De herfst is begonnen. Regenbuien trekken over het land. Na veel regen breekt af en toe de zon door en verschijnt er een regenboog. Het symbool van hoop.

Op deze druilerige herfstdag mag ik me weer melden bij mijn geluksziekenhuis, het VU medisch centrum in Amsterdam. In de afgelopen 24 uur is onze embryo ontdooid. De grote vraag is: heeft onze embryo die in september 2010 is ingevroren het avontuur van -200℃ tot +37℃ doorstaan? Ik bel om half 10 het ziekenhuis en krijg goed nieuws te horen: de embryo is tot leven gekomen en heeft zich goed gedeeld. Dat betekent dat de terugplaatsing door kan gaan.

Vermoeid kom ik aan in het ziekenhuis. Ik voel me sinds de vakantie niet fit. Als ik onze embryo in beeld zie, voel ik weer dat sprankje hoop. Gaat dit onze baby worden? Gaan we weer van herfst tot zomer onze droom opnieuw beleven?

Opgetogen stap ik even later in de auto, nu met een embryootje in mijn baarmoeder. Het regent enorm, maar ik voel me opgewekt. Onze 2 wachtweken zijn weer ingegaan. Ik voel het verlangen naar een baby en naar het zwanger zijn. Ik sta er niet alleen voor, er zijn vele vrouwen die tegelijkertijd met mij dezelfde onzekere tijden beleven. Respect voor alle vrouwen die vol overgave voor hun kinderwens gaan en de zware trajecten weten te doorstaan. Mijn verhaal verbleekt soms bij verhalen van andere vrouwen met miskramen, vroeggeboortes, ziektes, operaties en trajecten van 10 jaar. Ik hoop ontzettend dat ook zij het grote geluk gaan meemaken en hun grote wens in vervulling gaat. Daarom krijgt iedereen die mijn boek koopt via www.annetel.nl een gratis gelukspoppetje erbij. Want iedereen kan weleens een beetje extra geluk gebruiken. Met zwanger worden, zwanger blijven, bevallen of met andere belangrijke dingen in het leven.