-
Similar Content
-
By Bonnie2
Hoi Allemaal,
Nieuw hier op het forum, maar niet nieuw in IVF land. Ik (43 jaar) heb 2 puncties en 5 terugplaatsingen achter de rug, waarvan 3x heel kort zwanger. Nu aangemeld voor laatste terugplaatsing, volgende week. Deze gaat in mijn natuurlijke cyclus.
Op aanraden van de gynacoloog slik ik nu Ascal (bloedverdunners) om stolling te voorkomen. Ik heb in vorige natuurlijke cycli ook Utrogestan gebruikt op eigen verzoek. Ik twijfel of ik dit deze keer zal doen. Volgens Gyn heeft het geen meerwaarde maar kan het ook geen kwaad.
Alvast dank voor jullie reacties!
-
By Ireen
Hallo allemaal,
Wij zijn al 4 jaar bezig. 2 ICSI behandelingen in NL en nu net onze 3e poging gehad in DL. Altijd weinig embryo’s en slechte kwaliteit. Nu in DL na veel gedoe en flinke overstimulatie 1 cryo vroege blasto. Ik ben zo teleurgesteld... ik ben dankbaar dat het tenminste 1 is maar ik ben op... ik ben die hele polonaise aan mn lijf zo zat. Ik ben heel benieuwd of er andere vrouwen zijn die in een zelfde soort situatie zitten of hebben gezeten. In mijn hoofd ben ik langzaam de kinderwens aan het afsluiten. Ik vind het moeilijk en dubbel.
liefs!
-
By Zandje
hallo,
Ik ben erg benieuwd wie er op dit moment ook bezig is met ivf of icsi en hoe het gaat... wij zijn bezig met onze laatste icsi poging. Vorige week vrijdag de punctie gehad. 22 follikels aangeprikt, 21 eitjes. Dag erna gebeld er waren 12 bevruchtingen 4 die hielden ze nog even in de gaten. Morgen is de terugplaatsing dan horen we ook of er nog wat over is om in te vriezen..
En dan komen die verschrikkelijke wachtweken..... 🙈
-
By Milou35
Momenteel zijn wij aan het wachten tot het eind november is..
Dan wordt mijn man geopereerd doormiddel van Tese.
Als er zaadcellen gevonden worden mogen we door voor icsi.
(3x semenanalyse 0, 00 zaadcellen) onverklaarbaar.
Verder is alles goed qua gezondheid.
Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die ook deze pad bewandelen?
Wij lopen in het AMC Amsterdam.
( In onze vriendenkring/familie is er niemand die hier mee te maken heeft,of er mee te maken heeft gehad)
-
By Asset
Wij zijn 2 jaar bezig geweest om zwanger te worden. Helaas heel slecht zaad. Wij hebben onze eerste icsi behandeling gehad presies 2 weken terug de terugplaatsing en vandaag positieve test! Nu wil ik heel graag mijn verhaal doen omdat ik me in deze wachtweken rot heb gezocht naar mijn klachten met een positief einde en kon dit niet zo vinden.
Ik heb vanaf 6 dagen na terugplaatsing goeie menstruatiekrampen PRECIES de zelfde als alle andere maanden die begonnen ook altijd na 6 dagen. Ik wist daardoor heeel zeker dat het niet raak was want ik ken mijn lichaam ondertussen zo goed. Niet dus.
Vandaag nog steeds de zelfde vervelende krampen en borsten zijn minder pijnlijk (heb ik ook elke maand zere borsten dan minder) maar dus wel echt een knaltest.
Ik wil geen valse hoop geven natuurlijk het kan altijd 2 kanten op maar omdat ik zo erg heb gezocht afgelopen 2 jaar naar bevestiging dat het dus wel kan en wel graag die extra week hoop had willen hebben..
-
-
Posts
-
Van wat ik begrepen heb @Paulma is dat als je een tp in natuurlijke cyclus hebt dat je dan gewoon een eisprong hebt zoals anders, daarom moet je die ovulatietesten ook doen, zodat zij op precies het juiste moment het embryo kunnen plaatsen. Op het moment dat je de eisprong gehad hebt gaat jouw lichaam al progesteron aanmaken en als dan het embryo geplaatst wordt en innestelt dan klopt dit met de bevindingen van je lichaam. Met een tp met medicatie loopt dat anders, hoe het medisch allemaal zit weet ik ook niet precies, maar omdat je dan geen eisprong of op een ander moment een eisprong hebt dan krijg je lichaam niet het seintje progesteron aan te maken en moet je dat dus kunstmatig toedienen. Iets kunstmatig toedienen werkt prima op zich maar is lastiger te reguleren dan dat je lichaam dat zelf doet. Dan weet je lichaam precies hoeveel het moet aanmaken en op welke momenten. Maar met medicatie geef je het op bepaalde momenten. Wat ik begreep is het heel belangrijk dat het progesteron level niet teveel schommelt en zeker niet te laag mag worden, want dat geeft de grootste kans op een succesvolle zwangerschap. Van sporten daalt de progesteronwaarde in je lichaam en daarom wordt dat bij vrijwel elke buitenlandse clinic ten zeerste afgeraden. Enkel wandelen en zwemmen mag. Buitenlandse clinics werken over het algemeen ook met hormoon gestimuleerde terugplaatsingen. In Nederland proberen ze heel vaak ook in de natuurlijke cyclus te doen. Wat op zich ook prima is. Dat geeft een natuurlijker verloop van de zwangerschap en zou je na innesteling eigenlijk ook een 'gewone' zwangerschap hebben, net als iemand die op de natuurlijke wijze zwanger is geworden. Dan zouden de 'gewone' regels ook voldoende moeten zijn in feite, 'regels' die iedere vk voorschrijft. Niet roken, niet drinken, gezond eten, goed voor jezelf zorgen, rust nemen indien nodig en sporten mag prima maar ga dan niet tot het gaatje. Dus lekker bewegen in de sportschool op aangepast programma, maar geen marathons lopen of sporten zoals boksen of kickboksen. Wat jij zegt, gewoon gezond verstand gebruiken dus. In Nederland zeggen ze dat idd, je mag alles doen, behalve dan de bepaalde dingen die bij iedereen bekend zijn beter niet te doen. Ook de vk hier zei dat ik prima mocht gaan sporten, geen enkel probleem. Toch heb ik er destijds voor gekozen het niet te doen, ook al miste ik het wel enorm. Gelukkig was het wel lekker weer en kon ik wandelen (hou ik helemaal niet van) en zwemmen, dus had ik wel iets van beweging. Parachute springen zou ik idd ook niet zo snel doen, maar ik wens toch ook niet in een gouden kooitje te gaan zitten 9 maand lang. Probeer er gewoon een middenweg in te vinden die voor jou werkt. Ik heb er destijds voor gekozen geen cola te drinken vanwege de caffeine en geen thee met theeine erin. Er is keus genoeg in andere thee soorten zonder dat die ik ook lekker vind. Dat zijn aanpassingen die je prima kunt doen. Maar 9 maanden lang geen huishouden of ramen lappen, tja, wie doet het dan? Dus gewoon op rustig tempo mijn ding gedaan en dat ging prima. Het moet wel een beetje leefbaar blijven voor jezelf. Dus als jij lekker kunt genieten van een stukje geen pure chocolade dan moet je dat lekker eten. Dat glaasje wijn als een tp nog lang niet gebeurt kan ook echt geen kwaad denk ik hoor. Je kunt namelijk toch nooit alles precies 100% goed doen en alle risico's uitsluiten, je kunt enkel je best doen. Het schijnt wel zo te zijn dat als je vooraf al een gezonde leefstijl had, dat je dan wel ietsje grotere kans hebt op succes omdat je lichaam dan in optimale conditie is, maar ik lees en hoor ook genoeg verhalen van mensen die helemaal niet gezond leefden en toch zwanger raakten. Het is een dosis geluk ook wat meespeelt. En dat glaasje granaatappelsap lekker drinken hoor. Het is gezond en als je het lekker vind, gewoon doen. Ik geloof dat een optimaal bms tussen de 8 en 12 mm is. Dus 10 is supergoed. Het minimum wat je nodig hebt is 7 dacht ik. Ehm, ik heb de afgelopen anderhalf jaar wel veel gedeeld hier op het forum, je kunt er wel eea van terugvinden, maar dan moet je wel veel lezen. Wat ik gemerkt als grootste verschillen tussen NL en Letland waar ik geweest ben is eigenlijk voornamelijk het rust moeten nemen en niet mogen sporten, verder vond ik ook de tp heel anders gaan, in NL zetten ze het terug en dan kun je meteen weer gaan. Ook zetten ze als je er 2 laat terug zetten 2 in 1 rietje en hop plop daar zitten ze. In Letland hebben ze 2x een rietje binnen gebracht en eentje zat aan de ene kant van mijn bms en de ander aan de andere kant. Dat gaf iets meer kans zeiden ze daar. Verder moet je na de tp op je rug blijven liggen met je benen omhoog, een half uurtje, in NL moet je direct weg. Na een half uurtje moet je gaan plassen, dit mag je niet ophouden en daarna mag je gaan en in feite alles doen wat je voorheen ook deed, behalve sporten of zwaar lichamelijk werk, sjouwen. Ook moest ik de bollen veel langer gebruiken, in NL zeggen ze tot positieve test of soms tot 12 weken. Maar pas met 12 weken gaat de placenta de aanmaak van progesteron overnemen, dus ik persoonlijk zou zeker vragen of je bollen mag gebruiken tm 12 weken als je een hormoongestimuleerde tp hebt gehad. Bij mij hebben ze de bollen voorgeschreven tm week 16 en daarna afbouwen tot week 20. Verder kreeg ik ook Estrofem (voor het aanmaken van een goed bms) en Duphaston, dit is ook progesteron. Ik heb geen punctie gehad daar, maar puncties worden in het buitenland vrijwel altijd onder volledige narcose gedaan (dat zou mij niks lijken trouwens). Oh, en GEEN wachtlijsten, dus je kunt gewoon de eerstvolgende ronde beginnen en direct weer door. Je moet wel eea aan bloedtesten doen vooraf, maar dat is in NL ook. En de clinic waar ik geweest ben wilde ook een uitstrijkje. En tegenwoordig moet je dan ook een negatieve test kunnen tonen enzo, het is niet makkelijker geworden helaas. Dat zijn wel de grootste verschillen, verder gaat het grotendeels hetzelfde als in NL Verder kan het protocol ook verschillen per clinic, dus hoeveelheid medicatie en welke medicatie precies. Dan verder nog de antwoorden op je vragen mbt mijn zwangerschap en waarom deze high risk was. Long story short. Ik ben te laat begonnen hiermee, waardoor ik zelf niet meer zoveel eitjes had. Ik heb 3 IVF pogingen gedaan in NL in september en november 2019 en januari 2020. Allen mislukt. Cryo's heb ik nooit gehad. Daarna ben ik overgestapt op eiceldonatie omdat ik wel heel graag nog een kindje wilde en het voor mij niet perse van mijn eigen eitje hoefde. Ik heb toen heel veel onderzoek verricht naar welk land ik dan heen zou gaan en dat is uiteindelijk Letland geworden. In maart 2020 zou ik daarheen vliegen, maar 3 dagen voor mijn tp ging Letland op slot en werden alle vluchten gecanceld. Ik kon er dus niet heen. Van deze donor had ik maar 1 embryo helaas en ze had ook niet zoveel eitjes als beloofd. Omdat de clinic vond dat ze mij niet hebben kunnen geven wat ze beloofd hadden (de donor had veel minder eitjes dan besproken was) mocht ik deze donor nog een keer laten stimuleren, een ander donor kiezen of 8 bevroren eitjes van weer een andere donor nemen. Ik heb toen gekozen voor die 8 bevroren eitjes. Uiteindelijk kon ik er in juni 2020 wel heen en hebben ze de eitjes bevrucht, hier waren 3 embryo's uitgekomen en ik heb er 2 terug gekregen toen, ik ben zwanger geraakt van eentje. Een eiceldonatie zwangerschap wordt zowel daar als in NL gezien als high risk. Wat in feite betekende dat ik van de vk naar de gynaecoloog werd overgedragen. Je hebt een grotere kans op zwangerschapsvergifiging, dus dat moet goed in de gaten gehouden worden. Helaas is mijn zoontje met 13 weken zwangerschap overleden en ben ik moeten bevallen van hem op 7 september 2020. Dus ja, ik ben wel zwanger geraakt, maar helaas zonder happy end. Ik was er kapot van. Mijn zoontje heb ik mee naar huis genomen en begraven op 12 september. Het was een prachtig kindje, alles zat erop en eraan, maar zo klein. Er is niks gevonden, ik ben compleet binnestebuiten gekeerd, heb zon beetje elk onderzoek gehad wat ze konden bedenken, maar volgens de gynaecoloog was ik kerngezond en in goede conditie. In de placenta van mijn zoontje zijn ook geen chromosomale afwijkingen gevonden. Met andere woorden, het was dikke pech. In november 2020 heb ik nog de tp van de overige 2 cryo's kunnen doen, maar dit is helaas mislukt en toen waren mijn mogelijkheden op. Het spaargeld was ook op want dat werd allemaal niet vergoed en zonder geld kom je niet ver. Helaas dus geen happy end hier. Laat je echter niet ontmoedigen want er zijn hier op dit forum legio voorbeelden van meiden waarbij het wel gelukt is. Zo is Hanan in oktober bevallen van een prachtig meisje terwijl de dokter haar maar weinig kans op succes gaf met een matig en een redelijk embryo en in februari Nina ook van een meisje met haar allereerste IVF behandeling. En zij hebben bij mijn weten ook niet in een gouden kooitje gezeten tijdens hun zwangerschap. Klopt ja, dit traject is veel wachten en eindeloos veel geduld hebben. Fijn dat je iig weer verder mag eind maart en niet terug opnieuw op een wachtlijst moet. Hier in NL zijn ze dol op mensen op wachtlijsten plaatsen op een of andere manier. Slim om dingen te onderzoeken, mbt het bloedverlies wat je hebt rond de 21e dag. Soms kan een andere wijze succesvoller zijn ook, je weet maar nooit. Je schrijft iets over mits voldoende embryo's had je niet zoveel embryos de vorige keer? -
He @Kitje, Ik lees wel wat nieuwe dingen in jouw verslag (ondanks mijn bezoekjes aan mister google) Ik heb de cryo terugplaatsingen in mijn natuurlijke cyclus gehad, dus als ik je uitleg goed begrijp is dan een beetje sporten geen probleem. Fijn! Ik had de komende ICSI (mits er voldoende embryo's uit komen) het mogelijk toch in een hormoon ondersteunde cyclus doen. Ik heb namelijk last van een beetje bloedverlies rond dag 21 van de cyclus. Je hoopt dan natuurlijk dat het een innestelingsbloeding is, maar dat is het dus niet. Wat het wel is, is onduidelijk. Dus we gaan kijken of het effect van hormonen daar invloed op heeft en misschien tot een ander resultaat zal leiden. Dus dan zou ik een eventuele cryo terugplaatsing in een hormoon ondersteunde cylcus doen en dan zit ik ook met die progesteron die ik niet aan maak. Apart he dat ze in Nederlandse ziekenhuizen gewoon zeggen "je mag alles doen na een terugplaatsing, behalve alcohol drinken. Zelfs al wil je parachute springen, geen probleem hoor" Dat is letterlijk tegen mij gezegd ook bij de verse terugplaatsing die wel met hormonen ondersteund werd. Ben jij uiteindelijk zwanger geraakt na een behandeling in die clinic in Letland? Heb je daarvoor ook behandelingen in NL ondergaan? Kan je misschien nog iets meer over de verschillen delen met ons? Ik twijfel of ik mijn (mocht het nodig zijn) derde poging liever in het buitenland wil ondergaan…. Waarom was je had high risk zwangerschap? als dat niet een te persoonlijke vraag is natuurlijk…. Mijn BMS was nooit te dik, wel altijd goed maar heb nog nooit een waarde boven de 10 gehoord volgens mij. Dus ik dacht idd 1 glaasje granaatappelsap per dag is lekker en gezond, kan geen kwaad in mijn geval. Ik rook ook niet. En ik heb een normale BMI. Ik eet eigenlijk altijd gezond, veel groenten en fruit. Veel vis, rauwe noten, dat soort dingen. Ik eet heel weinig vlees (misschien 1 keer in de week? omdat mijn vent geen vlees eet) en mijn grootste probleem is, dat ik een snoepkont ben 😉 Ik vind een lekker stukje chocolade (en dan niet puur) heerlijk... en ontneem mij dat niet. Ik hou ook erg van een lekker glas wijn of koud biertje in de zomer. Maar sinds we met dit traject bezig zijn ben ik hier heel terughoudend in. Ik drink zeker niet vanaf dag 10 van mijn cyclus of zo tot ik helaas weer de teleurstelling van ongesteldheid voorgeschoteld krijg. En dan in de die 1,5 week dat ik het mijzelf wel toe sta, gaat het ook maar over 1 a 2 glazen in totaal. Ik heb een kennis die hoogleraar is in de fertiliteit (al wel 80+ en even uit het werkveld) hij zei "als jij lekker ontspant en af en toe een glas wijn drinkt is dat geen probleem! liever dat doen dan stress om maar alles perfect te willen opvolgen". Dus inderdaad ik ga voor gezond verstand, een beetje genieten en niet te extreem doen. Wij zijn inmiddels ook al 2,5 jaar in de medische molen en ik denk dat je het ook niet vol kan houden anders. Ik mag inderdaad weer starten als ik ongesteld word. Dus richting eind maart. Ja wachten, wachten en wachten. Dat was vorig voorjaar echt frustrerend, toen alles vanwege corona werd stilgelegd. En ik heb in het najaar ook een keer een maand over moeten slaan ivm corona invloed op de capaciteit. Maar zelfs zonder corona is er veel te wachten…. -
Hi Sal2021! Natuurlijk laat je het er niet bij zitten! Je wil minimaal ICSI gaan proberen. Hopelijk hoef je er niet te veel strijd voor te leveren en zitten jullie snel op een lijn. Het is al een pittig traject en dan is het extra vervelend als je ook energie moet steken in het overhalen van de artsen in je wensen. Maar als het nodig is... doe je het!!! Ik vond de punctie ook niet tegenvallen. Aan een kant viel het alles mee en de andere kant deed meer pijn. Maar inderdaad precies zoals je schrijft, het is pijnlijk maar dragelijk. En ik was ook best snel weer vergeten dat ik de dag erna nog best wat last had. Gelukkig werkt het zo met pijn, dat het vervaagd. Beter ook, want anders zou je misschien niet nogmaals aan zo'n traject beginnen. Mijn gesprek was prima. Ik kan bij mijn volgende ongesteldheid starten. Dus beetje richting eind maart. Misschien lopen we straks wel een beetje gelijk op, als jij na het gesprek ook meteen kan starten. Ben erg benieuwd wat er besproken zal worden, zo balen dat je lang op dat gesprek moet wachten. Liefs
-
Hi @Paulma Ja zeker een harde klap!! Helaas geen enkele bevruchting!!😭😭😭😭😭 7 follikels waarvan 4 eicellen.. de punctie viel op zich mee ik had 2 pijnstilling genomen verder niet.. Was vervelend en ook wel pijnlijk maar draaglijk. Pas later kreeg ik wel echt krampen. En vooral bij het plassen omdat er dan een druk zit daar. Maar dit was weer echt een mokerslag. We hebben 24e pas een evaluatiegesprek. Maar ik heb een gevoel dat ze gaan zeggen we stoppen ermee. Maar daar laat ik het niet bij zitten natuurlijk. Ik denk dat ik voor ICSi dan wil pleiten omdat ze dat doen als IVf mislukt is. Wat jammer van de negatieve test. Altijd een teleurstelling he! Elke keer sprakkel je weer hoop bij elkaar en dan valt alles in duigen. Hoe was je gesprek vandaag gegaan?. Ik ben benieuwd! -
Welkom @Paulma voel je vrij om te schrijven wat je maar wil hoor. Ik heb zelf het topic aangemaakt in het 40 plus forum omdat ik daar zelf toe behoor (ook al vind ik mezelf nog best een jonge blom, lol), maar natuurlijk is iedereen hier welkom om mee te komen schrijven. Het is idd een fijne actieve groep geworden waarin we lief en leed delen, tips uitwisselen en nou ja, gewoon ons eike kwijt kunnen. En ervaringsdeskundigen, zo zie ik mezelf niet hoor. Ik heb alleen van mijzelf de irritante gewoonte dat als ik ergens aan begin dat ik dan ook ALLE ins en outs wil weten, dat is dus met alles wat ik doe en onderneem, daar loopt mijn hoofd dan weer van over, want ik onthou dan dus ook vrijwel alles dus dan krijg je een vol en druk hoofd. Ik moet dat dan kwijt en dan val ik jullie er maar mee lastig 😅 Dat met niemand over willen praten herken ik wel Paulma, ik heb dat zelf ook, ik heb mijn hele traject geheim gehouden voor mijn complete omgeving, heb slechts 1 vriendin ervan verteld, maar had toch behoefte er met anderen over te spreken en hier kan dat fijn anonmiem. Ook heb ik hier veel herkenning gevonden en steun gevoeld, voor mij voelde (en voelt) dat prettig. En zo is ieder hier voor haar eigen reden, de een om alles vol te kledderen met tekst, de ander voornamelijk te lezen en alles wat er tussen in zit. Dr. google kun je beter niet teveel raadplegen Palma, maar dat weet je zelf ook wel. Ik maakte mij ook gek daarmee en ben daar toen mee gestopt. Ben daarna gaan doen wat voor mij goed voelde en dat was eigenlijk gewoon 'normaal' leven, als ik in een glazen kooitje moet gaan zitten dan raak ik daar zo gestresst van dat het ook weer niet goed is, dus laat mij maar lekker mijn ding doen. Voor wat betreft het sporten, ik sport normaal gesproken ook 3-4x per week, dit omdat ik anders mijn gewicht heel moeilijk op peil kan houden. Dat de sportschool dicht is, is voor mij heel lastig, want ik heb dat echt nodig om op gewicht te blijven en liefst nog meer af te vallen. En wandelen of fietsen of thuis sporten beschiet niet eigenlijk, maar ja. Vanuit de clinic in Letland waar ik geweest ben mocht ik na een tp absoluut niet sporten, dit had dan te maken met pieken en dalen in het progesteron level in mijn lichaam. Als je sport dan daalt het level en dan krijg je teveel schommelingen. In mijn persoonlijke situatie was dat niet goed omdat ik die progesteron dus zelf niet aanmaak vanwege het traject. Maar heb je bijvoorbeeld in tp in je natuurlijke cyclus gehad dan is dat helemaal niet van toepassing omdat je dan gewoon zelf die progesteron aanmaakt. De vk zei tegen mij dat ik gewoon kon sporten, toch heb ik ervoor gekozen dit niet te doen omdat mijn zwangerschap een high risk pregnancy was, dus dat deed ik dan maar niet, in plaats daarvan ging ik dan maar een half uurtje wandelen. Verder heb ik gewoon gezond gegeten, gemberthee gedronken, koffie drink ik sowieso al niet en roken en drinken deed ik ook niet. Ik heb gewoon salades gegeten en heerlijk koud drinken in de zomer. De magnums smaakten me ook prima overigens. Als ik daar zo enorm mee bezig moet gaan zijn dan maak ik mezelf gek. Dus heb ik geprobeerd een balans te vinden in wat voor mij goed voelt en te doen is en wat niet. Dat granaatappelsap heb ik meer van gehoord, zowel goede dingen als slechte dingen. Nina die 2 weken geleden bevallen is van haar dochtertje heeft het gedronken destijds volgens mij. Het zou bijdragen aan een dikker bms, maar als je een TE dik bms hebt (dikker dan 15 mm) dat schijnt ook weer niet goed te zijn, maar ik heb nog nooit iemand gehoord hier die dat had. En als het je prima smaakt, gewoon lekker een glaasje drinken dan hoor iedere dag, het is gezond spul ook nog. Dat van warme handen en voeten en ook warme buik heb ik ook weleens ergens gelezen. Ik heb daar niks mee gedaan, ook omdat ik in de zomer zwanger raakte dus toen was het van zichzelf warm genoeg. De clinic gaf aan mij de volgende regels door. Ik mocht tot de testdatum niet zwemmen, in bad, in sauna, zwaar tillen, sex hebben, geen zwaar huishoudelijk werk. De hele zwangerschap mocht ik niet sporten, ramen wassen, zware werkzaamheden verrichten. Ik mocht wel wandelen en zwemmen, fietsen liever niet, maar was niet zo heel vreselijk erg als ik een keertje een klein stukje ging fietsen. Verder gezond eten, veel rust nemen, goed voor jezelf zorgen, dingen eigenlijk die je van jezelf al zou doen. Ik had het meeste moeite met het niet mogen sporten. Die gesprekken heb je in NL altijd na een mislukte poging. Als er geen bijzonderheden zijn dan willen ze idd gewoon van je horen of je nog verder wil of niet. Of ze gaan je wijzen op dingen die je zelf heel goed weet (je bent oud, je hebt weinig eitjes, je hebt weinig kans, dat zeiden ze tegen mij, alsof ik dat niet wist ofzo) en waar je eigenlijk niet zo op zit te wachten. Het voelt idd als wasting van tijd als je telkens maar overal zo ellenlang op moet gaan zitten waxhten. Wachten op een gesprek om door te geven dat je verder wil, wachten of je uberhaupt verder mag of op een wachtlijst moet, dat soort geneuzel, waar je totaal geen trek in hebt als je niet zo heel vreselijk veel tijd meer hebt. Met 39 heb je nog eventjes, maar ook geen zeeen van tijd meer, dus dat snap ik heel goed. Je wil gewoon verder ermee. Maar jullie gaan dan voor poging 2 nu en mag je nu de eerstvolgende menstruatie weer starten dan? Of moet je ook weer wachten? Wachten doe je veel in dit traject.... Om gek van te worden.
-
-
Topics
-
