht intussen alweer voorbij en we hebben onze eerste wandeling ook al gemaakt. Ze is nog steeds superlief en tevreden, behalve als mevrouw haar eten wenst, dat wil ze dan dus ook onmiddellijk, ze heeft een goed stel longen en weinig geduld... Jij omschrijft precies zoals het is @Nina79 het was idd een orkaan, had het liever wat rustiger gehad, maar zoals mijn vader altijd zei vroeger.... 'Lieverkoekjes bakken wij hier niet' Ik geniet enorm van haar en ik kan soms nog steeds niet bevatten dat mijn lange, moeilijke en verdrietige reis naar een kindje zo een mooi en lief kindje opgeleverd heeft, waar heb ik haar toch aan verdiend.... Pure dankbaarheid is wat ik voel als ik naar haar kijk. Ook jullie hebben mij vaak door een rotperiode heen geloodst, het is fijn om er voor elkaar te kunnen zijn in een moeilijk traject als dit. Heb hier toch heel wat epistels neergekladderd De vorige keer had jij toch een ´verse´ terugplaatsing Nina? Toch geen cryo? Meen me te herinneren dat het jouw allereerste IVF poging en terugplaatsing was en dat die meteen gelukt was. Risico dat je neemt met het terugplaatsen van 2 is dat ze beide blijven zitten en je dan dus twins krijgt, dat geeft wat groter risico, maar goed, dat hoef ik jou niet te vertellen. De kans dat ze beide blijven zitten is overigens niet zo groot. Ik heb beide zwangerschappen 2 laten terugplaatsen en beide keren is er eentje blijven zitten. Maar goed, je ziet wel aan Bailey dat ze ook beide kunnen blijven zitten. Je 'moet' gewoon goed jezelf afvragen of je dat risico wil nemen. De kans dat een terugplaatsing lukt is ietsje groter met het terugplaatsen van 2, ook komt het heel af en toe voor dat een cryo het ontdooien niet overleefd, als je er dan 2 hebt laten ontdooien kun je toch een terugplaatsing nog van eentje laten doen. Met het terugplaatsen van 2 zijn je cryo's wel eerder 'op' dat vinden sommigen ook niet prettig. In NL zijn ze niet zo happig op het terugplaatsen van 2 cryo's, meestal plaatsen ze gewoon eentje terug en vragen ze jou niks, maar als je 38 jaar of ouder bent dan mag je er altijd 2 laten terugplaatsen en dat mogen ze je dan ook niet weigeren, maar zullen ze je wel afraden, maar als jij er graag 2 wil laten terugplaatsen dan is dat wel jouw recht. Gewoon doen wat goed voelt voor jou. Ja, toch een meisje @Chrissy dus het was toch toeval in het ziekenhuis en mijn gevoel is de hele zwangerschap dus ook goed geweest. Ik voelde zo aan alles dat er een klein grietje in mij groeide, al had het mij geen bal uitgemaakt als het een jongen was geweest hoor, ik was gewoon al zo blij en dankbaar dat het gelukt was. Mijn zoon vind zijn zusje vooral heel erg klein, hij durft haar amper vast te houden, ze is in zijn ogen zo fragiel. Verder vraagt die zich af of zij niet een ontzettend saai leven heeft, zo de hele dag maar liggen te slapen. Intussen heeft hij met zijn vrienden wel beschuiten met muisjes gegeten en werpt hij regelmatig een blik in de box waar zij dan in ligt. Denk dat als zij ouder wordt en hij er wat meer mee kan dat het allemaal wel goed gaat met die 2, nu heeft hij er eigenlijk niet veel mee, wat moet zo'n grote jongen nu met een babietje? Zie dat vaak ook met mannen (vaders ook) die vinden het meestal ook pas leuk worden als ze baby- af zijn, dus ik snap ook wel dat hij er nu nog niet zoveel mee heeft/kan. Ben vandeweek de grote boodschappen wezen doen, toen heb ik haar bij hem gelaten (zij sliep), dat vind hij dan prima. Kleine boodschapjes kan ik gewoon halen met haar in de kinderwagen, maar als het veel is, dan vind ik het zo'n gedoe als ik haar moet meenemen, even vlug op en neer alleen is dan een stuk makkelijker. Hoe was je 20 weken echo geweest Chrissy? Hopelijk was alles goed en dan ben je nu inmiddels ook begonnen aan de tweede helft van je zwangerschap. Dankjewel lieve @Aslyn voor je berichtje, ik hoop dat het met jou goed gaat. Wat lief dat je nog even bent komen kijken hoe het met mij gaat en hoe het afgelopen is. Lieve @Paulma ook jij bedankt voor je lieve woorden en dat terwijl jij zelf in zo'n verdrietige tijd zit nu. Ik vind het superlief dat je dan toch de moeite neemt om mij te feliciteren met dit baby geluk wat ik jou (en iedereen hier) ook zo gun. Goed te lezen dat jullie met een specialist willen praten over de mogelijkheden. Wellicht kun je eens een balletje opgooien waar je nu onder behandeling bent geweest? En goed dat je de tijd neemt ook, qua leeftijd kun je die tijd ook echt nog wel nemen, je bent nog jong genoeg, een overhaaste beslissing nemen hierin zou ik ook niet doen. Weeg alle voor- en nadelen tegen elkaar af en lees je goed in de mogelijkheden in, maar die zijn er echt nog wel, mogelijkheden, het is alleen voor jullie om te bepalen of jullie dat aankunnen en willen. Ik heb zelf ook op hetzelfde punt gestaan als waar jij nu staat, in 2020 besloot ik ook ermee te stoppen, na het verlies van mijn zoontje en de mislukte terugplaatsing van de laatste 2 cryo´s waren mijn mogelijkheden (ook financieel) op, toch bleef het knagen, precies om dezelfde reden als jij Paulma, ik wilde het zo graag, ik besloot om een allerlaatste ultieme poging te doen, bij een van de (in mijn ogen) beste klinieken ter wereld, ik schraapte alles wat ik had bij elkaar en belande in april in een rollercoaster van emoties, angst om dit weer te verliezen, ik wist niet of ik zo'n verlies nog een keer aan zou kunnen, maar ik werd beloond met een prachtig mooi meisje, ik gun het jou (en de andere meiden) ook zo om dit geluk te mogen ervaren. Mentaal gezien was mijn zwangerschap echt niet makkelijk, ik heb zo vaak bibberend bij de verloskundige gelegen, bang te horen dat zij er niet meer was, maar het gebeurde nooit, sterker nog, deze baby had het enorm naar de zin in mijn buik, tot het laatst aan toe. Ook alles wat men mij voorspiegelde bleek totaal niet te kloppen, mijn placenta was top en de kleine had een hele dikke navelstreng wat betekende dat zij heerlijk heeft gesmikkeld in mijn buik en daarom was zij ook wat groter dan gemiddeld, zij heeft het gewoon supergoed gehad bij mij en dat heeft me ook heel goed gedaan. Zeker in het buitenland zijn er nog veel meer mogelijkheden, wat Nina ook zegt, soms is er maar iets heel kleins nodig, of andere medicatie om een behandeling wel doen slagen, in Nederland houden ze toch veel vast aan standaard protocollen, terwijl ze in het buitenland veel verder kijken en veel meer naar jou als persoon. Komende maanden goed de voors en tegens tegen elkaar afwegen en als je info nodig hebt over eea aan behandelingen of buitenlandse klinieken dan stuur me een prive berichtje, dan help ik je graag verder met de info die ik heb. Lieve meiden ik wens jullie allemaal een goed 2022 (mag officieel niet meer geloof ik, maar iemand iets goeds toewensen kan nooit kwaad toch?) en ik hoop zo dat jullie allemaal dit jaar beloond gaan worden met een prachtig kindje!

Lieve meisjes, ik ga beginnen met een fantastisch nieuws te melden, ik ben inmiddels bevallen van een prachtig meisje. De bevalling is ingeleid, in eerste instantie deed het allemaal niet zoveel totdat ik in een storm van weeen belandde en ze heel rap ineens in mijn armen lag, ik heb amper beseft wat me overkomen is en had totaal geen controle meer over mijn eigen lichaam. Heb er wel ff serieus van bij moeten komen maar nu gaat alles goed en de kleine doet het top. Ik ben zo blij en gelukkig met haar, ik kan uren naar haar kijken. Ze is ook zo mooi, lief en tevreden, huilt alleen als ze honger heeft. Ik kan het jaar niet mooier afsluiten en een nieuw jaar niet mooier beginnen. Ik hoop met heel mijn hart dat jullie allemaal dit mooie wonder mogen gaan meemaken in 2022! Met geen pen kan ik de dankbaarheid en het geluk omschrijven wat ik nu voel. Ik wens jullie allemaal alvast een hele goede jaarwisseling toe en dat al jullie wensen uit mogen komen. Geef niet zomaar je wens op, ik deed dat ooit ook en zie wat de allerlaatste ultieme poging mij gegeven heeft.

Dat is alweer een poosje geleden @Nina79 leuk om weer wat van je te vernemen Dat is wat ik bedoelde idd TTTS, ik ken alle termen niet, maar een kennis van mij heeft dat dus gehad met haar tweelingzwangerschap. Ja, deze komt niet (of iig niet veel) te vroeg, raar idee wel hoor dat ik nu al zo ver ben, ook verlof vooraf kende ik niet. Met mijn zoon was ik nog aan het werk en toen lag die plotsklaps op mijn buik. Inmiddels ben ik hard op weg naar de 37 weken dus dat vind ik wel een fijn idee. Verder is dit kindje ook een stuk groter dan mijn zoon was (ook op de termijn waarop hij geboren is was dit kindje al groter) dus dat is ook een fijn idee. Vind het wel lekker ff verlof te hebben en niks meer te moeten. Buik begint de laatste dagen hard te groeien ook en die kleine beweegt zoveel dat ik mijn hele buik op en neer zie gaan, jeetje. Zit af en toe wel in de weg, sokken aandoen ofzo, das wel een dingetje, maar ja, de laatste loodjes, het is niet zo lang meer, dus ik kom er wel doorheen. Ik heb zelf de hele zwangerschap gedacht dat het een meisje is, dit vanwege een droom die ik gehad heb half april, dus nog voor de terugplaatsing, het was zo levensecht. Alleen ik ben bang dat het ziekenhuis zich versproken heeft afgelopen week.... Ik ging voor die ctg en ik word meegenomen naar een kamer en die mevrouw zegt, zo ga daar maar liggen... U krijgt een zoontje? Ehm, dat weet ik niet, vond het een rare vraag, hadden ze nog nooit zo specifiek gevraagd, meestal vragen ze of ik weet wat het is. Vervolgens zit ik diezelfde middag bij de gynaecoloog om de ctg uitslag te bespreken en daar zat een co assistent bij en die zegt precies hetzelfde... U krijgt een zoontje? Denk wtf? 2x op 1 dag wordt nu gezegd iets over een zoontje.... Dus ik zeg weer, ik weet het niet, ik wil het niet weten en vervolgens zegt de gynaecoloog dat zij het ook niet weten. Maar sindsdien zeurt dat wel door mijn hoofd, zo specifiek, 2x keer, u krijgt een zoontje? Tuurlijk weten die dat wel, die hebben toch al lang op een echo gezien wat er in mijn buik zit, dat heeft vast iemand genoteerd. Dus ik ga er maar stevig rekening mee houden dat er een mannetje in mijn buik zit. Niet dat ik dat erg vind ofzo hoor, ik ben al lang blij dit geluk te mogen ervaren, alleen heb ik nog altijd geen jongensnaam..... En een hele leuke meisjesnaam die echt niet voor een jongen kan..... De inleiding zie ik wel een beetje tegenop moet ik eerlijk zeggen, ik heb uitleg gehad en een fllmpje heeft ze me laten zien hoe dat gaat, met een ballonnetje wat ze dan inbrengen, maar dat kan volgens de gynaecoloog 1-3 dagen duren voordat de kleine er dan is. Ik mag met ballonnetje en al naar huis, maar moet dan terugkomen als ik weeen krijg. Ik mag ook in het ziekenhuis blijven. Beide opties vind ik lastig, want ja, als ik snachts weeen krijg, dan moet ik maar zien hoe ik in het ziekenhuis kom (met taxi dan denk ik) maar als ik blijf en het duurt 3 dagen lig ik me daar kapot te vervelen en dan ben ik toch liever thuis. Heel eerlijk gezegd hoop ik dat ik volgende week gewoon spontaan aan de gang ga, de gynaecoloog hoopt dat ook. Van haar mag die volgende week ook komen, maar vooralsnog is er nog niks te merken dat die zoiets heeft van nah, ik vind het wel mooi geweest hier binnen. Dat frietje speciaal is met uitjes hoor, gewoon volle bak, dat wordt echt zo genieten. Stom eigenlijk, kan maanden zonder frietjes, maar nu ik ze niet kan eten heb ik er al weken enorme zin in.... Mijn zoon zijn letterlijke bewoordingen waren: Als jou dit blij en gelukkig maakt vind ik het best, maar mij boeit het eigenlijk niet zo. Precies een reactie die bij hem past en ook bij zijn leeftijd hoort. Intussen heeft hij wel voor mij een jongensnaam bepaald die ik niet lelijk vind maar ook niet heel erg fantastisch.... Verder bemoeit hij zich hier en daar ook met de kinderkamer en toen iemand tegen mijn nichtje zei, kijk, weer een oppas adresje voor jou zei hij, ho ho, ik ben er ook nog hoor, als mama een keer weg wil.... Maar ik verschoon geen luiers! meteen er achteraan. Hij hoopt enorm op een jongen. Ik heb het er niet veel over met hem, wil hem ook niet overstelpen met babynieuws, dus zo af en toe hebben we het erover. Als ik naar het ziekenhuis moet voor controle vraagt hij altijd wel hoe het geweest was en ik heb hem de echo fototjes laten zien, dus hij vind het ergens toch ook wel interessant volgens mij, ook raar en dat snap ik heel goed. Hoe is het met jou verder? En je dochter? Over 2 maandjes wordt ze ook alweer een jaar, wat gaat het snel zeg. Intussen je leven weer op de rit en gewend aan het mama zijn denk ik, weer aan het werk las ik. Voelt dat anders nu? Je werk? Nu je zelf een kindje hebt? Wachttijd van 4 maanden is best een poosje idd. Hopelijk dat je dan ook meteen van start kunt met de cryo's want tijd is iets wat wij (helaas) niet zoveel van hebben (meer) op dit gebied. Ik hoop voor je dat binnen die cryo's nog zo'n toppertje zit en dat een hele nieuwe IVF poging je bespaard gaat blijven. In Nederland mag je overigens wel na je 43e nog IVF doen, alleen wordt het dan niet meer vergoed en moet je alles zelf betalen, de behandeling en ook de medicatie. Er zijn enkele klinieken in NL die behandelingen doen tot je 45e. Terugplaatsen van cryo's mag in NL tot je 50e.

Wat klote zeg @Paulma dat je lichaam in combinatie met de medicatie je zo gefopt heeft. Je hoopt dan zo dat het via de natuurlijke weg alsnog gelukt is en dan blijkt dat niet zo te zijn. Wat een ontzettende domper moet dat zijn geweest, ik weet gewoon even niet wat ik moet zeggen tegen je, dus geef ik je maar gewoon een virtuele knuffel... Intussen ben ik eindelijk aan het genieten van mijn verlof, geen regeldingen en gedoe meer even en gewoon even niks moeten (behalve dan wat ziekenhuisafspraken hier en daar). Het is wel raar om niet naar het werk te hoeven. De kleine groeit nog steeds heel goed, ligt nog altijd boven gemiddelde qua groei en verder is die erg beweeglijk. Volgens het ziekenhuis is dat allemaal prima, want dat wil zeggen dat de kleine het enorm naar de zin heeft bij mij en dat ze zich geen zorgen maken, dus dat doe ik dan ook maar niet (meestal). De nachten zijn inmiddels vrijwel zonder spuugpartijen, maar moet wel regelmatig eruit om te plassen. Qua eten idd nog veelal gezonde kost want dat trek ik het beste, ik kan het wel afwisselen met pasta of rijstgerechtjes, dat gaat ook goed, alleen echt vet eten of iets wat heel zwaar op de maag valt komt er geheid uit. Nog een paar weekjes en dan kan ik eindelijk weer normaal eten, want dat 7x per dag eten vind ik vervelend en de noten komen me intussen de neus uit, maar goed, alles voor het goede doel. Slim wel dat je de verzekering alvast hebt omgezet Paulma, zo heb je iig de keus, een jaar kan lang duren en ook al ben je nu superverdrietig, misschien denk je er een half jaar later toch weer anders over en dan heb je iig wel de keus om voor dat 4e traject te gaan. Wow @Chrissy alweer 16 weken, dat begint al lekker op te schieten voor jou zeg. Wat fijn dat je je beter voelt en dat alle testen goed waren en dat het goed met je gaat. Ik kan me heel erg je twijfel en ongeloof voorstellen, ik heb dat ook gehad en ik heb dat nog steeds. Het gaat dadelijk veel schelen als je de kleine gaat voelen bewegen, dan krijg je die bevestiging van de kleine, maar zelfs dan, als je de eventjes niet voelt ga je toch weer twijfelen. In een traject als dit en met wat wij allemaal hebben meegemaakt en moeten doorstaan is dat echt niet raar. Wat fijn ook dat ze op je werk zo leuk gereageerd hebben. Moest wel lachen om dat stukje van je bazin die blij was dat je 'alleen maar' zwanger bent en niet ontslag kwam nemen. Ik vond het vertellen van mijn zwangerschap ook spannend, maar tot nu toe ook alleen maar leuke reacties gehad. En er zullen vast wel mensen zijn die er wat van vinden, maar die hebben dat dan niet gezegd en weet je, ik heb er intussen ook dikke schijt aan hoor, my life, my choice. Meeste mensen zeggen wel tegen mij dat ze gewoon aan mij kunnen zien hoe blij en gelukkig dit kindje mij maakt en dat ze het alleen daarom mij al zo gunnen en dat gaat ongetwijfeld voor jou ook gelden. Voor mijn idee gaat het nu ook ineens heel snel, ben intussen de 36 weken al voorbij, can you believe that? De kleine doet het nog steeds goed en ik zelf eigenlijk ook wel. Sinds ik heb ondervonden wat ik wel en niet kan eten zonder te spugen en ik met verlof ben voel ik me best prima allemaal eigenlijk.. Merk wel dat de buik in de weg zit met poetsen of sokken aandoen ofzo en als ik de trap op loop lijkt het wel of ik een marathon gelopen heb, dus ja, gas terug en rustig aan, maar verder ben ik nog best vitaal, zeker voor zo'n ouw ding hoogzwanger. Vorige keer was de kleine nog niet ingedaald Chrissy, lag alleen in de perfecte houding voor bevalling, maar nog best hoog in de baarmoeder, dus toen hadden ze tegen me gezegd dat als mijn vliezen zouden breken dat ik dan moest gaan liggen (ivm navelstreng die dan eruit kan vallen en dat kan risico geven voor de baby) maar vandaag had ik weer een controle en toen bleek dat de kleine inmiddels wel ingedaald is. Heb een ctg gehad vandaag om mijn hartslag en zuurstofopname te meten en ook de hartslag van de kleine. Verder werd om de 5 minuten de bloeddruk gemeten en daarna besproken met de gynaecoloog. Ze liet me de staatjes zien wat ze gemeten hadden en ze zei dat het de mooiste ctg was die ze vandaag gezien had. Er zat een co assistent bij en daar zei ze tegen, kijk, dit is het perfecte voorbeeld van een kindje dat het enorm naar de zin heeft. Dat deed me dan weer zo goed dat te horen, de kleine voelt zich fijn, heeft het fijn en doet het goed. Mijn metingen waren ook top, jouw lichaam doet het super zei ze tegen mij, vond ik ook fijn te horen. Ik word idd eerder ingeleid, ze willen de 40 weken bij mij niet afwachten omdat als je wat ouder bent de placenta op het eind van de zwangerschap harder achteruit gaat dan bij iemand die een stuk jonger is. Ze willen dat risico niet nemen dat het dan alsnog mis gaat, daarbij is de kleine aan de maat en willen ze ook niet dat er dan complicaties komen met de bevalling, dus gaat hun voorkeur ernaar uit om rond de 39 weken in te leiden. Wat dus wil zeggen dat ik nog een week of 3 te gaan heb De datum is ook al bekend, is vandaag besproken, maar die hou ik lekker voor mezelf En ik weet ook al wat ik ga eten op de dag dat ik thuis kom met de kleine.... Een frietje speciaal! Kleine beetjes eten is helemaal prima Chrissy, ik doe dat nu ook. 7x per dag een klein beetje eten waarvan veel groente, 2x fruit, 3x melkproduct, iedere dag een ei (gekookt of gebakken), noten, vleeswaren, beschuitjes en savonds groenten met een stukje vlees. Zo krijg je toch voldoende binnen. Hoe groter je kindje wordt hoe meer die je maag (en longen) aan de kant duwt, dus grote hoeveelheden eten lukt dan slecht (bij mij althans). Je moet gewoon ff kijken wat het beste voor jou werkt, je vind je weg daar wel in. Wat een mooie foto van je kindjes @Bailey2021 en zo duidelijk ook! Fijn om te horen dat alles goed met ze gaat en dat ze een krachtig hartje hebben allebei. Dat ze beide een vruchtzak hebben is beter voor ze, heb ik ook weleens gelezen. Dacht dat ze dan ook beide een eigen placenta hebben wat latere problemen kan voorkomen. Je hebt zo'n tweeling syndroom (weet de naam er niet van) maar dan delen ze de vruchtzak en placenta en dan neemt de ene alle voeding en heeft de ander niks, waardoor 1 kindje dus achterblijft in groei, dat kan dan gevaar opleveren dat je eentje zou verliezen, ook is er meer kans op siamese tweeling met 1 vruchtzak. Maar dat heb jij dus niet, jouw kindjes hebben beide een vruchtzakje en dus veel minder risico's. Ook als je bijvoorbeeld te vroeg zou bevallen, dan heb je kans dat ze dan de ander nog kunnen proberen te laten zitten. Heeft alleen maar voordelen beide een vruchtzak. Verder niet te druk maken hoor (doe je toch wel) om hoe je het gaat doen allemaal en de gezondheid van de kleintjes. De 'risico's' bij een tweelingzwangerschap zijn nu ook weer niet zo enorm. Ik ken genoeg voorbeelden van tweelingen die prima op gewicht waren en ook nog eens op tijd geboren zijn. Wel allemaal eerder dan 40 weken, maar die kwamen dan met 37/38 weken zoiets. Het zal voornamelijk de tweede helft van je zwangerschap wat zwaarder voor je worden, maar ja, daar kun je je op instellen. Hoe weten ze dat eigenlijk of het 1 eiig of 2 eiig is? Kunnen ze dat in de baarmoeder al meten of zien ergens aan? Of pas na de geboorte? Als je een jongen en een meisje krijgt, dan is het makkelijk, dan is het 2 eiig. Ik snap heel goed je angst dat het niet goed is, die angst zal nog wel ff blijven Bailey, dat hebben we allemaal. Probeer vertrouwen erin te houden hoe moeilijk ook soms en van afspraak naar afspraak toeleven dan maar. Voor nu naar de 23e dan... Ik zal voor je duimen dat alles zo goed blijft gaan, voor nu ziet het er allemaal heel goed uit iig. En probeer in gedachten te houden dat de kans dat het mis gaat heel erg afneemt als je hartjes hebt zien kloppen.

Hoe is het met jou @Chrissy? @Bailey2021 ik snap heel goed dat je het dan nu lastig vind om jouw positieve verhaal te delen, verdriet en vreugde gaat soms gewoon samen hier, maar juist ook de positieve verhalen kunnen een ander hoop geven. Ik weet uit eigen ervaring dat het heel confronterend kan zijn als een ander dan wel zwanger is, of verder gaat waar jij gestopt bent en dat is keihard, maar zo is het leven. We zitten hier allemaal in een lastig proces wat of heel veel geluk geeft, of heel veel verdriet en daartussenin hebben we hoop. Ik heb zelf gehad dat iemand hier tegelijk zwanger was met mij, het scheelde maar een paar dagen, bij mij ging het mis, heel laat nog, na de 13 weken en zij heeft nu een prachtige dochter, hard en confronterend, maar ik gun haar van harte haar geluk. Dit jaar had ik het andersom, liep ik weer gelijk met iemand, scheelde een week of 2, bij haar ging het mis en ik ging wel door, dat voelde voor mij ook lastig en kon me ineens heel goed voorstellen hoe dat zij zich gevoeld moest hebben vorig jaar. Het is gewoon lastig, maar ja, daar is nu juist dit forum voor. Dat gezegd hebbende, proficiat Bailey met dit dubbele geluk, wat een mooi nieuws zeg, twins! Ik kan me goed voorstellen dat je geschrokken bent van de bloeding, maar gelukkig was alles goed. Het bruinverlies moet je je geen zorgen over maken hoor, dat is gewoon oud bloed van de bloeding die je gehad hebt. Een bloeding kan veel oorzaken hebben en kan door heel simpele dingen veroorzaakt worden. Sex kan een bloeding veroorzaken, een keer een harde drol uitpersen ook, maar ook het inbrengen van een poezenbol kan een bloeding veroorzaken en dat is allemaal onschuldig. Ik geloof dat iets van 25% van de zwangeren in de eerste 16 weken bloedingen heeft en als je dan kloppende hartjes hebt gezien is het meestal iets onschuldigs. Maar ik snap je zorgen, die zou ik ook hebben. Over week of 3 dan de termijnecho voor jou denk ik? Spannende weekjes vond ik dat altijd, ik leefde echt van echo naar echo, van afspraak naar afspraak en was iedere keer weer opnieuw bang voor bad news, maar het kwam nooit, lang in ongeloof gezeten dat het echt gelukt was, net als jij nu. Probeer te genieten van deze 2 wondertjes en ik verneem graag af en toe hoe het gaat met je

Shit zeg @Paulma die zag ik ff niet aankomen dat je cryo het niet overleefd heeft, ik kan me zo goed voorstellen dat je er kapot van bent. Je allerlaatste kans en dan gaat het mis bij het ontdooien en dat terwijl tegenwoordig de kans op overleven zo groot is. Ik weet niet zo goed wat ik tegen je moet zeggen, ik ken het gevoel zo ontzettend goed, er zijn geen woorden die je kunnen troosten nu, ik vind het zo erg voor je! Wat een teleurstelling moet dit voor je zijn geweest vanmorgen. Zonder op de zaken vooruit te lopen wil ik tegen je zeggen dat als je er aan toe bent, stuur me dan een prive berichtje hier, ik heb heel veel informatie van heel veel verschillende landen en clinics, heb ik destijds allemaal opgevraagd en heb alle mail bewaard. Ik kan het je allemaal doorsturen, dat scheelt jou een boel gezoek op internet. Heb informatie uit Spanje, Tsjechie (daar mag je alleen heen als je een mannelijke partner hebt), Letland, Rusland, Griekenland, Cyprus. Maar ik kan me voorstellen dat je nu een poosje de tijd wil nemen om eea te proberen te verwerken. Ik wens je veel sterkte en veel liefs lieve Paulma, ik leef met je mee en stuur je een virtuele knuffel toe.

Thanks @Sunandsand dat is aardig van je. Het ging hier ook met ups en downs en uiteindelijk een weg bewandeld die ik in eerste instantie helemaal niet in wilde gaan, maar de wens was gewoon te groot, ik ben blij en dankbaar voor dit kindje dat het zo goed doet en dat ik binnenkort mag gaan krijgen. Al denk ik dat jouw verhaal voor velen ook gewoon zeer hoopgevend is, waar anderen veel aan zullen hebben. Zo weinig kans en dan toch spontaan zwanger worden, wat een wonder en je bent ook al een heel eind op weg. Zo zie je maar dat je altijd toch ergens hoop moet blijven houden, het kan zomaar gebeuren, wat een wonder is het toch he? Krijg je nu je aanbetaling ook terug van de eiceldonatie? Of ben je dat kwijt? Omdat het nu spontaan gelukt is, zou wel mooi zijn als je dat terug zou kunnen krijgen. In Cyprus hebben ze vergelijkbare prijzen, ze beloven daar niet een minimum aantal embryo's omdat ze met menselijk weefsel werken kunnen ze daar geen garantie op geven, ook blijven daar alleen de toppers over, twijfelaars die ze hier in NL vaak wel terugplaatsen (ook soms met succes) gaan daar de prullebak in, bij mijn behandeling zeiden ze dat ik kon rekenen op 12-15 rijpe eitjes, het waren er uiteindelijk 14 waarvan 11 bevrucht, na 3 dagen waren er nog 8 over en op dag 5 waren er nog 5 waarvan 2 hele goede die terug geplaatst zijn, die andere 3 zouden ze nog een dagje opvolgen, uiteindelijk vonden ze daar 1 goed genoeg voor in te vriezen, ik had er uiteindelijk 3. Van de 2 die terug geplaatst zijn is er eentje blijven zitten en die andere heb ik nooit meer een spoor van terug gezien, die is gewoon vanished.

Ja, die percentages zijn heel hoog @Paulma maar dat komt omdat ik dan van beide kanten het beste heb, een perfect eitje en perfect zaad. Het is niet helemaal in 1 poging gelukt want ik heb natuurlijk die poging vorig jaar gehad die eindigde in een miskraam met 14 weken, maar bij dat was bij een andere clinic, bij deze clinic is het idd wel meteen de eerste keer gelukt en ik was en ben daar zooo blij mee. Die site is heel informatief, ik heb er toen veel info vanaf gehaald, halve site doorgespit en veel vergeleken met elkaar. Gekeken waar ik de beste kansen zou hebben en ook naar recensies gekeken en wat anderen schreven. Er zitten idd grote prijsverschillen in, zeker in Spanje is het verschil groot. Let op als je met garanties gaat werken, er zijn clinics die garantie bieden anders geld terug (of een heel groot deel). Medicatie wordt nooit terug betaald, dus gaat enkel om de behandeling en vraag na wat ze garanderen. Een zwangerschap of een baby? Daar zit een groot verschil in namelijk, want als zij een zwangerschap garanderen en het gaat mis dan krijg je niks terug, want ze hebben je gegeven wat ze beloofden, een zwangerschap namelijk, alleen jouw doel is geen zwangerschap, maar een baby, die zwangerschap is een middel om je uiteindelijke doel te bereiken en met een zwangerschap die mis gaat blijf je alsnog met lege handen achter. Dus vraag goed naar de voorwaarden en alles, schrijf wat clinics aan en ga af op wat voor jou goed voelt. Maar EERST gaan we voor deze cryo! En hopelijk is de rest dan allemaal niet nodig. Ja, het merendeel van de zwangeren die zoveel aankomen is toch elk pondje door het mondje, helaas zitten er ook pechvolgels tussen zoals jouw vriendin, dat moet echt afzien zijn geweest voor haar zeg? Het verschil tussen aankomen door vocht vasthouden of aankomen door veel eten/snoepen kun je overigens ook wel goed zien in de manier van uitdijen..... En ook het feit dat je vriendin al die kilo's weer uitgeplast heeft zegt al genoeg, wat moet die veel geplast hebben zeg, jeetje. Was zij in de zomer zwanger? Want in de zomer hou je volgens mij vaker vocht vast dan in de winter. Ik heb er gelukkig helemaal geen last van. Klopt ja, de komende weken kunnen er nog wat kilo's bij komen, maar ik zal in die paar weken niet boven de 10 kg uitkomen en al helemaal geen 30, fijn idee wel. Met gezond eten zullen de kilo's die er eventueel nog bij komen voornamelijk kilo's van de baby zijn dat die nog wat zwaarder wordt en die zijn na de bevalling allemaal weg, ik denk niet dat er plak kilo's aan zitten. Dat frietje speciaal gaat verkeerd vallen denk ik, heb 3 weken geleden ook friet gegeten en toen kon ik snachts weer rennen om alles compleet in de wc te deponeren, alles wat vetter is of zwaarder valt veroorzaakt maagzuur en komt er dan snachts uit. Ach ja, die paar weken zijn wel te overzien en dan geniet ik straks maar extra van dat frietje speciaal, ik heb de ongemakken er heel graag voor over, of ongemakken, zo lang ik gezond eet valt het reuze mee met de ongemakken. Wat grappig dat je nu dan een dubbele kans hebt doordat je een natuurlijke kans hebt en een terugplaatsing van een cryo krijgt, dat lijkt me heel gek als je dan zwanger bent en het blijkt er eentje te zijn, dat je dan nooit weet welke het is/was. Maf idee, maar wel een fijn idee ook dat je dubbele kans hebt. Bijna zondag, bijna zover! Wanneer gaan ze die cryo ontdooien trouwens? Op zaterdag al? Of doen ze dat zondag? Ik heb nog geen jongensnaam, meisjenaam heb ik enkele in gedachten, dus dat komt wel goed, maar jongensnaam vind ik vreselijk moeilijk. Kan geen leuke vinden, dus als je suggesties hebt, dan mag dat altijd Voor mij is het niet moeilijk om niet te weten wat het is, ik wil het gewoon echt niet weten, je weet al zoveel vantevoren, hoe die eruit ziet met die mooie echo's die je tegenwoordig krijgt, hoeveel die weegt, ik vind het zelf heel fijn om toch nog iets als verrassing te houden en als die dan geboren is pas te zien, oohh een jongen of ohhh een meisje. Ook mbt zwangerschapstesten heb ik me altijd wel aan de datum gehouden wat ze me gegeven hadden om te testen. Dat vond ik wel moeilijk, maar ik wist ook dat ik mezelf gek zou maken als ik dagelijks zou testen. De laatste keer vond ik extra moeilijk omdat het echt de laatste kans was, heb wel een cryo nog, maar ja, dan was het echt op, maar het is gewoon gelukt en soms ben ik nog steeds in ongeloof daarvan. Hoe was het bij Hosnia vandaag? Snap ik hoor, toch weer alles uit de kast om het te laten slagen. Niet vergeten te wandelen dan na de terugplaatsing he? Iedere dag half uurtje wandelen, is goed voor de doorbloeding en zou innesteling bevorderen, of het echt helpt, geen idee, maar het kan zeker geen kwaad, dus tja. En braaf stomen boven een potje met de kruiden van Hosnia. Heb ze hier nog in de la liggen voor na de bevalling. Intussen is mijn verlof in gegaan, ook zoiets geks, dat ken ik helemaal niet. Met mijn zoon was ik aan het werk en pats boem die lag op mijn buik, moest ik smaandags bellen dat ik voorlopig niet meer kwam. Dus dit is een nieuw fenomeen voor mij. Vind het wel een lekker idee dat ik geen werkverplichtingen meer heb nu. Nou, Paulma, als ik je niet meer spreek, dan wens ik je heel veel succes zondag, ik duim keihard dat de cryo goed ontdooit en lekker warm bij je zit zondag en dan breken die ellendige wachtweken aan....

Was iets te vlug met verzenden. Wilde je nog succes wensen voor komende zondag Paulma, gaat spannende tijd voor je worden!

Ah, wat lief @Paulma dat je zo met mij mee leeft Ik had hier ook wat issues idd met het forum en toen was het ineens allemaal veranderd ook, verder druk met van alles en te weinig energie, dus geprobeerd zoveel mogelijk rust te pakken tussendoor. Voel me nu gelukkig wat beter. 5 Kilo is idd weinig, maar ik heb zelf idd nog wel genoeg reserves dus dat kan ik wel hebben. De kleine pakt toch wel wat die nodig heeft en met al dat gezonde voedsel moet dit toch wel een heel gezond babietje zijn ook. Maar ik ben er nog niet, heb nog een paar weekjes te gaan, dus er zullen nog wel enkele kilo's bij komen. Volgens het ziekenhuis was het allemaal prima, alle cijfertjes zijn gezond, ook geen hoge bloeddruk (verre van zelfs) dus ja, we gaan maar gewoon zo verder. Ik ken die verhalen ook idd van mensen die 30 of zelfs wel 40 (!) kg aankomen, maar dat is toch echt niet nodig denk ik dan. Er blijft dan zoveel plakken, dat is ook zo zonde. Ken ook mensen die zoiets hadden van 'och ik word nu toch dik' en gewoon de hele dag liepen te snacken en te snaaien en na de geboorte spijt hadden als blijkt dat de extra kilo's er minder makkelijk af gaan. Ach ja, ieder doet het op de eigen manier, intussen snak ik naar een frietje speciaal Hier zijn de meningen verdeeld over jongen of meisje, ik denk zelf ook een meisje, ook mijn moeder en zusje denken dat, mijn zoon hoopt een jongen, hoor ook andere mensen een jongen zeggen, maar ja, over een paar weekjes zullen we het weten he? Heb er nog max 6 te gaan, dus dat duurt niet meer zo lang. Vind het nog steeds een bizar idee wel hoor ergens, de hoop opgegeven en dan toch een allerlaatste ultieme poging wagen die gewoon meteen lukt, wat een geluk en wat een bof! Kan er soms met de pet niet bij. Dat is idd een hele korte cyclus van jou, 23 dagen is wel weinig, maar zo te lezen maakt het dus geen fluit uit voor de slagingskansen. Een bms van nu al meer dan 7 is top en die grote follikel ligt mooi klaar, dus ready voor de terugplaatsing dan. Maar je zegt ik ga vanavond met mijn man ook nog aan de gang, dus je kunt nu ook nog spontaan proberen zwanger te worden dan? Als die grote follikel ineens tevoorschijn komt en je mans zwemmertjes tegenkomt dan kun je ook gewoon nu zwanger raken? En dan krijg je dan geen terugplaatsing? Of heb je die dan alsnog? Dan krijg je er mss wel 2 Ik heb weleens gelezen dat 95% van de cryo's het ontdooien overleefd, dus daar gaan we gewoon voor Paulma, deze gaat het redden en wordt zondag netjes bij jou teruggeplaatst en dan ga ik met jou mee bidden en duimen dat je ook lekker positief test, zodat jij je kan aansluiten, Paulma ik gun je dat zo! Mijn fingers are crossed voor jou ook hoor! Over het vervolg moet je nu ook niet teveel nadenken, het is op zich ok om een soort van plan B te hebben just in case, maar je kunt je beter idd focussen op deze laatste cryo. Gewoon all in, alle trucen uit de kast halen zodat deze blijft zitten! Vwb de slagingspercentages, ik heb ze dat gevraagd. Ze gaven me hier 3-5% kans op succes, dus dat was heel weinig en ook niet gelukt. Ik heb het daar ook gevraagd nadat ze mijn medische historie hadden ontvangen, echo's van voorgaande pogingen, van mijn bms en de informatie van mijn zwangerschap ook over de miskraam. Ik heb toen gevraagd naar de kans op succes op een live birth en niet een zwangerschap want die live birth is natuurlijk het uiteindelijke doel, de zwangerschap is een middel om dat doel te bereiken. Ze zei toen dat op basis van mijn medische geschiedenis ik 70% kans had op een zwangerschap en de percentages van een live birth lag ongeveer 10% lager, dus 60% kans kreeg ik. Dat is dan op basis van embryodonatie, dus je krijgt wel van beide kanten top, een top ei en top zaadjes. Toen ik daar was vroegen ze aan mij of ik 1 of 2 wilde laten terugplaatsen, ik koos toen voor 2 en toen zei de embryoloog dat dat een slimme keus was want daarmee verhoogde ik de kans op succes van 60% naar 70%. Nou ja, je ziet het, ik ben zwanger van eentje, na slechts 1 poging daar. Je kunt eens op deze site kijken, staat heel veel informatie op en je kunt ook de slagingspercentages zien. Meesten zetten er slagingspercentages op van zwangerschap, voor een live birth zou je er dan 10% af moeten halen. https://www.eggdonationfriends.com/

Nee, niet echt ontspannen de laatste periode idd @Paulma maar ja, we doen het er maar mee. Ben het grootste deel met weinig klachten doorgekomen en die laatste weekjes buffel ik ook wel door. Ik ben inmiddels bijna 34 weken, nog een paar dagen werken en dan mag ik met verlof, kijk ik enorm naar uit. Inmiddels heb ik ook ontdekt wat ik allemaal kan eten wat binnen blijft en dat is voornamelijk gezond voedsel en ook meerdere keren per dag kleine beetjes, val nu niet meer af, totale gewichtstoename is nu 5 hele kilo's Zie het voordeel er dan maar van in, er blijven na de bevalling waarschijnlijk geen bonuskilo's achter.... De groei echo heb ik inmiddels ook gehad, de kleine groeit goed en ligt nog altijd voor op groei. Lag 3 weken geleden nog in stuit, maar is inmiddels gedraaid en ligt met bolleke naar beneden, dus als die zo blijft liggen dan is het goed en is alles er klaar voor, maar beter dat die nog even binnen blijft. Verder blijft die druk, vooral als ik wil gaan slapen, het voelt mooi en bijzonder dat leven in mij te voelen. So far so good, zo lang het met de kleine maar goed gaat neem ik het ongemak voor lief. Ik heb de afgelopen weekjes halve dagen gewerkt waardoor ik tussen de middag even kon rusten en bijtanken, dat scheelde een boel. Ik voel me een stuk beter, de nachten blijven wel beetje gebroken doordat ik vaak eruit moet ook om te plassen, maar het is een stuk minder vermoeiend dan een paar weekjes geleden want daarna val ik toch wel vlot weer in slaap. Werk grotendeels thuis nu, dus dan kan ik ook wat later beginnen en hoef ik niet om 7 uur het bed uit, scheelt ook al een boel. Ik kan me heel goed voorstellen dat het een emotioneel gesprek was Paulma met je arts. Op zich wel fijn dat de arts eerlijk is, maar ik kan me voorstellen dat het dan toch wel hard aan komt. 3-5% kans is wat ze mij destijds ook gaven, het is weinig, maar niet 0 idd. Je kan net geluk hebben dat je erbij zit en ik zou idd voordat je die laatste cryo gebruikt hebt ook nog even geen beslissingen nemen hoe en wat hierna. We gaan gewoon superhard hopen en duimen dat deze laatste cryo een toppertje en blijverdje blijkt te zijn. En mocht je later alsnog besluiten om in het buitenland te proberen dan kan dat altijd nog en heb je daar echt nog wel de tijd voor. Draagmoeder is vreselijk duur en zou ik echt als allerlaatste proberen, maar mocht het met je eigen eitjes niet lukken dan is eiceldonatie echt wel een optie, daar moet je dan goed over nadenken en met je partner bespreken of je dat zou willen en kunnen, dat het kindje dan biologisch niet van jou zou zijn bijvoorbeeld. Voor die optie heb je ook echt nog JAREN de tijd, bijna elke buitenlandse clinic behandeld je sowieso tm je 49e. Neem dan ook echt even de tijd om daar over na te denken. Mocht je info willen over buitenlandse clinics dan heb ik wel veel info voor je, dan stuur me maar een berichtje en mail ik je de info door. Maar eerst de cryo! Bovenstaande gewoon even parkeren als eventuele latere uitweg. Het is bijna december, dus bijna tijd dan voor je cryo tp. Heb je intussen al data daarvoor? Voor wbt de bollen, die kun je rustig gebruiken, dat kan geen kwaad. De arts zal zeggen dat het niet nodig is waarschijnlijk omdat je in natuurlijke cyclus gaat doen, dan maak je zelf genoeg progesteron aan, maar als het voor jou prettig voelt om het wel te gebruiken gewoon doen. Het kan geen kwaad als je er teveel van binnen krijgt en je hoeft dan ook niet 3x daags een bol te nemen, je kunt ook 1x daags doen. Ik kreeg hier van de gynaecoloog zonder problemen gewoon voorgeschreven, sterker nog, het kan bijdragen aan voorkomen van vroeggeboorte dus ik kreeg het advies om tot 36 weken 1x daags een bol in te brengen zelfs. Ik zou het ook gewoon overleggen met je arts, misschien wil hij het wel gewoon voorschrijven. Wat een fijn nieuws @Chrissy dat je zo'n mooie echo hebt gehad. 11 weken alweer en nu weer een paar weken verder, het gaat snel zeg, jeetje. Ik ben zo blij voor je dat alles goed gaat. Heb je de 13 weken echo inmiddels al gehad? En de Nipt? Balen van je bloeddruk, maar fijn dat er meteen actie voor ondernomen is en dat je gewoon bij de verloskundige mag blijven. Zeker als je je daar fijn voelt, dat is toch belangrijk dat je ergens heen gaat waar je je op je gemak voelt. Ze houden je goed in de gaten gelukkig. Dat van afspraak naar afspraak leven herken ik wel, ik had dat ook heel erg en nog steeds wel een beetje eerlijk gezegd. Het blijft toch spannend allemaal he? Hopelijk voel je je inmiddels beter en ga je een fijne onbezorgde zwangerschap hebben verder. Wat een fijn nieuws van jou ook @Bailey2021 proficiat met je zwangerschap! Als het goed is heb je inmiddels de echo gehad, was het allemaal goed? En is het er 1 of zijn het er 2? Je schrijft dat je 4 bevruchtingen had, heb je ook nog cryo's daarvan? Ik wens je een fijne tijd toe iig! @Sunandsand voor jou ook proficiat met je zwangerschap. Gaat lekker zo hier op het forum met al die zwangerschappen ineens. Wat een positief nieuws allemaal zeg, leuk! Wellicht hebben andere meiden nog wat aan je tips, in het buitenland kijken ze idd vaak verder dan in NL. Fijn dat het voor jou het gewenste resultaat heeft gehad en dan zelfs een natuurlijke zwangerschap ook nog, wat fijn. En je bent al een heel eindje op weg. Binnenkort de 20 weken echo dan denk ik? Denk dat we dat allemaal wel hebben, dat we pas gerust zijn als de kleine levend en wel op je buik ligt. Dat heb ik ook nog steeds, ook al voel ik de kleine veel bewegen, toch zit er ergens nog wel de angst om het weer kwijt te raken. Ik wens jou een goede zwangerschap toe! Nou meiden, veel geluk allemaal, ook de meiden die nu ff niet meebabbelen, de (stiekeme) meelezers, de meiden in traject, ik wens voor jullie allemaal een positief resultaat binnenkort en dat er maar veel kindjes geboren mogen worden in 2022!

Hoe was de evaluatie geweest @Paulma? Heb je groen licht gekregen voor de terugplaatsing in december? Ben ook benieuwd hoe het met jou is @Chrissy? Hopelijk gaat alles goed met je. Hier gaat het allemaal wat minder, het vele maagzuur en de slechte nachten beginnen op te breken. Ook val ik af, ipv dat ik aankom en is mijn baarmoeder amper gegroeid de afgelopen 3 weken. Dat wilde volgens de verloskundige niet perse zeggen dat de kleine dan dus ook niet gegroeid is, maar ik vind het toch geen lekker idee. Gelukkig heb ik binnenkort de groeiecho, die zal duidelijkheid geven. De kleine voel ik ook nog steeds goed bewegen, voornamelijk in de avonduren, al zijn de bewegingen wel anders dan voorheen, maar dat heeft te maken met dat hij/zij minder ruimte begint te krijgen denk ik. Er was op dit moment geen reden voor paniek, maar ik moet wel rustiger aan gaan doen, dus dan doen we dat maar, alles voor het welzijn van de kleine. Hoe is het met de andere meiden allemaal? Hopelijk is het stilte voor de storm en komen er binnenkort allemaal goede berichten hier. Lieve groetjes!