Niet gelukt……

(staat op mijn hyves)

Na 36 spuiten, 1 naproxan, 1 dormicum, 6 keer kotsen (waarvan drie keer in de gang en de rest gelukkig onderweg uit de auto), een half uur geheugen kwijt zijn en een deurmat, 14 prikken, 8 bevruchtingen één terugplaatsing, niets om in te vriezen en 60 ballen, kan ik de balans van een paar weken opmaken. Het resultaat is NIETS! Niet helemaal waar natuurlijk ik kan nu goed prikken en ik weet hoe een punctie voelt. Ben een aantal ervaringen rijker en een illusie armer.

Maar dat was niet de reden dat we met een ivf/icsi behandeling zijn begonnen, vandaar dat ik zeg niet gelukt! Gelukkig doen we niet aan Sinterklaas, want ik kan je zeggen zo’n stom cadeau hebben we beide nog nooit gekregen, het is niet zo dat voor ons de feestdagen volledig verziekt zijn, maar het was een goede “smoes” geweest om het dit jaar lekker over te slaan als het gelukt was! Maar nu hebben we ook geen tijd voor “feest” wat we hebben advies gekregen om vooral door te n**k*n! Niet van een arts hoor….die zeggen dat niet! Maar je weet maar nooit misschien werkt het! En denk nou niet sooo dat zeg je toch niet hij wel en dat mag hij!

Of we wel of niet verder gaan, dat weten we nog niet, dat zal zeker dit jaar niet meer zijn en wat we ook beslissen het is onze beslissing en daar moeten wij en ook anderen het maar mee doen. Het is niet zo dat het lichamelijk niet te doen is, je voelt zo’n punctieprik best goed maar het is te verdragen. Wat mij wel is tegengevallen is de informatie die je krijgt, alles over de behandeling zelf is keurig netjes uitgelegd en hoe je moet prikken en wat en wanneer. Wat ik mis is bijvoorbeeld bijwerking van medicatie en wat nou precies een goede embryo is, dat ligt dus niet alleen aan het aantal cellen maar aan nog meer zichtbare en onzichtbare factoren, bij mij is een “goede” teruggeplaatst, als dat de rest van de zelfde kwaliteit niet goed is, denk ik bij mezelf…dan was die ene dus ook troep. Ik weet niet of mijn redenatie juist is, ben tenslotte geen arts. Maar ik wil ( als er een volgende keer komt) toch wel weten wat “goed” is.

Dus we hebben weer wat om over na te denken, ik blijf er bij dat kinderen niet zaligmakend zijn en dat we al lang zonder kunnen dus we dat best nog langer kunnen of als dat zo moet zijn, gaan we samen verder. Voordeel is waar dat we dan niet aan de “gezinsauto” moeten ….Dat neemt niet weg dat ik er echt niet blij mee bent dat het niet gelukt is, dus de vraag of ik het erg vind kan je overslaan! En ik denk dat de vraag en ga je verder ook al beantwoord is……

Van een aantal mensen uit zowel verwachte al onverwachte hoek vooral begrip gekregen,dat is eigenlijk ook het enige wat een buitenstaander kan doen. Wat ook gezegd mag worden is dat de baas ontzettend begripvol en meegaand is , als het gaat kom je en anders niet, doe vooral rustig aan, het is niet niks wat je aan het doen bent!

Ik heb geen behoefte om er uren over te praten om de simpele reden dan het niet helpt! Het is niet zo dat ik hier met geen mogelijkheid mee om kan gaan, maar geef me de tijd en laat het me op mijn manier doen en probeer me niet te dwingen het op een andere of jouw manier te doen. Vergeet zeker niet dat het voor de partner ook geen pretje is, ik heb wel eens gekscherend geroepen, de man hoeft alleen maar een paar keer aan zijn l**t*r te sjorren en meer niet. Maar op de momenten dat ik voor oud vuil op de bank lag heeft hij het hele huishouden gedaan. Ook hij heeft de spanning gaat het goed of gaat het niet goed, en de zorg of het met mij wel goed gaat.

Als we verder gaan laat ik het zeker weten. We laten ons niet beïnvloeden door mensen die vinden dat we wel of niet door moeten gaan….hooguit misschien toch een heel klein beetje door wat er ooit is gezegd door iemand “het gaat lang duren maar het gaat lukken”….En waarschijnlijk verwacht je dat dan net weer niet maar stel nou dat ze “echt” is…………maar aan de andere kant, er waren er met het gevoel dat het deze keer zou lukken… en dat wat ook niet zo!

We zien het wel, en we weten het pas zeker als het zover is, en dan laat ik het zeker weten.