Sorpresa

Heej, Ik schrijf hier bijna nooit maar wil toch graag even reageren. Ik heb dezelfde operatie (laparoscopie + LEO TT) gehad en ook bij dr. Jansen. Inmiddels is dit enkele maanden geleden en bij de echo voor de intake had ik 19 follikels op dag 2 (nog steeds best veel). Kortom, je bent echt niet ineens 'leeg' , maak je daar geen zorgen om! Als je teveel follikels hebt kun je sneller overstimulatie krijgen, dat is inderdaad zo. Omdat dit een ernstige complicatie is, of kan zijn, nemen ze voorzorgsmaatregelen. Ik heb zelf nog geen IVF gehad, ik hoop hier volgende week mee te starten, dus over het resultaat kan ik je niets vertellen. Wat ik je wel kan vertellen is dat ik sinds de operatie een redelijk regelmatige cyclus heb, met LH-piek. Ik heb dit nooit uit mezelf gehad door PCOS en bijbehorende hormoonproblemen. Dus ik voel me zelf heel prettig daarbij. Al moet ik zeggen dat ik ook voor het eerst PMS mee maak elke maand...ach, ik voel me in elk geval een meisje nu. Succes in ieder geval en maak je geen zorgen! Dr. Jansen is geen nieuweling in de IVF wereld ;-)

Goedemorgen allemaal, Ik moest even een heel eind bijlezen zeg :-) Ik zie dat jullie allemaal al opgestart zijn, wat goed! Wij hebben straks het laatste gesprek in het ziekenhuis. Gisteren de laatste antibiotica-pil geslikt dus het wordt nu echt spannend! Gelukkig heb ik sinds de operatie ineens een best regelmatige cyclus dus waarschijnlijk zullen we begin september alles opstarten. Ik weet niet of ik hier vaak ga posten omdat ik mezelf behoorlijk gek kan maken daarmee maar ik wil jullie in ieder geval heel veel succes wensen :-)

Dat heb ik ook kiddo, na zolang wachten weet je ook niet meer wat je moet geloven! Zeker omdat ze niet echt zien waarom de IUI's niet goed zijn gegaan... Afwachten maar...

We hebben op 3 augustus het informatiegesprek mbt dosering en medicatie en de daaropvolgende cyclus gaan we (als er plek is en de echo is goed) beginnen. September dus...spannend!

Ik lees hier al een klein jaar mee maar ben vandaag weer eens aan het posten omdat we morgen de intake hebben voor IVF. Wanneer we beginnen weet ik nog niet dus of het augustus wordt? Ik vind het wel weer heel spannend allemaal. We hebben het afgelopen half jaar alle onderzoeken (deels opnieuw) gehad dus volgens mij kan het 'feest' beginnen...

Ook hier een 'feest' der herkenning... Een paar dagen geleden is een vriendin van mij bevallen van een prachtige dochter en uiteraard verschijnen er met grote regelmaat foto's op diverse netwerksites. Ik weet nog dat ze me vertelde dat ze 'het' gingen proberen en na een half jaar stond ze op de stoep dat het niet wilde lukken en dat het allemaal zo lang duurde. Uiteindelijk hebben ze er nog drie maanden voor nodig gehad. Ik heb haar gedurende de zwangerschap een beetje ontweken omdat ik niet zo goed tegen bolle buiken kan. Baby's vind ik doorgaans juist weer wel leuk maar nu heb ik echt zo'n dag dat ik het helemaal niet kan hebben. Maar de realist in mij weet ook dat in mijn leeftijdscategorie en die van mijn vriend nou eenmaal de grootste babyboom plaatsvindt. Dit is dan ook de achtste baby in mijn directe omgeving sinds wij bezig zijn. Laatst zat ik op een BBQ nog te vertellen aan een vriend dat ik dat best moeilijk vond en regelmatig zoiets heb van "Allemaal even wachten met zwanger raken, eerst ik!". Tegenover me zag ik een vriendin van kleur verschieten, en ja hoor... het went gewoon nooit en het is ook gewoon niet eerlijk! Ik heb een mooi gedichtje dat ik wel eens lees en dat me op de een of andere manier troost. Ik weet niet of er een copyright op zit maar ik kom het regelmatig tegen op andere fora dus hier komt ie: Stil verdriet, In gedachten ben ik al jaren zwanger van jou, m'n kind dat ik al zo goed ken. Maar de laatste tijd word ik steeds banger dat jij niet weet dat ik je moeder ben. Iedere dag word je bij een ander geboren, elke keer draag je een andere naam. Ik hoop zo dat je eens bij mij zult horen, zodat we samen verder gaan.

Ik heb ze ook liggen hier maar ben nog nooit zwanger geweest dus hoe goed ze zijn? Ook nog nooit vals positief getest overigens dus dat is goed nieuws voor de testen ;-)

Waarom bel je het ziekenhuis niet gewoon even? Ik moest hem altijd om 19u zetten en dan idd twee dagen later de IUI. Maar ik had meestal om 10.30 de IUI.

De eerste keer dat ik provera gebruikte werd ik ook tijdens de kuur al ongesteld. De keer (voor deze keer) dat ik voor het laatst provera gebruikte kwam de menstruatie ook niet op gang. De gyn keek het toen nog een week aan (tot 14 dagen na de laatste pil) en zou me anders een dubbele kuur geven. Was toen gelukkig niet nodig, het kwam op dag 10 alsnog. Hier beginnen de bijwerkingen gelukkig te verdwijnen, heb echt een dramatische werkweek gehad pfff... wil nu weer mezelf zijn graag :-)

:icon_shaking: Geen woorden voor, heel veel sterkte gewenst...

@ Sen1972 : Nee niet Italiaans, die nick is ooit eens ontstaan toen ik 13 was en mijn moeder een cursus Italiaans volgde. Ik had haar woordenboek gepakt op zoek naar een woord dat op een naam leek en tadaa mijn Nick was geboren. Gebruik hem dus al 12 jaar ;-) Sterkte met de neerslachtigheid in ieder geval. Misschien scheelt het dat je weet waar het vandaan komt. Volgens mij is dit nog het beste te scharen onder PMS in het kwadraat :dry:

Heej, ik heb gisteren mijn laatste pil Provera geslikt (10 mg, 10 dagen) omdat ik sinds april niet meer ongesteld was geweest en al drie weken buikpijn had... Het klopt dat het best invloed kan hebben om je humeur. Ik hou er ook veel vocht van vast trouwens, super opgeblazen, pijnlijke borsten...zelfde als wat ik van progestan/utrogestan kreeg. En idd een stuk labieler, gecombineerd met hoofdpijn dus vriendlief moet zich even bergen voor mijn korte lontje in alle opzichten :-s Dit gaat allemaal gewoon weer over als je begint te vloeien. Hou er rekening mee dat je heel heftig kan menstrueren (zowel pijnlijker als meer bloedverlies) de eerste dag. Niet schrikken dus ;-)

T.K., dankjewel!

Wij hebben de intake begin september dus als het meezit beginnen we ook dit jaar nog. Ik heb eigenlijk geen idee hoeveel tijd er tussen de intake en de behandeling zal zitten aangezien we doorverwezen zijn naar Voorburg voor de IVF. Hiervoor hebben we wel IUI behandelingen en onderzoeken gehad in ons eigen ziekenhuis maar hoeveel ze daar van willen herhalen en hoe lang dat duurt...? Geen idee. En dan heb ik ook nog eens regelmatig cystes die de boel in de war schoppen. Maar we blijven optimistisch, oktober wordt de maand :icon_sunny:

Ik ben gisteren op zoek gegaan naar die serie en nu al bij aflevering 7. Zeker een boeiende serie en veel respect voor de stellen die hieraan deel nemen. Zo'n persoonlijk en voor sommigen pijnlijk proces...maar wel heel goed dat er zo meer openheid komt over hoe moeilijk het soms kan zijn. Ik heb de link meteen naar mijn ouders gestuurd zodat ze ook 'mee kunnen kijken in de keuken' zeg maar.

Ik had ook krampen na de IUI's. Bij mij werd de baarmoedermond aangehaakt dus ik dacht altijd dat het daardoor kwam maar de hormonen kunnen inderdaad ook veel met je doen. Ik was overigens nooit zwanger dus ik kan je helaas geen positief bericht brengen wat dat betreft :(

Hier nog een! Ik hou me aanbevolen voor welke versie dan ook ;-)

Wij zijn tot nu toe in Zoetermeer behandeld (IUI) maar in september krijgen we de intake in Voorburg (diaconessehuis) waar ik ook ben geboren :-)

@ Pleun 79: Natuurlijk heeft stress negatieve gevolgen voor je gezondheid en daarmee de kans op zwangerschap. Er zijn vrouwen bij wie de menstruatie uitblijft door stress dus daaruit blijkt al dat er wel een verband is. Hetgeen dat mij stoort aan dit soort teksten is dat verondersteld wordt dat alles wat er gebeurt, of juist niet, het gevolg is van je onderbewuste, eigen wil. Net als bij the secret worden hiermee mensen onbedoeld gekwetst. Alsof je onbewust zelf kiest voor ziekte, dood of in dit geval kinderloosheid. Alsof het 'je eigen schuld is' als het niet lukt, of als je ziek wordt. Of er een kern van waarheid in zit of niet, dit soort teksten kunnen erg kwetsend werken. Er is een verschil tussen een empirisch verband leggen en dit eens uitspreken en het trekken van je eigen conclusies en deze presenteren als een waarheid. Kortgezegd, ik denk dat er heel veel dingen meespelen die niet tastbaar zijn en dat onze gezondheid (en vruchtbaarheid) door meer wordt bepaald dan alleen objectief vast te stellen waardes en functionaliteit, maar te zeggen dat onvruchtbaarheid (altijd) te maken heeft met een emotionele blokkade gaat mij wat ver. Ik sta overigens absoluut niet afwijzend tegenover alternatieve geneeswijzen overigens. Ik denk zeker dat ze kunnen werken, al zou het een placebo-effect zijn (en het placebo effect is ook een effect). Just my two cents ;-)

Mja tegenwoordig kan alles tussen de oren zitten he ;-) Maar ik vind het wel erg kort door de bocht om 'onvruchtbaarheid' (ongeacht de oorzaak en of deze medisch aangetoond/verklaard kan worden) maar op angst/traume/remmingen etc. te gooien. Zoals met zoveel van dit soort schrijfsels zal het best voor een bepaalde groep van toepassing zijn hoor, maar als er echt zo'n sterke rem bestaat, waar komen dan al die abortussen vandaan?

Met roken? Je bedoelt vrouwen die roken en toch zwanger raken? Of mannen? Roken verkleint de kansen om zwanger te raken aanzienlijk, zowel op de natuurlijke manier als via IVF/ICSI en zowel voor mannen als vrouwen. Maar goed, je moet zoveel doen en laten als het niet op de natuurlijke manier lukt, dan is stoppen met roken een kleine moeite toch? Verder zijn er ongetwijfeld genoeg rokende vrouwen zwanger geraakt, net zoals mensen dwars door de pil heen zwanger raken, of mensen met een ander soort verslaving. Neemt niet weg dat het de kansen behoorlijk verkleint, evenveel als tien jaar leeftijd, las ik ergens.

Hoihoi, Wij hebben twee keer een rustperiode gehad, eentje van bijna een half jaar en nu een van een jaar. Ik moet zeggen dat het mij prima is bevallen. We hebben trouwens geen condooms gebruikt hoor. Natuurlijk wordt de wens er niet minder van maar het is wel fijn om weer even 'baas over je lichaam' te zijn en niet gedreven worden door hormonen, angst en hoop. Ik merkte eigenlijk toen we de boel even stil hadden gezet pas hoeveel het je leven beheerst na een tijd. Ik heb er in ieder geval na dit rustige, MMM-loze jaar weer kracht en energie van gekregen om door te gaan. Even een toevoeging: Wij hebben vanwege cystes/geen eigroei/overstimulatie ook wel eens 'verplicht' pauze gehad maar dit werkt niet zo goed als wanneer je er zelf echt voor kiest. Het frustreert eerder de strijdlustige oermoeder die in je schuilt (althans bij mij dan) ;-)

Ik heb het van een afstandje gevolgd allemaal. Wat een verhaal zeg! Gefeliciteerd!!! Wat kan de natuur soms toch onvoorspelbaar zijn :wav:

Pff same here...de ene na de andere collega vertrekt met zwangerschapsverlof en vervolgens krijg ik dan ineens babyfoto's in mn mail. En dan wil je gewoon even leuk op facebook surfen, word je met babyfoto's en bolle-buiken-shoots om de oren geslagen. Leuk hoor...maar soms kan ik het echt even niet hebben. Ik moet trouwens zeggen dat als de baby er eenmaal is, ik het minder moeilijk vind dan wanneer het kindje nog in de bolle buik zit, raar he?

Klopt, en zoals ik al zei staan wij aan het begin van het IVF traject (ok, natuurlijk wel erg veel IUI's gehad) en we komen net terug van een jaar 'pauze'. Ik weet dat ik nu wel kan zèggen van dan en dan is het genoeg geweest, maar als ik straks weer hormonen spuit en tussen hoop en wanhoop de dagen tel... dan is toch alles weer anders he? Ik denk dat je nooit met 100% zekerheid een grens kan trekken, maar je kunt jezelf en elkaar wel beschermen door er een te bepalen.