Afscheid nemen van een wens
Ik ben afscheid aan het nemen van onze kinderwens. Het voelt als een rouwproces, ben verdrietig en voel me leeg..
Ik weet nog niet in welke vorm we het afscheid gaan gieten.. een derde poging komt misschien ook nog wel een keer, maar ik weet eigenlijk vrijwel zeker dat ik nooit een mama ga worden..ik weet niet het is een gevoel, en ik moet ook reëel zijn, de kans is nu eenmaal niet zo groot.
Ik huil veel, werk even niet volledig. Het is een onzichbaar verdriet.. ik weet nog niet hoe ik het uit moet leggen aan mensen die het niet kennen. Het zal in de loop der tijd misschien allemaal op zijn plek vallen..
Nooit een kindje dat onvoorwaardelijk van mij zal houden.. ik ben op zoek naar hoe verder.. de tijd zal het leren.
Ik wil iedereen hier bedanken voor alle steun die ik heb gekregen, ik zal waarschijnlijk nog wel zo af en toe langs komen maar ik ga (voorlopig) niet meer in behandeling. Ik vind het belangrijk om het jullie via deze weg te laten weten want jullie hebben me tenslotte al die jaren zo enorm gesteund!
Dank... en ik hoop dat voor jullie alle dromen uit zullen komen!
KrisKras
13 Comments
Recommended Comments