Bevalling

[diana79]

Hey meiden,

 

 

 

Voor een aantal van ons schiet het al aardig op, en zitten we in het laatste stukje van de zwangerschap, dus ook de bevalling komt dichterbij.

 

Ben erg benieuwd of jullie er tegenop zien, of misschien juist weer helemaal niet. En ook hoe jullie gaan bevallen. Volgens mij de meeste in het ziekenhuis. Maar ook daar zijn natuurlijk meerdere opties.

 

En hoe bereiden jullie je voor op de bevalling?

 

 

 

Liefs Diana

[Guest estrhalita]

Ik beval in het ziekenhuis en zie er enorm tegen op. Ook omdat ik het natuurlijk al een keer op een hele zware manier heb meegemaakt. Ik wil ook niet overtijd lopen. RObbie kwam 1 dag te vroeg en dat vond ik prima. Dus daar zie ik ook tegen op. Het is dat we dit kindje enorm wensen, want anders was ik er nooit aan begonnen hoor, als ik alleen al er aan denk dat het er ook uit moet. Maar ja ze zeggen dat de 2de keer altijd makkelijker gaat. Ik hoop alleen wel dat de vorige bevalling niet als een schaduw over deze bevalling zal zijn en dat ik niet bang ben voor weer een verrassing :( Ik bereid me er voor de rest niet op voor. Verleden keer deed ik aan yoga, maar bij de 1ste wee was ik alles al weer vergeten dus daarom laat ik dat nu maar gewoon op mij afkomen. En jijzelf Diana

[Medusa]

Ik beval ook in het ziekenhuis.

 

Tegen de bevalling zie ik niet op, ben meer bang dat het een keizersnee wordt en daar zie ik wel tegenop.

 

Ik wil ook zeker niet overtijd lopen en wil eigenlijk eerder ingeleid worden.

 

En op een baarkruk bevallen lijkt mij een prettige manier.

 

 

 

Hoe ik me voorbereid weet niet zo goed, mn lichaam doet dat.

 

Ben er in mn hoofd heel erg mee bezig, maar dan wel in de zin van dat ik er naar toe leef en er wel aan toe ben.

 

Begin er echt aan toe te zijn om ons kindje in mn armen te sluiten

 

komt misschien ook dat de afgelopen 2 weken 2 vriendinnen bevallen zijn en 1 kennis vorige week bevallen is.

 

 

 

Bijna 32 weken, weer een week verder

 

 

 

Liefs Renaat

[pientjebaby]

Hee meiden,

 

 

 

de vorige bevalling is voor mij een behoorlijk trauma geweest.. 24 uur lijdensweg die uiteindelijk eindigde in een keizersnee (heerlijk...! dat is dus echt niet iets om je zorgen over te maken!)

 

 

 

Ik heb nu zowel met de VK als van te voren al met de gyn uitgebreid over mijn vorige bevalling gesproken en de verzekering gekregen dat het dit keer anders zal gaan. Ik kan sowiezo niet ingeleid worden (ivm keizersnee litteken) en dat vind ik al een hele opluchting... dat voelde nl zo enorm tegennatuurlijk.. dus als de bevalling niet vanzelf op gang komt wordt het hoe dan ook een keizersnee.. De kans is vrij groot dat het sowiezo een geplande keizersnee wordt en dat hoop ik ook heel erg... het trauma van de vorige keer wil ik niet nog eens meemaken...

 

 

 

Ik merk ook nu pas nu ik eindelijk na al die jaren weer zwanger ben hoe hoog het nog zit.. ik dacht dat ik er wel "overheen" was maar nu het weer zover is droom ik erover en kan ik er bijna niet over praten zonder tranen in mijn ogen.. bizar he...

 

 

 

Ach... voorlopig geniet ik van het zwanger zijn en is de bevalling nog lekker ver weg... en meiden.... bij 90% van de vrouwen gaat het prima... Ik zat de vorige keer met 10 meiden op gym.. 1 geplande keizersnee ivm een stuit... 8 thuisbevallingen binnen de 10 uur zonder problemen en ik.... de kans dat het allemaal gaat zoals het moet gaan is nog altijd heel groot...

 

 

 

Ik heb trouwens wel veel aan die gym gehad... juist als ik het heel zwaar had hielp de juiste ademhaling me door die pijnpieken... en het voelt dan of jezelf meer controle hebt... door het ritme van je eigen ademhaling kom je in een soort trance.. ik zou dan ook zeker iets doen van een cursus waar je leert puffen (letterlijk!)

 

 

 

Sorry voor mijn niet zo gezellige verhaal.. Maar ja... ook ik ben er weer aan begonnen... was zelfs bereid om die hele IVF te doorstaan om het nog een keer mee te maken... en... zelfs al zou het weer precies hetzelfde gaan tijdens de bevalling... zou ik het er nog voor over hebben....!

 

 

 

Liefs Pien

[Guest Amanda]

Spannend hé?

 

 

 

Ik ben zelf ingeleid, met 38/4 weken. Ik had hoge bloeddruk en dreigende zwangerschapsvergiftiging. Ook lag de baby achter met de groei. Achteraf was ie niks te klein........... (zorgen gemaakt voor niks...)

 

 

 

Het inleiden vond ik niks.. mijn lichaam was nog niet klaar voor de bevalling, en toch moet je.. ik was de slijmprop wel al verloren en de gyn had gestript (los maken van de vliezen langs de baarmoedermond, vreemd niet pijnlijk) dat kan weëen opwekken. Bij mij echter niet.

 

 

 

De vliezen werden gebroken ik had al 2 cm ontsluiting.

 

Er kwamen wel weëen, maar heel onregelmatig. Ik lag al uren te puffen, had enorme pijnlijke rugweëen, en nog steeds 2 cm.........

 

Toen heb ik een ruggeprik gevraagd. ECHT, schaam je niet, vraag!!!!!

 

Er liep een Vp die dom was aan het doen, ze zei het niet letterlijk, maar het kwam er op neer, dat ik me aanstelde, zei had namelijk 3 kinderen "gewoon" gekregen.

 

 

 

Als ik die ruggeprik niet gehad had, had ik niet willen weten hoe ik het had moeten doen...

 

De bevalling duurde 13 uur, waarvan 3 uur persweëen..

 

Uiteindelijk wilde ze een keizersnede doen, maar de gyn was bezig met een keizersnede, dus moest ik wachten.

 

Toen hij klaar was, was de baby te ver ingedaald, en is hij gehaald met de vacuüm.

 

 

 

Dat vinden sommige verschrikkelijk, ik vond het een verademing, eindelijk was het voorbij...... en had ik mijn kindje veilig in mijn armen!

 

 

 

Achteraf kijk ik met een goed gevoel terug op de bevalling, en echt, ik had het niet willen missen (stel het was keizersnede geworden)

 

Het gevoel, de beleving, dat je je kindje zelf op de werled hebt gezet, is echt super!!!!!!!! Hoe vershcrikkelijk ik het toen ook vond.

 

 

 

Ik zou het meteen weer doen (wel met ruggeprik)!!

 

 

 

Meiden.. veel succes.....!!

[diana79]

Jeetje meiden wat een verhalen allemaal!

 

Het blijtk wel dat iedereen een hele andere bevalling heeft, maar het ergens ook wel weer een beetje vergeet als het achter de rug is.

 

 

 

Ik moet bekennen dat ik er enorm tegenop zie!!!

 

Niet zozeer voor de pijn, maar voor het onbekende van alles, en wat ook mee speelt is het feit dat danny suiker heeft, en heel moeilijk lang wakker kan blijven (lees onmogelijk) maak mij daar ook druk om, stom he. Maar het idee dat ik lig te bevallen en hij ligt te slapen vind ik zo'n naar vooruitzicht.

 

Verders is mijn grote angst, en nu moet iedereen waarschijnlijk hard lachen, want het is heel bizar, maar dat ik tijdens het persen verschrikkelijk moet plassen. Niet dat je op dat moment daar nog mee bezig bent, maar als ik er nu over denk, brrrrrr.

 

 

 

Liefs DIana

[Guest Simone1972]

Twee maal eerder bevallen en absoluut geen horror verhalen. Het enige wat ik jammer vond is dat ik af en toe stukjes tijd "kwijt" was voor mijn gevoel, dat ik niet meer helemaal precies wist hoe die uren zijn verlopen.

[pientjebaby]

hahaha Diana, maak je daar geen zorgen om... plassen gebeurd waarschijnlijk niet, poepen wel! En dat lijkt van te voren verschrikkelijk maar als het moment daar is kan je dat echt niets schelen, en degene die bij je bevalling is, Gyn of VK, vind het alleen maar goed want dat betekent dat het persen heel goed gaat!

 

 

 

En je zult inderdaad merken dat er veel langs je heen gaat... Je komt toch in een soort van trance... en je daar aan over geven helpt echt!

 

 

 

Liefs,

 

 

 

Pien

[Guest estrhalita]

HiHi poepen doe je zeker ja en dat interesseert je helemaal niks. Ik was daar zo bang voor, maar toen het gebeurde dacht ik alleen maar ja hoor lekker belangrijk zorg nu maar dat dat kind eruit komt haha.

 

 

 

En een ruggenprik staat ook nu weer op mijn verlanglijstje. Ga het wel weer zonder proberen, maar mocht het niet lukken dan gelijk weer een ruggeprik.

 

 

 

Heb 2 andere "down" moeders gesproken die beide pas zijn bevallen van hun 2de kindje (1ste kindje dus een downtje) en de 2de bevalling was een horror omdat je 1ste bevalling helemaal terug komt. Alle 2 een klote 2de bevalling gehad. Dus begin nu daar ook nog eens bang voor te worden.

[Claudiaatje]

Meiden

 

 

 

Ben kraamverzorgster, ben dus ook bij bevallingen!

 

En poepen hoort daar ook bij, dan vegen we het gewoon netjes weg.

 

Gyn, Vk, KV staan er dus niet van te kijken, als dat je gebeurt, daar heb je dan toch geen controle over op zo een moment!

 

 

 

Gr, Claudia

[Mariek]

arghhh!!! Ik ga snel weer ergens anders lezen

 

 

 

;-)

[rosalie]

hahaha dat poepen heb ik ook gehad

 

had het niet eens in de gaten totdat ik mn vriend heel raar zag kijken opeens!!

 

 

 

hoort erbij en je merkt er niks van!!

[Medusa]

Oooo, dat lijkt me echt verschrikkelijk.

 

maar wat me opvalt...... ik had er wel eens overgelzen maar nog noooooit van een vrouw gehoord dat het ook gebeurde, en nu hoor ik dat het ( bijna ) bij elke bevalling gebeurt en de 1 na de andere vrouw zegt het gehad te hebben.

 

 

 

Rust er buiten dit forum een taboe op om het te vertellen????? :crapper:

 

 

 

Liefs Renaat

[diana79]

Tja Renaat dat zeg je mij wat!

 

Ik heb er heel toevallig 1 vriendin over gehoord dat het gebeurde maar verders ook nog nooit iemand, terwijl het inderdaad zo te lezen bij iedereen voorkomt. dat wist ik dus echt niet.

 

Lijkt mij inderdaad een taboe.

 

Vind het wel heel fijn dat iedereen er hier zo open over is, want het geeft wel een reeeler beeld van wat je te wachten staat.

 

Ook voor hubbie misschien handig om te weten, hihihi, die van mij is in staat om er een opmerking over te gaan geven anders, zo van: wat doe jij nou? Dat kan niet hoor!

 

Hahaha, ik zie het al gebeuren.

[Laura]

Ik heb niet gepoept!!!

 

 

 

Ik heb verder een super snelle bevalling gehad. Een week ervoor had ik al 2 cm ontsluiting, constateerde de gyn bij controle.

 

 

 

In 6 uur tijd ben ik van de tweeling bevallen. Beiden gewoon via de natuurlijke weg en dus beide keren alles schoon gehouden.

 

 

 

Mijn vriendin heeft geplast tijdens haar bevaling 6 weken eerder.

 

 

 

Bevallen is niet leuk! Het doet zeer en op een gegeven moment weet je niet meer of het wel goed gaat komen. Maar uiteindelijk altijd wel.

 

Ondanks dat ik dus een flitsbevalling heb gehad, zonder ernstige schade (totaal 7 hechtingen) wil ik het niet meer meemaken. Heb ik wel gemerkt dat ik een enorme piepert ben hoor.

 

 

 

heel veel sterkte!

[Guest Amanda]

hahahahahaha dat boeit je op dat moment echt helemaal niks.

 

Volgens mij gebeurt het eerder standaard dan niet, Lau je bent een uitzonderiing hihi.

 

 

 

Wat was ik blij dat ik onder de douche kon hahaha ;))

 

 

 

Meiden maak je niet druk, laat het over je heen komen!

[beau]

Je kunt je wel heel druk gaan maken over een bevalling maar het "moet er toch uit".

 

Laten we eerlijk zijn het is geen pretje, maar je zult het toch moeten doen als je je kind/kindjes wil zien.

 

Probeer er gewoon niet al te veel over na te denken.

 

Je kunt je nu wel allerlei dingen in je hoofd halen en bedenken wat je wel/niet zou willen.

 

Op dat moment dat je bezig bent interesseert het je geen moer kan ik je vertellen.

 

 

 

Je bent nu nog lekker zwanger, geniet er lekker van!!!

 

Showen en pronken met je buik!

 

 

 

Laat het gewoon over je heen komen. Ik weet het; makkelijker gezegd dan gedaan......

 

 

 

Succes alvast!

[hildever]

Hihihi, ben wel blij met mijn nuchtere insteek... Ben ook meer van: laat het wel over me heen komen. Geen bevalling is hetzelfde... En eh, het komt er wel uit. Maar... zit nog wel een heel eind van de bevallingsdatum af. Misschien dat dat nog wel gaat veranderen?

 

Groetjesssssssssssssss

[Guest Nora]

hahahaha, wat ontzettend grappig om alle reacties te lezen. Voor mij wordt het ook de eerste bevalling. Vooralsnog heb ik nog geen vrees, maar kan me voorstellen dat dat wel anders wordt als ik straks omlaag kijk en een enorme dikke buik zie.

 

Ik heb me opgegeven voor zwangerschapsyoga. Ik denk, (en hoop met name!) dat een goede ademhaling een hoop van de pijn gaat opvangen. Mijn moeder heeft me wel een beetje bang gemaakt met haar bevallingsverhaal (van mij nota bene). Ze had toen enorme rugpijn. Alsof haar wervels gekraakt werden........niet zo leuk, dunkt mij.

 

Groetjes, Nora.

[niki]

Ik ben wel even bang geweest voor de bevalling. Maar toen ik van de week dacht dat het dwars lag, en bang was voor een verplichte keizersnee, voelde ik pas echt goed in mezelf dat ik echt wil bevallen. Het mee wil maken! Natuurlijk denk ik daar tijdens de bevalling ws heel anders over, maar toch, het lijkt me zo'n oerproces dat wil ik niet missen.

 

Verder zit ik op zwangerschapsyoga. Misschien dat het helpt. En o ja, tip, zei mijn lerares, houten kammetjes. Twee houten kammetjes, en op de punten van de kam de bolletjes van je vingers houden bij de weeen... En dat schijnt de pijn te verlichten. Ik weet niet of het helpt, maar reken maar dat die kammen gekocht gaan worden. :yeswink-1:

 

 

 

En verder lees ik boeken, zoals veilig bevallen en Duik in je weeën... En daarnaast inderdaad, probeer ik er niet teveel aan te denken. Het moet er dan gewoon uit, en volgens mij wil je dat dan ook graag omdat het per week zwaarder wordt. En dan ga je eindelijk je kindje zien! En als je er eenmaal inzit, dan moet je wel door... :blink:

 

En er zijn er zoveel die het gedaan hebben, dus ik denk dat het mogelijk moet zijn... :tongueP:

 

 

 

Al heb ik wel een theorie ontwikkeld die misschien nergens op slaat. Namelijk dat ons lichaam nog heel ouderwets is en nog niet zo 'meegemuteerd' is door de tijd heen met het formaat van de baby. En dat het formaat van de baby door onze goede voeding, wel enorm is toegenomen. Dus vandaar dat zoveel vrouwen, ingeknipt worden/inschreuren..... :fucyc: Maar daar heb ik dus nog geen onderzoek naar gedaan.... :a4628ea63ee3976fca4

 

 

 

Anyways, we moeten wel..... En poepen, ja ik denk ook dat dat gaat gebeuren. Snik. Maar ach... inmiddels heb ik me daar maar bij neergelegd.

 

groetjes, niki

[Lila2002]

ja poepen daar hoor je niet veel over, maar ik had het van vriendin ook al gehoord........haha

 

ja als ik er nu aan denk denk ik oh jee nee he

 

maar aan de andere kant, het is iets normaals, iedereen poept

 

en het zal niet de eerste keer zijn dat een Gyn of VK ofzo poep ziet

 

ha

 

ik had het ook de eerste keer dat ik in de stijgbeugels moest gaan liggen voor uitstrijkje jaaaaren geleden...........slik maar ja dan is het ook gelijk nuchter denken, hoeveel k*tten heeft deze dokter al wel niet gezien??? denk wel een aantal en er zullen er nog een flink aantal volgen dus gewoon een van de vele

 

 

 

moest vlak nadat ik dus hoorde dat ik zwanger was toch heel even slikken

 

ja stom maar had effe zoiets van ships nou moet het er over 8 maandjes ook weer uit

 

ships hey

 

maar ach denk maar zo, dankzij de vrouw leeft de mensheid voort, en al de vrouwen voor jou die bevallen zijn door alle eeuwen heen

 

wow

 

dus het gaat lukken

 

we kunnen het

 

 

 

mijn man zei in de eerste instantie dat hij bij de bevalling wou zijn. ja in een opwelling toen we net wisten dat ik zwanger ben. ik zei hem; weet je het zeker schat en begon toen maar even op te noemen wat je allemaal ziet tijdens een bevalling.

 

mijn man kan dus absoluut niet tegen bloed..........

 

dus tja ahum schat en dan hebben we het nog niet eens over het slijm en de pies en de poep dus denk er nog maar even rustig over na of je het echt zeker weet.

 

zijn gezicht betrok en hij is nu heel erg aan het twijfelen LOL

 

ja heeft geen zin als ie tijdens de bevallig naar het plafond ligt te staren omdat ie is flauwgevallen dus dan kan ie beter op de gang gaan zitten hoor ahhahahahahahahaha

[lis]

nou, ik heb niet alle verhalen gelezen hoor...maar zag de laatste en moest toen hier aan denken:

 

ik had in het ziekenhuis een inleiding, dus je weet dat t eraan komt zeg maar. Ik kreeg toen een klisma, niet fijn, maar tijdens de bevalling dus geen ontlasting gehad. Ik weet niet of je het zelf uberhaupt merkt, maar ik vond het wel een fijn idee eigenlijk.

 

kan dus ook!

 

 

 

oh en lila, lastig zeg, zo'n man die niet tegen bloed kan. Maar het grootste deel is zonder bloed haha, dus hij kan er vast heel lang bij zijn. Ik moet zeggen datik op een bepaald moment echt aan manlief hing letterlijk. Was dus heel blij met m! (al vond ik dat ie wel wat meelevender of trotser op me mocht zijn, maar hij was uiteindelijk natuurlijk helemaal verliefd op zn zoon, logisch)

 

 

 

Groetjes,

 

Lis

[Guest Vonnie]

Tjsa, bevallen, ik denk dat elke vrouw dat toch weer anders ervaart. De ene doet het met gemak, de ander met iets minder gemak. Zaak is denk ik om te proberen om je er van te voren niet te druk om te maken. Laat alles over je heen komen. Denk maar zo "wat er in gaat, moet er ook weer uit!" enne ".... er is er nog nooit eentje blijven zitten!".

 

 

 

Wat mij bij beide bevallingen enorm heeft geholpen zijn ontspanningsoefeningen. En of dat nu ademhalingsoefeningen via de zwangerschapsgym of yoga zijn, dat is maar net wat je zelf prettig vindt. Het helpt echt als je je tijdens de weeen op je ademhaling kunt concentreren.

 

 

 

Ikzelf heb twee supersnelle bevallingen achter de rug, met daarbij dus behoorlijke weeenstormen. De oudste was er binnen 2,5 uur (vanaf de eerste tekenen van weeen thuis tot zijn geboorte in het ziekenhuis) en de tweeling, ja, dat was zelfs binnen de 2 uur (alletwee samen!). Doordat het zo snel ging en ze resp. 5 en 6 weken te vroeg waren, had ik na de bevalling wel behoorlijk las van naweeen, maar verder was ik zo weer op de been. Vond het alleen in het begin enorm onwerkelijk, immers een bevalling hoort toch uren te duren, dacht ik.....

 

 

 

Dames, ik sluit me bij Beau aan, laat komen wat er komt en geniet zolang van je zwangerschap. Laat je buik zien, als je eenmaal bevallen bent zul je 'm nog gaan missen!!!

[Medusa]

Ik merk dat ik steeds meer in mn slaap bezig ben met de bevalling, droom eigenlijk alleen nog maar daar over.

 

 

 

Meest van de tijd heb ik zo iets van, ik zie wel hoe of wat er gaat gebeuren, elke bevalling is weer zo anders dat je er toch niet precies op kan voorbereiden.

 

Maar soms bekruipt mij een angstig gevoel........ Kan ik het wel????? zal het wel goed gaan????? Kan ik het ook wel aan???? ga ik niet in paniek raken???? en dan wordt ik een beetje bang, bang dat ik niet kan bevallen niet met de pijn om kan gaan en het helemaal verkeerd gaat.

 

 

 

Pfffffff, als ik een wens zou mogen doen, zou ik toch echt wel wensen dat het allemaal achter de rug is en onze kleine meid veilig en wel in mn armen ligt.

 

 

 

En dan....... dan gaat het pas echt beginnen, heb werkelijk geen idee wat er op ons af gaat komen........

 

 

 

Liefs Renaat

[Bianca]

Ik heb een afschuwelijke bevalling gehad, maar kijk achteraf terug op een heel mooi moment. En ik heb het toch gedaan, onze dochter op de wereld gezet. Achteraf gezien had het een keizersnee geweest moeten zijn, inschattingsfout van de gyn, maar goed alles is goed gekomen en onze dochter is goed op de wereld gekomen (wel met een gebroken sleutelbeen en een zenuw in haar arm was afgescheurd). En tja, dat poepen, ik was daar ook heel bang voor, maar op het moment dat ik aan het bevallen was, was ik maar met 1 ding bezig: Dat kind moet er uit en of ik nou wel of niet poepte, het maakte me toen helemaal niets uit!

 

 

 

Achteraf gezien toch netjes gedaan, in nog geen 12 uur tijd (vanaf het moment dat de vliezen braken, maar er nog geen weeen waren tot het moment dat Marissa is geboren.) Mooi voor een eerste bevalling. Gelukkig heb ik er geen dagen in gezeten, want daar was ik echt bang voor.

 

 

 

Gr Bianca