:baby: Blogje 29-2.

Bij binnenkomst in het ziekenhuis moet je je melden, je telefoonnummer achterlaten (iedere keer weer opnieuw) en zorgen dat je nog genoeg naamstickers in je mapje hebt waar alle formulieren en buisjes steeds mee beplakt worden. Dan door naar de wachtkamer.

Mijn afspraak vandaag was later dan anders en in plaats van de enige zijn zat de hele wachtkamer vol. Ik voelde me een expert, al met de vierde poging aan de gang, maar ik blijf me daar toch opgelaten voelen.. vooral deze keer, bij de echo. En je weet al waarom dus daar is genoeg over gezegd! Of niet? Een echo gebeurt met een electronische staaf die ingebracht wordt, mocht hier nog onduidelijkheid over bestaan! Op het beelscherm zag het er prachtig uit, een eiblaasje of 4 en al behoorlijk gegroeid,(dit zijn zwarte plekken in beeld) en ook het baarmoederslijn was dik (genoeg) dus de assistentes vonden het raar, van de OGH, maar misschien was er dus niks aan het handje verder. Het bloedprikken ging lekker soepel, die dames weten wat ze doen, en ik ook wel na al die keren, nummertje trekken, mouw omhoog, vuist maken, tot 10 tellen. Deze keer was extra makkelijk want er zat nog een rood stipje waar eergisteren geprikt was :). Watje en pleister erop (geen Pooh) en klaar is Kees. Vanmiddag belden ze dat alles er goed uit zag, voor wat betreft de hormonen in het bloed, die waren goed gestegen dus we gaan door waar we mee bezig waren! Met andere woorden: vanavond weer Decapeptyl en 300 eenheden Gonal F, en maandag weer een echo en bloedprikken. Collegas vroegen hoe het ging en of ik het niet heel erg spannend vind, maar afgezien van de verrassende OGH deze keer, is deze fase heel routine! Heel globaal is het eerst een week spuiten, dan de tweede week spuiten en iedere paar dagen echo en bloed, dan de derde/vierde week.. dát worden de zenuwstukjes...!