Hai Tas,

het is echt niet gek dat je je zo voelt, het is niet niets waar we ons in begeven.

als de wens op een kindje zo groot is en de kans steeds kleiner wordt dan mag je best balen, maar je moet wel blijven hopen op de kleine lichtpuntjes die er nog kunnen komen.

wij zijn ook al 3 jaar bezig en zijn vorig jaar september erachter gekomen dat mijn man geen zaadleiders heeft, vandaar dat wij nu afhankelijk zijn van TESE in combi met ICSI.

om mij heen wordt iedereen maar makkelijk zwanger (2 schoonzusters) en het is niet dat ik het hun niet gun maar ik wil het zelf ook zo graag.

dus ik begrijp wat je voelt, en je mag je best ff zo voelen maar probeer er niet te lang in te blijven hangen, hoofd omhoog en op naar de volgende poging.

Succes Lucky-t

Hoi Tas,

Ik begrijp wat je voelt. Ik voelde me afgelopen dagen (vooral afgelopen zaterdag) vreselijk boos, verdrietig en machteloos. Ik heb dan nog 1 eileider over en de andere is een beetje verdikt. Heel kleine kans dus, maar wel al ruim 2,5 jaar elke maand teleurstelling en dat gaat niet in de koude kleren zitten. Ik ben nogal optimistisch en positief ingesteld vind ik maar de laatste tijd voel ik me erg somber. Alsof geen kinderziel bij mij terecht wil komen. dat maakt me natuurlijk ook weer niet vrolijk.

Ik probeer te genieten van de dingen die ik wel heb en dan mag ik zeker niet klagen, maar toch... het is niet gemakkelijk om iets graag te willen en het maar niet te krijgen, ook al doe je nog zo je best!

succes, het helpt misschien wat als je leest dat je niet de enige bent.

mamalou