Storm in mijn hoofd
Entry posted by Liene
555 views
Sinds ruim een jaar zijn we bezig om zwanger te raken. Zonder resultaat, anders was ik hier niet... Toch maar de moed bij elkaar geraapt om eens met een gyneacoloog te bekijken of er iets mis is met een of zelfs beide van ons. Zonder echt na te denken over de eventuele gevolgen natuurlijk. Want dit is de volgorde die logisch is, dus deden wij dat ook.
Tot je dan werkelijk in het ziekenhuis bent. Wij zijn beide medisch geschoold, maar dan nog. Als 'patient' sta je er toch anders in. Na een uitgebreid gesprek over ons sexleven, eventuele aandoeningen en labcontrole mocht ik met m'n benen wijd in een stoel liggen terwijl er iemand met een soort microfoon naar binnen ging. Poeh, daar had ik me toch niet zo op ingesteld.
En dan volgen de uitslagen. En hoewel je weet dat het niet slim is, zoek je toch in het systeem naar je eigen uitslagen. (wij zijn beide werkzaam in het zelfde ziekenhuis) En die uitslagen vindt je natuurlijk. Op het eerste gezicht lijkt het niet zo ernstig. Mijn progesteronspiegel op dag 21 was ietsje laag, maar dat kan nog komen omdat het nog niet écht dag 21 was. Maar dan de uitslagen van mijn vriend. Poeh. Dat was schrikken, voor ons allebei. We hadden bedacht dat het wat verminderd zou kunnen zijn, maar zó slecht? Zelf voor IVF komen we eigenlijk al niet meer in aanmerking, als we de uitslagenlijst mogen geloven!! Wat is een godsnaam ICSI?! Wat een schrik en hoeveel spijt dat we tóch gekeken hebben, terwijl we aan het werk waren. Stom stom stom.
En nu, de dag erna, ermee dealen. En dat valt nog niet mee. Het gesprek met de arts is gepland, een 2e semenonderzoek moet nog volgen maar toch valt dit als een bom. Waarom nou? We willen zó graag. Het doet zo'n pijn van binnen, ik voel het verdriet als een lode zak op mijn schouders.
Stel je niet aan, denk ik nog. Er is nog niks gezegd, het betekent niet dat het helemaal niet kan. Maar toch voel ik langzaam mijn droom in duigen vallen. Dit hadden we niet voor ogen, toen we vorig jaar de laatste pillenstrip in de prullenbak gooide.
Maar dan toch weer even realistisch zijn. Wachten tot het gesprek, misschien valt het de 2e keer wel mee? Gesprekken met ouders helpen enigszins, vooral met een moeder werkzaam in de IVF wereld.
Google is dan een uitkomst, maar soms wil je sommige dingen nog even niet weten.
Het moet even landen, het besef dat wij nu zel in deze molen terecht kunnen komen, poeh, het valt me niet mee, als ik héél eerlijk ben...
4 Comments
Recommended Comments