Beanie

Breek ff in: Johanna, ik ben anesthesie medewerker en voor zover ik weet kan in het tweede trimester van je zwangerschap een operatie niet heel veel kwaad. Ze zullen je wel adviseren om voor de ruggeprik te gaan lijkt mij. Als je wilt kan ik wel ff informeren bij een vd anesthesiologen op mijn werk? PB me anders maar als je meer wilt weten! -breek weer uit- Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Zo staan wij er ook in.... Als ik jonger was geweest waren we zeker nog voor een tweede gegaan maar omdat we ons dagelijks realiseren hoe ontzettend gelukkig we mogen zijn dat we dit ene mooie jongetje in ons leven hebben mogen verwelkomen is het geen issue. Volgens mij hangt er ook veel af van de medicatie die je gebruikt. Spuit je in België meer dan in Nederland is toegestaan? Ik spoot meer dan nu mag (ondanks dat ik drie behandelingen in NL heb gehad, maar wellicht dat pas daarna dat maximum is ingesteld), iig de tweede en de derde poging. De laatste poging was het resultaat het beste, met een combinatie van Menopur en Gonal-F. Ik had elke keer maar 3-5 eicellen, de eerste en laatste poging top-embryo's terug maar de rest niet geschikt voor in de vriezer. Dus nooit cryo's gehad. De eerste poging was ik (ook) zwanger maar toen ging het helaas mis na een eerste goede echo. De laatste poging heb ik 2 embryo's terug gekregen (altijd op dag 3) en die waren beiden ingenesteld, uiteindelijk heeft 1 het gered. En dat is dus mijn zoontje van nu al weer bijna 3 jaar oud. Is bij jou alles uitgezocht? Stolling, schildklier etc? Heb je wel eens een pipelle laten doen of overwogen? Gebruik je ondersteunende medicatie? Heb je het lange of het korte schema? Toeval of niet, mijn laatste poging volgde ik in tegenstelling tot de eerste 2 pogingen het korte schema voorafgegaan door ruim een maand pilgebruik. Ik hoefde minder lang te spuiten voor gelijkmatig groeiende follikels. De laatste poging heb ik ook een pipelle laten doen in de cyclus voorafgaande aan de cyclus waarin ik weer ging spuiten. En ik ben na TP gestart met Ascal (kinderaspirine). Overigens heb ik een stollingsafwijking, ik heb ook tot na de bevalling mezelf moeten injecteren met bloedverdunners (wat ik er uiteraard graag voor over had!). Wat spannend, voor jou, nu op het wachtbankje.... Was dit een verse TP? Hoeveel heb je er terug laten plaatsen? Wel een dag 5 embryo, dat zegt toch ook wel wat over de kwaliteit! Ik duim voor je, dat deze poging raak is! Hoe lang nog tot je mag testen? En heb je cryo's? En dat voelen, zo lastig... Zeker met de bolletjes! Ik weet nog dat ik de laatste poging niks wilde voelen, voor mijn gevoel zou ik nooit meer dichter bij een zwangerschap komen dan dat dus testen wilde ik ook niet! Moest wel op de testdag, was nl voor de sluiting met kerst. Gelukkig mocht ik na een positieve urinetest ook bloed laten testen en een week later weer.

Hi Loppy, Er zijn best wel veel succesverhalen hier op het forum te vinden, van 40+-dames! Zoek maar eens in de oude topics! Maar evengoed: ook hier een succesverhaal. Ik was 40 bij mijn tweede en derde IVF-poging, low-responder maar desondanks (blijvend) zwanger van de derde IVF-poging. Bevallen op mijn 41ste. Daarna besloten niet meer de MMM in te gaan voor een tweede, wel nog een keer spontaan zwanger geweest maar helaas is dit geëindigd in (weer) een missed aborion en curettage. Heel veel succes lig bij de behandeling!

Dit verbaast mij. Ik heb echt in veel verschillende ziekenhuizen gewerkt en nooit gezien dat er meer dan 1 persoon mee mag naar de operatiekamer. Dit heeft te maken met de steriliteit etc. Zelfs op speciaal verzoek van bijv. de gyn hebben wij het altijd geweigerd... Dus ik denk toch dat je er van uit moet gaan dat als het zover komt, er maar 1 van de twee personen mee mag. Het kan dus best zo zijn dat de gyn het goed vindt, maar de rest van het OK-personeel niet! (dit is trouwens niet onaardig bedoeld, maar ik weet uit ervaring dat we de handen al vol hebben aan 1 bezoeker extra, 2 is echt te veel. Tenslotte zijn dit mensen die niet weten hoe en wat het er aan toegaat in een OK dus we moeten dit goed in de gaten houden, en daarvoor is echt geen tijd als je ook nog goed voor moeder en evt. kind wilt/moet zorgen).

Breek ff in.... Niet om me ergens mee te bemoeien maar dat stukje over de keizersnede is heel leuk bedacht, Penny, maar geen realiteit... Ik werk zelf op de OK en daarnaast heb ik ook een keizersnede gehad bij de geboorte van mijn zoontje dus ik spreek ook nog uit eigen ervaring. De realiteit is namelijk dat alleen je man mee mag naar de OK, niet ook je moeder. Dus als je ervoor kiest dat je man met de kleine mee gaat na de geboorte, dan ben je verder alleen op de OK. Dan mag er echt niet iemand anders bij komen. Als er sprake is van een spoed-keizersnede dan kun je ervan uit gaan dat je man met de kleine weg gaat na de geboorte. Als het gepland is en je krijgt een 'gentle Sectio' (oftewel natuurlijke keizersnede, slecht gekozen naam) dan mag de kleine bij je blijven, ook op de uitslaapkamer. Ik wil je echt niet van je droom afhelpen, ik snap dat je alle scenario's wilt beschrijven maar daarom wil ik je vast waarschuwen dat je je geboorteplan een beetje moet bijstellen, naar de realiteit... Veel succes met de bevalling vast! Breek weer uit....

Hi Els, Nu je het zo schrijft, heb jij toen ook meegeschreven in het uitgerekend in augustus 2013 topic? Dat startte drie jaar geleden rond deze tijd (hoewel het lang duurde voor ik mee durfde te schrijven, ik heb lang op het 12-weken wachtbankje rondgehangen). Dan is jouw dochter ongeveer dezelfde leeftijd als mijn zoontje... Lekkere peuterpuber inmiddels. Als ik er zo over nadenk: gisteren was het precies 3 jaar geleden dat ik positief testte! (de punctie was op 5 december, dus eigenlijk hebben wij toen het mooiste Sinterklaas cadeautje ooit gekregen). Grappig! Maar dit is nogal off-topic... Vroeg het me gewoon ff af! Wel fijn trouwens, dat bij je dochter alles goed is gegaan, ook de hele zwangerschap en de bevalling. En zoals je zegt: je telt je zegeningen en dat is ook heel goed lijkt me. Als ik soms de worsteling van vrouwen zie (ook net nog van dichtbij meegemaakt) bij wie het niet wil lukken, dan realiseer ik me weer zo ontzettend goed dat het toch echt een wonder is dat ik op mijn 40ste nog zwanger heb mogen worden! Bij ons zal er dan ook geen tweede komen maar deze ene is 'goed gelukt' en we zijn nog dagelijks dankbaar voor zijn komst! (Al kunnen we hem uiteraard ook best wel eens achter het behang plakken, soms is het net een normaal kind ;-). Gewoon bijzonder zoals ze het bij Freya zeggen!)

Hi Els, Wat een ellende hebben jullie al achter de rug... Kan me voorstellen dat je met veel vragen zit. Op zich lijkt mij het voorstel van jouw arts wel goed. Helaas heb ik ervaring. Ik heb factor V Leiden (met verhoogd risico), dat lijkt erg op wat jij hebt. Dat wist ik al lang voor ik de MMM in ging. Daarbij ging het zwanger worden erg moeizaam. Ik heb in 2010 een missed abortion gehad, na een spontane zwangerschap. Daarna werd ik niet meer zwanger. Gezien mijn leeftijd (toen 38,39) werd ik in een soort 'versneld' traject gezet. In 2012 drie IVF-pogingen gehad, de eerste was ik zwanger van (na verse tp, ik heb nooit cryo's gehad). Ik moest toen vanaf het moment dat ik positief testte Ascal Cardio slikken (dat is een iets lagere dosering aspirine, 80 mg, waar kinderaspirine 100 mg is) en vanaf een positieve echo fraxiparine gaan spuiten. Helaas eindigde deze poging na 9 weken in een missed abortion. Eind 2012 was ik inmiddels toe aan de derde IVF-poging (de tweede liep op niks uit) en toen heb ik van te voren een pipelle laten doen. Twee embryo's terug laten plaatsen en vanaf de tp heb ik de Ascal gebruikt (was eigenlijk vroeger dan de arts wilde, maar ik had het liggen en heb het idee dat het kan helpen als je een stollingsafwijking hebt bij de innesteling, al zou uit Nederlands onderzoek blijken dat dit niet het geval is. Helaas is dit onderzoek gedaan op vrouwen die geen stollingsafwijking hebben). Ik bleek toen weer zwanger en bij de echo op 7 weken bleek dat één embryo zich goed had doorontwikkeld, de tweede was wel ingenesteld maar niet doorgegroeid. Ik ben toen ook meteen weer gaan spuiten, eerst fraxiparine maar toen ik daar allergisch voor bleek over gegaan op clexane. De Ascal heb ik doorgebruikt tot 36 weken zwangerschap. Ik ben zeer intensief begeleid door de gynaecoloog tijdens de zwangerschap, ze noemden dit een 'kostbare' zwangerschap. Gelukkig ging alles goed deze keer! Van de Ascal werd ik erg misselijk (tipje: neem het 's avonds) maar verder ging het eigenlijk prima. Ik heb op 7 maanden zwangerschap wel een gesprek gehad met een anesthesist, om de ontstolling tijdens de bevalling te bespreken. Uiteindelijk heb ik een geplande keizersnede ondergaan, ook vanwege de ontstolling maar ook om andere redenen. Het ging iig prima allemaal, mijn zoon is in 2013 geboren na bijna 39 weken zwangerschap. Ik herstelde goed en snel van de keizersnede. Na de bevalling moest ik trouwens nog 6 weken de clexane doorspuiten. Die periode staat me het meest bij, toen had ik er namelijk het meeste last van. Daarvoor deed ik het voor de baby, nu deed ik het voor mijn gevoel zonder doel (hoewel dat natuurlijk niet waar is, ik spoot voor de baby én mijzelf). Al met al zou ik zeggen dat het goed te doen is maar dat je wel strak in de gaten gehouden moet worden. Er zitten geen risico's aan het spuiten en het slikken van aspirine, behalve dan dat je sneller blauwe plekken hebt. Dus ik zou zeggen: ga er voor! Groetjes, Beanie

Breek ff in voor Olijfje: Je kunt ook bouillon of soep nemen! Das iig minder vies dan zout.... Of zoute drop eten. En ik breek weer uit....

Dat is zeker ook verstandig! Maar kijk wel een beetje uit, met nu van alles zelf op eigen houtje gaan slikken. Probiotica is onschuldig (trouwens, uit onderzoek is net gebleken dat als je dat de laatste 3 maanden van je zwangerschap gebruikt het kindje minder kans op allergieën heeft!), van omega3 weet ik dat het iig wel in lagere doseringen kan. Wat je ook kunt overwegen, is van Ortica de Prenafem gebruiken. Is een zwangerschapsvitamine waar ook al omega3 in zit. (En vitamine D en foliumzuur etc.). In je zwangerschap kun je die 2x per dag nemen. Wat je trouwens zou kunnen overwegen, als je door de bomen het bos niet meer ziet, is een afspraak maken met een mesoloog. Die zit tussen de reguliere en alternatieve zorg in. Een mesoloog kan als het ware doormeten of de medicatie die je gebruikt goed is voor je (ondersteunend werkt) of juist niet. Verder kunnen ze adviezen geven wat goed is voor specifiek jouw systeem (ze zoeken het dan in de anti-oxydanten (als bijv. omega3 etc) en homeopatische middelen). Ik ben er zelf niet geweest tijdens mijn zwangerschap maar wel voor advies in de tweede IVF-ronde en eerder voor andere dingen. Heb er erg goede ervaringen mee! (en nee, ik ben geen aandeelhouder....)

Geen ervaring maar wil wel graag even reageren op je vraag. Prednison onderdrukt de misselijkheid (op de operatiekamers wordt een zusje van prednison tegen misselijkheid gegeven, dexamethason) dus het kan idd heel goed dat je veel misselijker bent als je minder slikt! Je kunt dus doorgaan met de prednison, en zoals Okaasan al zegt langzaam afbouwen, of je kunt er voor kiezen om contact op te nemen met je huisarts en je de zetpillen tegen misselijkheid voor laten schrijven. Ik denk dat je het best je eigen gevoel een beetje kunt volgen.... En over die krampen: je darmen zetten uit en zo. Ik heb in het begin van mijn zwangerschap zo'n buikpijn gehad... Ben er een paar keer voor bij mijn huisarts (waar ik verder nooit kwam) geweest. Kreeg dan vezels of zo mee maar daar werd ik dan weer meer misselijk van dus dat was ook niet echt de oplossing. Je zou nog kunnen proberen of probiotica helpt, en dan niet die drankjes uit de supermarkt maar de capsules (bijv. van Solgar). Succes er mee! (ik volg jullie een beetje op afstand, heb zelf tot 16 weken op het 12-weken bankje gezeten begin 2013 omdat ik echt niet durfde mee te schrijven in een uitgerekend topic, nadat ik een keer keihard van het bankje afgevallen was. Inmiddels is mijn zoontje al een lekkere stuiterende dreumes dus het is goed gekomen!)

Breek ff in voor Okaasan en man: GEFELICITEERD MET JE MANNETJE!!!! Ff bijkomen, dan de kraamtranen en dan genieten hoor! Mooie naam ook! Liefs, Beanie Breek weer uit... Sent from my iPhone using Tapatalk

Lijkt me pittig hoor Roossie, tot zo laat doorwerken! Aan de andere kant, wel fijn dat je (weer) opdrachten hebt! Voor een meisje haar tweede verjaardag zou ik geen tips hebben... Lastig idd als je al veel universeel speelgoed hebt! Ik weet wel van een vriendin met een dochtertje (ze is nu 7) dat bij haar de babyborn een groot succes was/is. Leuk trouwens dat ze zo'n poppenmeisje is! Hier alles goed. Q heeft al weer 2x oorontsteking gehad sinds hij buisjes heeft, hij heeft er net weer een antibiotica kuur opzitten. We zijn vorige week bij de kinderarts/KNO-arts geweest.Hij blijft daar onder controle, ook omdat hij (toch) astma lijkt te hebben. Gelukkig zou hij er nog overheen kunnen groeien! Hoop dat het virus-seizoen snel over is want hij pikt wel erg veel mee. Nou ja, goed voor de weerstand.... Q is erg aan het experimenteren, grenzen op zoeken van wat hij kan en mag. Wij hebben het gevoel dat hij structuur nodig heeft, dus dat we duidelijk grenzen moeten aangeven. Straffen doen we niet, wel 'nee' zeggen en afleiden. Belonen doen we ook verbaal. Hij is erg gezellig, vrolijk en ondernemend. Begint nu een beetje te praten, nog veel gebrabbel met af en toe verstaanbare woorden er tussen. Hij kan duidelijk aangeven als hij honger of dorst heeft. Dat is wel makkelijk. Luiers verschonen is wisselend. Soms kunnen we hem goed afleiden, met een tube of knuffel of de luierdoekjes. Soms lukt dat ook niet. Speen heeft hij niet dus dat is geen optie. Wen, welk merk luierbroekjes gebruik jij trouwens? Wij hebben nu van het Kruidvat en van Pampers, ik geloof dat ik die van Pampers beter vind. Verder druk qua werk. Heel af en toe valt er een dag tussenuit, maar die is dan meteen gevuld met boodschappen doen en huis poetsen en zo. Er blijft weinig tijd voor mezelf over. Maakt niet uit hoor! Moet nu weer weg, heb nog een halve dag werk voor de boeg...

*breek ff in voor Seef* Wat jij beschrijft, dat je kindje al is vastgehouden door anderen (al zijn dat dan de oma's...) was echt mijn grootste nachtmerrie! Daarom had ik met manlief afgesproken (en in het bevalplan geschreven) dat ik dat echt niet wilde. Ik ben ook met een KS bevallen, we hadden afgesproken dat manlief pas zou gaan bellen als ik terug was op de afdeling. Ik heb geen 'gentle sectio' gehad maar een gewone, ouderwetsche, had toen uk (nu Q genoemd) wel even bij me gehad. Hij ging snel naar de afdeling en daar heeft manlief hem op de borst/buik gehad tot ze mij gingen ophalen van de OK. En dat was prima! Daarna kreeg ik hem lekker bij me. De opa's en oma's kwamen pas aan het eind van de middag, toen Q al een uur of 4,5 oud was. Heel prettig vond ik dat! Wat ik maar wil zeggen met mijn verhaal: maak goede afspraken en schrijf ze ook op! Zo kun je zo'n situatie voorkomen! Meiden, allemaal succes met de laatste loodjes! Okaasan, speciale knuffel voor jou! *breekt weer uit*

Hi Noah, Lastige vraag hoor! Ik heb zelf goede ervaringen met het S.LAZ (Lucas Andreas in Amsterdam). Werkt ook samen met de VU. Fijn vast team, goede pijnstilling bij de punctie (niet onbelangrijk!). Misschien is dat nog een overweging? Veel succes iig bij je beslissing!

En een strenge selectie.... Ik wil niet negatief doen maar hou daar wel rekening mee!

Gelukkig dat die hoofdpijn nu over is! Na zo'n bloodpatch is het als het goed is meteen weg.... En nu lekker thuis, is wennen maar probeer je ook te genieten? Qua borstvoeding: als jij of de baby of jullie allebei er niet blij van worden, dan is het beter om te stoppen en over te gaan op de fles? (Ik heb zelf niet eens BV geprobeerd en ben daar echt nog steeds blij om.... Kon nu vanaf de KS direct van de kleine man genieten!)

Wat ik inmiddels begrepen hebt is dat het best goed kan (veel dames hebben dat kennelijk) dat de ovulatie veel heftiger/pijnlijker wordt naarmate je ouder wordt... Heb er zelf helaas ook last van. Zelfs met bloeding af en toe. Heel irritant is het!

Ik vergeet nog een belangrijke: Q geeft kusjes! Zo lief! Nog wel schaars, maar soms krijg je zo'n lekkere natte klapzoen op je wang. Komt hij die zelfs speciaal brengen! Hij komt ook regelmatig even knuffelen.. Echt schattig. Hij zit niet heel veel op schoot maar is wel een echte knuffelkont!

Hi dames, Nog gefeliciteerd Roossie! Leuk hoor, 2 peuters... Wat goed zeg, 17 kg afgevallen! En wat naar van je vader. Wen, jouw meisje is toch ook bijna aan de beurt om weer jarig te zijn? Hoe is het verder met jou? Heb je al een planning wanneer je weer gaat beginnen met de MM? Ben je eigenlijk al weer volledig aan het werk? Hier vandaag een precies 18 maanden oud dreumesje. Is al echt een persoonlijkheidje aan het worden... Eigen willetje! Kan steeds beter duidelijk maken wat hij wil, hoewel hij nog niet heel veel praat (wel wat hoor, eigenlijk praat hij de oren van ons hoofd maar ja, het is nog niet verstaanbaar. En dat frustreert hem duidelijk). Paar dingen zegt hij wel duidelijk, andere dingen weet je wel wat hij bedoelt. Beetje schaven nog aan de uitspraak zeg maar... Maar hij is lekker vrolijk en ondernemend en ondeugend. Helemaal leuk dus. Alleen wil hij vaak niet meer liggen bij het verschonen/aankleden... Staand aankleden is geen probleem maar een luier verschonen vinden we wel een uitdaging. Soms dus toch maar een luierbroekje aan ipv een luier maar dat doet het toch minder goed dan een ouderwetsche pamper! Hebben jullie meer ervaren mama's met dreumesen/peuters daar tips voor? Afleiden helpt vaak wel maar niet altijd. Wat ik wel heerlijk vind: hij eet nu zelf vrijwel alles. Wil niet meer gevoerd worden. Zo super! Leuk maar ook makkelijk. Hij heeft overigens nog steeds maar vier tandjes.... We moeten over een week of 2 naar het CB, toch maar eens vragen of we ons daar zorgen over moeten maken of dat hij gewoon laat is. Verder heb ik binnenkort een afspraak met hem bij de KA, hij is soms benauwd ondanks zijn pufjes. Hij heeft laatst een antibiotica kuur gehad (toch weer oorontsteking) in combinatie met prednison. Knapte hij wel goed van op maar we willen toch dat als hij (wat wij denken) astma heeft, hij goed onder controle komt/blijft bij de KA hiervoor. Slapen gaat super, als het maar met zijn lievelingsknuffel is (een neushoorn). Op het KDV doet hij het heel goed, hij heeft er vriendjes en gaat lekker zijn gang. Ze gaan vaak met de dreumesen naar de peuters en ondernemen gezamenlijke activiteiten (zoals dansen, naar buiten gaan etc.). Vindt hij helemaal leuk! Hij is wel de stoutste van zijn groep... Ik las toevallig vanmorgen een horoscoop van de leeuw, (sloeg op baby's), en het klopte helemaal! (hij is leeuw van sterrenbeeld). Niet dat ik daar echt in geloof maar ik vond het wel grappig om te lezen! Zelf druk met werken (vandaag toevallig een dagje geen opdracht maar die dagen zijn schaars....). Ben niet zo bezig geweest met afvallen maar het blijft maar doorgaan.... Inmiddels zit ik onder het gewicht waarmee ik startte met de IVF-pogingen. Nog een paar kg en dan zit ik op mijn ideale gewicht. Doe er geen moeite voor maar door de drukte schiet het eten er nog wel eens bij in. Daarnaast merk ik dat ik gewoon veel minder hang heb naar zoetigheid. Wel makkelijk dus! Zijn jullie al plannen aan het maken voor de zomervakantie? Wij zijn nu bezig. Gaan in juni 2 weken naar Oostenrijk. Maar in mei ga ik samen met manlief (zonder Q dus) een paar dagen naar Berlijn. Ook zin in! En eind januari ben ik samen met mijn zus een weekje naar de zon geweest, naar Curaçao. Was heerlijk... Q logeerde bij mijn ouders, ik heb hem zo gemist. Maar mijn ouders hebben er intens van genoten en kunnen niet wachten tot hij weer komt!

*Breek ff in voor Pien* Gefeliciteerd Pien! Kun je er ook een beetje van genieten? Even een tip: vraag of je terug kan naar de anesthesie. Zij hebben een methode (de zgn bloodpatch) om je snel van het lek af te helpen! Veel beterschap iig. *En breek weer uit....*

Ik ben misschien wat stil Maar hoe zwijgzaam Kunnen woorden zijn Als er in stilte Zoveel meer Wordt gezegd Lieve H&F, Wat is het toch moeilijk.. En hard. En oneerlijk. Ik zag dat je de tekst uit mijn handtekening hebt gebruikt. Voor ons gold het. Wij waren bezig afscheid te nemen van onze kinderwens, we waren bezig ons leven zonder kinderen in te richten. Toen gebeurde het onverwachte. Maar helemaal eerlijk is deze tekst ook weer niet. De MMM blijft een loterij, waarom eindigt de een aan de goede kant van de 50% lijn, de ander niet? Vaak is het niet een kwestie van de aanhouder wint, hoe vaak dat ook gezegd wordt.... Ik sluit me verder aan bij de woorden van Hope. Probeer het echt 'los' te laten, hoe moeilijk dat ook is. Heel veel sterkte meis, en een dikke virtuele knuffel!

Mijn Nick? Dat is eigenlijk een bijnaam die mijn man me in de beginperiode van onze relatie gaf en die heel in de verte is afgeleid van mijn echte naam. Het is lastig om niet te gaan stressen in de ww... Je voelt van alles en bent gefocust op alles wat je voelt. Het is en blijft een lastige tijd! Bang voor teleurstelling, niet durven hopen, vertrouwen is laag.... Het lijkt mij heel goed dat je nu je rust pakt! Mijn zoontje doet het hartstikke goed, hij is nu 17 maanden oud en hij is zo leuk... Ik vind het leuk om te ervaren dat je toch echt af en toe in een spiegel kijkt, dat je dingen van jezelf en je partner in hem terug ziet. Alhoewel.... Hij kan lachen als een engel en ondertussen een boeffieblik hebben zoals wij dat noemen, hij kan heerlijk ondeugend uit zijn oogjes kijken (en van wie hij dat nou heeft?). Het is echt genieten, toch een kindje in je leven te mogen begroeten, terwijl je dat eigenlijk niet meer verwacht had... Ik gun het echt iedereen! En dan realiseer ik me ook weer hoe gezegend wij zijn dat wij onze kleine Q hebben mogen krijgen.

Bij mij is het al weer ff geleden... Ik heb dec 2012 een TP van 2 3-daagse embryo's gehad. Kan me niet meer herinneren dat ik de innesteling gevoeld heb. Wat ik wel heb gedaan in de ww: gezond eten, bijv. elke dag avocado, om de dag een hard gekookt eitje, verder als een zwangere geleefd. En misschien helpt het om elke dag een momentje 'contact' te maken met het embryootje? Bemoedigend toespreken, zeggen hoe welkom hij of zij is? Probeer iig te ontspannen, hoe moeilijk dat ook is. Ik weet dat ik de hele (was voor mij derde) procedure als in een soort roes heb doorgemaakt, het leek wel of ik zelf alles op een afstandje bekeek en het niet over mezelf ging. Zes dagen na de TP begon bij mij het vele plassen, hoewel ik wel denk dat het deels ook tussen mijn oren zat (was voor een deel ook broekloeren vermoedelijk). 9 dagen na de TP had ik door de bollen heen wat bruin verlies dus ik dacht dat het over was. Maar dit was maar eenmalig. Toen toch maar netjes gewacht tot de testdatum (sterker nog, ik wilde niet testen want voor mijn gevoel zou ik nooit meer zo dicht bij een zwangerschap komen.... Nu kon ik mijn kop in het zand steken en iig blijven denken dat er een kans was dat ik zwanger zou zijn. Klinkt stom achteraf....). Uiteindelijk moest ik wel testen want ik moest de uitslag doorbellen aan het zh, het was de dag voor de kerstsluiting. Ik plaste 2 streepjes maar kon het niet geloven. Dus ik mocht die dag nog voor een bloedtest, waarvan ik 2 uur later de uitslag kreeg. Mijn HCG was al mooi hoog! Ik heb later terug gerekend, dat ik ws al op wd 6 positief zou hebben getest met de KV 2x5. Dus moet vrij snel na de TP de innesteling plaats hebben gevonden. Ter info: beide emmy's waren ingenesteld, vandaar het hoge HCG. Een heeft het uiteindelijk gered. Na 2 miskramen ging deze zwangerschap goed (niet onbezorgd, maar dat is een ander verhaal. Onbezorgde zwangerschappen bestaan denk ik bijna niet na de MMM) en nu heb ik dus een prachtige zoon! Btw H&F, ik was niet meer de jongste, ben bevallen toen ik 41 was!

Reageer ff, al is het dag.... Okaasan, morgen al weer 30 weken! Nog max een week of 11 en dan heb jij je Tiesje in je armen! Zo gaaf vind ik dat!

*breek ff in voor Pigster* Je hoeft je ABSOLUUT geen zorgen te maken over die lucht! Een luchtbelletje is echt niet erg! Ik werk zelf op de operatiekamers en daar accepteren we ook luchtbelletjes... Het lichaam kan veel hebben! Over het schuin prikken ipv loodrecht: ik denk niet dat het heel veel uitmaakt. Vanaf nu gewoon recht prikken.... Als je je er heel veel zorgen over maakt kun je morgen ff de poli bellen en dit daar overleggen. Veel succes verder met het prikken.... (en de rest natuurlijk) *breekt weer uit*