Het einde nadert en God is beslist een vrouw...
Geen oog dichtgedaan natuurlijk vannacht van de spanning...
Ben maar om half 8 op gestaan...heb me een shake gemaakt en heb de pc aangezet...
Toen ik al die lieve reacties las, barstte ik weer in tranen uit...en weer de vraag...waarom???
Heb mijn liefje om iets voor half 9 uit bed gehaald, want ik wilde niet alleen het telefoontje ontvangen...iets na half 9 was het dan zover...tring tring...
"Mevrouw Knebel? Helaas, toch geen goed nieuws...er is helemaal geen bevruchting opgetreden..."
klaboem...daar lig ik dan onderuit...en nu???
"We weten ook niet hoe het kan. Alles zag er goed uit. Wat wilt u nu doen, wilt u dat we u met rust laten of wilt u een afspraak inplannen? Heeft u al verder gedacht wat u wilt gaan doen? Want de 3 vergoede IVf's zijn helaas afgerond of opgemaakt. Mocht u nog een keer willen proberen, dan zal dit eerst in het team moeten worden besproken, maar we willen u ook graag bij een ander ziekenhuis helpen, door uw dossier te geven."
We willen graag een afspraak met de ivf-arts en tussen de tranen door zeg ik met een dikke stem dat we al nagedacht hadden over een 4e IVF, maar we weten nog niet of het dan in Maastricht zal zijn, of België of Düsseldorf..."Dat is geen probleem. Wij zullen u hiermee op alle mogelijke fronten ondersteunen. We zullen een afspraak inplannen...Maandag 7-2 om 10 uur, is dat mogelijk?" Ja dat is mogelijk.."Dan laten we u nu verder met rust en heel veel sterkte toegewenst!!".
En zo zit je dan daar...de tranen druppelen met stromen uit je ogen, we snappen allebei niet hoe dit kan...
We hebben er toch alles aan gedaan om zo goed mogelijke condities te creëren voor deze IVF? Waar is het dan fout gegaan??? Ik persoonlijk denk dat het toch aan de kwaliteit van mijn eicellen heeft gelegen...iets anders kan ik niet bedenken...
God is beslist een vrouw, want alleen een vrouw misgunt een andere vrouw het licht niet in de ogen...Mannen doen daar niet zo moeilijk over...ik vraag me dus alleen af, wat ik God misdaan heb dat ik dit allemaal moet meemaken??? Ben ik niet al genoeg gestraft?? Ik wil ook niemand voor het hoofd stoten met zijn/haar geloof...ben katholiek opgevoed, maar mijn geloof is nu eventjes heel ver te zoeken...
Misschien ben ik nu wel aan het overdrijven, maar het voelt voor mij wel zo op dit moment en niemand die mij daarvan kan afbrengen...
Geen idee hoe we nu verder moeten...we moeten maar weer dag voor dag gaan leven...
6 Comments
Recommended Comments