Vanmorgen echo en bloedaftapsessie nummer 3, gelukkig merk ik er niet zo veel van deze keer want de vorige poging voelde ik me slap en vroeg ik me soms af of er nog wel wat overbleef, in mijn lijf. Het ziet er nog steeds goed uit, deze keer 3 grote en 2 kleine blaasjes links gespot en een grote rechts, maar daar zaten er eerst 2 dus misschien zit die nog ergens verscholen.. Ze moeten ongeveer 20 mm zijn voor de punctie en ze zijn nu van 16 tot 21 mm dus de tijd is rijp! En de eitjes ook. Ik word vanmiddag gebeld of ik door moet gaan met spuiten of dat de punctie gepland wordt. Gezien de cellen 2 mm per dag groeien denk ik dat ik overmorgen de punctie zal hebben. Oei. Snel gegaan deze keer, of het lijkt maar zo. De dag van de punctie is de enige dag dat ik me ziek hoef te melden omdat het in feite een operatie is. De pijn is wel te verdragen, maar de verdoving word ik heel misselijk van en ik mag erna eigenlijk niet autorijden maar dat doe ik wel. Maar ik loop te ver vooruit, anders heb ik straks niks meer te bloggen! Wachten tot ze vanmiddag bellen dus. Ik heb nieuwe medicijnen meegehad want die waren op, en een nieuw recept voor de apotheek. Ik word wel geleefd hoor, dat is nog wel het grootste nadeel van de behandeling: steeds naar het ziekenhuis moeten, ´s avonds erg houden in het spuiten, medicatie halen, wachten op het gebeld worden, dan iets regelen met het werk.. het is zo´n GEDOE zeg maar. En de emotionele belasting? Nog steeds geen last van. Voor mij geen ´lotgenotenavondjes´ hoor! maar dat komt omdat bij mij de deur nog niet dicht is he, misschien bij die andere mensen al wel en dan zal het allemaal wel een groot verdriet zijn. Denk ik?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

15.30

En inderdaad: de instructies luiden: vanavond nog een Decapeptyl spuiten, geen Gonal F meer, en om 21u.45 PRECIES, 10000 eenheden Pregnyl, dan morgen niks, dan woensdag vóor 9 uur zaad inleveren (hehe Lenny komt in the picture), om 9.15 verdoving en om 9.45 uur punctie. Oh my goodness ik voel nu de zenuwen al gieren...: