Kitje

Dat snap ik @Paulma dat je aan de ene kant baalde dat je ongesteld werd, je hebt dan toch een beetje hoop dat het wellicht natuurlijk is gelukt, zeker als je enorm je best hebt gedaan Maar er is nu dan wel duidelijkheid en je kunt weer verder, op naar de volgende cryo. Dat je nu met hormoonbehandeling doet kan ik heel goed begrijpen, als de vorige 3 keren in de natuurlijke cyclus niet gelukt zijn dan is het wellicht een goed idee wat anders te proberen. Fijn dat je echo goed was en dat er geen restjes meer zijn achtergebleven, dan kun je ook deze maand weer doorpakken. Wordt de komende weekjes ook spannend voor jou dan, de bms meting, punctie en terugplaatsing, gaat dan allemaal nog deze maand zijn. Ik ga voor je duimen hoor dat het allemaal goed gaat! @Chrissy dipjes zijn heel normaal in dit traject, het is best zwaar voor je, zowel lichamelijk als psychisch. Daar hoef je ook geen sorry voor te zeggen, iedereen zit er wel eens een keertje doorheen, heel begrijpelijk en daar is ook dit forum voor. Dan zijn er altijd wel meiden die je er weer uit (proberen) te halen zodat je weer met goede moed verder kunt. Vertrouwen blijven houden in je eigen lichaam is heel moeilijk soms, maar toch ook de enige manier om het vol te kunnen blijven houden. Wellicht heb je wat langer de tijd nodig en weet ook dat er heel veel (ook jongere) meiden zijn die echt wel een poosje bezig zijn ermee, alleen lees je vaak op internet alleen de succesverhalen. En verder sluit ik me volledig aan bij wat Aslyn heeft gezegd, ze omschrijft het heel treffend. Niet meer aan dat stom ziekenhuis denken, heel begrijpelijk dat hun lompheid er enorm ingehakt heeft bij je en dat het je onzeker heeft gemaakt, maar probeer het links te laten liggen, wat een verstand die dokters daar zeg, tssss. Ik heb nog geen bloeduitslagen gehad, dus ik ga er dan voor het gemak vanuit dat het op dit moment (nog) goed is, want anders hadden ze wel gebeld neem ik aan. Dat is idd zoals ik het begrepen heb, de schildklierwaarden goed monitoren in ingrijpen met die Thyrax indien nodig. Ik hoop eigenlijk dat het de komende jaren niet nodig gaat zijn, want eenmaal aan die Thyrax dan is dat for ever. Niet dat het een ramp is een pilletje te slikken iedere dag, maar als het niet hoeft, dan liever niet natuurlijk. Dankjewel @Aslyn voor het meedenken en duimen, bidden en hopen, dat is idd het enige dat ook ik nu kan doen. Momenteel ben ik nog niet onder controle bij het ziekenhuis, maar nog gewoon bij de verloskundige, ik mag daar blijven tot 30 weken (zo lang het goed blijft gaan met mij en de kleine) en dat vond ik heel fijn, zijn zo'n fijne meiden allemaal. Maar ze houden dat vast wel goed in de gaten, ook gezien mijn voorgeschiedenis, ze zijn ook heel laagdrempelig, kan en mag altijd bellen als er iets is, heb ik tot heden niet gedaan want er was geen reden voor nog, maar het is fijn te weten dat het kan. Als je eenmaal hebt meegemaakt dat het ook heel erg mis kan gaan, idd ongeacht hoe je zwanger bent geworden, dan denk ik dat je daarna nooit meer een onbezorgde zwangerschap hebt. Als ik het vergelijk met mijn zoon, ik dacht daar niet eens over na dat er dingen mis konden gaan, maakte me nergens zorgen om en was happy zwanger, roze wolken en alles, hoe anders is dat nu. Niet dat ik niet blij ben met dit kleine wondertje hoor, maar de angst het te verliezen is zo groot, Verder wil ik me graag aansluiten bij alles wat de andere meiden gezegd hebben, je bent zo'n mooi mens Aslyn, ondanks al jouw verdriet er toch zijn voor ons hier, ons een hart onder de riem steken, terwijl je dat hart zelf ook zo nodig hebt. Goh, wat hoop ik dat de volgende ronde bij jou raak is en blijft, het is je zo enorm gegund (ook de andere meiden natuurlijk). Heb je al zicht op wanneer je weer verder mag? Je had het destijds over juli dacht ik? Wat fijn @Nina79 dat de colposcopie (wat dat dan ook weer mag wezen ) goed was. Ik zou dat ook over een jaar nog een keer herhalen idd, 3 jaar wachten is idd lang met zoiets. Voor nu die Pap toestand proberen los te laten, het is goed, goed in de gaten houden is alles wat je kunt doen op het moment. Dat is ook wat de verloskundige tegen mij zei Nina, dat het best vaak voorkomt en dat vrijwel iedereen een probleemloze zwangerschap heeft. Zo lang de waardes goed in control blijven tenminste. Het is idd balen en ik ben het met je eens dat je eigenlijk iedere zwangere erop zou moeten prikken. Het is enkel een paar extra hokjes aankruisen en een paar extra buisjes bloed, je moet toch bloed laten afnemen voor van alles, dus waarom dat niet meepakken, zeker als je ziet wat voor ellende het kan opleveren. Wat ik zelf heel bizar vond, was dat het ziekenhuis het in april niet nodig vond om te melden 'want ik was niet meer zwanger' Nee, maar wel bezig met een nieuwe poging verdorie! Daarbij, ook als je niet zwanger bent kan die schildklier voor heel veel problemen zorgen die zo makkelijk op te lossen zijn met een pilletje per dag, er wordt veel te makkelijk gedacht over schildklierproblemen door veel mensen. Nee, je wordt niet ernstig ziek, je gaat er niet dood aan, maar het kan zo'n enorme impact hebben over hoe je je voelt, over je kwaliteit van leven, over alles, het heeft echt veel impact als het niet goed werkt. Zou idd mooi zijn als je zelf zwanger wordt, maar het is ook een heel fijn idee dat je nog 3 cryo's achter de hand hebt just in case. Dus binnenkort jij ook weer in de medische mallemolen.... @Christine79 Googelen is eigenlijk iets wat je niet moet doen maar waar we ons allemaal schuldig aan maken. Dat je dan onzeker wordt als anderen 11 eitjes of zelfs meer hebben dat snap ik, maar zijn dat dan meisjes van onze leeftijd, of zijn dat meisjes van 30? Hoe ouder je wordt hoe minder eitjes, sommigen hebben geluk dat ze op onze leeftijd nog een stuk of 10-12 eitjes kunnen laten groeien, maar dat zijn wel uitzonderingen. Daarbij, dat is mij destijds gezegd, het gaat om de kwaliteit van de eitjes en niet om de kwantiteit. Je hebt niet zoveel aan 11 onrijpe eitjes, ik noem maar ff wat. En wat Nina zegt klopt helemaal, feitelijk heb je maar 1 goede nodig, maar natuurlijk wil je er zoveel mogelijk om zoveel mogelijk kansen te creeeren. Vandaag de punctie dan voor je, of misschien heb je die al gehad inmiddels, hopelijk heb je 5 prachtige rijpe eitjes inmiddels, of wellicht nog een enkel bonuseitje meer (dat gebeurt ook). Spannende dagen dan voor jou, hoeveel gaan er bevrucht worden en hoe ontwikkelen ze verder. Ga je er 1 of 2 laten terugzetten dan maandag? De duimen draaien voor een paar mooie bevruchtingen! Hier van mijn kant verder weinig nieuws te melden. Ik had eigenlijk vrijdag de afspraak staan bij de verloskundige, maar toen belden ze maandag op dat die afspraak door omstandigheden niet door kon gaan, dus ik schoot al meteen in de paniek van, 'ik krijg er toch niet nog een paar dagen bij nu'? Maar ze wilden het verplaatsen naar woensdag of donderdag, deze week, dus heb woensdag gekozen, dat kwam voor mij beter uit, vandaag dus Vond het niet zo heel erg dat ik nu 2 dagen eerder 'mag' want ik maak me weer overal druk over op het moment. Over die schildklier, maar ook over de medicatie, want Cyprus heeft gezegd dat ik dat nu via de verloskundige/gynaecoloog moet regelen en nu heb ik andere medicatie gekregen, dus dan maak ik me daar weer zorgen om, zijn die wel goed en gaat het nu niet mis, nou ja, je kan je maar ergens druk om maken he? Anyway vandaag controle dus, wordt ik hopelijk weer een beetje gerustgesteld en zal ik ook de uitslag van het bloedonderzoek wel krijgen. Ze hadden niet alleen de schildklier getest, maar ook andere dingen. Ik hoop dat ik toch nog een vluchtige echo mag, ik heb dezelfde verloskundige als de vorige keer, dus dat is fijn (er zijn er verschillende in de praktijk) en vandaag is ook nog eens de eerste dag van het tweede trimester. 13 weekjes precies, voor velen een mooie mijlpaal voor mij een periode vol spanning want ik zit nu precies in de periode dat het mis ging de vorige keer, dat was ergens tussen 12+2 en 13+5. Wat fijn om te lezen dat jullie allemaal een goed gevoel hebben bij deze zwangerschap, ik hoop met heel mijn hart dat jullie het allemaal bij het rechte eind hebben en dat ik mij druk maak om niks. Nou meiden, heel veel succes aan allen en veel liefs!

Ja, een achtbaan is het zeker @Paulma Van wat ik begrijp wat ik allemaal erover gelezen heb is dat die Thyrax niet echt een medicijn is maar een schildklierhormoon omdat mijn lichaam dat dan (op den duur) te weinig of niet meer aanmaakt, eigenlijk beetje zelfde idee als met de hormonen die we tijdens onze trajecten toegediend krijgen, zo moet je het een beetje zien. Alleen moet ik dit dan wel de rest van mijn leven blijven gebruiken, dat vind ik wel minder, maar ja. Het verdere verloop weet ik eigenlijk nog helemaal niks van, ik heb ook de uitslagen van het bloedonderzoek van vrijdag nog niet gehad. Alles is mede afhankelijk van dat onderzoek denk ik ook. Ik lees her en der wel berichten dat je dan iedere 4 weken zou moeten controleren, maar dit is dan bij mensen die al Thyrax moeten nemen. De verloskundige kan dit niet doen, er moet een buisje bloed afgenomen worden en dit moet dan onderzocht worden in een lab. Dus daar moet je dan voor naar een priklocatie, maar op zich is dat geen punt want dat zit bij mijn werk om de hoek, dus dat kan ik makkelijk een keertje combineren. Naar het ziekenhuis hoef je niet perse daarvoor. Het voelt een beetje rot dat ik nu niet weet hoe of wat. Afleiding heb ik wel gelukkig, heb mijn werk en zorg wel dat ik ook genoeg te doen heb enzo. Nog iets meer dan een week tot de volgende afspraak bij de vk. Het is overigens niet zeker of ik dan wel een echo krijg, het is maar 10 minuutjes de afspraak, wellicht luisteren ze naar het hartje alleen of even een vluchtige echo ofzo, ik weet het eigenlijk niet. Eerst had ik zoiets van, als ik maar het hartje kan horen, maar nu heb ik meer zoiets van maar ik wil het eigenlijk ook wel gewoon zien. Ik bespreek het volgende week wel gewoon met de vk. Balen dat je test negatief was Paulma en dat je zo'n lange cyclus hebt nu ook. Als het dan toch niet zo is dan liefst maar zo vlug mogelijk die menstruatie, dan kun je weer verder..... Fijn dat je vriendin gynaecoloog is, dan kun je met veel vragen bij haar terecht. Tegen mij is dat toen ook gezegd vorig jaar trouwens, dat het best langer kon duren voordat ik weer ongesteld zou worden. Bij mij ging die vlieger niet op, gewoon 27 dagen weer, zat ik toen niet echt op te kijken, maar ja. Hopelijk dat het toch vlug doorbreekt, je zit nu in zo'n 'ik wil graag verder maar kan nu niks' modus en die is niet fijn. Dat wil helemaal niks zeggen @Christine79 als ze nog te klein zijn, ze kunnen zomaar opeens gaan groeien en wellicht groeien ze bij jou wat langzamer, ik had ook geen 'vlotte' eitjes, maar uiteindelijk werden ze toch groot genoeg, dan duurt het stimuleren gewoon ietsje langer. 6 Eitjes voor nu is een mooie score en wie weet komt er nog een enkel eitje meer mee. Geen mislukkeling voelen hoor, want dat is echt niet nodig. Niet wanhopen hoor, gewoon even vrijdag afwachten wat ze dan zeggen. Wat Paulma ook zegt, zij had ineens het dubbele aantal eitjes van wat ze verwacht had. Fingers crossed dat ze vrijdag allemaal een mooi groeispurtje gemaakt hebben. Meisjes, dan nog even over het schildklierverhaal en de vorige zwangerschap. Vorig jaar ben ik ook geprikt op schildklier, toen (en ook in april nog) waren mijn waardes goed. Goede waardes wil zeggen niks aan het handje. De kleine is niet gestorven daardoor. De antistoffen die in mijn bloed gevonden zijn in april geeft enkel aan dat er iets niet goed aan het gaan is. Die antistoffen gaan ook nooit meer uit mijn lichaam, dat is wat die ziekte veroorzaakt, ik maak antistoffen aan die je eigenlijk niet wil. Door die antistoffen gaat de schildklier minder goed werken, dat kun je meten door die waardes die ik nu heb moeten laten prikken. In september waren die gewoon goed en in april vielen ze ook nog binnen de 'normaal' waarden maar waren ze iets achteruit gegaan tov september. Het gaat dus om de TSH en T4 waarden, die moeten op peil gehouden worden. De TSH moet onder de 4 zitten, dat was bij mij 2,8 in september en 3,4 in april. Dat valt dus nog binnen de gezonde marge maar gaat wel achteruit. De T4 moet tussen de 9 en de 25 zitten, dat was bij mij in september 14 en in april 17. Als ze niet op antistoffen hadden geprikt hadden ze enkel de TSH en T4 waarden geweten en hadden ze niet eens verder onderzoek gedaan waarschijnlijk omdat de waardes nog binnen de normale waarden vallen. Dus eigenlijk is het alleen maar goed dat ze die antistoffen hebben gemeten want dan kunnen ze dat nu beter in de gaten houden. Wat mij wel zorgen baart is het feit dat als je die waarden niet goed op peil kunt houden dat het dan een grotere kans geeft op een miskraam. Ik ben dus bang dat de waarden tov april achteruit gegaan zijn en dat het dan nu niet meer goed zou zijn.

Ik verwacht dat ik er wel duidelijkheid over krijg ergens deze week @Chrissy ik heb vrijdag bloed laten prikken, dat zullen ze dan begin van de week wel binnen krijgen daar. Het ziekenhuis had het verder niet vermeld 'want ik was niet meer zwanger' Alsof het dan niet van belang is om de schildklierwaarden op peil te houden ofzo, daarbij was ik in april druk doende met de terugplaatsing. Wat een verstand toch weer, bah, die ziekenhuizen..... Ik was er behoorlijk van over de zeik en nog wel eigenlijk ook en dat hele kleine beetje roze wolkje wat vorige week heel even voorbij kwam drijven is ook weer foetsie, zit ik weer in de rats. Van wat ik begreep is het van belang dat die schildklierwaarden goed zijn, zo lang die goed zijn, is er (nog) niet zoveel aan de hand. Die antistoffen die zitten er en die blijven er, die kunnen niet zoveel kwaad. Kennelijk is het zo dat door die antistoffen de schildklier minder goed gaat werken en uiteindelijk steeds langzamer gaat werken. Van wat ik kan zien van mijn waarden in april vielen die nog binnen de normale waarden, dus dan concludeer ik maar ff voor het gemak dat in april mijn schildklier nog naar behoren functioneerde. Ook herken ik al die klachten niet die ze omschrijven, muv wat klachten die ik kan terugkoppelen aan de zwangerschap, zoals vermoeidheid en dat had ik voor de zwangerschap niet, dus dat is wel echt daarvan. Die medicatie lees ik overal en zei ook de verloskundige kan totaal geen kwaad voor de kleine, dit is enkel schildklierhormonen om de waarden op peil te houden, maar zo lang die op peil zijn hoef ik (nog) geen medicatie. Voor nu moet het dan goed in de gaten worden gehouden en regelmatig bloedprikken zodat men kan ingrijpen als het nodig is (met die medicatie dus). Ik probeer heel hard dan maar positief te denken ook dus heb ik het weekend 'gewoon' allerlei babyboxen aangevraagd, kinderopvang aangevraagd en de kraamzorg ook maar meteen. Bedankt voor je lieve woorden. Als ik dat zo lees met jullie ziekenhuis dan ging er daar wel veel mis, wat een puinhoop als ik het zo lees zeg. Zo ga je toch niet met mensen om die een gevoelig traject aangaan, jeetje, wat een minkukels daar zeg. Idd, loslaten en verder, je schiet er niet zoveel mee op om het ziekenhuis er op aan te spreken, raak je zelf alleen maar gefrustreerd van en ze gaan toch niet onderkennen dat ze het fout hadden. Is zonde van de energie, die kun je beter in wat anders steken. Dankjewel @Axelle voor je lieve berichtje. Ik heb het ook gegoogeld want ik kende het ook niet, ik werd niet blij van wat het veroorzaakt allemaal en vind het dan extra frappant dat het ziekenhuis het niet nodig vond om te melden want het heeft echt een behoorlijke impact op je leven, ook als je niet zwanger bent, wat dus simpel te verhelpen is met die medicatie, die je dan overigens wel levenslang moet blijven slikken. Maar ja, als dat alles is.... So be it dan. Destijds, in september hebben ze mijn schildklierwaarden ook gecheckt en die waren toen goed (nu ook nog steeds, of nou ja, in april dan). Van wat ik begrijp heb je alleen een verhoogde kans op miskraam als die waarden niet goed zijn en het ook niet goed in de gaten wordt gehouden. Als ze het goed onder controle hebben, met regelmatig bloedtesten en eventueel die Thyrax dan schijn je 'gewoon' een gezonde zwangerschap te kunnen voldragen. Dat stelde me enigszins gerust. De verloskundigen (en vooral die ene waar ik nu al een paar keer geweest ben) zijn hele fijne meiden, de gynaecoloog zelf is ook een toffe en meedenkend persoon. In eerste instantie had de verloskundige gezegd dat ik zelfs thuis mocht bevallen, maar dit blijkt achteraf toch niet te mogen. Vind ik niet erg want ik wilde dat eigenlijk toch niet en nu mag het niet dus klaar. Omdat ik heb aangegeven heel graag bij de verloskundige te blijven en zij mij ook heel goed kunnen en willen monitoren vond de gynaecoloog het goed dat ik tot 30 weken daar blijf en daarna wil zij mij ook af en toe gaan zien. Daar was ik heel blij mee, want vind het ziekenhuis vaak zo onpersoonlijk. Zo lang het goed blijft gaan mag ik daar dus blijven tot de 30 weken. Ik ben nu in de 12e week, woensdag ben ik precies 12 weken. Die kritische grens ligt bij mij alleen niet daar want vorig jaar ging het mis erna. Bij mij ligt die grens op 14 weken. Vorig jaar ging ik wel braaf naar het ziekenhuis 'omdat dat beter zou zijn' en toen kreeg ik daar een echo en zou ik het eerste trimester bespreken, ik was toen 13+5. Ik kreeg te horen dat mijn zoontje niet meer leefde en de maandag daarna met 14+1 is hij toen geboren. Volgens de meting die ze gedaan hebben was hij overleden met 12+2 maar dit waag ik te betwijfelen omdat ik hem nog levend gezien heb precies op 12+2, toen heb ik een eerste gesprek gehad in het ziekenhuis en een vluchtige echo, hij leefde toen nog. Verder ben ik bevallen van een heel mooi roze kindje, dat zag er echt niet uit alsof die al 2 weken dood in mijn buik lag. Dit heb ik met de verloskundige besproken en zij denkt dat de kleine gestopt is met groeien en een paar dagen later overleden is, wanneer precies, dat weet niemand, maar dat is ergens tussen die 12+2 en 13+5 geweest. De komende 2 weken gaan voor mij dus echt heel spannend worden en dat merk ik ook aan mezelf, dat ik gespannnen ben. Ik weet dat dat niet goed is, maar ik wil dit kindje niet ook nog verliezen. Die angst zit dieper dan ik vooraf had verwacht, eea ook te wijten aan de hormonen die ik in mijn lichaam heb en dan nog extra moet slikken, proppen en spuiten. De volgende afspraak die ik heb is met 13+2 dus dat gaat een spannende worden en ik weet nu al dat ik die dag op ben van de zenuwen. Gelukkig is die echo in de ochtend, dan zit ik er niet de hele dag tegenaan te hikken. Voor nu hoop ik er maar het beste van en doe ik heel erg mijn best positief te blijven. Ik heb zelf nooit Gonal F gehad @Christine79 Ik had Menopur, maar dat wat jij beschrijft herken ik niet. Eerlijk gezegd had ik weinig last van de hormonen, ik hobbelde er vrij makkelijk doorheen allemaal. Ik zou het zeker bespreken woensdag met de arts. Dat heb ik ook idd, zoek alles uit en wil alles weten, over controlfreak gesproken ofzo... Ik heb de kleine niet gehoord vorige week, alleen gezien, ik had wel gevraagd of ze het geluid aan kon zetten, maar ze zei dat hij daar nog te klein voor was en ze dan alle echostralen op 1 punt moest richten en dat dat niet zo goed was voor de kleine, dus toen had ik zoiets van nou ja, als dat niet goed voor hem is, dan doe maar niet. Ik zag dat zijn hartje het deed en hij zwaaide naar mij, dat was genoeg bewijs dat hij er nog is. De verloskundige had erg met me te doen toen ik daar zat als een hoopje ellende te wachten op het oordeel van de echo. Ze zei al meteen, 'nou die doet het gewoon' dat klonk dan weer erg grappig. Fingers crossed voor jou voor woensdag, eind van de week de punctie toch Christine?

Dankjewel meisjes! @Chrissy ik weet niet of ik dan een echo krijg over 2 weken want die afspraak duurt maar 10 minuutjes en de afspraken die ik voorheen gehad heb duurden langer, wellicht gaan ze alleen naar het hartje luisteren dan, of gewoon heel even vlug kijken of alles in orde is, want over 2 weken zit ik wel zo'n beetje op de tijd dat het vorige keer mis ging. Dat is dus het probleem met bewegen Chrissy, ik vind wandelen echt geen ene ruk aan, dus dat gebeurt dan ook niet. Alleen als ik op mijn werk ben een half uurtje met mijn collega want dat vind ik wel gezellig, met iemand samen, maar in mijn eentje wandelen, bleh. Terwijl ik dus wel trouw naar de sportschool ging altijd, netjes 3x per week. Volgens de verloskundige kan het echt geen kwaad zo lang ik maar rustig aan doe en toch vind ik dat ergens dan weer spannend. Dus had ik een afspraak gemaakt en die toch weer gecanceld. Rare muts denk ik dan. Die AMH meten is idd een extra hokje aanvinken en wellicht een extra buisje, het is weinig moeite als je toch bloed moet afnemen om dat meteen mee te nemen idd, raar dat ze dat niet gedaan hebben. In Nederland is 300 Menupur idd maximale, dat heb ik ook gehad, maar in buitenland schrijven ze rustig 450/600 en soms zelfs nog weleens meer voor. Idd weg met dat ziekenhuis, niet meer aan denken, nieuwe ronde nieuwe kansen! Hier intussen weer peentjes aan het zweten, kennelijk is er toch wat in mijn bloed gevonden dat niet goed was, men is alleen 'vergeten' dit te melden (het ziekenhuis is hier to blame niet de verloskundige). Kennelijk is bij het bloedonderzoek begin april een verhoogde hoeveelheid antistoffen van de schildklier gevonden, wat wil zeggen dat mijn lichaam dus mijn schildklier aan het aanvallen is (voor zover ik het begreep dan) waardoor uiteindelijk de schildklier steeds langzamer gaat werken, er is een vermoeden dat ik de ziekte van Hashimoto heb (90% kans daarop). De waarden van de schildklier zelf waren nog wel goed, die vielen nog binnen de marge, maar dit heb ik nu opnieuw moeten laten testen en moet in de gaten gehouden worden. Als de waarden slecht(er) worden dan moet ik Thyrax gaan slikken, dit helpt dan om de waarden weer binnen de juiste kaders te krijgen en is volgens de verloskundige volstrekt veilig tijdens de zwangerschap. Helaas geeft dit alles dus wel weer een groter risico op... jawel... miskraam dus. Zit dus weer opnieuw in de piepzak. Heb die ziekte ook gegoogeld natuurlijk, werd ik ook niet blij van. Veel van die klachten die ze beschrijven ervaar ik overigens niet en van wat ik ervan begreep kunnen ze niet veel doen aan die verhoogde antistoffen, maar is het allerbelangrijkste om die schildklierwaarden op peil te houden. Bij mij vielen ze in april nog ruim binnen de juiste marges, maar waren ze wel iets slechter geworden tov september. Ik hoop dan maar dat het nog steeds goed is. De verloskundige probeerde me wel gerust te stellen dat ze normaliter niet eens op schildklier prikken en dat er waarschijnlijk ook een hoop zijn die het niet eens geweten hebben en een goede zwangerschap hebben gehad en als dat er ook nog gradaties zijn in de mate waarin je het hebt enzo, dus dan hoop ik maar, omdat ik veel van die klachten niet herken dat ik in beginstadium zit en er nog niks aan het handje is. Maar een onbezorgde zwangerschap is wel mijlenver weg Anyway, dit was mijn portie geklaag voor vandaag. Verder voel ik me prima en hobbelen we gestaag richting de 12 weken en het einde van het eerste trimester. Hoe is het verder met iedereen hier? @Paulma intussen wat meer duidelijkheid of nog in afwachting van menstruatie en binnenkort een test? Fingers crossed nog steeds hier hoor dat het 'gewoon' natuurlijk gelukt is bij jullie. Lieve groetjes voor iedereen!

Ah, dankje @Aslyn het gaat idd de goede kant op, de verloskundige was ook heel tevreden, er is geen reden voor onbezorgdheid. Vandaag ben ik een blij mens Ik weet niet of ik 9 juli ook een echo krijg, want ja, die 'iedere week echo' was bij het ziekenhuis en niet bij de verloskundige, want de volgende afspraak is maar 10 minuutjes, dus waarschijnlijk alleen hartje luisteren, maar goed, dat is ook goed, dan weet ik dat die er nog is. Ik kan ook altijd een echo inplannen bij het echocentrum waar ik mijn echo voor terugplaatsing heb laten doen, dat moet ik dan wel betalen, maar goed, als ik ongerust ben kan dat altijd. Het leven zit idd vol verrassingen en momenteel is mijn leven een wonder. Dat is dus precies wat de arts in Cyprus tegen mij zei na de terugplaatsing, zijn letterlijke woorden waren: 'go back to your normal life' Dat kwam er op neer dat alles wat ik vantevoren deed, dat ik dat nu ook mag doen, ook sporten als ik dat altijd gedaan heb. Nu is het zo dat ik dat wel altijd gedaan heb alleen door die stomme lockdown en sluiting van sportscholen dus sinds december niet meer. Wandelen is idd heel goed tijdens zwangerschap en doe ik doordeweeks met mijn collega in de lunchpauze, een half uurtje, maar zo in mijn eentje vind ik daar weinig aan. Ik woon te ver van de zee en vind de Nederlandse zee koud en vies, dus dat wordt hem ook niet. Volgens de verloskundige kan op rustig tempo sporten echt geen kwaad, geen rechte buikspieren, wel schuine en bewegen is sowieso goed. Ik voel me zelf gewoon beter als ik beweeg en ik mis dat enorm. Tot december ging ik 3-4 keer per week naar de sportschool, ook geen heftig programma hoor, gewoon een beginners programmatje van spinning of een virtuele groepsles of in de sportschool zelf, drie kwartiertjes meestal, soms een uurtje. Ik heb dus toch een sport afspraak ingepland en een ultra beginners workout gevonden van ongeveer 3 kwartiertjes, zondag pas hoor, want komende dagen heb ik het beetje druk, dus zondagmiddag ga ik gewoon eens kijken hoe het voelt en anders ga ik gewoon op de loopband lopen (niet rennen). Thanks voor het meedenken Aslyn

Lieve @Aslyn je was idd net een beetje te vroeg, wat lief dat je speciaal komt spieken in je vakantie. Wat bijzonder dat je dat toen schreef, dat je me wel zag met een baby, het ziet er momenteel naar uit dat je daar gelijk in had toen. Dat schreef je toen ja, dat je geproost had met een caffeine vrije Cola en gedanst en gezongen en dat ik je een slapeloze nacht had bezorgd toen wat ik fijn vond om te lezen was dat je er best wel doorheen zat die dag en dat mijn berichtje een oppepper was toen voor jou, dat deed mij dan weer goed. De kans is overigens best wel aanwezig dat ik eind van het jaar al nieuws kom delen, de kleine kan ook besluiten ietsje eerder te komen en dan is die er in december al, wat een feest zou dat zijn zeg. Gelukkig dat je dat gevoel niet meer hebt van gister en wat bijzonder van die vrouw die je gesproken hebt en dat zij ook in Cyprus is geweest. Wat een mooi verhaal ook en wat hoopgevend ook he? Wat een doorzettingsvermogen heeft die vrouw, jeetje, 11 jaar lang en dan nu de eerste poging meteen zwanger. Had ze ook gezegd welke clinic ze is geweest? Ben ik wel benieuwd naar Fijne vakantie nog Aslyn, ik hoop dat je nog veel bijzondere mensen ontmoet daar.

Lieve meisjes, ik ben inmiddels terug van de verloskundige, het duurde allemaal wat langer want ze nam echt de tijd voor me. Ik zal beginnen met meteen het goede nieuws te delen ook want het gaat allemaal heel erg goed met de kleine en met mij (nu) ook. Mijn bloeddruk was door alle spanning wel aan de hoge(re) kant en ik heb op mijn mieter gehad dat ik nog geen bloed heb laten prikken want dat moeten ze allemaal echt weten, maar ik was weer zo in de angstmodus geschoten vorige week met dat bruine verlies.... Mijn popje lag heerlijk onderin mijn buik en hij/zij heeft naar me gezwaaid, het was zo mooi, ik kon er uren naar kijken. Het hartje heb ik niet horen kloppen want daar is die nog iets te klein voor, maar ik zag het zeer duidelijk in het borstkastje knipperen, daarbij bewogen de armpjes en de beentjes. Wederom kwam de meting uit op een dagje verder, volgens de meting zou ik vandaag precies 11 weekjes zijn, maar het is 10+6. Omdat ik van de clinic niet een officieel document heb gekregen hoe oud het embryo is en omdat er 2x een dagje verder is gemeten heeft ze besloten mijn officiele uitgerekende datum op 12 januari 2022 te zetten. Hij is ongeveer 4,5 cm lang nu, ik weet niet meer precies, ze heeft het wel gezegd, maar hij is bijna 2x zo groot gegroeid als 2 weken geleden. Het dooierzakje kon ze nog zien en de aanmaak van de placenta, die lijkt op de achterkant te gaan liggen, tegen mijn rug aan zeg maar, maar kan ook nog verschuiven. Verder is er overleg geweest met de gynaecoloog en is er besloten dat ik voorlopig niet naar het ziekenhuis hoef maar bij de verloskundige onder controle mag blijven, tenzij de bloedtesten niet goed zijn of er iets anders verkeerd loopt. Omdat de placenta bij 40 plusjes tegen het eind van de zwangerschap harder achteruit gaat dan bij de 40 minnetjes is er wel besloten bij 39 weken in te gaan leiden als die er dan nog niet is, dus tot 5 januari mag die zelf beslissen en daarna wordt die gehaald. Ik mag zelfs thuis bevallen als ik dat wil als alles goed gaat verder. Ze willen wel nog overleggen over het opmeten van de baarmoedermond ofzoiets vanwege de vroeggeboorte van mijn zoon, daar hoor ik dan nog over en ik heb ook gevraagd over sporten want ik voel me zo bleh zonder dat. In Cyprus hebben ze gezegd, back to your normal life, ook sporten als dat tot je normal life behoort, maar omdat ik al een half jaar niet gesport heb vind ik dat wat lastig. Ze zei dat ik het gewoon rustig kon oppakken, alleen dan geen rechte buikspieren en niet overdrijven (was ik niet van plan). Ik heb ook gevraagd over wat ik dan gelezen heb over dat als je sport dat dan je hormoonlevels zouden dalen en omdat ik natuurlijk niet gewoon zwanger ben geworden ik die hormonen minder goed aanmaak, maar volgens haar kon het geen kwaad. Dus ik ga denk ik toch komende week weer eens een kijkje nemen op de sportschool, rustig aan op de loopband wandelen ofzo en beetje de armen trainen ofzoiets. Verder wilden ze een afspraak inplannen voor over 5 (!) weken, dan ben ik 16 weken, toen toch maar aangegeven dat ik dan rijp voor het gesticht ben als ik tot die tijd moet wachten, ik ga mezelf helemaal gek lopen maken dan, vooral omdat de meest spannende tijd voor mij eraan komt. Ook al is er destijds gezegd dat de kans dat het mis gaat na de termijn echo maar een half procent is, ik zat wel bij dat halve procent. De kans dat het een tweede keer mis gaat is nog veel kleiner zei ze, maar ik snap je heel goed. Dus ik mag 9 juli weer terug, over iets meer dan 2 weken is dat. Ik weet niet of ik bij de verloskundige ook telkens dan een echo krijg, maar al kan ik het hartje maar luisteren, dat ik weet dat hij er nog is, dat is al genoeg. Voor vandaag ben ik heel erg blij en opgelucht en zit ik te huilen en nou ja, veel emoties die eruit komen.

Dankjewel lieve @Aslyn voor het duimen. Spannend dagje voor mij, vanmiddag ben ik pas aan de beurt dus ik mag nog eventjes in de zenuwen zitten. Voel je niet schuldig naar die vrouw toe, dat is zo menselijk, natuurlijk gun je haar het geluk van haar baby maar het is ook heel confronterend voor jou, zeker als je bedenkt dat jij ook zo'n buikje zou kunnen hebben. Zo zal mijn zwangerschap voor jou ook moeten voelen want ik zit ook maar vrij kort na jou uitgerekende datum, soms voelt dat rot naar jou toe, ik had het zo graag samen met jou gedaan. De rode engels tijdens je vakantie is misschien niet zo heel fijn, maar ja, het is wel weer een volgende stap naar een nieuwe kans. Hopelijk dat je dan als je terug bent meteen weer verder mag, heb je nog iets om een soort van naar uit te kijken, iig weer nieuwe hoop. Geniet nog van je vakantie lieverd en geniet van het ongetwijfeld mooie Curacao! Klote zeg @Axelle dat het niet gelukt is en dat slechte humeur, nou dat is dan maar even zo. Het is toch weer iets verdrietigs om te verwerken. Ja, hahaha, als je het zo opsomt dan is er idd wel een soort van eigen taaltje ontstaan en wat dacht je van de afkortingen die we bedacht hebben? bms (baarmoederslijmvlies) fm (follikelmeting) en wat dacht je van de 'poezenbollen'? (Utrogestan) en als iemand ons ooit hoort praten over proppen, slikken en spuiten dan denkt die er ook vast het zijne/hare van. 60% gaat mis klinkt idd niet heel opbeurend, maar 40% gaat wel goed, dat is toch ook best een groot percentage. De natuurlijke weeg heb je geloof ik maar 15% kans iedere maand. Hopelijk vallen we uiteindelijk allemaal binnen die 40% die het lukt, ik hoop het zo! Bij NG mocht ik ook altijd wel vrij snel weer beginnen, die zijn best vlug met het doorstromen, zeker als je niet meer heel piep bent, dan mag je nogal eens snel verder. Er zat bij mij altijd maar 1 cyclus tussen dat ik weer mocht beginnen, dat was wel heel fijn, gaf me niet het idee kostbare tijd te 'verspillen' aan wachten tot ze weer tijd voor me hebben. Je krijgt daar ook wel een uitgangsecho op dag 2 ongeveer van je menstruatie, om te kijken of er wat zit en of het zinvol is een nieuw traject te starten. Nou lieve meiden, ik ga nog wat verder werken, kan me totaal niet concentreren vandaag maar goed, nog een paar uurtjes voor de echo. Ik zal straks nog wel even wat laten weten, hopelijk goed nieuws

Ik wil juist dan alles ervan weten @Christine79 als ik ergens aan begin, dat ik weet hoe en wat, beetje controlfreak Soms is het misschien weleens goed om gewoon go with the flow te gaan en dan zie je wel wat het brengt. Spannende tijd zo voor jou, volgende week woensdag om te kijken hoeveel follikels er groeien en of ze al groot genoeg zijn. Ik had altijd de pech dat ik er dan toch wel een aantal had (stuk of 7/8 zoiets) en dan groeiden er maar 2/3 groot genoeg en bleef de rest klein, dus daar had ik dan geen fluit aan. Ik hoop dat er flink wat mooie eitjes bij je geoogst gaan worden begin juli. Precies dat hoe het nu bij jou gaat is wat ik bedoelde Christine, ze beginnen met een lagere dosering, dan kijken ze hoe het groeit en kunnen ze altijd de dosering nog omhoog schroeven als het nodig is, (daar zijn die echo's ook voor, zo kunnen ze monitoren hoe het gaat) maar als ze bij jou dan meteen maximaal gaan stimuleren dan heb je kans op overstimulatie, daarom vind ik het zo raar dat sommige ziekenhuizen die AMH helemaal niet meten, dat is toch best belangrijk om overstimulatie te voorkomen, want dat schijnt echt geen pretje te zijn, maar zo te lezen weet jouw gyn precies wat ze doet, dus dat komt helemaal goed. Wachten is iets wat we hier veeeeeeeeeeeel doen, heel vreselijk veel. Wachten op de wachten op de menstruatie, wachten op de echo's wachten op de follikel meting, wachten op de punctie, de wachtweken tot het testen, de verlengde wachtweken tot de eerste echo, wachten op de volgende, wachten, wachten, wachten en geduld hebben vooral ook. Laat ik dat laatste nou net niet zoveel van gekregen hebben.... Die Prolutex zijn op zichzelf niet zon vervelende spuitjes, ze jeuken niet, doen geen zeer meestal, maar ja, gewoon iedere keer die naald in je buik en je moet ook rekening houden als je ergens heen gaat dat je of vooraf spuit of naderhand. Tijdstip komt niet zo nauw, maar ja, wil ook niet overal dat spuitje zetten zeg maar. Een pilletje nemen of een poezenbol inbrengen gaat net ff wat makkelijker dan een spuitje. Ik weet, stress is bad, ik had me zo voorgenomen om compleet zenn te blijven, complete faillure... Anyway, nog minder dan 24 uur en dan ben ik hopelijk weer gerustgesteld. Bedankt voor de succeswensen

Bij NG werd dat standaard getest die AMH waarde @Chrissy maar wellicht dat niet ieder ziekenhuis het doet. Het wil ook niet perse iets zeggen over de kwaliteit maar wel over de hoeveelheid eitjes die je nog hebt, het kan op zich een handige wetenswaardigheid zijn om te bepalen of het zinvol is om een traject te starten en zo weten ze ook beter hoeveel medicatie ze je kunnen toedienen, hoe hoger de AMH waarde, hoe minder Menopur of Gonal F je nodig hebt, want die medicatie zorgt ervoor dat er meer eitjes rijpen. Als je (zoals ik) een lage AMH waarde hebt, dan krijg je meestal het maximale wat ze kunnen voorschrijven. AMH waarde is volgens mij niet afhankelijk van het moment, dat is een waarde die als je jong bent nog heel hoog is en steeds verder naar beneden zakt, deze heeft voor zover mij bekend geen wisselende waarde dat het de ene keer meer en de andere keer minder kan zijn. Fijn dat je huisarts achter jullie plannen staat en goed dat je het gesprek verder beeindigd hebt. Het is idd niet zinvol een welles nietes aan te gaan met doktoren, of het wel of niet zinvol is, na 1x is daar weinig zinvols over te zeggen. Daarbij krijg je gewoon 3 pogingen vergoed als je onder de 43 bent, dus die zou ik sowieso benutten. Anyway, iemand anders er een keer naar laten kijken kan zeker geen kwaad. Hoeveel Menopur moest je spuiten als ik mag vragen? Daarbij kan per keer ook de hoeveelheid eitjes wel wat varieren. De ene keer kunnen het er wat meer zijn dan de andere keer. En dat leeftijdgezeur telkens, daar word je idd schijtziek van. Alsof we dat zelf niet weten. Ja, idd, als we 35 waren geweest was het makkelijker, maar dat zijn we nu eenmaal NIET. Wat heeft het dan voor zin daar telkens over te blijven zemelen, het wekt alleen maar irritatie op. We kunnen er nu eenmaal niks meer aan veranderen, dus benoem dat niet telkens. Ik heb dat op een gegeven moment gewoon gezegd, ik was zo ontzettend klaar met dat gezeur. Fijn dat waar je nu onder behandeling bent ze wat prettiger ermee omgaan en het positief benaderen. Idd, het is wat lastiger, maar niet onmogelijk, laten we in mogelijkheden denken ipv onmogelijkheden.... Het bruine is weg gebleven bij mij verder, het is nu weer hetzelfde als voorheen, alleen van die wittige rommel van die gel die ik moet inbrengen en verder voel ik me nog hetzelfde ook, weinig klachten alleen beetje moe en pijnlijke boobs vooral smorgens als ik op sta, behalve dat voel ik me best prima, beetje drukkend gevoel in de buik soms wel, maar volgens vk komt dat omdat de baarmoeder hard groeit, ik ga daar maar vanuit dan, het blijft toch afwachten. Vorig jaar was idd heel verdrietig, ik ben nog steeds verdrietig ook om het jongetje dat niet mocht zijn en het is een raar idee dat hij nu inmiddels een maand of 4 oud zijn geweest, ik kijk nog vaak naar zijn foto's het was zon mooi kindje, ik kon al zo goed zien hoe hij eruit zou zijn gezien, zijn snoetje was al zo duidelijk ook. Idd proberen maar positief te blijven al is dat heel erg moeilijk soms (vaak). Wat balen @A79 dat het vorig jaar niet gelukt is met 3 embryo's. Het is wel een mooi resultaat, uit 4 follikels 3 plaatsbare embryo's. en zeker de moeite waard om nog eens te proberen. Succes alvast met je volgende poging! Positieve verhalen (ook op onze leeftijd) zijn er toch wel @Christine79 alleen schrijven de meesten daarvan niet op een forum, maar het is echt niet onmogelijk. Dat prikken blijft rot, ik prik al zo lang en ben er nog altijd niet aan gewend. Heb nog een kleine 2 weken te gaan en dan is de Prolutex op, hoef ook geen nieuwe dan, dus dan ben ik uitgeprikt na 10 weken prikken. Overstimulatie daar let de dokter wel op Christine, ik geloof niet dat jij daar zelf echt op kan letten, behalve dat je het in je buik kunt voelen. Ik geloof dat meer dan 15 follikels niet wenselijk is, ze houden dan in de gaten met de echo hoeveel er groeien en als het er teveel worden dan gaan ze met je overleggen wat te doen. Van wat ik hier en daar lees schijn je daar namelijk best last van te hebben want dan zitten je eierstokken zo ontzettend vol, dat kan best pijnlijk zijn in de buik en proberen ze te voorkomen. Daarom is het meten van die AMH waarde ook belangrijk, dan weten ze hoeveel medicatie ze je kunnen geven, jij zal zeker niet op maximum gezet worden en ze kunnen tijdens het traject ook nog de medicatie aanpassen. Ik kom ook altijd wat aan @Paulma van die medicatie, het is niet alleen vocht vasthouden maar ook die hormonen veroorzaken dat. Balen want was net een aantal kwijt, maar ja, ben nog altijd minder dan voorheen, dus daar hou ik me maar aan vast. En het is voor een goed doel... Hopelijk... Na een miskraam kan je lichaam ook wat van slag zijn Paulma, ik zou het idd 'gewoon' afwachten, voor de zekerheid rustig aan doen en volgende week dan maar een testje. Zo te lezen zijn jullie flink 'aan de slag gegaan' you never know, het kan zomaar eens gelukt zijn. Ik heb dat ook gehoord dat je na een miskraam extra vruchtbaar zou zijn, bij mij ging die vlieger niet op destijds, maar bij anderen wellicht wel, of het wel of niet klopt, geen idee, ik zal iig wel voor je duimen dat je gewoon helemaal niet ongesteld wordt en dat het gewoon gelukt is, gewoon zo. Ja, ik heb morgen de termijnecho en als ik eraan denk dan krijg ik alweer de kriebels. Ik ben er zo bang voor, niet normaal. Vorige keer lag ik gewoon helemaal te trillen van de spanning. Niet goed, I know, maar ik kan het niet helpen. Wat rot @Axelle dat het lijkt alsof het niet is gelukt. Die tweede wachtweek is altijd killing, bij elk dingetje wat je wel of niet voelt gaat je hoofd malen. Onsmakelijk, och, ik heb hier wel onsmakelijkere dingen geschreven, ik vind het wel meevallen hoor met druppeltjes bloed. Dat bespreken we hier allemaal weleens. Ervaring, tja... Heb wel ervaring ermee, bij mij is druppeltjes bloed na een terugplaatsing en net voor een test altijd fouteboel geweest, maar ik heb ook gehad dat ik helemaal niet ongesteld werd en toch niet zwanger was, werd ik het pas na stoppen medicatie. Ik heb wel bruin verlies gehad (zie, ook onsmakelijk ) 2x ongeveer een week na tp en dat was 2x een positieve test (vorig jaar juni en nu dus). Kennelijk heb ik innestelingsbloedingen, nooit geweten, bij mijn zoon nooit wat van gemerkt eerlijk gezegd. Het bloed is dan wel bruin en niet rood bij mij en duurt 1-2 dagen. Ik snap je gevoel heel goed met die kilo's, al zou het je 10 kg opleveren en een baby dan zou je met liefde die kilo's accepteren. En sinds ik uit eigen ervaringen heb meegemaakt dat sommige mensen niet zo makkelijk kindjes mogen krijgen zal je mij nooit meer horen vragen of iemand soms zwanger is, kan zo'n pijnlijke vraag zijn. Heb je inmiddels getest Axelle? Denk het wel, meestal zit je op zo'n testdag voor dag en dauw op de wc... Ik wel tenminste...

AMH waarde werd bij mij middels een bloedtest gedaan na mijn intake bij Nij Geertgen @Aslyn Je kan degene die je behandeld vragen of ze het willen testen bij je. Dat Roche zegt mij niks @Paulma ik weet niet wat het verschil is, bij mij was de waarde gemeten van de 'gewone' AMH, die bij jou 1,7 is. Ik vond nog wat informatie over de AMH met wat uitleg ook, wellicht hebben jullie daar wat aan. Je kan daar ook een bloedtest laten doen trouwens Aslyn, maar dat kost dan wel 55 Euro terwijl als je arts het doet dan valt het binnen de verzekering. https://www.bloedwaardentest.nl/amh-anti-muller-hormoon.html Het voelt wel fijner Paulma dat het weer gestopt is, maar ben nog altijd niet helemaal gerust erop of het goed zit. Die zorgen zal ik denk ik de hele zwangerschap wel houden ook. Ik probeer het maar met de dag te nemen, meer dan dat kan ik toch niet doen.

Daarom @Christine79 het staat niet op je voorhoofd geschreven hoe 'oud' je bent en als je er jonger uit ziet dan is dat al helemaal fijn. Ik word meestal ook wat jonger geschat, daarbij moeten we eigenlijk gewoon dikke schijt hebben aan de mening van een ander. Wat ik iig zeker weet is dat bij een ieder van ons een zeer gewenst kindje komt waar we veel van zullen houden en goed voor gaan zorgen. Meer kun je als kind niet wensen toch? En als we er dan ook nog jeugdig uit zien en ons jeugdig gedragen, zo'n kind ziet dat niet hoor. Ik heb jonge ouders, mijn moeder was net 24 jaar geworden toen ze mij kregen, mijn vader was 27, maar in hun doen en laten waren ze stokoud toen ik jong was, ze gingen totaal niet met de tijd mee en bleven enorm hangen in 'vroeger' Mijn zoon heeft 'oude' ouders, zijn moeder is 10 jaar ouder dan ik en zijn vader is bijna net zo oud als mijn moeder, de oma van mijn zoon dus. Zij zijn in doen en laten juist jong en veel jonger dan mijn ouders waren toen ik jong was. Ze gaan met de tijd mee en snappen wat jongeren bezig houdt en dat is toch waar het om draait? Wat zegt zo'n getalletje nou? Lekker loslaten en follow your dream! Een AMH waarde van 5,3 als je boven de 40 bent is enorm hoog! Dat wil zeggen dat je nog heel veel eitjes hebt. Het wil helaas niks zeggen over de kwaliteit, maar daar kom je wel achter als je de punctie gehad hebt. Feit is wel, hoe meer eitjes je (nog) hebt hoe meer kans ook dat er goede eitjes tussen zitten. Ter vergelijk met jou, ik had maar 0,4 dus ik zit aan de laatste eitjes en de arts zei toen tegen mij dat als het onder de 0,1 zou zijn dat het dan eigenlijk niet zinvol meer was, het kon bij mij dus nog net. Dat het vanzelf niet (meer) wil lukken, wil niet zeggen dat het dan met IVF ook niet wil lukken. Denk dat jij ook moet opletten op overstimulatie met zo'n hoge AMH waarde trouwens. IVF kan net een extra zetje zijn zodat het wel lukt. Een weekje is idd niks en je eicelvoorraad en kwaliteit gaat echt niet per dag hard achteruit hoor. Ik snap je gevoel wel, je wil zo snel mogelijk, maar als je lichaam wat anders denkt kun je helaas niet veel anders dan afwachten. Ik zal je vast waarschuwen... Wachten... Dat is wat je in dit traject heel erg vreselijk veel doet. Wachten op alles. Wachten op je menstruatie, wachten op de punctie, wachten op het resultaat, wachten op de terugplaatsing, wachten tot de test, wachten tot de eerste echo, wachten tot de volgende echo, wachten tot dat en dat punt in je zwangerschap, we wachten wat af en tijdens dat wachten hopen en bidden we..... Dat klopt, ik ben in behandeling in Cyprus, daar ben ik nog niet zo lang, dit is mijn eerste poging en het was meteen raak Nu nog zo zien te houden. Ik heb ook andere medicatie dan wat hier standaard in Nederland wordt voorgeschreven. Ik heb Progynova (dat wordt in NL ook veel voorgeschreven) dat is voor de Oestrogeen, oa voor de aanmaak van het bms en dan verder heb ik Crinone gel, dat is Progesteron, zelfde als de bollen die ze in NL voorschrijven en ook nog een dagelijkse injectie van Prolutex, dat is ook Progesteron, deze laatste is in Nederland niet verkrijgbaar dat heb ik dus vanuit Cyprus mee naar huis genomen. Was een vreemd handbagage koffertje wat ik had, 10 doosjes van die injecties (dat is voor 10 weken) en dan daarnaast ook nog de bijbehorende naalden daarvoor. Had wel een verklaring van de arts dat ik dat mee moest nemen, maar echt niemand heeft vraagtekens gesteld bij de inhoud van mijn koffertje, heb het niet 1x moeten openen ter controle. Als waar je nu bent jou goed bevalt zou ik gewoon lekker daar blijven, het is belangrijk dat jij jezelf prettig voelt. Zeker als je zonder problemen onder narcose gebracht wordt. Dat mag bij NG ook trouwens, ik mocht kiezen, maar ik had liever morfine. In het buitenland wordt je standaard onder narcose gebracht bij de punctie, ook als je dat niet wil. Fijn ook dat je ze via een app allerlei vragen kunt stellen, hoe onzinnig ze ook mogen lijken, voor jou zijn ze belangrijk, dus gewoon je vragen stellen, daar zijn die mensen voor. Dankjewel voor je lief berichtje, het valt idd niet altijd mee om dit alleen te doen en dat kan soms best eenzaam zijn, zeker afgelopen jaar. Als je dan ook nog je kindje verliest dat maakt het extra eenzaam wel. Dat is ook wel een reden dat ik destijds dit topic geopend heb om te kunnen kletsen met gelijkgestemden. Ook al is het dan online, het is heel fijn om contact te hebben met mensen die eenzelfde soort traject doormaken. Voor ieder is de situatie weer anders, maar we weten allemaal hoe het voelt om te leven tussen hoop en vrees. Intussen zijn we weer een dagje verder en is er geen bruin verlies meer gespot, dus ik blijf maar 'gewoon' hoop houden dat alles goed gaat met de kleine. Nog een week voor de termijn echo, morgen heb ik precies een kwart gehad, dan zit ik op de 10 weken. Ik heb ook zo'n vriendin @Paulma in real life, ik weet niet of zij een traject heeft gehad of 'gewoon' zwanger is geworden, maar zij is vorig jaar op haar 41e bevallen van een gezond meisje. Er zijn legio voorbeelden dat het echt wel kan, kijk naar Anouk op dr 42e kreeg ze nog een kind en vorig jaar nog Katja Schuurman op dr 45e. Mijn huisarts zei destijds tegen mij, zo lang je menstrueert heb je eitjes en iedere maand een kans. Doe je niks dan heb je 0 kans. Voor sommigen zijn de kansen kleiner dan voor anderen helaas, maar je weet pas of het je gegeven is als je het traject bent in gestapt. Ik heb ook Decapeptyl moeten spuiten, moest 1 menstruatiecyclus met de pil en dan op dag 21 moest ik die Decapeptyl spuit zetten, geen idee waarom, maar goed, braaf gedaan. Een rotspuit is het idd, deed gewoon zeer. Ik vond Cetrotide ook niet fijn, daar kreeg ik veel jeuk van. Verder heb ik in het verleden ook Menopur gehad en Pregnyl, die spuitjes stellen niks voor. Dun naaldje, piece of cake. De Prolutex die ik nu moet spuiten zit er een beetje tussenin, het naaldje vind ik vrij dik en ligt er enorm aan op welke plek ik spuit, soms voel ik niks en soms doet het pijn. Heb nog voor 2,5 week daarvan en dan is het op, dan hoef ik die spuitjes niet meer.

Tuurlijk @Christine79 hoe meer hoe leuker toch? Ik ben dit topic destijds juist gestart om meiden te vinden om samen ervaringen te kunnen delen. Juist om wat jij zegt, om open en vrij met andere meiden te kunnen kletsen over alles wat ons bezig houdt zonder meteen een oordeel te krijgen of ons te moeten verdedigen over onze wens. Het is (voor mij) fijn om begrip, herkenning en steun te vinden hier. Er staan idd heel veel negatieve verhalen op internet, maar toch zijn er ook succesvolle verhalen te vinden hoor. Hier op in dit topic bijvoorbeeld. Ze schrijft niet meer mee, maar lees het verhaal van @Hanniebal maar eens. Ze kreeg weinig kans met haar middelmatige en matige eitje, toch kreeg ze in oktober 2020 een gezonde dochter, ik dacht dat ze toen 42 was. En afgelopen februari nog @Nina79 die van hetzelfde bouwjaar is als jij, haar allereerste IVF poging is gewoon gelukt en ze heeft nog een paar cryo's ook, dus positieve verhalen zijn er zeker wel hoor en hopelijk voeg jij jouw verhaal eraan toe binnenkort. Het is precies dat, je bent zo oud als je je voelt, sommige mensen die ouder zijn dan ik zijn nog super jong en jeugdig in doen en laten en mensen die jonger zijn dan ik zitten achter de geraniums te kijken. Die injecties zijn idd niet zo heel leuk, ik moet nog een kleine 3 weken injecties zetten en dan ben ik er vanaf gelukkig. Ondanks dat ik er intussen wel aan gewend ben blijft het toch mjah als je dat in je eigen buik moet doen. Ik hoop ook dat jij wel een fijn ziekenhuis treft, ik ben zelf bij Nij Geertgen geweest en dat vond ik een fijne menselijke clinic. Je bent al zo onzeker en als zo'n ziekenhuis er ook nog paar scheppen bovenop doet dat is niet fijn. Dankjewel voor je felicitaties, ik ben heel dankbaar voor dit wondertje maar ook heel angstig, zal nog wel even blijven denk ik. Heb al 2 goede echo's gehad, maar de angst blijft. Volgende woensdag de termijnecho, vind het mega spannend. Jeetje @Chrissy wat heb je veel gelezen dan zeg. Het is idd fijn om lotgenoten te hebben waar je alles mee kunt delen. Sommige ziekenhuizen vinden een slagingspercentage heel belangrijk idd. Het kan best zijn dat je met andere meds een beter resultaat hebt omdat je lichaam er beter op reageert. Dat is dan een beetje uitproberen wat voor jou goed werkt. Vind het erg bot om iemand haar droom zo aan diggelen te meppen na slechts 1 poging. Een beetje meer menselijkheid mag best lijkt mij. Dat gezever over je leeftijd is idd zeer irritant, alsof we dat zelf niet weten ofzo. Ja, dat weten we, ja dat is zo en nee daar is niks aan te veranderen en nee we voelen ons niet beter ervan dat het telkens benoemd wordt. Als ik je alvast een tip mag meegeven voor Nij Geertgen, als ze je indelen bij dokter Wissman of de oudere mevrouw Bax, vraag dan of je bij iemand anders mag. Ik ga niks negatiefs neerzetten over de kunde van deze artsen en ook niet over de vriendelijkheid, zeker dokter Wissman is een toparts voor jonge meiden, maar ik werd bij hem dus kriegel van het gezeur iedere keer weer opnieuw over mijn leeftijd. Zelf heb ik hele fijne ervaringen met dokter Brandes, Schoonenberg en de jonge dokter Bax. De verpleegkundigen daar zijn allemaal even lief. Ze gaan je daar zeker niet zo behandelen als je in het ziekenhuis hebt meegemaakt. Fijn dat je daar een fijn telefoongesprek hebt gehad en dat je al over 3 weken terecht kunt. Ik snap heel goed dat je heel gefrustreerd en verdrietig was na het lompe gesprek in het ziekenhuis, zou ik ook zijn. Het is allemaal al gevoelig genoeg. De instelling 'kijken naar wat wel kan' is idd de juiste instelling, niet in onmogelijkheden denken, maar in mogelijkheden. En weet je, als het niet lukt, wat ik niet hoop voor je, dan heb je toch alles eraan gedaan? Ik zelf heb liever spijt van dingen die ik wel gedaan heb dan van dingen die ik niet heb gedaan, dan blijf je altijd denken... 'wat als' Lief dat je met me meeleeft en duimt voor me. Ik hoop het ook dat de echo goed is volgende week. Het blijft spannend en hoe dichter ik bij die 14 weken kom hoe enger het wordt voor mij, worden nog een paar zenuwslopende weekjes, maar goed, dat wist ik vantevoren natuurlijk. Nou meiden, de duimpjes draaien hier voor iedereen die het nodig heeft, dat al onze dromen maar mogen uitkomen he.

Welkom @Chrissy Alles gelezen ja? Dan ben je wel ff zoet geweest met 45 blz... Fijn dat je er iig wat aan gehad hebt. Wat rot dat je zo zwaar teleurgesteld bent in de ziekenhuizen en wat een botte boodschap kreeg je te verstouwen na slechts 1 poging. Jeetje, weten die gasten niet dat het per keer verschillend kan zijn hoe je lichaam reageert op de meds? Na 1 keer kun je toch niet al concluderen dat het zinloos is, zeker niet met je 41 jaar. Ik snap heel goed dat je met dit ziekenhuis niet verder wil, wat een bummer zeg. Het fijne van Nij Geertgen is dat zij echt gespecialiseerd zijn in vruchtbaarheidsbehandelingen en ook alleen maar dat doen. Ik denk dat ze daardoor wellicht iets meer kennis in huis hebben dan een regulier ziekenhuis. Met je 41 jaar wordt je daar vast geaccepteerd, ik zou ze gewoon even contacteren. Sowieso wordt tm 42 jaar 3 pogingen vergoed door de verzekering, die zou ik sowieso benutten als ik jou was. Belgie hoor ik hier en daar ook wel wat goede verhalen over, Gent voornamelijk en verder ook Duitsland, Dusseldorf, maar daar kun je alleen heen als je een partner hebt want Duitsland behandeld (heel antiek) geen single vrouwen. Neem even de tijd om alles op een rijtje te krijgen en kijk dan waar jij je fijn bij voelt. Nog een weekje voor jou @Axelle de laatste spannendste wachtweek is aangebroken. Ik hoop dat je dagje 8 afwezigheid betekend dat je wat leuks gaat doen, dan heb je lekker afleiding tijdens die laatste killing wachtdagen. De duimen draaien nog steeds voor je! Of nou ja, fingers crossed dan... @Paulma Daar had ik het toevallig laatst ook met iemand over die weet van de totstandkoming van mijn zwangerschap. Ik heb besloten om mijn omgeving hier (voorlopig) niks over te vertellen, dus die weten enkel van de zaaddonor. Zij zei toen tegen mij, ben benieuwd of er mensen gaan zeggen dat het kindje op jou lijkt. Daar ben ik zelf ook wel benieuwd naar, lijkt me heel grappig. Het maken van een beslissing voor welke donor je kiest is best lastig, wat voor mij uiteindelijk van doorslaggevende factor is geweest is degene die het meeste lijkt en al succesvol is geweest in het verleden. Fijn dat je bloedverlies inmiddels gestopt is, ik had vorig jaar 4 weken lang bloedverlies, laatste dagen was dat dan nog maar alleen wat bruin verlies en ben toen direct over gegaan naar de menstruatie, die kwam toen bij 27 dagen, dat vond ik wel prettig. De menstruatie die ik toen had was ook een normale en die stopte ook gewoon na een dag of 4/5 en daarna werd ik gewoon weer elke 26-28 dagen ongesteld. Raar he dat je in zon traject uit kijkt naar de dag dat je ongesteld wordt? Normaal gesproken mag het weg blijven en dan kan het niet vlug genoeg komen zodat je weer verder kunt. Welkom ook @Christine79. Dit topic is nog best actief, dus voel je vrij om mee te kletsen. Je kunt hier lief en leed delen zonder dat mensen een oordeel over je hebben. Fijne is ook dat wel (bijna) allemaal de 40 gepasseerd zijn dus we zitten wat dat betreft allemaal in hetzelfde schuitje. Ik snap heel goed dat je er met niemand over durft te praten, ik vind dat ook lastig, je bent toch bang dat mensen een (voor)oordeel meteen hebben of je aanvallen op je wens. Helaas krijg je vaak ongevraagd iemands mening of advies over je uitgestort. Dat is ook de reden dat ik er zelf ook niet zo open over ben in mijn omgeving. Een paar mensen weten het en dat is voldoende. Zo lang jij en je man hier op 1 lijn zitten is het goed toch? Het is jullie leven en niet dat van een ander. Verder kan een kinderwens heel diep zitten, of je nu nog geen kindjes hebt of al 4 zoals bij jou. Een wens is een wens en al het je gegeven is die wens te laten uitkomen waarom zou je dat dan laten? Omdat een ander vind dat je 'te oud' bent of blij moet zijn met je 4 gezonde kids? Met 41 jaar kun je echt nog wel een gezond kindje op de wereld zetten en dan ben jij volgend jaar gewoon heel blij met 5 kids. Dat sommige mensen geen kids hebben mag een ander er natuurlijk niet van weerhouden haar dromen na te jagen. En oude moeder op het schoolplein.... Toen ik mijn zoon naar school bracht was ik zelf net de 30 gepasseerd. Ik was een jonge moeder, ik zag daar andere 'jonge' moeders.... Vrouwen van misschien 35 jaar oud met plooienrokken en een bea kapsel. Mijn moeder haalde mijn zoon ook weleens op van school, zij was destijds zo rond de 55 jaar, ze zag er in haar spijkerbroek hipper uit dan die ouwe teuten zoals zij het noemde, zelfs mijn moeder verbaasde zich erover. Vrouwen, jonge moeders die zich gedroegen en kleedden alsof ze 60 jaar waren. Vorig jaar ging ik met mijn zusje en haar jonge kindjes naar het pretpark. Haar zoontje was nog geen jaar oud toen. Terwijl zij met de kids in een attractie ging bleef ik met haar jongste zoontje in een speelgelegenheid. Ik werd daar aangesproken als zijn moeder, niemand heeft mij zijn oma genoemd. Mensen die meestal zelf alles voor elkaar hebben zijn vaak geneigd om hun (ongevraagde) mening te ventileren. Laat ze lekker lullen, je bent straks echt de enige 40er niet die aan het schoolplein staat hoor, zeker in deze tijd waar moeders echt niet altijd meer heel piep zijn. Frustrerend idd als dan net als je begonnen bent met het traject de menstruatie anders gaat dan je gewend bent. De echo zal vast wel door kunnen gaan vermoed ik en als het heel veel later wordt dan zullen ze die wel kunnen verschuiven. Een lichaam is nou eenmaal niet altijd precies stipt op wat je gewend bent, soms doet je lichaam ineens iets onverwachts, dat kan gebeuren en weten doktoren ook. De echo die jij gaat krijgen is om te kijken of de follikels goed groeien en of het bms goed aangelegd wordt. Je zult tijdens dit traject waarschijnlijk meerdere echo's krijgen om dit goed in kaart te brengen. Voor jou ook weer zicht @Aslyn op een nieuwe poging. Hopelijk word je snel ongesteld, dan kun je weer verder. Dus je 2e menstruatie gaat alles weer beginnen dan? Begrijp ik dat zo goed? Ga je dan die uiensapkuur doen? Gelukkig mag ik die niet Ben benieuwd hoe het je bevalt. Ik heb deze poging ook alles uit de kast getrokken, ook dingen gedaan dat ik eerder niet deed. Heb nu een baarmoeder massage laten doen en braafjes boven een soepkommetje kruiden zitten te stomen aan de onderkant. Daarna ook alle handelingen gedaan die ik moest doen, iedere dag de buik masseren op een bepaalde manier. Als het voor jou goed voelt alles uit de kast te trekken, why not? Dat uiensapje lijkt me niet lekker maar ook weinig kwaad te kunnen. Wat een lekker vooruitzicht, 3 weken vakantie. Hopelijk heb je een fijne tijd en tijdens zo'n vakantie vliegt de tijd om, als je dan terug komt is het alweer bijna tijd voor je nieuwe traject. Ik hoop zo dat jij gelijk hebt wat betreft mij Aslyn, want ik zit mezelf alweer gek te maken soms. Gister had ik bruin verlies, ik zag het met afvegen, zat in inlegkruisje en ik zag ook bruinig aan die huls zitten waar ik die gel mee moet inbrengen. Vandaag is het weer gestopt, maar ik maak me wel zorgen. Kan de verloskundige wel bellen, maar ja, ik weet al wat die gaat zeggen. Bruin verlies is oud bloed, hoeft niks te betekenen, kan een wondje zijn geweest, misschien veroorzaakt door die huls, geen buikbpijn, dus niks om bezorgd over te zijn, even afwachten, volgende week is de echo...... Duurt lang nog. Ik hoop echt dat ik aan het einde van dit jaar een mooi einde schrijf aan mijn verhaal en dat jullie allemaal dit verhaal afmaken ergens zo in het voorjaar van 2022.....

Dankjewel lieve @Aslyn so far so good hier idd, ik neem het met de dag en van mijlpaal naar mijlpaal. Dat de kleine een dagje voorloopt vond ik fijn te horen en gaf gek genoeg wat meer vertrouwen. Hem ook al zo te zien bewegen deed me echt veel goed, het was zo fijn om te zien. Toch vind ik het genieten nog moeilijk, natuurlijk zijn er genietmomentjes, maar voor mijn gevoel ben ik nog lang niet out of the woods.... De (voor mij) spannendste tijd breekt binnenkort aan als ik de termijn nader waarop het mis ging. Momenteel verloopt alles (gelukkig) wel best voorspoedig, dit keer heb ik de bloedingen met 8 en 9 weken ook overgeslagen, dus dat is erg fijn. Iedere dag ben ik weer een dagje dichterbij tot de volgende echo en word ik hopelijk weer gerustgesteld. Ik hoop zo dat het jou en jullie allemaal ook gegund is binnenkort! @Axelle ik was met dat plan B net als jij al bezig voordat ik stopte met de 'eigen' eitjes. Omdat ze maar zo weinig kans gaven heb ik vooraf besloten om 3 pogingen te doen zelf en daarna zou ik dan stoppen ermee. Maar naarmate het traject vorderde bleek mijn wens toch wel heel groot te zijn en kwam ik uiteindelijk op dit forum terecht waar ik ook veel informatie vond over het donatie traject. Toen de tweede keer mislukte ben ik hier zelf actief mee aan de slag gegaan om informatie te zoeken en na te denken of dat een optie zou zijn. Dat was eind 2019 dat ik daarmee bezig was. Toen de derde poging ook mislukte was ik wel heel verdrietig maar heb ik bij mijn laatste gesprek bij NG de donor optie besproken. De dokter waar ik het gesprek mee had stond hier open voor en gaf me een goede kans ermee. Ze zei dat als ik de mogelijkheden had dat ik het dan zeker moest doen. Ik ben niet met Olga in zee gegaan omdat ik deze clinic heel erg duur vind, ik had dat geld gewoon niet, zoveel, maar ik ben ook met hen in gesprek geweest, kwam ook door de screening heen en heb een webinair gevolgd van hoe dat gaat. Zij hebben wat 'standaard' embyro's die gecreerd zijn voor hun embryo donatie programma, maar ik geloof dat je ook andere opties mag aandragen. Als er een optie bij zit die je aan staat zou ik die zeker in gedachten houden. In Cyprus ging dat anders. Ik heb van hun 4 opties gekregen op basis van de foto's die ik gestuurd had, zij leken volgens hun team het meeste op mij qua gezicht. Verder mocht ik mijn wensen kenbaar maken hiermee, kleur haar, ogen, lengte, leeftijd, opleiding enzo. Van hun kreeg ik dan 4 opties en daar stonden die kenmerken ook in. Ze schreven dat nr. 3 en 4 het meeste op mij leken. Uiteindelijk heb ik gekozen voor nr. 3 maar ik weet dus niet hoe zij eruit ziet, want ik heb er geen foto's van gezien, dat is echt op basis van wat zij beoordeeld hebben. Het mannelijk deel mocht ik er zelf bij kiezen, uit hun eigen donoren of zelf een andere kiezen bij ESB of Cryos. Ik heb uiteindelijk gekozen voor een Deense meneer die zij ook in hun donorbestand hadden. Ik heb daar echt wel eventjes de tijd voor genomen, het is toch belangrijk wel, maar ook moeilijk omdat de informatie die je hebt maar zo summier is en verder ga ik dan vaak ook wel af op mijn gevoel, of ik er een goed gevoel bij heb. Ik had heel uitgebreide informatie van de mannen, zaten foto's bij, sommigen hadden een babyfoto, maar de donor die ik had, die had een kinderfoto van toen die een jaar of 6 was ofzo, dat vond ik zelf prettiger want dan heb je beetje een beeld van hoe die eruit ziet, een babyfoto zegt me zo weinig. Er was ook heel veel background informatie over hem, zijn gezondheid, familie, ouders, opa en oma, broers/zussen. Leeftijden stonden erbij en of ze nog leefden en indien niet waar ze aan overleden waren. Het geeft natuurlijk allemaal geen garanties, maar ik vond het toch fijn te lezen hoe hij in het leven staat, wat hij leuk vind om te doen. Ik heb die informatie meerdere keren gelezen en uiteindelijk kom je dan tot een beslissing. Hopelijk is je vraag overbodig idd, het is slim om je een beetje bezig te houden met je plan B, maar je zit nu in je wachtweken en hopelijk heb je over een dag of 10 een mooie positieve test, dan is het allemaal niet nodig. De duimen draaien nog steeds hoor Bedankt voor het doorsturen van het filmpje over embryo-selectie, ik heb het bekeken het was erg leerzaam en interessant.

Dankjewel @Axelle voor je lieve berichtje en felicitaties. Die druktemaker gaat hier helemaal goed komen, heb er nog zo eentje, dus ik ben wel wat gewend Ik heb gister met verwondering liggen kijken naar het scherm, die kleine te zien wapperen met de armen, de verloskundige vond ook dat hij al erg veel bewoog voor de jonge leeftijd die hij nog had, het was heel fijn om te zien. De 13 weken echo ga ik niet krijgen, die komt voor mij te laat want dat is pas in september, maar jullie kunnen er wel allemaal gebruik van gaan maken, ik ben over 4 weken al die (voor mij) gevreesde 13 weken. Wat bedoel je precies met je vraag over embryo combi? Jammer dat er maar eentje overgebleven was, maar je bent gelukkig niet met lege handen achter gebleven, eentje is beter dan niks toch? En 8 cellig op 3 dagen is perfect en precies wat het moet zijn. Bij NG zijn ze heel eerlijk in de kwaliteit als het niet zo goed is zeggen ze dat ook, dus als de arts het een veelbelovend embryo vind dan is dat ook echt zo. Fijn idee wel al geeft het geen garanties. De jonge dokter Bax heb ik ook ooit gehad daar, ik vond het een fijne mevrouw. Goed dat je om de bollen gevraagd hebt, het kan zeker geen kwaad deze te gebruiken. In Nederland willen ze op een of andere manier zo min mogelijk medicatie terwijl je in het buitenland zoveel krijgt dat je strak staat van de hormonen Als je die grotere bollen hebt van 200 mg dan is 3x daags voldoende. Dat is wat er standaard voorgeschreven wordt. Fijn dat je wat rust gevonden hebt met acupunctuur, of het wel of niet helpt, rust is altijd heel goed. Ook die thee, als je er goed bij voelt, lekker drinken. Ik heb zelf ook Omega 3, van Vitakruid heb ik ze en ik neem 3x daags 1 pil (3000 mg). Verder heb ik ook van Vitakruid de multi mama, 2 pillen per dag, gigantische pillen zijn het en je krijgt er gele plas van die stinkt maar het is volgens een vriendin topspul dus ik neem het maar braaf. Zij heeft er voor gestudeerd dus dan ga ik maar uit van haar advies daarin. Nou, jij mag dan de 22 testen denk ik? Ga je dat volhouden? Ik ben geen vroegtester, maar sommigen hier die gaan al beginnen testen na 6 dagen. Zou ik knettergek van worden, maar anderen worden weer knettergek van wachten. Ik ga duimen voor je hoor. Dankjewel ook @Paulma voor je lieve berichtje terwijl je zelf nog vol verdriet zit. Vind het superlief dat je zo met mij mee leeft en ik ben blij dat ik je dan iig geen slapeloze nacht heb bezorgd Dat er nu geen bloedverlies is, is op zich heel fijn, ook al kwam het de vorige keer niet uit de baarmoeder en was het iets onschuldigs, het geeft toch extra spanning wat je niet wenst. Maar toen het echt mis ging, was er juist geen bloed, dus dat geeft dan zoveel onzekerheid bij mij, mijn lichaam liet me immers in de steek, ik kreeg geen seintje dat de kleine overleden was, dus die klap kwam toen wel heel hard aan. Het is idd precies wat jij zegt, verstandelijk kunnen we ons wel toespreken dat het een nieuwe zwangerschap is en dus gewoon een nieuwe kans, onbewust speelt de vorige toch mee. De volgende echo is de termijnecho over 2 weekjes. Dat is te overzien. Ik ga wel vragen of ik rond de 13/14 weken iig nog een echo mag want dat is het (voor mij) cruciale punt, maar de vk zou ook mijn status nog bespreken met de gyn, daar hebben ze kennelijk 1x per maand overleg mee en dan zouden ze bespreken hoe ze mij het beste kunnen begeleiden tijdens deze zwangerschap, dus daar krijg ik ook nog terugkoppeling van. Dankjewel @Nina79 voor je bemoedigende woorden, juist van iemand die precies weet waar ze over praat is het fijn om daarvan de mening te krijgen. Ik ben ook heel erg blij dat de kleine het zo goed doet en dat dagje voor lopen vond ik zelf ook een heel fijn idee. Het geeft je dan toch een idee dat hij of zij sterk is, of dat zo is, geen idee, maar zo voelt het dan wel. Ik had al eerder een echo gehad die me eigenlijk onzekerder maakte, dat was met 7 weken. Toen was er zo weinig te zien, ik zag alleen maar een vlek waar een hartje in klopte. Omdat de kleine tegen de wand van de baarmoeder aan zat was en nog heel erg klein was, was het moeilijk te zien allemaal en kon ze ook geen goede meting maken omdat ze niet zeker wist of ze het hele kindje had opgemeten, of maar een deel. Ze heeft dus verschillende metingen gemaakt en die varieerden van 6 weken 1 dag tot precies 7 weken. Vanwege de onduidelijkheid wilde ze zelf ook al een echo tussenin plannen om zeker te zijn dat het er eentje is, want dat was ook niet duidelijk en of hij goed groeide. Dat hij in slechts 12 dagen tijd van 0,85 cm (ongeveer) naar bijna 2,5 cm was gegroeid was ik heel erg blij mee en ik was dan ook heel erg opgelucht. Het zien van zo'n goede echo gaf me iets meer vertrouwen op een goede afloop, al blijft het toch wel heel spannend nog. Ik vind het fijn te horen dat het er in jouw (kenners) ogen allemaal heel goed klinkt, ook al geeft dat ook geen garantie natuurlijk. Bedankt ook voor de informatie over die 13 weken echo, ik moet het van internet afhalen, maar bij de verloskundigen is het dus ook al bekend en bijscholing voor gevolgd. Ik wist niet dat je daar ook nog voor bijgeschoold en getoetst moest worden, heb ik toch weer wat geleerd. Voor ons zwangeren is het fijn dat er een extra echo komt, het geeft je toch weer een extra momentje om naar je kindje te kunnen kijken. Voor mij komt die echo idd te laat, maar ik denk ook dat ze bij mij niet moeilijk zullen gaan doen voor een extra echo rond die tijd. Met mijn voorgeschiedenis zullen ze dat ook wel snappen. Daarbij heeft de gyn in mijn dossier vermeld dat ik iedere week een echo mag. Dat zal niet haalbaar zien gezien de drukte in het ziekenhuis, als ik maar iig die 13/14 weken mag en daarna dan iedere 2 weken dan ben ik al een heel blij mens, dat hoeft dan ook geen lang consult te zijn, maar gewoon ff vlug kijken, ja, alles in orde, en weer weg. Of wellicht ben ik al heel blij als ik het hartje even kan horen, gewoon die geruststelling dat hij er nog is, tot ik hem ga voelen. Wat fijn dat het met Maryam allemaal goed gaat, 4 maanden alweer, de tijd gaat zo snel. Dat kolven is idd een hele klus, ik heb dat ook een hele poos gedaan, het is pittig. Ik had een dubbele electrische borstkolf, dan kon ik 2 boobs tegelijk leeg persen, dat schoot tenminste nog enigszins op. Wat ik teveel had vroor ik in, in van die ijsblokjeszakjes. Dan kun je heel gemakkelijk precies de juiste hoeveelheid uit de vriezer halen en 'verspil' je geen melk. Wat jammer dat je dochter niet meer uit je borst zelf wilde drinken, het is zon bijzonder gevoel. Toen mijn zoon het eenmaal doorhad was het echt heel prachtig hem zo lekker te zien drinken, ik kon er enorm van genieten. Gelukkig heb je het nog wel even mogen ervaren. Fijn idee ook dat je nog 3 cryo's in de vriezer hebt, hopelijk zijn er dat voldoende voor een tweede kindje. Voor wat betreft je vraag wanneer dat je een cryo mag laten terugplaatsen weet ik het volgende uit betrouwbare bron van iemand die ook in het IVF traject zit en borstvoeding geeft. Zij wil ook graag een tweede kindje en heeft hier al contact over gehad met de dokters. Ze heeft geen cryo's dus ze moet weer de hele sjabang met punctie enzo ondergaan en ze hebben tegen haar gezegd dat ze dan eerst de borstvoeding moet afbouwen voordat ze daaraan kan beginnen, vanwege de medicatie die ze moet prikken voor het rijpen van de eitjes. Jouw situatie is een beetje anders natuurlijk omdat je cryo's hebt en als je deze in de natuurlijke cyclus laat terugplaatsen zonder medicatie (daar gaat in NL meestal de voorkeur naar uit) dan denk ik dat je dat nu al kan doen. Als je wel medicatie moet gaan gebruiken dan is de kans wel aanwezig dat je dan eerst de borstvoeding moet afbouwen. Vanwege de wachttijden in NL is het wellicht verstandig om er alvast een gesprek over te hebben met je arts. Dan zit je alvast in de molen en kun je instappen wanneer jij er aan toe bent. Ik kan me ook voorstellen dat je er niet te lang mee wil wachten, maar dat het nu wellicht nog ietsje vroeg is. Van wat ik begreep uit het ziekenhuis is dat het heel erg druk is met zwangeren momenteel. Mensen werden opgesloten in hun huizen en wat doe je dan? Mjah, vrijen kennelijk..... Wat rot van je uitstrijkje, ik snap heel goed dat je je er zorgen over maakt en dan kunnen wij allemaal wel zeggen van dat het wellicht alleen onrustige cellen zijn en dit meestal niks ernstigs is. Ze halen dan die cellen weg, dat is geen pretje hoor, want ze branden dat weg, is geen fijne ingreep, maar daarna ben je er wel vanaf. Het is goed dat ze het goed in de gaten houden en natuurlijk zie je je meisje gewoon opgroeien! En dramatisch, nee, dat vind ik niet hoor, natuurlijk bekruipt je dat gevoel, dat is menselijk, dat zou ik ook hebben. Het is een beangstigend idee. Dus voor jou ook even spannende 2 weekjes nu. Zal ook voor jou duimen Nina, dat het gewoon onrustige cellen zijn.

Meisjes ik heb de echo gehad en het was prachtig mooi. Ik zag het hartje meteen al kloppend en wel, nog voor de verloskundige zei dat ze een hartje zag. Hij/zij ziet er nu al uit als een kindje met handjes, voetjes, armpjes en beentjes en hij bewoog! En flink ook. Hij lag heel tevreden te spartelen in mijn buik, de vk noemde hem een kleine druktemaker. Ik was zo opgelucht dat ik ervan moest huilen, ik weet me soms met mijn emoties geen raad. Alles ziet er heel goed uit, ik moet me geen zorgen maken (doe ik wel). Ze heeft hem opgemeten op 2,34 cm en dat kwam overeen met 8 weken 6 dagen, dus hij loopt een dagje voor op wat het werkelijk is, vandaag 8 weken 5 dagen. Verder is er 1 kindje gezien, ik ben zwanger van eentje, maar dat gevoel had ik zelf ook al. Ik voel me 100 kilo lichter dan vanmorgen.....

Wat rot @Heleen79 dat je er even helemaal doorheen zit nu, maar zo begrijpelijk. Ik denk dat we hier allemaal wel zulke periodes hebben en als je dan ook nog eens overal geconfronteerd wordt met babygeluk elders dat maakt het er niet beter op. Als het lukt gewoon eventjes afstand van nemen, ik snap heel erg goed dat je nu even geen zin hebt in gezamenlijke bbq's en langskomen. En anders jok je gewoon dat je verkouden bent en voor de zekerheid maar eventjes niet komt naar de bbq, in deze Covid tijd wordt dat heel makkelijk geaccepteerd. Lekker aan jezelf denken nu hoor, want een ander doet het niet en laat alles van de afgelopen 2,5 jaar er uit, dat heb je nodig om soms alles eruit te laten, het is ook allemaal heel wat. Dat vind ik ook het fijne van dit forum hier, we kunnen hier gewoon allemaal onszelf zijn, we kunnen blij zijn, verdrietig, boos, huilen, lachen en er is altijd wel iemand die dan net de juiste woorden zegt die je op dat moment even nodig hebt. Voor wat betreft NG, als ik jouw verhaal hoor weet ik al precies welke dokter jij hebt gehad, dokter Wissman! Deze dokter is een hele goede arts en heel erg fijn als je 38 jaar of jonger bent, maar compleet ongeschikt voor ons 40 plus meisjes. Hij doet ook bij ons zijn werk goed, daar valt niks van te zeggen, maar hij blijft maar zeveren over onze leeftijd. Ik heb hem ook 2 keer gehad met een gesprek en iedere keer opnieuw begon hij over mijn leeftijd en alles was negatief. Ik kwam altijd met een vervelend gevoel na zo'n gesprek naar buiten en na het 2e gesprek heb ik aangegeven dat ik niet meer gesprekken wilde met deze arts en ook waarom. Ik WEET namelijk zelf heel goed dat ik niet meer zo piep ben maar wens daar niet telkens opnieuw mee geconfronteerd te worden, ik zie daar het nut niet van in, het is me namelijk bekend! Ik ga je wel eerlijk zeggen dat ik hem ook een keer bij een punctie gehad heb en dat hij daar wel heel fijn was. Rustig, stelde me op mijn gemak, vertelde precies wat hij ging doen en complimenteerde me met het feit dat ik daar zo rustig lag en goed stil bleef liggen, daarna kwam hij vertellen hoeveel eitjes eruit gehaald waren en zei me rustig aan te doen de rest van de dag, niks over de leeftijd. Ik heb mijn eerste gesprek gehad daar met dokter Brandes, zij is ook heel fijn, positief, duidelijk en realistisch zonder je een naar gevoel te geven over je leeftijd. Dokter Schoonenberg waar Axelle het over heeft heb ik ook een keer gehad, die is ook fijn en verder is de jonge dokter Bax ook heel prettig. Ze hebben er daar 2, eentje is jong, de ander wat ouder, die oudere is voor ons 40 plus meisjes ook niet de beste keus. Ik vind het heel belangrijk dat ik me fijn voelt bij een arts, dus als dat voor jou allemaal niet lekker voelt Heleen dan kun je dat daar echt aangeven en dan houden ze er rekening mee. Hopelijk dat je eind van de maand groen licht krijgt voor een nieuw traject, ik zal duimen voor je! Dat is precies wat mijn huisarts tegen mij heeft gezegd toen ik met hem een gesprek had dat ik dit traject in wilde gaan @Axelle Ook toen ik begon over mijn kansen was hij daar heel makkelijk in, zo lang je ongesteld wordt heb je eitjes en heb je iedere maand een kans, doe je niks heb je sowieso 0 kans. Ik heb toen besloten die kansen aan te grijpen, helaas zonder resultaat destijds, maar goed, er zijn er ook genoeg die wel resultaat hebben. Wat fijn dat je dit keer een stuk meer eitjes had en ook nog eens 2 bevruchtingen, dat is al een hele verbetering tov de vorige keer. Ze plaatsen daar met 3 dagen terug en doen geen puncties op zondag, dus als ik dan even tel dat je zaterdag je punctie hebt gehad dan heb je vandaag de terugplaatsing (gehad). Hopelijk zijn ze allebei goed blijven door ontwikkelen. Heb je ze allebei laten terugzetten? Waarom hadden ze ja aangeraden om 4 rietjes te bestellen eigenlijk? Ik vind dat ook wel vrij veel en die rietjes zijn best kostbaar. Destijds had ik besloten dat ik 3 pogingen ging doen dus heb toen ook 3 rietjes gekocht. Wat moet dat rot geweest zijn voor jou zeg dat je destijds op aandringen van je vriend je kindje hebt laten aborteren en dat hij dan daarna vreemd gaat en gewoon bij een ander kinderen krijgt. Kan me voorstellen dat je je erg bekocht voelde daardoor en nog extra verdriet hebt daardoor. Ik vind het knap hoe positief jij in het leven staat. En die stelling van dat tegenslag sterker maakt ben ik het helemaal mee eens. 'What doesn't kill you makes you stronger' Helaas vind ik de wereld niet altijd eerlijk verdeeld daarin, sommige mensen krijgen heel vreselijk veel te verduren en een ander bijna niks, maar goed daar zal ook wel een reden voor zijn denk ik dan maar.... Maar goed, jij zit op het wachtbankje nu dan Axelle, ik ga heel hard voor je duimen dat je over 2 weekjes een positieve test hebt! Ik gun het je (en ook de andere meiden) zo! Een miskraam is en blijft verdrietig he @Paulma ook al had je het zelf wel een beetje verwacht, dan is het nog steeds heel verdrietig. Want je gaat toch dromen over een toekomst met babietje en dan wordt dat toekomstbeeld ineens weer ruw verstuurd. En heel logisch ook dat je verdrietig bent en boos, hoort allemaal bij een verwerkingsproces. Fijn dat je vrijwel helemaal schoon bent intussen, nu ik dit zo lees, dat is destijds bij mij helemaal niet gecheckt, dat is ook raar eigenlijk he? Hoor heel vaak dat mensen dat nog gecontroleerd krijgen en bij mij kwam er heel veel uit toen, kindje, placenta en daarna nog 4 weken lang gevloeid waarvan zeker een week lang grote klodders en flatsen, moest echt van dat kraamverband gebruiken en later de allergrootste maandverbanden die ik kon vinden (sorry onsmakelijk). Hopelijk dat het met de volgende ongesteldheid allemaal eruit is dan en anders dan maar met die hydroscopie, stuk minder belastend voor je lichaam dan een curettage en die pillen zijn ook geen pretje. Bij jou dan ook zicht op een nieuw traject, volgende maand of misschien de maand daarna zit jij ook weer in de race. Bij mij gaat het op zich wel, beetje drukkend gevoel in de onderbuik, volgens de vk die ik vorige week sprak tijdens mijn telefonische intake is dat normaal en komt dat door het groeien van de baarmoeder. Ik probeer me er niet teveel mee bezig te houden zodat ik niet knettergek wordt van mezelf. De ene dag gaat dat beter dan de andere dag. Wat ik wel prettig vind is dat ik dit keer geen bloeding(en) heb gehad (nog). Vorig jaar heb ik toen net voor de 8 weken en op precies 9 weken een bloeding gehad (heb de data nog nagekeken wanneer het precies was). De eerste bloeding heb ik alvast overgeslagen en 9 weken zit ik nu ook bijna aan, nog 2 dagen, 8+5 vandaag. Begint ergens op te lijken he? Behalve het drukgevoel in de buik voel ik me best ok, ben wel moe, kan de hele dag wel slapen, dus ik lig er op tijd in, verder gevoelige borsten en soms doen ze gewoon echt pijn. Smorgens lijkt het wel alsof er een truck overheen gereden is en dan moet ik ze echt vasthouden bij het opstaan zodat ze niet teveel wiebelen. Dat zijn dan alle symptomen die ik heb. Ik hou me dan maar vast aan die paar symptomen en het niet spotten van bloed dat het goed is allemaal, maar met regelmaat slaat de angst toe en ben ik heel bang voor slechte berichten. Normaal ook wel in mijn situatie, maar niet fijn. Je wil ook zo graag op een roze wolkje zitten en het voelt dan zo ondankbaar dat er hier geen wolkjes zijn. Ik wil zo vreselijk graag blij zijn maar durf dat bijna niet uit angst en vertrouwen op mijn eigen lichaam kan ik ook niet omdat ik de vorige keer helemaal niet gemerkt heb dat mijn zoontje was dood gegaan, mijn lichaam gaf geen enkel signaal af. Anyway, ik wil niet klagen en zagen want ik besef heel goed dat ieder van jullie zo zou willen ruilen en ik heb ook zeker wel geluksmomentjes hoor en natuurlijk droom ik van einde jaar, heb ik al precies berekend wanneer ik met verlof mag en tot wanneer (ongeveer) en hoe ik dan mijn vakantiedagen het beste nog op kan maken die ik expres heb opgespaard en zit ik namen te bedenken en heb ik vandeweek zelfs al online naar babykamertjes gekeken en nou ja, dat alles dus. Sinds mijn vorige echo heb ik geen echo's meer gehad, einde van de middag heb ik weer een echo gepland staan. Dan zal duidelijk worden of het er eentje is of toch 2. Ik denk zelf eentje, ik heb geen tweeling gevoel. En of alles nog goed gaat met de de kleine(tjes). Wat hoop ik op dat mooie kloppend hartje weer te mogen zien! Ze hadden bij mijn vorige afspraak met 7 weken ook de termijn echo al ingepland, deze is eind van de maand. Verder kan ik (nog) niet naar het ziekenhuis voor de wekelijkse echo's omdat ik daarvoor eerst moet worden doorverwezen door de vk en die ziet daar op dit moment (nog) niet de noodzaak van in. Wisten jullie trouwens dat er waarschijnlijk binnenkort naast de termijnecho ook de 13 weken echo aangeboden wordt? Dat zag ik ergens voorbij komen. Dit is een door de zorgverzekering vergoede echo om te bekijken of er ernstige afwijkingen zijn. Normaliter is daar de 20 weken echo voor, maar sommige afwijkingen zoals open hoofdje, buikje en ruggetje kunnen ze ook al zien met 13 weken zodat je eerder iets kunt beslissen als je kindje een afwijking heeft die niet met het leven verenigbaar is. De 20 weken echo blijft ook gewoon, de 13 weken echo komt daar dus nog bij. Dus naast een vroege echo, termijn echo, 20 weken echo heb je ook nog een 13 weken echo. Dus als jullie strakjes ook allemaal zwanger zijn dan weten jullie dat vast en kunnen jullie dat bespreken met jullie vk. Hierbij de informatie daarover. https://www.rivm.nl/nieuws/invoering-13-wekenecho-in-2021 Ze wilden dat eigenlijk al eind 2020 gaan invoeren, maar wordt nu in de tweede helft van 2021 ingevoerd, helaas voor mij te laat, maar ga toch wel vragen voor extra echo rond die periode omdat dat ongeveer de termijn is wanneer het bij mij mis ging, over een maandje is het zo ver, dan ben ik daar waar het vorig jaar stopte..... Nou, lang verhaal weer, sorry, lol. Liefs!

Wat rot @Heleen79 dat je huidige cyclus zo'n mindfuck geworden is. Als het dan niet is gelukt dan wil je ook het liefst 'gewoon' ongesteld worden, dat is duidelijk en kun je weer verder, dit zo half wel of niet lijkt me idd heel vervelend. Hopelijk breekt het snel door, of is het inmiddels doorgebroken, dan ben je van die spanning af. Wat belachelijk bij NG wat die arts tegen je zei. Hoezo zit die jou te vergelijken met een vrouw van 44 jaar met weinig eitjes? Om te beginnen ben jij nog maar 41, dat scheelt al 3 (hele belangrijke) jaren en heb je dus vanaf je 42e verjaardag nog wettelijk gezien EEN HEEL JAAR de tijd, dus wat zevert die man? Daarbij heb jij een prachtige AMH waarde, dus ook dat is niet te vergelijken met die vrouw, jij hebt WEL genoeg eitjes. Ik ben het dan wel met hem eens dat het in principe niks wil zeggen over de kwaliteit, maar met zo'n mooie AMH waarde is de kans een stuk groter dat er een paar goede eitjes tussen zitten dan met een lagere waarde. Jeezes dat negatief gedoe altijd maar, kan me daar heel boos over maken ook. En altijd maar dat over een kam scheren en vergelijken, bekijk de situatie toch eens per persoon. Iemand van jouw leeftijd kan zoals jij bewijst nog een hele mooie AMH waarde hebben, terwijl iemand die nog onder de 40 is al aan het eind van haar eitjes kan zijn. Ik snap zo'n arts ook wel als iemand bijna geen eitjes meer heeft, dat die er dan liever niet (meer) aan begint, maar dat is bij jou niet het geval. Hier op dit forum hebben we ook genoeg voorbeelden van meiden die een gezond kindje gekregen hebben. Nina is ook van 79 dus zelfde leeftijd als jij en zij heeft in februari een kindje gekregen, gewoon eerste IVF meteen gelukt en nog paar cryo's ook nog en Hanniebal is volgens mij ook 41 of 42 en die heeft in oktober een kindje gekregen, dusse er zijn er genoeg die het WEL lukt. Denk dat je bij NG helaas net de verkeerde arts hebt gesproken, er zijn erbij die veel fijner zijn voor de niet meer zo piepjonge aanstaande moeder, die ook realistisch zijn maar niet alle hoop de grond in boren. Je kunt een andere arts vragen als je dat prettiger vind. Dus eerst lekker de eigen eitjes proberen Heleen, andere opties heb je altijd nog. In het buitenland kun je zonder probleem terecht tm je 49e en sommige clinics nog wel tot je 55e, als je over zou stappen op een ander traject, dus daar heb je nog heel lang de tijd voor als je dat zou willen. Ik heb ook pasklare informatie voor je als je dat ooit wil, die kan ik je zo toesturen. Anyway, eerst de eigen eitjes!

Ach wat een verdrietig nieuws @Paulma, ook al had je het zelf al wel een beetje verwacht dan komt het toch hard binnen. Fijn dat je zo'n ontzettend lieve arts had. Hopelijk dat alles er goed uit komt, wellicht heb je iets aan de tips van Aslyn, maar goed, dat moet je zelf maar kijken. Hopelijk dat je gevoel klopt, dat je een kindje voorjaar/zomer gaat krijgen, dan gaat het vlot wel lukken. Vind echt heel rot voor je Paulma en ik wens je veel sterkte en liefde toe, dikke knuffel! Dankjewel lieve @Aslyn voor je bemoedigende woorden en felicitaties. Ik probeer daar nu heel hard in te geloven, de kans dat het goed blijft gaan is vele malen groter, maar ik durf ook niet blij te zijn. Het voelt zo dubbel, je wil heel graag heel blij zijn maar bent ook heel bang voor weer zo'n groot verdriet. Balen @Heleen79 dat je test negatief was, was zo mooi geweest als het gewoon zo was gelukt. Gelukkig kun je snel terecht bij NG voor je traject en met zo'n mooie AMH waarde als jij hebt gaat dat vast lukken. Hebben ze de leeftijdsgrens verlaagd daar dan? Want dat was altijd tm 44 jaar dat je daar nog behandeld kon worden. Je moet dan wel vanaf je 43e zelf betalen, misschien dat die dat bedoeld heeft? De behandelingen die ik bij NG gehad heb waren idd met mijn eigen eitjes, maar die waren niet succesvol. Mijn wens was echter zo groot dat ik een ander pad ben gaan bewandelen. Het kindje wordt door mij gedragen en gebaard, dus dat gaat gewoon als van mij voelen. Het enorme verschil daarin met NL en het buitenland is dat in NL je dit idd doet uit vredelievendheid voor een ander mens. Je krijgt hooguit je onkosten vergoed, daarom zijn er ook zo weinig donoren en is de wachtlijst ellenlang. In het buitenland krijgen ze er gewoon voor betaald, vandaar dat het ook vrij duur is, je betaald als ontvanger dus voor alles. De kosten voor de medicatie en punctie en een vergoeding voor de donor en daarnaast voor je eigen medicatie ook nog. Daarom zijn er daar dus geen wachtlijsten en donoren genoeg, ze krijgen betaald. In Nederland kost het de donor geen geld trouwens, ze krijgen wel de onkosten vergoed. Het in kaart brengen van je medische geschiedenis, het zoeken naar een donor en synchroniseren van de menstruatie moet je een maand of 3 voor tellen en dan kun je al een tp krijgen. Terwijl je in Nederland jaren moet wachten en om die reden ook niet ouder dan ik dacht 40 mag zijn. Alles wat hier commercieel niet mag, mag in het buitenland wel, ook commercieel draagmoederschap mag in sommige landen gewoon, dat is wel heel duur, maar goed, als je veel geld hebt, wel een baby wil en die niet kunt krijgen zelf, dan is het wel een optie. De mogelijkheden zijn vele malen groter dan hier. In de meeste landen zijn de donoren anoniem trouwens. Ben intussen beetje bijgekomen, was donderdag gewoon op, de emoties hadden er in gehakt, ging met de kippen op stok savonds. Ik kan het nog steeds niet geloven af en toe dat het echt zo is en ik tel de dagen alweer af naar de volgende echo Lieve meisjes, bedankt voor al jullie lieve woordjes terwijl vele van jullie net k.. nieuws te verstouwen hebben gekregen. Ik hoop zo dat het binnenkort voor iedereen raak gaat zijn en dat we in 2022 allemaal onze wens vervuld gaan krijgen!

Meisjes, ik doe dit eventjes in een nieuw berichtje typen want dat vind ik netter tov Paulma. Op alle andere berichtjes doe ik later nog reageren. Ik ben net terug van de verloskundige en alles was goed, ik stond zo strak van de zenuwen toen ik daar was en weet me met mijn emoties even geen raad. Ik wil heel graag heel blij zijn, maar ik ben ook meteen zo bang dat het alsnog mis gaat, ik zit gewoon een potje te huilen nu. Omdat het nog heel klein is en mijn baarmoeder vrij diep zit kon ze alles wat lastig in beeld halen, ik zag eigenlijk alleen maar een hoop vlekken waar ik niks van kon maken. Zij zag echter heel duidelijk een dooierzakje en een kloppend hartje en toen ze het me aanwees zag ik het zelf ook. Ze denkt dat het 1 kindje is, maar ze was hier niet zeker van. Het kindje ligt tegen de wand van de baarmoeder aan wat het extra lastig maakte om het goed te bekijken. Ze heeft hem opgemeten op ongeveer 0,85 cm wat overeen komt met een kleine 7 weken, dus dat klopt allemaal wel. Ik mocht alles filmen en ik kreeg een foto mee waar je niet veel op ziet, alleen maar vlekken. Maar ik heb een kloppend hartje gezien meisjes, ik kan het bijna niet geloven en de tranen rollen inmiddels over mijn wangen. Ik heb komende week telefonische intake, die stond al gepland en ze heeft 2 nieuwe echo afspraken gemaakt, eentje op 8 juni, ze wil namelijk zeker weten of het 1 of 2 kindjes is/zijn en omdat ze het nu allemaal wat lastig zag hoopt ze het over een week of 2 allemaal wat beter te zien. Verder heeft ze ook alvast een afspraak ingepland voor de termijnecho, die is dan over 4 weken. Ik heb haar ook gevraagd mbt het ziekenhuis, maar daar hoef ik voorlopig nog niet naar toe, ze wilde eerst alles goed in kaart brengen en bespreken en dat krijg ik dan volgende week tijdens het intakegesprek verder te horen of en wanneer ik naar de gynaecoloog moet.

Och @Paulma wat ontzettend rot om te lezen dat het er bij jou niet goed uit ziet. Hopelijk heb je inmiddels duidelijkheid erover en ik hoop dat het niet nodig is, maar mocht het toch niet goed zijn, dan wens ik je veel sterkte en geef ik je een dikke knuffel!

Dankjewel @Paulma voor je succeswensen, lief van je. Het is idd heel spannend allemaal en hoe dichter het bij komt hoe meer spanning ik voel. Dankjewel lieve @Aslyn voor je berichtje, ik hoop zo dat je gelijk hebt en dat jouw gevoel juist is. Tot nu toe gaat het slapen wel goed, maar ik ben ook wel best moe, dus dat scheelt wel. Ik zal je tip ter harte nemen als het me vannacht niet lukt. Pff, ik was de eerste tijd na de positieve test best wel zenn maar ik merk wel dat de zennheid steeds meer verdrongen wordt door spanning en zenuwen, stiekem ben ik wel blij dat ik morgen naar kantoor moet, dat lijdt me hopelijk wat meer af. We gaan het zien morgen. Meisjes, ik heb pas einde van de middag de echo, dus ik kan jullie pas in de avond gaan berichten morgen, ik denk, ik meld het ff

Dat lijkt me ook geen pretje @Heleen79 wat je verteld van je zus, dat is idd ook niet het idee van zwanger zijn. Eigenlijk boffen we maar als we weinig klachten hebben en toch menen we dan te moeten zeuren daarover omdat het ons anders zo onzeker maakt, hoe krom eigenlijk he? Heb je nog getest vanmorgen? Het zou idd wel heel mooi zijn, maar ik weet dat het kan, heb het in mijn eigen omgeving gezien, niet zwanger geworden met IVF traject en tussendoor wel 2x zwanger geworden spontaan. Je lichaam kan je in een traject als dit idd behoorlijk voor de gek houden, zeker als je ook nog medicatie moet nemen, die kunnen zwangerschapsverschijnselen veroorzaken waardoor het allemaal nog verwarrender wordt. Dat van Gonal F en Menopur heeft een arts mij verteld bij NG. Hij zei me ook dat ik veel meer had aan een paar goede eitjes dan een heleboel matige. Dat zou de kansen vergroten. Heel veel eitjes wil ook niet perse succesvoller zijn tov wat minder eitjes. Kwaliteit is belangrijker dan kwaliteit en er hoeft in feite maar 1 goede tussen te zitten. Toch is wat meer eitjes of later embryo's wel een prettig idee zodat je meer kansen hebt dan slechts 1 of 2. Dan je vraag over Cyprus, daarvoor zal ik een samenvatting geven van mijn traject. Meiden die mij al langer kennen weten welk traject ik in gegaan ben, maar ik kan me ook voorstellen dat je niet 44 blz gaat lezen hier op dit forum Door allerlei persoonlijke omstandigheden ben ik pas heel laat het traject in gestapt, eigenlijk te laat, ze gaven me maar 3-5% kans op succes. Toch wilde ik het proberen en heb ik 3x IVF gedaan bij NG. Telkens wel met een iets ander protocol. De eerste keer had ik uit 4 eitjes 3 embyro's, waarvan 2 van goede kwaliteit (klasse 1 en 2) en de derde was niet goed genoeg om in te vriezen, het mislukte. De tweede keer had ik uit 3 eitjes 3 embryo's waarvan 2 goede (ook weer 1 en 2 klasse) en 1 niet zo'n beste (klasse 4, dat is het slechtste daar) dus die was ook niet geschikt om in te vriezen, het mislukte De derde keer had ik maar 2 eitjes, 1 embryo, was wel een hele goede (klasse 1) maar ook dit mislukte. Toen was ik eigenlijk uitbehandeld, maar de arts daar had al bij de eerste poging de optie van eiceldonatie aangedragen. Ik heb dat toen meteen afgewezen, maar later ben ik daar over na gaan denken. Heb me namelijk ook bezig gehouden met adoptie en pleegzorg, maar dat was voor mij ook geen makkelijk traject omdat ik alleen ben. Toen dacht ik van ja, als ik dat kan, dan kan ik toch ook van een kindje houden dat wel in mij gegroeid is, wettelijk gezien 'van mij' is maar biologisch gezien niet en ben ik dus een eiceldonatie traject in gegaan. In Nederland is dat echter niet mogelijk omdat de wachtlijsten ellenlang zijn, je moet jarenlang wachten voordat je aan de beurt bent. Die jaren had ik niet. Dat geldt ook voor Belgie en Duitsland kan ik al helemaal niet terecht want die behandelen (heel antiek) geen single vrouwen. Dus ben ik op internet een zoektocht begonnen hiernaar, ik vond een handige site waar veel informatie op te vinden was en heb een aantal clinics aangeschreven om eens te zien hoe zoiets gaat. Hiermee ben ik me al gaan bezig houden toen de tweede poging bij NG mislukt was. Ik wilde een plan B just in case. Ik heb ook op het forum hier veel informatie gevonden en ik had contact met clinics in Spanje, Griekenland, Cyprus, Letland en Rusland. Er zijn veel meer landen die dit aanbieden maar bij een aantal landen kun je als single ook niet terecht. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een clinic in Letland, niet de meest voor de hand liggende keuze, maar ik had daar toen goede redenen voor, ik kende het land al want was er al eens geweest, het is maar 2 uurtjes vliegen en de mensen daar lijken op Nederlanders. Ik had een fijn contact met deze clinic en toen mijn derde poging mislukte ben ik vrijwel meteen dat traject in gestapt. Het grote voordeel van een buitenlandse clinic is dat er geen wachtlijsten zijn, je kunt zo instappen en je wordt overal sowieso geaccepteerd tot je 50e (en sommige clinics zelfs nog tot na je 50e) dus je hebt jaren langer de tijd en veel kleinere kans op miskraam vanwege de jonge(re) eitjes. Het nadeel is dat het veel geld kost, het kindje biologisch gezien niet van jou is en dat ik daar vrijwel niks van vergoed kreeg. Ik had uiteindelijk 4 embryo's in Letland en na een last minute uitstel vanwege Covid in maart 2020 heb ik uiteindelijk in juni 2020 de tp gehad van 2 embryo's. Ik raakte zwanger van 1 kindje wat ik verloor in september, ik was bijna 14 weken toen ik te horen kreeg dat hij niet meer leefde. Daarna heb ik in november nog een tp gehad van de laatste 2, maar dat mislukte en toen was ook mijn geld op. Ik had geen geld meer voor een nieuwe poging en moest ik met pijn in mijn hart afscheid nemen van mijn droom. Tot begin 2021 een engel mij geld leende. Ik ging een allerlaatste ultieme poging wagen, als deze mislukt is het echt over en uit. Ik wilde daarom ook niet terug naar Letland, ondanks dat ik een fijn contact had met deze clinic, maar ik wist vooraf dat ik weer precies hetzelfde protocol zou krijgen en wilde wat nieuws proberen. Dus heb ik opnieuw contact gezocht met een clinic in Spanje, 2 in Griekenland, eentje in Cyprus en 1 in Rusland. Spanje viel al snel af, Griekenland uiteindelijk ook omdat de arts de Nederlandse brieven niet snapte die ze wel gewoon in elk ander land snapten, dus daar had ik dan niet zoveel vertrouwen meer in, en de andere Griekse clinic gaf aan dat reizen daarheen momenteel niet mogelijk was, met Rusland had ik een fijn contact, zij gaven ook garantie op een live birth maar dat was zo vreselijk duur, ik kon dat niet betalen, dus die viel uiteindelijk ook af, ik werd wel geaccepteerd door hen trouwens, want ze accepteren niet iedereen. Dus werd het Noord Cyprus, ook omdat Aslyn hier schreef dat Noord Cyprus heel hoog aangeschreven staat op vruchtbaarheidsbehandelingen. De clinic waar ik geweest ben staat schijnbaar op plek nummer 7 van beste clinics wereldwijd. Ik moest mijn medische geschiedenis opsturen en echo's. Ze gaven me 70% kans op succes en 60% kans op een live birth, op basis van mijn medische geschiedenis, maar erheen reizen was een issue want Nederlanders waren niet welkom daar (vanwege de 'britse variant'). Toch wilde ik het met hun aan gaan en besloot af te wachten tot het wel kon. In the meantime kon ik dan wat extra sparen en toen kwamen er berichten in februari dat er versoepelingen gingen zijn in Cyprus. In overleg met mijn contactpersoon ben ik toen alvast de pil gaan slikken, ik moest namelijk eerst een maand de pil slikken en daarna ging het traject pas van start. Als het dan niet door ging, dan had ik een maandje de pil geslikt, wat geen ramp was, maar als ik het niet deed en het kon wel door gaan dan zou ik tijd verspild hebben wat ik dan weer jammer vond. En toen kreeg ik in maart het bericht dat Nederlanders mochten reizen naar Cyprus, moest dan wel in quarantaine enzo, maar dat had ik er wel voor over, ik mocht tijdens de quarantaine tijd naar de clinic voor behandeling en ook terug naar huis binnen deze tijd. Voordat ik erheen ging moest ik foto's opsturen van mezelf en ik heb ook van mijn zoon foto's mee gestuurd. Ze zoeken dan een donor die heel veel op mij lijkt qua uiterlijk en zelf kon ik ook 'eisen' doorgeven zoals kleur haar, ogen, lengte, postuur, opleiding, werk, enz. Ik heb enkel wat uiterlijke 'eisen' gemeld, opleiding en werk vind ik niet belangrijk. Ik kreeg 4 opties van geschikte donoren voorgeschoteld en daar heb ik er eentje van uitgekozen. Verder heb ik deze laatste poging ook gekozen voor een andere mannelijke donor, ik had zoiets van, alles nieuw, alles anders. Uiteindelijk waren er 14 rijpe eitjes en een dag later waren er 11 embryo's. Op dag 3 waren er nog 8 over en op dag 5, de dag van de tp waren er nog 5 in de race. Ze plaatsen daar alleen embryo's terug die echt heel erg goed zijn, de matige en redelijke gaan weg (helaas). Je mag zelf kiezen of je er 1 of 2 laat terug zetten, bij 2 zeuren ze ook niet, ze geven wel aan dat je dan wel rekening ermee moet houden dat je een tweeling gaat krijgen, maar dat is het dan ook. Ik heb er 2 laten terugplaatsen, de 2 beste, volgens de embryoloog daar waren het echt hele goede, waren ook al een beetje uit de schil aan het komen, ze gaf me een grote kans en vond mijn beslissing voor 2 een goede beslissing. De andere 3 waren iets minder ver in ontwikkeling dus deze bleven ze nog even opvolgen, de volgende dag kreeg ik te horen dat ze er maar eentje van hebben kunnen invriezen helaas. Ergens ben je dan toch wel teleurgesteld, want je wil zo graag heel veel kansen, maar goed, er hoeft maar 1 goede tussen te zitten in feite. Ik ben nu dus zwanger van een kindje (of 2) dat biologisch gezien niet van mij is, maar dat maakt voor mij niks uit. Het wordt door mij gedragen en gebaard (hopelijk) en als ik kijk hoe ontzettend groot het verdriet is geweest van het zoontje dat ik verloor in september dan weet ik nu al dat het voor mij geen verschil gaat maken.

Hahaha, ja je kunt het maar iets de schuld geven toch @Axelle en het was ook lief dat je er aan dacht. Nog 2 dagen te gaan nu en so far so good.... Wordt wel met de dag spannender. Gezondheid is idd het belangrijkste maar het raden wat het is, is ook leuk. Ik noteer de voorspelling van jou... Een meisje... We zullen het zien over een maandje of 7.... Hopelijk brengt NG wel succes voor jou. Is er al iets meer bekend over wanneer je nog een poging kunt gaan wagen? Olga is dan een goed plan B (wel een hoop geld) maar hopelijk is het niet nodig. Ik snap heel goed dat het bruin verlies je onzeker maakt @Paulma dat zou voor mij net zo voelen, maar probeer toch vertrouwen te houden, de artsen maken zich niet zo druk erom dus daar maar aan vast proberen te houden dan. Helaas kunnen we niks doen om te stimuleren, alleen gezond leven en eten, geen 'slechte' dingen doen, maar verder is het geluk hebben of niet en afwachten, heeeeeeel vreselijk veel afwachten, hopen en bidden..... Dat zal ermee te maken hebben dat je met een cryo geen punctie gehad hebt en dus geen rijpe eitjes dat je lichaam dan minder snel progesteron aanmaken denk ik. In Nederland is het vrij 'normaal' dat je bij de tp van een vers embryo met de bollen mag stoppen op het moment dat je positief test. Ze houden hier wel van minimaal aan medicatie. En als het voor jou ok voelde ermee te stoppen dan is dat goed toch? Ben je meteen van die vieze bollenrommel af, want dat is me een zooi, bah. Ik heb gel, is net zo vies. Hahaha en die details, och, we delen hier zoveel van dat soort details, bloed, slijm, bruin verlies, nu ook de boeren, gelukkig kan dat hier op dit forum en kunnen we ook minder smakelijke details delen, lol. Nou meiden, succes allemaal voor iedereen, al een test gedaan intussen @Heleen79 ?