Jump to content

Tool's Blog

  • entries
    36
  • comments
    79
  • views
    2,631

alweer een beladen jaar voorbij


Tool

1,799 views

En alweer een jaar voorbij dat we met lege handen staan.

 

Vorig jaar op 11 april ben ik begonnen met stimuleren van mijn eicellen bij onze 5e behandeling voor een wondertje.

 

Het ging eigenlijk allemaal heel goed. De voorbereidingen waren super. Had van het sporten tijd vrij genomen, was namelijk roofbouw aan het plegen op mijn lichaam. En dat zou dan niet helemaal klaar zijn voor ons wondertje. Acupunctuursessies en de haptonomiesessie verliepen super. Ik kreeg langzaam het gevoel dat ik er helemaal klaar voor was om mama te worden.

De maand april stond in het teken van spuiten en verlof hebben. Ik had 4 weken vrij genomen. Voor het werk omdat ik gewoon vakantie wilde hebben en voor ons zodat ik geen stress aan mijn kop zou hebben tijdens de spuitweken, de punctie, de tp en de wachtweken.

 

En man oh man, die weken vrij hebben me gewoon goed gedaan. Tuurlijk is er de gebruikelijke stress die je tijdens de behandeling ervaart, wie heeft dat niet?

Maar alles was gewoon goed en lag op een lijn en was er klaar voor om het wondertje waar we al zo lang op aan het wachten waren te ontvangen.

 

En wat was onze vreugde groot, toen we op 4 mei een positieve test in handen hadden. Op 6 mei hcg laten testen en dat was 95. Mmmm, is dat wel hoog genoeg? Je gaat zoeken op internet en probeert naar waardes te zoeken die ook rond jouw eigen waarde liggen en waarbij het goed is gegaan.

Een week later nog eens hcg laten testen en bam, weer wordt de vloer onder je benen uit gehaald. gezakt naar 5.9. Klopt dat wel? Hebben ze niet een foutje gemaakt? Gaat het toch weer op een miskraam uitlopen? Nee, niet nog een keer.

Helaas, dus wel nog een keer.

Uit de test bij dr. Pfeiffer blijkt dat alles goed is, geen tekenen van afstoting. Mijn lichaam accepteerde ons vruchtje. Maar waarom gaat het dan toch nog mis?

De embryo's die zijn teruggeplaatst zijn perfect. een 8- en een 12-cellige. De 12-cellige heeft zelfs niets van fragmentatie. We snappen het gewoon niet.

 

April is blijkbaar geen goeie maand voor ons. Ons eerste wondertje was uitgerekend op mijn verjaardag. Helaas heeft het niet zo mogen zijn. In april 2010 begonnen met onze eerste ivf en toen ging het ook mis.

 

Nee de maand april is niet meer mijn favoriete maand.

 

Nu een jaar later, komt er weer vanalles bovendrijven. We hebben onlangs besloten om te stoppen met onze kinderwens. Nee, gelukkig niet in april genomen die beslissing, maar al eerder. Veel verschil is er echter niet. De maanden, weken en dagen vliegen voorbij. Voordat je er erg in hebt, is dus alweer een jaar voorbij.

We proberen weer vooruit te kijken, maar ik merk dat het gewoon nog heel erg moeilijk is. Ik kan nog niet echt genieten van de dingen die we doen of ondernemen. Ik heb moeite om blij te zijn voor zwangere dames in mijn omgeving. Als een zwaard van Damocles hangt de zwangerschap van mijn broertjes vriendin boven mijn hoofd. Waarom zij wel via de mmm en wij niet? Een relatie die helemaal niet stabiel is en waarin zij de meest instabiele factor is. Normaal gun ik iedereen een zwangerschap en kind(eren) toe, maar er zijn twee personen die ik dat absoluut niet gun. En daar is zij eentje van. Klinkt hard, maar zo voel ik het. Zij heeft me diep gekwetst en mijn broertje afgepikt! Maar goed, ik kan aan die situatie toch niets meer veranderen. Ik zal ermee moeten leren leven. Al had ik heel graag gezien dat wij het ietsje makkelijker hadden gehad.

 

Ik weet ook niet meer allemaal wat ik doe en moet doen. Soms heb ik het gevoel dat ik op de automatische piloot leef en andere keren heb ik het gevoel dat we weer volop in het leven staan en even niet meer aan ons kinderloos bestaan (hoeven te) denken.

Maar deze maand zal weer alles terugkomen, alle moeilijke momenten.

 

Life sucks en we gaan gewoon verder. Op naar weer een beladen jaar

5 Comments


Recommended Comments

Tool meis, wat een ellende. Hoe moeilijk ook probeer te kijken naar wat jullie wel hebben. Elkaar!!!! Jullie zijn een superteam.

 

Makkelijk gezegt misschien door iemand wiens wens wel in vervulling is gegaan, maar ik voel zo met je mee. Je verdriet en pijn spetteren door het beeldscherm heen.

 

Hele dikke knuffel en X ook voor A. Ik wens zo vurig dat jullie samen toch een heel mooi pad gaan volgen voor de rest van jullie leven......

Link to comment

Lieve Tool, ik weet het nog zo goed, eerst 95 en toen 5.9... Bij mij ging het in dezelfde periode mis, dus we vielen toen samen hard van droom in nachtmerrie. Ik wilde dat ik iets kon zeggen waar je wat aan hebt, maar mijn goede vriendin is al jaren gestopt en worstelt nog steeds met het afscheid nemen van haar kinderwens en rouwen om wat niet heeft mogen zijn. Ik weet niet wanneer het slijt en ik weet niet wanneer je je met een schok bedenkt dat je er al een tijdje niet aan hebt gedacht. Ik weet niet of dat ooit lukt. Ik zou willen dat je het nog een keer kon proberen, of dat er andere mogelijkheden waren toch moeder te worden. De frustratie en het verdriet moet zo groot zijn. Ik heb me na de miskraam (ten koste van mijn gezondheid) vastgebeten in weer zwanger raken, want ik wist niet hoe ik het anders moest accepteren. Het valt namelijk bijna niet te accepteren als je er zoveel moeite voor hebt gedaan. Ach, ik word langdradig, ik wens je sterkte en denk aan je. Liefs, Floor

Link to comment

Lieve Tool, wat kun je het toch mooi verwoorden, recht uit je hart. Ik kan alleen maar zeggen dat ik je een kanjer vindt en dat ik hoop dat voor jullie de zon weer gaat schijnen en jullie samen veel moois gaan tegekomen.

Link to comment
Guest
Add a comment...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use